Υπομονή μέχρι την αρχή του χρόνου να δούμε «που βαδίζουμε» | Οι μεμονωμένες φωνές και διαμαρτυρίες είναι «μια τρύπα στο νερό»

Υπομονή μέχρι την αρχή του χρόνου να δούμε «που βαδίζουμε» | Οι μεμονωμένες φωνές και διαμαρτυρίες συνιστούν «μια τρύπα στο νερό»

Δύο συγκεντρώσεις με αντίστοιχες πορείες διαμαρτυρίας στο κέντρο της Κω και το νοσοκομείο, για την υγεία τις τελευταίες ημέρες.

Η πρώτη, του εργατικού κέντρου, συμπεριέλαβε ως αίτημα και το παλαιστινιακό με αφορμή τον πόλεμο στο Ισραήλ.

Η δεύτερη, των ενεργών πολιτών, επικέντρωσε εκτός από τα της υγείας και στο επίσης διογκούμενο πρόβλημα των αυξημένων ροών και του ασφυκτικά γεμάτου ΚΥΤ Κω.

Και στις δύο διαμαρτυρίες συμμετείχαν ενδεικτικά και εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, δείχνοντας αφενός ότι συμμερίζονται τις διαμαρτυρίες τους και αφετέρου ότι η επίλυση των εν λόγω προβλημάτων δεν εξαρτάται από αυτούς.

Οι τίτλοι, οι σχολιασμοί και η γενική αίσθηση ήταν ότι η μικρή σχετικά συμμετοχή δείχνει την αδιαφορία (;) ή την απογοήτευση του κόσμου, καθώς τέτοιου είδους συγκεντρώσεις, πορείες και διαμαρτυρίες γίνονται για πολλοστή φορά, χωρίς ωστόσο κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.

Υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις ένα σωρό (ιδίως την προεκλογική περίοδο) από τους κυβερνητικούς) που αποδείχτηκαν όμως χωρίς αντίκρισμα (καθαρή κοροϊδία, άλλωστε «τον έχουν δεμένο τον γάιδαρό τους»).

Άρα, και μεγάλη συμμετοχή να είχαν οι συγκεντρώσεις αυτές-όπως είχε πχ το προηγούμενο παγκωακό συλλαλητήριο για την υγεία υπό την αιγίδα μάλιστα σύσσωμων των τοπικών αρχών, το αποτέλεσμα και πάλι θα ήταν «μια τρύπα στο νερό».

Ωραία, θα αντιτείνει κάποιος «και τι κάνουμε, δένουμε τα χέρια;». Όχι, σε καμία περίπτωση αλλά οι συνεχείς διαμαρτυρίες για τη διαμαρτυρία χωρίς μελετημένα και συντονισμένα βήματα με συγκεκριμένη στόχευση και κλιμάκωση το μόνο που πετυχαίνουν είναι ο εκφυλισμός και η αναξιοπιστία των κινητοποιήσεων (όπως η γνωστή διήγηση με το τσοπανόπουλο που φώναζε ολοένα «λύκος στα πρόβατα», «λύκος στα πρόβατα» και όταν πραγματικά ήρθε ο λύκος στο κοπάδι, δεν το πήρε δυστυχώς κανείς στα σοβαρά).

Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι τοπικές αρχές (δήμος και περιφέρεια-επαρχείο) βρίσκονται μέχρι το τέλος του έτους για περίπου 50 μέρες ακόμα σε μεταβατική φάση.

Ο μεν δήμος με τον δήμαρχο να περιμένει την πολυπόθητη άνετη πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να μην πηγαίνει με «τριπλοπεταλιά» και τριπλο-καθυστέρηση στην λήψη των αποφάσεων, το δε  επαρχείο-περιφέρεια με τη νέα έπαρχο να δείξει αν θα ευθυγραμμιστεί με τον δήμο τουλάχιστον στα παραπάνω θέματα που «πονάνε» περισσότερο το νησί (υγεία, μεταναστευτικό, κατάσταση δρόμων – κυκλοφοριακό, σχολεία κλπ) ή θα έχουμε μήπως παράλληλες, ασύμπτωτες ή κάπου και συγκρουσιακές πορείες.

Παράλληλα, αν ο δήμαρχος προχωρήσει -όπως δήλωσε στο προεκλογικό ντιμπέιτ όσο και στη μετεκλογική του δήλωση- σε περισσότερο αυστηρή άσκηση ελέγχου και διοίκησης στους συνεργάτες του («τράβηγμα αυτιών») δεν αποκλείεται να πάμε σε νέο κύκλο εσωστρέφειας και ομφαλοσκόπησης (κάποιοι λένε ότι ξεκίνησαν ήδη να εμφανίζονται οι πρώτες «ενοχλήσεις» και τάσεις αυτονόμησης) .

Άρα, ορόσημο η αρχή του χρόνου με την επίσημη ανάληψη καθηκόντων της νέας πενταετίας, τον ορισμό Αντιδημάρχων, Αντιπεριφερειαρχών και υπευθύνων τομέων για να δούμε μετά: ισορροπίες, τυχόν δυσαρέσκειες και πρώτες κινήσεις, ώστε να πάρει σειρά κάποια στιγμή και η επίλυση προβλημάτων.

Μέχρι τότε ας ελπίσουμε να μην έχουμε πολλές… αεροδιακομιδές σε ότι αφορά την υγεία. Και πολλές αφίξεις (η απορρόφηση αυτών που ξέμειναν από την παράνομη εργασία στον τουρισμό όπως ισχυρίστηκε ο πολύς κ. Καιρίδης κάνοντας πυρ και μανία ξενοδόχους και αρχές) στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα,  μήπως και αποσυμφορηθεί κάπως το ΚΥΤ στο Πυλί.

Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση συνεχίζουμε να λέμε «ο Θεός να βάλει το χέρι του» (αλλά, πόσο να μας αντέξει πια κι αυτός…)