Νησιώτικο
στην Περσεφόνη Κουτσουράδη
που αγωνιά όμορφα
αντίδωρο μνήμης
Κόρη της ΄ποσπερίδας, του βουνού,
της ρίμας, του γιαλού, του δυόσμου,
ο μόχθος σου σαν φως του δειλινού
σκιρτά για το καλό του κόσμου.
Μ΄ αγάπη περισσή την Κώα Γη
καρπίζεις με τα δυο σου χέρια
τ΄ όνειρο πλάθεις δροσερή πηγή
κι υψώνεις προσευχή στ΄ αστέρια.
Δείχνει αστείρευτ΄ η υπομονή,
η πίστη σου, το κάθε δάκρυ
ζυμάρι ΄ναι το έργο σου, φωνή,
που φτάνει στ΄ ουρανού την άκρη!
Κως, 30.7 – 1.8.1998
Κώστας Ζαμάγιας (΄Αλκης Ανδρείος)
