Έξω γήινοι
Το πράσινο θα υπάρχει μόνο σε ζωγραφιές
Η γομολάστιχα των φουγάρων
Θα σβήσει το γαλάζιο του ουρανού
Και ’κείνο της θάλασσας
Δένδρο δεν θα υπάρχει
Η σκιά να ξαποστάσει
Για το πουλί δεν θα μείνει κλαδί
Το αηδόνι πια δεν θα κελαηδεί
Στην έρημο το λουλούδι δεν ανθίζει
Στην πίσσα το θαλασσοπούλι μαυρίζει
Στις βουνοκορφές ξεριζώνονται τα πεύκα
Ανεμογεννήτριες, του μέλλοντος τα δένδρα
Σ’ εκείνες τα πουλιά δεν φωλιάζουν
Οι λεπίδες τους ότι πετάει σφαγιάζουν
Τη ζωή από τα δάση εξοστρακίζουν
Επιτήδειοι απ’ το έγκλημα πλουτίζουν
Υποθαλάσσια ενεργειακά συστήματα
Κρυμμένα κατά της ζωής εγκλήματα
Τα ψάρια φιλετάρουν οι λεπίδες
Της ζωής στερεύουν τις ελπίδες
Τα σωθικά της γης ξεκοιλιάζονται
Τα πλούτη της αρπάζονται
Γαιάνθρακες και υδρογονάνθρακες
Πετρέλαια και λογής ορυκτέλαια
Η γη σαν μπαλόνι θα συρρικνωθεί
Οσονούπω σαν βόμβα θα εκραγεί
Εντολή άνωθεν ρητή
Έξω γήινοι από τη γη
Θέση κλείστε σήμερα για τον Άρη
Με τα διαστημόπλοια του Παπάρη
Ο παράδεισος της γης θα τερματιστεί
Σαν κόλαση επιχειρηματικά θα αξιοποιηθεί
Ιωάννης Αριστοτέλης Γκούμας
5 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Καλό το ποίημα. Ωστόσο, θα μπορούσε να έδινε, τουλάχιστον, μια νότα αισιοδοξίας (ας μην είμαστε απόλυτοι).
Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνουμε κάτι για το περιβάλλον, από το ολότελα, ο καθένας όσο μπορεί, στον βαθμό που του αναλογεί.
Πάντως, όντως περιγράφει την σημερινή πραγματικότητα…