Γιάννης Βάσσος: Το νησί που αγάπησα… (Γιάννη, μας συγκίνησες…)

17
22093

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

Ήταν  Μάιος του 99 όταν πήρα την μετάθεση  από την Αθήνα  για το κατάστημα της Αγροτικής τράπεζας Κω. -Είχα επισκεφθεί την  Κω  σαν συνδικαλιστής  δυο χρόνια πριν, και με ενθουσίασε. Κάπως έτσι αποφάσισα να εγκατασταθώ  μόνιμα .                                                  Πάντα  σε κάθε αλλαγή υπάρχει πρόβλημα  προσαρμογής. Εγώ  γρήγορα το ξεπέρασα. -.                                                                                                    Μια μέρα στο κάστρο  της  Νεραντζιάς  που έπινα το καφεδάκι μου, έγραψα το πρώτο ποίημα  για το νησί του Ιπποκράτη.                                                                                                               ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ

Σαν  κοιτάζω  το Αϊβαλή,                                                                                                                                        η καρδιά μου πως πονάει.                                                                                                                                     Το καράβι θα με πάει,                                                                                                                                         σαν ιπτάμενο χαλί.

Στην αγορά θα περπατήσω,                                                                                                                                                μια χανούμισσα θα πάρω.                                                                                                                       Συντροφιά θα ‘χω ένα  γλάρο,                                                                                                                          στο νησί μου σαν γυρίσω.

Η ζωή μου θα ναι ωραία,                                                                                                                                      ο Αιγαίο σαν κοιτάζω,.                                                                                                                                            Τον  ορίζοντα διαβάζω.                                                                                                                             Τ’ άστρα θα ‘χω εγώ παρέα.

Στην Αλικαρνασσό θα πάω                                                                                                                          ναργιλέ  για να καπνίσω.                                                                                                                                   Μα ποτέ δεν θα αφήσω,                                                                                                                                    το νησί που αγαπάω.

Τον καφέ στο κάστρο πίνω,                                                                                                                              στον πλάτανο του Ιπποκράτη.                                                                                                                      Ναυτικό μου δώσαν χάρτη ,                                                                                                                                           μα την Κω δεν την αφήνω.

Γνώρισα ανθρώπους πολλούς, τους αγάπησα και με αγάπησαν.                                                                                                                                                                                                         Έκανα όμως φίλους  που είχαμε τα ίδια οράματα, τις ίδιες  πολιτικές ανησυχίες για το αύριο, την ίδια αγάπη για την πόλη που ζούσαμε,  αλλά  ίσως και εχθρούς. Τους εχθρούς δεν τους έμαθα  ποτές. Ίσως γιατί δεν ήθελαν να εμφανιστούν μπροστά μου. Ήθελαν να τους νομίζω και αυτούς φίλους. Έτσι περνούσε ο καιρός.                                                                   Γύρισα πόλεις και χωριά,                                                                                                                                                       βουνά ονειρεμένα.                                                                                                                                          Μα του Ιπποκράτη το νησί,                                                                                                                                ε ταίριαζε  σε  μένα.

Τον Ιπποκράτη δυστυχώς,                                                                                                                                 δεν θα τον συναντήσω.                                                                                                                                     Γιατί τα χρόνια δεν μπορώ,                                                                                                                                          για να τα φέρω  πίσω.                                                                                                                                     Έτσι έγραψα στο ημερολόγιό μου  όταν  αποβιβάστηκα  εκείνη την νύχτα   του Μαΐου  το 1999  στην Κω.                                                                                                                               Έφτιαξα ένα σπίτι, πολλά δέντρα , λουλούδια , κόκκινα  τριαντάφυλλα , και την μεγάλη μου αγάπη , το κρασί. Έγινα ένα ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας. Αγωνίστηκα  για τα κοινά προβλήματα με πρώτο θέμα το νοσοκομείο, το οδικό δίκτυο, τον πρωτογενή τομέα,  το μεροκάματο για όλους.   Όπου  και όπως μπορούσα βοηθούσα , όλους αυτούς που ζητούσαν την βοήθειά μου. Δέκα και πλέον χρόνια ήμουν Γεν. Γραμ. στο Ε.Κ.Β.Σ. Δωδεκανήσου .  Και όσο και αν ήθελα να μείνω στο νησί, μερικές φορές  τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε. Όταν συμπλήρωσα ακριβώς  25 χρόνια, τον Μάιο του 2024 αποφάσισα να φύγω  για  λόγους  υγείας. Ήταν  για μένα δύσκολο να καθίσω  μετά από αυτόματο πνευμοθώρακα  που διαγνώστηκα  και  νοσηλεύτηκα τον Γενάρη του 2024. Το νοσοκομείο της Κω, μου έδωσε επίσημα έγγραφο για να μετακινηθώ  σε νοσοκομείο που θα διαθέτη το ανάλογο ιατρικό προσωπικό, γιατί το ίδιο δεν είχε αυτή την δυνατότητα.  Οι ελλείψεις  σε ιατρικό προσωπικό ήταν γνωστές σε μένα, όπως και σε κάθε κάτοικο του νησιού.  Αν και οι γιατροί του νησιού ήταν φιλικοί μαζί μου, δεν ήταν αρκετό να παραμείνω στο νησί για παραπέρα νοσηλεία.                                                                                                                 Το πιο πικρό που άκουσα, ήταν πως  ΚΆΠΟΤΕ είχαμε σωστές  δομές υγείας.                                 Αυτό το ΚΆΠΟΤΕ  είναι που σου πληγώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.                                           Αυτό το  ΚΆΠΟΤΕ  που προσπαθεί να σβήσει το σήμερα  και το αύριο.                                                                                          Αυτό το ΚΆΠΟΤΕ σου φέρνει δάκρυα στα μάτια, και σε διώχνει μακριά.                                                Και σου μένει μόνο μια λέξει μες την καρδιά. ΓΙΑΤΊ;                                                                                                             Με  παρότρυνση   φίλων γιατρών αναγκάστηκα για μετακομίσω  προς  την γενέτειρά  μου πατρίδα  την Άρτα. Μετά από σαράντα χρόνια επέστρεψα στην πόλη που γεννήθηκα, κλείνοντας  έναν κύκλο σε ένα ταξίδι  που τα είχε όλα. Αν και αγάπησα  πολύ την Κω, δεν ήταν τυχερό να ζήσουμε για πάντα μαζί.   Και εκείνο που έμαθα από την αγροτική  μου ζωή   στην Κω, είναι, πως ένα φυτό για να ζήσει , πρέπει να βρει  και  το κατάλληλο μέρος,  για να απλώσει τις ρίζες του. Και πάντα με τις δικές του δυνάμεις.   Ελπίζω να τα καταφέρω..

ΒΑΣΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

17 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΜΕΣΟΥΡΑΝΟΥΣΑΤΕ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΟΠΩΣ ΛΕΤΕ……ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΟΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΤΙς ΥΠΟΔΟΜΕΣ!!!!
    ΜΕΤΡΗΘΗΚΑΤΕ ΖΥΓΙΣΤΙΚΑΤΕ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑΤΕ ΕΛΕΙΠΕΙΣ!!!!!! ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΥΡΝΑΤΕ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ……ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΝΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ….

  2. Ότι καλύτερο για την υγεία σου,αλλά είσαι τυχερός που ζεις σε μια χώρα με επιλογές.Τελικα το ότι ήρθες στη Κω και δούλεψες ,αυτή είναι η προσφορά σου;Έχουμε χάσει τη μπάλα που λένε.Ασχετο αλλά το κάστρο της Νεραζιας είναι καφενείο ;Που επινες καφέ;

  3. Γιάννη η Κως και το Κίνημα και οι σύντροφοι σε περιμένουμε!!!Να είσαι καλά όπου και να είσαι.Αλλά στην Κω
    θα είσαι καλύτερα!!!!!

  4. Εάν υπηρηφανευεσαι ότι αγωνίστηκες για αυτόν τον τόπο και μάλιστα συνδικαλιστικά, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, είσαι μέρος της καταστροφής αυτού τού τόπου.Γιατί το ΠΑΣΟΚ με τα σταλινικά ποσοστά της Κω είναι έτσι σήμερα γιατί εσείς φροντίσατε για αυτο.Οσο για την υγεία σου, περαστικά και εύχομαι να είσαι καλά εκεί που πας.Πολλοί από εκείνους τους καταστροφείς δεν είναι εδώ σήμερα,εν αντιθέσει με εμάς…… Ευτυχώς ο λαός ξύπνησε και αφού μας φορτωσατε το ΣΥΡΙΖΑ, παλεύουμε σήμερα να επαναφέρουμε την κανονικότητα…..

  5. Σε Αγαπήσαμε, Σε Αγαπάμε,Και θα σε Αγαπάμε *
    Μας λείπουν τα αστεία σου και η παρέα σου.
    Καλη Δύναμη Με υγεία.

  6. μακαρι..να ειχες δωσει τον αγωνα και το παθος αυτου του ανθρωπου ..που αγαπησε την κω ,τους κωους..και τον τοπο ..πιο πολυ απο τους γονεις σου/που γεννηθηκαν εδω,ΤΑ ΒΡΗΚΑΝ ΕΤΟΙΜΑ και ευημερεσαν επι ΝΔ …. μαιμου
    Ασχετο αλλά ενημερωσου γαι την προσφορα ..αυτου του ΑΝΘΡΩΠΟΥ πριν πιανεις το πληκτρολογιο και γραφεις τις ηλθιοτητες σου μαιμου του διαδυκτιου …ΜΕΤα ελα να μας πεις για την προσφορα που εδωσαν οι αγωστοι στην κοινωνια…νεοδημοκρατες…γονεις..σου ..
    ασχετο..αλλα ηρθε στην κω…οταν εσυ δεν ειχες γεννηθει ακομα….σπορε ..φυσικο να μην γνωριζει που επνε καφε..διοτι επαιζες κουκλες.

    • Ξέρεις τους γονείς μου;Τι έχεις κάνει εσυ ;μιλά για εσένα άσε τον άνθρωπο.Απλα εγώ και η οικογένεια μου δεν έχω πάρει κανένα ευρώ από το δημόσιο,δεν εξαρτώμαι από κανένα κόμμα ούτε έχω ψηφίσει ένα κόμμα.Μπορει για σένα να λέω βλακείες,εσυ ο έξυπνος τι λες;Έχεις μέτρο προσφοράς;Έχεις δουλέψει ;Έχεις βρει δουλειά επειδή την αξίζεις και όχι επειδή σε διόρισε καποιος;Εγώ δεν θα ω για τους γονείς σου και αν είναι βολεμένοι,εσυ πάντως είσαι ανθρωπάκι και δεν νομίζω ότι ο κύριος που έγραψε το ποίημα σε χρειάζεται.Καταλαβες κύριε «Προς miranta»;Ούτε ένα ψευδώνυμο δεν μπορείς να βάλεις ούτε τη γνώμη σου να πεις ανώνυμα.Εγω λέω καλύτερος σήμερα από όλους είναι ο Μητσοτάκης.Αυτο σε χαλάει;Πες τον δικό σου.Δεν θα γελάσω ούτε θα σε βρίσω.

      • παίρνεις χάπια είσαι χαζό η χάνεις λάδια;;;μέσα σ’ ένα κείμενο αναιρέσες όσα είπες στην αρχή Μ όσα λες στο τελος…άσε που δεν χρειάζεται να συστηθείς ξέρουμε τι βλήμα είσαι.Επειτα δεν μπορείς να κράζεις όσους κρύβονται πίσω απ’ την ανωνυμία αφού κι εσύ το ίδιο κάνεις.Αλλα τι σου λέμε κανένα βλαμμένο θα σαι που σ αρέσει να κάνεις σπάσιμο στους άλλους.Ακου εκεί «δεν ξέρεις τους γονείς μου».Εδώ εσύ κρύβεσαι σαν τους μασκοφόρους ρουφιάνους την οικογένεια σου θα ξέραμε;;;Α και μάθε ορθογραφία βλαμμενο

        • Πάλι δεν σε βρίζω .Δεν μου το επιτρέπει η αγωγή που μου έχουν δώσει οι γονείς μου.Ωραια για να καταλάβεις δεν βάζω miranta αλλά στέλνω σαν ανώνυμος.Οτι λες τώρα αφορά όλους τους ανώνυμους και εσένα.

  7. A σας το στα πω στα Κωτικα μπας και το πάρετε χαππαρι ,ηντα ΝΔ και ηντα Πασοκ αλλά και αλλά η κατασροφη αυτού του τόπου ειναι οι άνθρωποι που εψηφισαμαι αυτά τα δυο κόμματα σαράντα χρόνια και φτάσαμε εδωνα που φτάσαμε , και το χειρότερο ακομη
    υπάρχουνε ζωντανά που είναι φανατικοί και τους υποστηρίζουνε !!!
    Αν ειναι πιο δυνατόν !!!

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ