Αγαπητοί υποψήφιοι/ες, ελπίζουμε να σας ξαναδούμε… και μετά τις εκλογές

Αγαπητοί υποψήφιοι/ες, ελπίζουμε να σας ξαναδούμε… και μετά τις εκλογές

Αν όλοι οι υποψήφιοι έδειχναν τον ίδιο ζήλο προσφοράς και μετά τις εκλογές θα τα είχαμε λύσει όλα τα προβλήματα.

Μην μου πείτε ότι δεν το έχετε σκεφτεί κι εσείς;

Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα με την αθρόα εμφάνιση υποψηφίων σε κάθε είδους εκδήλωση είναι μοναδικό.

Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κανείς σε οποιοδήποτε κοσμικό, εκκλησιαστικό, αθλητικό, πολιτιστικό ή άλλο γεγονός και να μην συναντήσει, επιδεικτικά, υποψήφιους.

Το ερώτημα είναι γιατί αυτό το πάθος για προσφορά έχει ημερομηνία λήξης… την ώρα του αποτελέσματος της κάλπης.

Η «παλιά καραβάνα» της πολιτικής, ο Αρ. Παυλίδης, έλεγε χαρακτηριστικά ότι γι αυτόν η προεκλογική περίοδος ξεκινά πάντα την επόμενη των εκλογών (εξού και μόνο μια φορά έμεινε εκτός Βουλής με το πάθημα να του γίνεται μάθημα).

Βέβαια, θα αντιτείνει κανείς: ποιοι ή ποιος από τους σημερινούς πολιτικούς έχει το πάθος και τις αντοχές του Τέλη ο οποίος είναι αφιερωμένος στην πολιτική από το ξεκίνημά του σε αυτή μέχρι σήμερα.

Το θέμα είναι, ωστόσο, να συνειδητοποιήσουν οι επίδοξοι πολιτικοί (περιφερειακοί ή δημοτικοί-κοινοτικοί) μας ταγοί (η «σωτήρες» όπως σκωπτικά τους ονομάζει ο θυμόσοφος λαός) ότι η ουσιαστική συμμετοχή, η τακτική παρουσία και η συνέπεια είναι τα «μυστικά» της επιτυχίας.

Υπό τον όρο βέβαια ότι λέγοντας πολιτική επιτυχία εννοούμε την προσφορά στα κοινά. Στον τόπο και τους συμπολίτες-συνδημότες (όχι το προσωπικό ή οικογενειακό μας βόλεμα).

Με τις παραπάνω σκέψεις μπορεί να διακρίνει, όποιος κάνει τις σχετικές συστοιχήσεις, για ποιο λόγο τα τελευταία χρόνια τα παραδείγματα πραγματικής ανιδιοτελούς προσφοράς στα κοινά του τόπου μας είναι πολύ περιορισμένα.

Αλλά και να αναλογιστούμε όλοι πόσο επιτυχημένη θα ήταν η όποια Κοινοτική – Δημοτική – Περιφερειακή αρχή αν είχε δίπλα της ενεργά συμμέτοχους και βοηθούς στο έργο της όλους τους σημερινούς υποψήφιους.

Δυστυχώς, όμως, φαίνεται ότι επικρατεί τελικά το ατομιστικό σκεπτικό της προσωπικής πικρίας της μη εκλογής ή της εκλογής πίσω από άλλους στη σειρά που θα θέλαμε και έτσι ακολουθείται ο δρόμος της αυτοαπομόνωσης, της ιδιώτευσης ή της περιορισμένης συμμετοχής.

Με ό τι αυτό συνεπάγεται για τη σημερινή μας κατάσταση… γενικώς και ειδικώς.

Κι ύστερα, λέμε, τι έφταιξε που κάποιοι δεν πιάνουν το στόχο της εκλογής ή της επανεκλογής όπως και ποσό σημαντική είναι η επιλογή υποψηφίων από τους επικεφαλής των παρατάξεων ώστε να είναι αποτελεσματικοί,… όχι μόνο για τις εκλογές αλλά και για ολόκληρη τη θητεία τους.