ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ
Γιάννης Κιάρης 
Χαρίκλεια Χριστοφή
Με πολύ κόσμο, ευλάβεια και κατάνυξη εψάλη απόψε ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο φερώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο του Ισαποστόλου και Εθνομάρτυρα Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στον Άγιο Αθανάσιο στο Πλατάνι Κω.
Τον πολυϊερατικό εσπερινό τέλεσαν ο Γενικός Αρχιερατικός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης και οι Ιερείς: π. Αναστάσιος Γιώτης εφημέριος Αγ. Αθανασίου & Αρχαγγέλου Γαβριήλ Πλατανίου και κτήτορας του Ιερού παρεκκλησίου, π. Περικλής Κιάρης, π. Κωνσταντίνος Καματερός, π. Αναστάσιος Τσουκνιάς και ο Διάκονος π. Περικλής Πουλέντσης.
Έψαλλε χορός Ιεροψαλτών υπό τον Πρωτοψάλτη καθηγητή Γεώργιο Σακέλλη: Τρύφων Γεωργίου Πρωτοψάλτης Πλατανίου, Ιωάννης Κωνσταντόπουλος εκ Θεσσαλονίκης, Μιχάλης Γκινής, Γιώργος και Γιάννης Κιάρης.
Ο Γενικός Αρχιερατικός, π. Ιωάννης μετέφερε τις ευχές και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου ο οποίος επισκέπτεται την παλιά του Μητρόπολη και τον γέροντα του κ. Αμβρόσιο στην Κάρπαθο για την εορτή του Αγίου Ιωάννη και μίλησε με συγκινητικά λόγια για τη ζωή, το έργο και τις διδαχές του Ισαπόστολου, Διδάσκαλου του γένους και Εθνομάρτυρα Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Παρόντες ήταν εκπρόσωποι της 80 ΑΔΤΕ και των ένστολων αρχών και πάρα πολλοί προσκυνητές.
Το πρωί, στον ίδιο χώρο, θα ψαλεί Όρθρος και θα τελεστεί Αρχιερατική Θεία λειτουργία
Ακολούθησε πλούσια τράπεζα αγάπης στο πλαίσιο του «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» και της αγάπης που δίδαξαν οι Απόστολοι όπως τόνισε στην ομιλία με τις ευχαριστίες τους προς όλους ο εφημέριος Πλατανίου και κτήτορας του Ιερού παρεκκλησίου με τη βοήθεια των ενοριτών του από τον υστέρημά τους -όπως τόνισε χαρακτηριστικά- π. Αναστάσιος Γιώτης.
Ο π. Αναστάσιος Γιώτης ο οποίος πέρσι είχε αναφέρει συγκινημένος ότι ήταν ένα προσωπικό τάμα στον Άγιο απ΄όταν ήταν 14 ετών τόνισε ότι οι Στερεοελλαδίτες και Βορειοελλαδίτες ευλαβούνται ιδιαίτερα τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό μιας και χάρη σε αυτόν μιλούν σήμερα Ελληνικά, τέλος ευχήθηκε να υπάρξει συνέχεια όλης αυτής της προσπάθειας από γενιά σε γενιά κλείνοντας χαρακτηριστικά με την παραίνεση του Αγίου Πορφυρίου για τα μικρά παιδιά «μην μιλάτε στα παιδιά για το Θεό, αλλά στο Θεό για τα παιδιά».
Το πανηγύρι πλαισίωσε μουσικά η δυναμική παραδοσιακή ορχήστρα των Δημήτρη Κεφαλιανού βιολί, Νίκου Μάμμη λαούτο-τραγούδι, Στέφανου Κώστογλου βιολόλυρα και Παναγιώτη Χατζηχριστοδούλου κρουστά-τραγούδι.
Βιογραφία
Εὔκοσμος ὤφθης κόσμος, ὦ Κοσμᾶ μάκαρ,
Κόσμον λόγοις σοῖς αἵμασι τ᾽ αγλαΐσας.
Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.
Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτησή του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός (1759 μ.Χ.) και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.
Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.
Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.
Απ’ οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.
Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ. Το λείψανό του το έριξαν στα νερά του ποταμού Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.
Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεώς του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20 Απριλίου 1961 μ.Χ. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους.
Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».
