Το ξέρω. Τόχα μέσα μου που δεν πήγα στον αποχαιρετισμό του και σήμερα κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι.
Εντάξει, το ξέρω, αλλά τελευταία είναι τόσοι πολλοί. Βλέπεις, σκέφτομαι μέσα μου, ο χρόνος δεν αστειεύεται ρε Βαγγέλη, χωρίς να το πω φωναχτά για να μην μ’ακούσει. Σίγουρα θα τον πείραζε και αυτό, αφού δεν ήταν τυχαίος. Είκοσι ολόκληρα χρόνια μαζί. Από τα 33 μου μέχρι 53.
Έπαιρνε σύνταξη τότε ο Δημήτρης Ζαμάγιας και έμειναν στο Δήμο με τα δύο ανοιχτά απορριμματοφόρα, Μερσεντές ανοιχτά δεκάτονα, και τους οκτώ εργάτες καθαριότητας, δύο πάνω, δύο κάτω οι οδηγοί μας, ο Βαγγέλης Φορόζης και ο Λευτέρης Πουλιού.
Κάθε μέρα στο τιμόνι, για έξη μήνες, Σάββατα και Κυριακές, για να ξεκουραστούν το Χειμώνα από δύο μήνες.
Με κοιτάζει ο Βαγγέλης, όχι με παράπονο, σαν να μού’λεγε: Καλά! δεν θυμάσαι τίποτα και δεν ήρθες να με αποχαιρετίσεις?
Και τσακ στο παγκάκι ήρθε σαν κινηματογραφική ταινία ο καλός άνθρωπος ο Λευτέρης Πουλιού με το ανοικτό απορριμματοφόρο του να κρέμεται με τον πίσω τροχό στον λάκκο του σκουπιδότοπου που ήταν το 1979 απέναντι από το Σαν Πάλλας και τον άγριο Βαγγέλη να ανεβαίνει πάνω, να πιάνει το τιμόνι, να βάζει το λεβιέ, να πατά το γκάζι δυνατά μαζί με τα φρένα και με μια περίτεχνη μαεστρία να το ανεβάζει πάνω.
Λες και δεν καθόμουνα στο παγκάκι! Λες και ήμουνα μπροστά μαζί με το Χρήστο Κουλούρα που τρέξαμε να μάθουμε τι γίνεται και ο ιδρώτας δεν ήταν από τη ζέστη του καλοκαιριού, αλλά από το φόβο μιας μεγάλης καταστροφής.
Με κρύο και με ζέστη ο Βαγγέλης να βάζει τις φωνές και να δίνει τον τόνο της ζωντάνιας στα συνεργεία του Δήμου που ήταν δεν ήταν οι δύο οδηγοί, οι δεκαπέντε οδοκαθαριστές, οι δύο εποχικοί καταπολέμησης των κωνοποειδών, δύο τεχνίτες, δύο εργάτες, τρεις υδραυλικοί, τρεις υδρονομείς και έξη κηπουροί, οι ημίθεοι όπως τους λέγαμε.
Μια μικρή οικογένεια, που με σεβασμό πρέπει να θυμόμαστε, που άνοιξε το δρόμο για τα μεγάλα έργα με την επίγνωση που καθημερινά λέγαμε ότι η υπεραξία της εργασίας τους δεν πάει στους εργολάβους, αλλά επιστρέφει στους ίδιους και στο νησί μας και ανοίγει δρόμους για νέες προσλήψεις και νέα έργα.
Κ. Καϊσερλης π. Δήμαρχος Κω.
Είναι μεγάλη υπόθεση να μνημονεύουμε και να θυμούμαστε αυτούς που μας υπηρετούσαν μπεάβο και πάλι μπράβο
βρε που ειναι αυτο το παγκακι, να περασω να τα πουμε?
ΠΑΣΟΚ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!!
των εργολάβων. ότι να ναι. τσαντίρι μαχαλάς το νησί
ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ….
Τόσοι και τόσοι έρχονται στο παγκάκι σημειώνω όμως απουσίες.
Παράδειγμα πρώτο: Ο αείμνηστος Μιχάλης Πασανικολάκης, ξέρεις, ο σύμβουλος σου μη μπερδευτείς, δε φαίνεται να ήρθε. Ή ήρθε και του είπες ξανά ότι «με αγράμματους» δε μιλάς;