Η σιωπή μας μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα ισοδυναμεί με συνενοχή.
Το πρόσφατο περιστατικό βίας μεταξύ μαθητριών στο νησί μας που καταγράφηκε σε βίντεο και κυκλοφόρησε σε κοινωνικά δίκτυα, μας προβληματίζει βαθιά. Δεν είναι το μόνο που έχουμε δει. Έχει συμβεί και σε άλλες περιοχές της χώρας μας. Αμέτρητα τέτοια βιντεάκια που γίνονται «viral» μέσα σε 1 λεπτό κυκλοφορούν σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και στην συνέχεια κάποια από αυτά σε δελτία ειδήσεων. Δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, είναι ένα καμπανάκι κινδύνου για το πού οδηγούνται οι μαθητές μας.
Ειδικότερα όταν η πρώτη κίνηση που θα κάνουν μπροστά σε έναν τσακωμό μεταξύ μαθητών είναι να σηκώσουν το κινητό… και όχι να παρέμβουν ώστε να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Όσοι μεγαλώσαμε σε εποχές χωρίς κινητά και «likes», σε αλάνες, γήπεδα και χώρους όπου η κοινωνικοποίηση γινόταν πρόσωπο με πρόσωπο, ξέρουμε καλά τη διαφορά. Τότε, ακόμα και οι καβγάδες έμεναν στο στενό πλαίσιο μιας στιγμής και τελείωναν με μια συγγνώμη ή μια χειραψία. Σήμερα όμως, κάθε βίαιη πράξη μπορεί να γίνει «θέαμα», να εκτεθεί δημόσια και να στιγματίσει παιδιά και οικογένειες.
Αυτό το βάρος είναι πολύ πιο σκληρό. Και δεν φταίνε τα παιδιά. Τα κινητά καταγράφουν κάθε στιγμή και τη μετατρέπουν σε θέαμα για Likes και Shares. Τα παιδιά μεγαλώνουν υπό την πίεση μιας συνεχούς «ψηφιακής επίβλεψης», όπου η ανάγκη για επιβεβαίωση μέσω των Social συχνά υπερτερεί της αληθινής φιλίας, της επικοινωνίας και της αθώας διασκέδασης. Το αποτέλεσμα είναι η αθωότητα των μαθητικών χρόνων να σβήνει, ενώ η βία αποκτά δημόσιο χαρακτήρα, πολλαπλασιαζόμενο με κάθε κοινοποίηση. ‘Όλοι εμείς δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς.
Είναι εικόνες που μας στεναχωρούν. Έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά. Όλοι μας. Χρειάζεται ενίσχυση των σχολείων με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, ώστε να παρέχεται στα παιδιά στήριξη και καθοδήγηση. Προγράμματα πρόληψης και διαπαιδαγώγησης, που να καλλιεργούν την εν συναίσθηση, τον σεβασμό και την ειρηνική επίλυση συγκρούσεων. Εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, ώστε να αναγνωρίζουν έγκαιρα σημάδια βίας ή εκφοβισμού και να παρεμβαίνουν με αποτελεσματικότητα. Συμβουλευτική γονέων με ψυχολόγους και ειδικούς σε παιδική και εφηβική συμπεριφορά.
Η σιωπή μας μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα ισοδυναμεί με συνενοχή. Η κοινωνία μας πρέπει να προσφέρει στα παιδιά μας εκείνα τα εργαλεία που θα τα βοηθήσουν να σταθούν με αυτοπεποίθηση, σεβασμό και αλληλεγγύη στον δρόμο της ζωής. Ας μη συμβιβαστούμε με την εικόνα της βίας να γίνεται «viral». Ας παλέψουμε για να γίνουν ξανά τα σχολεία και οι γειτονιές χώροι χαράς, δημιουργίας και ουσιαστικής επικοινωνίας.
Ευτυχία Σταθοπούλου
Περιφερειακή Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου
Ενότητα Κω – Νισύρου
Δυστυχώς η παιδεία μας νοσεί βαρυτατα
ωραια εκθεση ιδεων… πράξεις;; μηπως να ιδρυσετε δημοτικα καλλιτεχνικα εργαστηρια για παιδια;; δημοτικα προγράμματα αθλησης;; που δεν μπορούν οι γονεις να πληρώσουν ιδιωτες. να βρουν τα παιδιά μορφες εκφρασης και εκτονωσης περα απο τα κινητα τους. μηοως να ασκησετε πιεση οι διευθυνσεις να στελρχωνουν ολα τα σχολεια με ψυχολογους και κοινωνικους λειτουργους;