Πάει ο παλιός ο χρόνος… (Γράφει η Αικατερίνη Σώκιαλη)

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ…

Γράφει η καθηγήτρια κ. Αικατερίνη Σώκιαλη-Κίννα

Πάει ο παλιός ο χρόνος…Έφυγε γέρικος ,φορτωμένος με ευχάριστα και δυσάρεστα. Μπήκε στην Ιστορία. Έδωσε τη σκυτάλη στο νέο χρόνο ,γεμάτο ελπίδες.
Σε λίγες μέρες θα αρχίσουμε τη νέα δωδεκάμηνη κούρσα με την Πρωτοχρονιά, φυσικά του πολιτικού έτους γιατί του θρησκευτικού ξεκίνησε από την 1η Σεπτεμβρίου.΄Ηδη είναι παρελθόν. Μόνο που μέσα στη χαρά και τον ενθουσιασμό των εορτών ξεχνάμε πολλές φορές ότι την Πρωτοχρονιά γιορτάζουμε δύο θρησκευτικές εορτές:
1)Την Περιτομή του Χριστού μας ,δηλαδή το ιουδαϊκό βάπτισμα σύμφωνα με το οποίο στις οκτώ μέρες της γέννησης του παιδιού έδιναν το όνομα .Ο Χριστός λοιπόν αφού ήταν τέλειος άνθρωπος έπρεπε να βιώνει τις ιουδαϊκές παραδόσεις.
2)Του Αγίου Βασιλείου ,που θα ξαναγιορτάσουμε στις 30 Ιανουαρίου των Τριών Ιεραρχών(Μεγάλου Βασιλείου ,Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου ). Βέβαια ,ο τρόπος που τον γιορτάζουμε τώρα ,χοντρό ,ασπρομάλλη γέρο με μπότες και κόκκινα ρούχα δεν έχει καμιά σχέση με τον ασκητικό μοναχό ,αδύνατο ,με λίγα άσπρα μαλλιά (49 χρονών πέθανε),ντυμένο με ένα ράσο .Πρόκειται για ασεβή διακωμώδηση ενός μεγάλου και σοβαρού Αγίου. Και αυτός ο τρόπος εισαγόμενος ,όπως και τόσα άλλα μη χριστιανικά που ο μισόκαλος άρχοντας του σκότους εφευρίσκει. Αυτός υποκινεί τους αρνητές του Χριστού να κλείσουν τις εκκλησίες για να πολεμάει την Αλήθεια ,το Φως ,τη Ζωή που είναι ο Χριστός.
ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ…..
Όλοι μας κάνουμε σχέδια για το αύριο ,το μέλλον και μάλιστα πολλές φορές το μετατρέπουμε σε δυνάστη ενώ ξεχνάμε το παρόν που έχει απροσμέτρητη αξία.
Πρώτον ,γιατί το μέλλον μας είναι αόρατο και και αβέβαιο.
Δεύτερον ,το παρελθόν φεύγει από την εξουσία μας, δεν μπορούμε να το ξαναζήσουμε.
Άρα ,το μόνο σίγουρο που έχουμε στα χέρια μας είναι το παρόν. Μα το παρόν είναι μια στιγμούλα.
Αυτή τη στιγμούλα θα πρέπει να αξιοποιούμε.
Ό,τι σπείρουμε αυτή τη στιγμή αυτό θα βλαστήσει και θα καρποφορήσει.
Ας μη ξεχνάμε :<<Ζούμε το σήμερα ,ονειρευόμαστε το αύριο και μαθαίνουμε από το χθες>>
Ο χρόνος τρέχει βιαστικά και ασταμάτητα. Όσο τα χρόνια της ζωής μας πληθαίνουν τόσο η διάρκεια της φαίνεται μικρή και σύντομη.
Η ζωή είναι μια σταγόνα στην άγρια θάλασσα του χρόνου .Ένα τίποτα μπροστά στην ατέλειωτη αιωνιότητα.
Η ζωή δεν είναι ψέμα ,δεν είναι όνειρο απατηλό, όπως θλιμμένα τραγουδούν κάποια κοσμικά τραγούδια.
Η ζωή είναι αλήθεια ,χαρά ,πραγματικότητα ,αρκεί να προχωρήσουμε στο μονοπάτι του Χριστού ,που θα μας οδηγήσει στη δόξα και στον θρίαμβο.
Η ζωή ας είναι ένα συνεχές ανέβασμα προς την κορυφή το Φως ,την Αιωνιότητα.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!