Γ. Κουτσουδάκης: Η Γερμανία «χάλασε» φαντάσου η Ελλάδα

Γειά σας φίλες και φίλοι. Χρόνια Πολλά στους Λευτέρηδες και Ελευθερίες.
Μετά από μια απουσία δυο μηνών, ξανά στις επάλξεις. Είχα σκοπό τα σημερινά μου γραφτά να αναφερόταν για το πώς είναι σήμερα η ζωή στη Γερμανία και είχα δώσει και το όνομα του τίτλου, «Η Γερμανία «χάλασε» φαντάσου η Ελλάδα», αλλά θεώρησα ότι προτεραιότητα έχουν οι νέοι μας τα παιδιά μας, η μόρφωσή τους.

Γι αυτό και έγραψα το παρακάτω κείμενο. Διότι δεν μπορώ να φανταστώ στα γερμανικά σχολεία να διδάσκονται Αρχαία Ελληνικά, να διαβάζουν Πλάτωνα και Σεφέρη και στα δικά μας να τα καταργήσουν. Η αβεβαιότητα λοιπόν για το αύριο στη χώρα μας κυριαρχεί σε όλους τους τομείς. Η παιδεία, που είναι ο βασικός κορμός ανάπτυξης ενός κράτους, είναι ένας απ’ αυτούς. Έχω ζήσει όλες τις αλλαγές που έγιναν στην εκπαίδευση τα τελευταία 50 χρόνια. Πάντα όλοι θέλαμε και φωνάζαμε, για μια καλύτερη παιδεία στη χώρα και γι’ αυτό αγωνίστηκαν υποτίθεται, οι συνδικαλιστές του σιναφιού μας, αλλά και οι εκάστοτε κυβερνώντες. Πολλά χρήματα, όχι αρκετά, αλλά πάντως πολλά, σπαταλήθηκαν για την κάθε αλλαγή που θα ερχόταν, αλλά πάντα έμενε στον δρόμο από λάστιχο… Το αποτέλεσμα πάντα ήταν προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο. Το αποδεικνύει περίτρανα η συνεχής πτώση της χώρας μας στις έρευνες για την παιδεία παγκοσμίως και η τελική της κατάταξη στις τελευταίες θέσεις! Γιατί άραγε; Τι πήγε στραβά; Τι δεν κάναμε καλά; Γιατί αυτή η απαξίωση στην παιδεία; Για ένα πολύ απλό λόγο. Γιατί όλοι λειτουργούσαν κομματικά! Όλες οι διεκδικήσεις, οι επιτροπές που έγιναν, οι μελέτες για βελτίωση του συστήματος, οι θέσεις που εφευρέθηκαν και άλλα πολλά, έγιναν για συγκεκριμένους λόγους, κομματικούς και για να βολευτούν κάποιοι, που ως δια μαγείας ήταν πάντα του συστήματος και βέβαια συνεχίζουν να είναι. Σημερινό
αποτέλεσμα; Γενική απαξίωση των πάντων, όσων έχουν σχέση με την
παιδεία. Υπουργών, καθηγητών, μαθητών, φοιτητών, πανεπιστημίων,
πτυχίων, κτιριακών υποδομών. Των πάντων! Πολλοί θα διαφωνήσουν με όσα
γράφω. Είναι οι ίδιοι που παραείναι αισιόδοξοι (και σ’ αυτό
κομματικά!) και βλέπουν μόνο θετικά στοιχεία, αλλά μόνο όσο είναι το
κόμμα τους στην εξουσία. Μόλις έρθουν οι καινούριοι στα
αλλαξοβασιλίκια, τότε όλα τους βρωμάνε. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό που
λέω εγώ είναι το σωστό. Την άποψή μου γράφω στην εφημερίδα, όπως θα
μπορούσαν να τη γράψουν οι πάντες. Αλλά μπαίνω στον πειρασμό να πω,
πως όσοι δεν βλέπουν την απαξίωση των πάντων, που έγραψα παραπάνω,
μάλλον θα πρέπει να πάνε σε γιατρό. Παραδείγματα; Άπειρα! Μαθητές
πηγαίνουν στην επόμενη τάξη στο γυμνάσιο και στο λύκειο, χωρίς να
ξέρουν τα ελάχιστα δυνατά. Από το τεστ διεθνούς αξιολόγησης PISA, που
πραγματοποιείται κάθε τρία χρόνια υπό την αιγίδα του Οργανισμού για
την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), σύμφωνα με την έκθεση
που είδε στις 6-12-2016 το φως της δημοσιότητας, οι 15χρονοι Έλληνες
κατέλαβαν την 43η θέση ανάμεσα σε 72 χώρες, στις τρεις βασικές
κατηγορίες αξιολόγησης, που είναι οι επιστήμες, η κατανόηση κειμένου
και τα μαθηματικά, ενώ οι επιδόσεις τους εμφανίζουν κάμψη και σε σχέση
με τις ελληνικές επιδόσεις των προηγούμενων χρόνων. Είναι άραγε αυτό
επίπεδο παιδείας και μάθησης, που θέλει να συναγωνιστεί τις ξένες
χώρες και να οδηγήσει τη χώρα στα μονοπάτια του 21ου αιώνα; Διάβαζα τα
νέα αναπτυξιακά μέτρα για την παιδεία. Δεν μπορώ να γράψω αναλυτικά
εδώ για τα μέτρα, αλλά… Εν ολίγοις αν είσαι μαθητής δεν υπάρχει
περίπτωση να μείνεις στην ίδια τάξη, εκτός και αν έρθει ο ουρανός κάτω
και η γη επάνω! Πουθενά δεν φαίνεται ότι το νέο σχολείο θα προσφέρει
τη μάθηση, που όλοι αναζητούμε και επιθυμούμε στους μαθητές. Και
έρχεται το τελευταίο απόσταγμα ιδιοφυούς σκέψης, για την παιδεία του
αύριο, να συνεχίσει την καταστροφή. Όσοι μαθητές έχουν βαθμό 5-6 και 7
σε ελληνικά, μαθηματικά, φυσικοχημεία, θα κρίνονται άξιοι απολυτηρίου
στο γυμνάσιο! Ένα σοβαρό ερώτημα προκύπτει. Για πιο λόγο τότε υπάρχει
η βάση του δέκα (10) και δεν καταργείται κι αυτή; Μετά απ’ αυτό
αναρωτιέμαι γιατί με το που θα γεννηθεί το παιδί, δεν του πάνε το
απολυτήριο στο μαιευτήριο, ώστε να μην κουράζεται να πηγαίνει στο
σχολείο αργότερα… Θυμάμαι στο σχολείο που δυσανασχετούσαμε σχεδόν
όλοι, για τα αρχαία, για την έκθεση, για την καθαρεύουσα, για το
συντακτικό και τους τόνους. Ένας μέτριος μαθητής ήμουν, αλλά ακόμα και
σήμερα θυμάμαι τις δασυνόμενες.. Άδης, άγιος, αβρός, αίμα, άμαξα,
αγνός… και το «ως» το τελευταίον! Εντάξει δεν έγινα καλύτερος που τις
θυμάμαι ακόμη. Πιο πολύ φασαρία ήταν, παρά ότι θα μας χρησίμευαν σε
κάτι, αφού στο μεταξύ καταργήθηκαν με το μονοτονικό, αλλά σε ένα
πράγμα σίγουρα μας βοήθησαν πολύ. Μας έμαθαν από νωρίς να φτιάχνουμε
μηχανισμούς αντίστασης και επιβίωσης στις δυσκολίες, γιατί ο κόσμος
δεν είναι μέσα στην καλή χαρά πάντα και όπως εμείς θέλαμε να τον
φανταζόμαστε. Μάθαμε ότι σε όλα τα πράγματα στη ζωή, πάντα χρειάζεται
δουλειά, στόχος και στρατηγική, για να πετύχεις ένα ικανοποιητικό
αποτέλεσμα. Όλοι θέλαμε και υποθέτω ότι συνεχίζουμε να θέλουμε, να
φτιάξουμε επιτέλους την παιδεία στη χώρα μας, αλλά το μόνο που
καταφέρνουμε τελικά, είναι να την καταστρέφουμε στην κυριολεξία. Ποια;
Αυτή με τον τεράστιο πλούτο, που για πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια,
είναι σημείο αναφοράς σε όλο τον πλανήτη. Σήμερα τι παιδεία έχουμε;
Μια παιδεία που τα τελευταία 40 χρόνια καταπνίγει κάθε τι που μπορεί
να θεωρηθεί ελπιδοφόρο. Ένα σύστημα που νομίζει ότι βελτιώνεται με το
να δίνει ακόμη ευκαιρίες σε «αιώνιους φοιτητές». Αυτό που δίνει το
δικαίωμα στους φοιτητές να μην αφήνουν τον πρύτανη να μπει στο γραφείο
του. Αυτό που προετοιμάζει και εισάγει στα πανεπιστήμια τους αυριανούς
δάσκαλους των παιδιών του, με επιδόσεις κάτω από τη βάση! Όσο
αισιόδοξος και να είσαι, άμα σκέπτεσαι το καλύτερο αύριο στην παιδεία,
που όλοι το θέλουμε και ποτέ δεν έρχεται, μάλλον παγώνεις. Μερικές
αναλαμπές που υπάρχουν κατά διαστήματα, χάρη στο ζήλο και την
εργατικότητα εκπαιδευτικών και μαθητών, είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Ποια παιδεία; Αυτή με τα γκρίκλις; Τους ανορθόγραφους και αμόρφωτους
που παράγονται μαζικά, από δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, πανεπιστήμια;
Τα πτυχία που δεν αναγνωρίζονται πουθενά στο εξωτερικό; Ίσως
περιμένουμε να γίνουν οι δάσκαλοι πιο αμόρφωτοι από τους μαθητές για
να πάρουμε μέτρα… Οι πολιτικοί, κάνουν μαεστρικά τη δουλειά τους
πάντα. Με απίθανους τρόπους για σεμινάριο, κατορθώνουν πάντα το
αδύνατο. Ένα σύστημα πάντα βολικό γι’ αυτούς, που να δημιουργεί
συνενόχους και να μετατοπίζει ευθύνες διαρκώς στο άπειρο… Αποποιούνται
ευθύνες με τη φράση κλισέ: «Εγώ είμαι καθαρός και διάφανος! Για όλα
φταίει (πάντα) ο προηγούμενος!» Το πιο εύκολο πράγμα για κάποιον,
είναι να βρίζει και να κατηγορεί. Το δύσκολο είναι να αντιμετωπίσει
την αλήθεια. Θέλω να ρωτήσω όλους αυτούς τους ειδήμονες: μέχρι που θα
φτάσετε; Με πόσες παιδικές ψυχές ακόμα θα παίξετε; Πόσους νέους θα
χαντακώσετε; Πόσους εργαζόμενους σκληρά, θα τους κάνετε, με την
αβεβαιότητα για το αύριο, να πέφτουν σε κατάθλιψη; Ποιο πλεόνασμα
λογαριάζετε στα στατιστικά σας για πλεόνασμα, (αν υπάρχει πραγματικά
ακόμη τέτοιο) όταν η Παιδεία μας, η εθνική παιδεία, πνέει τα λοίσθια
και έχει αυτά τα χάλια; Για όσους έχουν στοιχειώδη λογική ακόμα σ’
αυτό τον τόπο, ξέρουν πως το έλλειμμα αυτό δεν μπαλώνεται με κανένα
μνημόνιο, με κανένα δάνειο και θα κυνηγά όλη τη χώρα, τους πάντες και
τα πάντα εσαεί! Οι 500 χιλιάδες (ίσως και παραπάνω) από τα καλύτερα
ελληνικά μυαλά που τους αναγκάσατε με την πολιτική σας και έφυγαν
μετανάστες, πως μπορεί να μη στοιχειώνει τα όνειρα σας, όταν
στοιχειώνει όλο το μέλλον του μέλλοντος της χώρας μας. Στη Γαλλία 9
στα 10 σχολεία και 70% των μαθητών! αποφάσισαν και επέλεξαν ότι πρέπει
να διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά και λατινικά. Στη Γερμανία το ίδιο.
Στη Ρωσία διάβασα ότι έβαλαν στα σχολεία τα ελληνικά, σαν δεύτερη
γλώσσα! Εμείς και εδώ πρωτοτυπούμε και καταργούμε τα αρχαία από τις
εξετάσεις! Μια γλώσσα για να έχει εξέλιξη, θα πρέπει να πατήσει πάνω
στην παλιότερη, λένε οι γλωσσολόγοι, αλλά ποιος τους ακούει, αφού εμάς
μάλλον δεν μας αρέσει η εξέλιξη… Μια διακομματική επιτροπή κατά την
άποψή μου, θα ήταν μια κάποια λύση, αλλά δεν φαίνεται φως στον
ορίζοντα με τίποτα, αφού το κομματικό κράτος και ο εγωισμός κυριαρχεί
πάντα στη χώρα! Τι στ’ αλήθεια μπορεί να γίνει τελικά; Λένε πως τα
παιδιά, οι νέες γενιές, πάντα βρίσκουν την άκρη… όμως με τόση
αμορφωσιά που τους παρέχει η πολιτεία, θα μπορέσουν να τη βρουν άραγε;
Η ευχή όλων, για το καλό του τόπου, υποθέτω πως δεν είναι άλλη από το
μακάρι!

ΤΣΑΜΠΑ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ… Από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο τρέχουν σε
φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Οι μαθητές πιέζονται και οι γονείς
πληρώνουν. Στις πανελλαδικές μπορεί και να περάσουν… Όπως γράφω και
παραπάνω, στο τεστ διεθνούς αξιολόγησης PISA, ωστόσο, οι επιδόσεις των
15χρονων Ελλήνων μαθητών είναι μάλλον απογοητευτικές. Σύμφωνα με την
έκθεση, κατέλαβαν την 43η θέση ανάμεσα σε 72 χώρες, στις τρεις βασικές
κατηγορίες αξιολόγησης, που είναι οι επιστήμες, η κατανόηση κειμένου
και τα Μαθηματικά. Οι επιδόσεις τους εμφανίζουν κάμψη και σε σχέση με
τις ελληνικές επιδόσεις των προηγούμενων χρόνων. Ειδικότερα, η χώρα
μας έλαβε 455 βαθμούς στις επιστήμες (-6 σε σχέση με την προηγούμενη
έρευνα), 467 στην κατανόηση κειμένου (-8) και 454 στα Μαθηματικά (+1).
Οι καλύτεροι μαθητές του κόσμου προκύπτει πως είναι εκείνοι της
Σιγκαπούρης, ενώ ακολουθούν οι μαθητές της Ιαπωνίας και της Εσθονίας.
Την πρώτη δεκάδα συμπληρώνουν η Ταϊβάν, η Φιλανδία, το Μακάο, ο
Καναδάς, το Βιετνάμ, το Χονγκ-Κονγκ και η Κίνα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι το ελληνικό σύστημα δίνει έμφαση στην αποστήθιση και όχι στη
βιωματική μάθηση. Όχι στην πολύπλευρη προετοιμασία ενός παιδιού για
την κανονική ζωή. Οι Έλληνες μαθητές, δηλαδή, μπορεί να ξέρουν απ’ έξω
κι ανακατωτά τη θεωρία της δράσης και αντίδρασης, όταν όμως τη βλέπουν
να συμβαίνει είναι πιθανό να μην την αναγνωρίσουν καν! ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ,
ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ;;;;;;.