Πέτρος Πικιώνης: Όταν η ελευθερία του λόγου δικάζεται, αλλά όχι η συγκάλυψη

Όταν η ελευθερία του λόγου δικάζεται, αλλά όχι η συγκάλυψη

Πρώτα και κύρια, οφείλω να τονίσω ότι ζούμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο κάθε πολίτης – ανεξαρτήτως επαγγελματικής ιδιότητας – έχει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και την προσωπική του άποψη. Η ανάρτησή μου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook εξέφρασε τη βαθιά μου αγανάκτηση για ένα τραγικό γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα: το έγκλημα στα Τέμπη.

Ζήτησα δημόσια συγγνώμη για τις αστοχίες της ανάρτησής μου, ειδικά προς ψηφοφόρους και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, και προχώρησα στην απόσυρσή της από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το μεγάλο σας πρόβλημα – και είναι πλέον προφανές – είναι ότι εστιάζετε μονάχα στο «πώς γράφτηκε» κάτι, αγνοώντας επιδεικτικά το γιατί γράφτηκε. Επικεντρώνεστε στην εικόνα, στο επικοινωνιακό σόου, στο περιτύλιγμα, και όχι στην αιτία, στην ουσία, στο πραγματικό πρόβλημα.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεστε την πολιτική και τη θεσμικότητα: όχι ως ουσία, αλλά ως βιτρίνα.

Αυτό ακριβώς είναι το πολιτικό σας μέτρο. Και είναι λυπηρό.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι πάνω από το 80% του ελληνικού λαού αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για πολλαπλά εγκλήματα – από τη διασπάθιση ευρωπαϊκών κονδυλίων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717, μέχρι την καταφανώς ανεπαρκή ασφάλεια που ισχυριζόσασταν με θέρμη πως είχε διασφαλιστεί εντός Βουλής. Επιπλέον, η απόπειρα συγκάλυψης του εγκλήματος με πρακτικές όπως το μπάζωμα του χώρου και η προσβλητική μεταχείριση των θυμάτων – με συγγενείς να αναζητούν διασκορπισμένα τα παιδιά τους σε χωράφια , καθώς και η μεθοδευμένη επικοινωνιακή συγκάλυψη ή τα ανάρμοστα σχόλια βουλευτών σας στην βουλή για τα θύματα ή τους συγγενείς των θυμάτων – συνιστά ύβρη. Ύβρη απέναντι στους νεκρούς, στην κοινή λογική, στη δημοκρατία. Μια ύβρη τέτοιας κλίμακας, που ακόμη και οι αρχαίοι τραγικοί δεν θα μπορούσαν να τη συλλάβουν ούτε ως τραγωδία.

Και αυτή, κυρία Μαρία Ψύρη, πρόεδρε της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας, είναι η πραγματική ύβρις – όχι η ανάρτηση ενός σχολίου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σε ό,τι αφορά την προηγούμενη δημόσια τοποθέτησή σας, με την οποία ζητήσατε την παραίτησή μου, θα μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω πως την εποχή των πολιτικών φρονημάτων την έχουμε ξεπεράσει εδώ και πολλές δεκαετίες.

Βέβαια, με την νοοτροπία που κουβαλάει η σημερινή Νέα Δημοκρατία, δεν αποκλείεται τέτοιες αντιλήψεις να επανέλθουν στη μόδα.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ειλικρινά: Ο Οργανισμός στον οποίο υπηρετώ, από όσο θυμάμαι, δεν είναι μαγαζάκι της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας. Ή μήπως τελικά είναι;

Βέβαια, δεν μπορώ να μην θυμηθώ τη χαρακτηριστική δήλωση της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη στη Βουλή:

«Εμείς αυτό το μαγαζάκι – τη Βουλή δηλαδή – το έχουμε υπηρετήσει πολλά χρόνια».
Ίσως από εκεί πήρατε κι εσείς θάρρος και θεωρείται πλέον ότι το κράτος, οι θεσμοί και οι οργανισμοί του είναι μαγαζιά της παράταξής σας.

Δεν ξεχνώ, φυσικά, και τη δημόσια δήλωση του Μιχαλάκη από την Περιφέρεια, ο οποίος, με αξιοσημείωτο ζήλο, έγραψε:

«Με λεφτά της Νέας Δημοκρατίας έγιναν οι θόλοι στην Κω».

Αυτοί είστε. Αυτή είναι η αντίληψή σας για το δημόσιο χρήμα, για τον ρόλο του κράτους, για τη θεσμική λειτουργία της δημοκρατίας.

Αν θέλετε να μιλήσουμε για υποκρισία, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Μπορούμε να κοιτάξουμε μέχρι την Πολεοδομία Ρόδου, όπου, όπως καταγγέλθηκε, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εκβίαζαν και αποσπούσαν τεράστια χρηματικά ποσά από Έλληνες φορολογούμενους για την έκδοση παράνομων και μη, πολεοδομικών αδειών. Τα εν λόγω πρόσωπα παραμένουν ελεύθερα, με πρόσβαση ακόμη και σήμερα στα συστήματα του ΤΕΕ , μάλλον για να προλάβουν να καλύψουν τα ίχνη τους. Εκεί δεν είδαμε καμία ανακοίνωση σας, καμία δημόσια ευαισθητοποίηση ή δήλωση καταδίκης. Αυτό μας οδηγεί στο λυπηρό αλλά ξεκάθαρο συμπέρασμα ότι σήμερα διαμορφώνονται δύο κατηγορίες πολιτών…εμείς και εσείς… Κύριε Χρυσουλάκη τελικά και εσείς με αυτούς σωστά; μην ξεφύγουμε της πολιτικής γραμμής του κόμματος…το κατανοώ βέβαια.. Οι πιέσεις πολλές.

Εντός του Διοικητικού Συμβουλίου ζήτησα να κριθώ βάσει του έργου μου, όπως προβλέπεται από το καταστατικό της ιδιωτικής εταιρείας ΚΩΑΝ Α.Ε. Υπενθυμίζουμε στη Νέα Δημοκρατία ότι το καταστατικό αποτελεί θεσμικό πλαίσιο. Αν δεν κάνω λάθος, κύριε Αβρίθη, που με αυτοπροσδιορίζεται ως επαναστάτη; και εσείς είστε αυτός που επικαλείστε θεσμικότητα. Σωστά; τώρα αφου η θεσμικότητα μιλησε, αλλά δεν θα σας αρέσει… γιατί σκούζετε πάλι;

Κύριε Αβρίθη, θα ήθελα να σταθώ στην προσωπική επίθεση που δέχθηκα– επίθεση οργανωμένη και συντονισμένη από εσάς και άλλα στελέχη της παράταξής σας, μέσα από επτά παραγράφους με μοναδικό στόχο να πληγεί η προσωπικότητα και το ήθος μου. Επέλεξα τότε να σταθώ με υπομονή, να σεβαστώ τη θεσμική μου θέση,  αλλά και τη σοβαρότητα της προετοιμασίας για την τουριστική έκθεση του Βερολίνου, αποφεύγοντας την όποια αντιπαράθεση. Δεν έριξα λάδι στη φωτιά, δεν επέλεξα τα φτηνά επικοινωνιακά σόου που κάνατε εκείνη την εβδομάδα με σκοπό τη δολοφονία του χαρακτήρα μου…. Μπορεί να μην είστε «δολοφόνος» με την κυριολεκτική έννοια, ωστόσο η δολοφονία χαρακτήρα είναι εξίσου καταδικαστέα και εσείς υπηρετήσατε αυτή την τακτική.

Κυρία Μαίρη, κατανοώ απόλυτα την απόφασή σας να παραιτηθείτε. Επιλέξατε, όπως αναφέρετε, να προτάξετε το καλό του τόπου. Ωστόσο, όταν το «καλό» αυτό παύει να συμβαδίζει με τις επιδιώξεις της Νέας Δημοκρατίας, τότε η παραίτηση μοιάζει με αναγκαστική επιλογή. Τελικά, η μόνη σημαία που υψώνεται με συνέπεια είναι εκείνη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας – όπως φάνηκε καθαρά και στον επίλογο της τοποθέτησής σας.

Ταυτόχρονα, θα μου επιτρέψετε να εκφράσω τη χαρά μου για την επιστροφή σας στα πανεπιστημιακά έδρανα ως φοιτήτρια. Ίσως, μέσα από αυτή τη διαδικασία, ανακαλύψετε εκ νέου κάτι ουσιώδες: ότι η επιστημονική κοινότητα αποτελεί θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής και καθοριστικό παράγοντα προόδου. Είναι ο απαραίτητος – και όχι περιττός – φορέας γνώσης και τεκμηρίωσης στον οποίο η κοινωνία βασίζεται για να προχωρήσει μπροστά.

Αν πράγματι προσβληθήκατε, σας προτείνω να παρακολουθήσετε τη δημόσια παρέμβαση του Συλλόγου των Τεμπών και της επιστημονικής κοινότητας, στην οποία παρουσία εμπειρογνωμόνων, νομικών και επιστημόνων από τις θετικές επιστήμες – με ακαδημαϊκά προσόντα αδιαμφισβήτητα – παρουσιάζουν, σε μια τρίωρη διάλεξη, αναλυτικά το χρονικό και τη μεθόδευση της συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη από τη Νέα Δημοκρατία. Έχουμε φτάσει στο σημείο να απαξιώνετε ακόμα και τις φωνές της επιστήμης, προκειμένου να μας πείσετε ότι… ο γάιδαρος πετάει.

Συνέντευξη Τύπου Συλλόγου ΤΕΜΠΗ 2023

Θέλω, λοιπόν, τώρα που θα βγείτε τη Δευτέρα στο ραδιόφωνο της «Έκφρασης», να δικαιολογήσετε γιατί θέσατε τον εαυτό σας εκτός ΚΩΑΝ, επικαλούμενη ότι «δεν μπορείτε να νομιμοποιείτε τέτοιες συμπεριφορές». Αφού δείτε πρώτα το βίντεο για τα Τέμπη που σας έχω παραθέσει, να μας απαντήσετε: νομιμοποιείται τελικά η δική σας στάση υπέρ της κυβέρνησης;

Γιατί προσωπικά προσπαθώ να βάλω στη ζυγαριά τι είναι πιο αποδεκτό – ή μη αποδεκτό – στη δημόσια σφαίρα:
Η συγκάλυψη ενός εθνικού εγκλήματος και η ανοιχτή στήριξη στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία;
Ή μια προσωπική ανάρτηση αγανάκτησης στο Facebook;

Κλείνοντας, δηλώνω ότι δεν είμαι νομικός, όμως γνωρίζω πως – και συγχωρέστε με για την απλοϊκή διατύπωση – ο συγκαλύψας του συγκαλύψαντος, επίσης συγκαλύψας είναι.