Όταν το κακό χτυπάει την πόρτα και της περιοχής μας θα πρέπει οι τοπικές αρχές να αναλάβουν πρωτοβουλίες

Όταν το κακό χτυπάει την πόρτα και της περιοχής μας θα πρέπει -έστω και την τελευταία στιγμή- οι τοπικές αρχές να αναλάβουν πρωτοβουλίες

Με έναν θάνατο από τον ιό και στην περιοχή μας, με κρούσματα στα σχολεία (και όχι μόνον) και την ανεξέλεγκτη κατάσταση σε γειτονικά νησιά στο φόρτε της… Τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν, αφού τα είχαμε αφήσει σχεδόν στην τύχη τους.

Είχαμε μείνει να ζούμε στον εφησυχασμό μας, ότι χάρη στον μέχρι τώρα καλό καιρό και στην… καλή τύχη μας θα μέναμε (αυτοδιαφημιζόμενοι τουριστικά) ως «covid free νησιά».

Έλα όμως που -έτσι όπως έχουμε γίνει- δεν ξέρει κανείς και καμία περιοχή, τι μας ξημερώνει.

Από την περσινή καραντίνα γράφαμε για την ανάγκη να υπάρξει ένα συντονιστικό όργανο τοπικών αρχών και υγειονομικών φορέων (ειδικών) που θα ελέγχει που «χωλαίνει» το σύστημα στο νησί μας και θα εξειδικεύει τι πρόσθετα μέτρα χρειάζονται.

Σύμφωνοι, υπαγόμαστε στον ΕΟΔΥ, όμως τα «τρωτά» του συστήματος υγείας (μείναμε στο όραμα του νέου νοσοκομείου και για όλα τ’ άλλα δεν πειράζει, θα προσληφθούν… συνοριοφύλακες), τις ελλείψεις και το που πονάει το πράγμα τοπικά, τις γνωρίζουμε και τις βιώνουμε μόνο εμείς εδώ.

Για παράδειγμα: το θέμα συστηματικών υγειονομικών ελέγχων στις πύλες εισόδου του νησιού. Έπρεπε να φτάσουμε στο… και δέκα, για να ληφθούν πρωτοβουλίες.

Και στη γειτονική Κάλυμνο ο ιός ήρθε απ’ έξω, έπειτα από απροσεξία και μη εφαρμογή καραντίνας στους εισερχόμενους. Από τότε άρχισε να χάνεται η μπάλα.

Δεν είναι όλοι το ίδιο υπεύθυνοι να κάτσουν σπίτι τους από τη στιγμή που ταξίδεψαν ή ήρθαν από εξωτερικό (ή εσωτερικό, το πως και γιατί επιτρέπεται κάποιοι να ταξιδέψουν σε καιρό lockdown, τι εξαιρέσεις γίνονται και με ποιο τρόπο, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα…)

Θα πρέπει λοιπόν πέρα από τους υγειονομικούς ελέγχους στα δύο λιμάνια (Κω- Μαστιχάρι) ή στο αεροδρόμιο, να συσταθεί ή επιβληθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε όσους έρχονται από ταξίδι και δεν έχουν από μόνοι τους την αίσθηση της ευθύνης να το πράξουν και μια καραντίνα δύο εβδομάδων.

Για την προστασία των δικών τους ανθρώπων πρώτα απ’ όλα, του οικογενειακού ή συγγενικού περιβάλλοντός τους και ύστερα όλων των υπολοίπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους.

Το να πρωτοστατεί ο δήμος ή το επαρχείο σε ελέγχους (rapid-tests) του τύπου «μεταξύ μας μεταξά» καλό είναι μεν (αν δεν επιδιώκουν μόνο τα εύσημα), αλλά όμως είπαμε ότι η προτεραιότητα έπρεπε να δοθεί από την αρχή, στοχευμένα, στις πύλες εισόδου.

Ας μην ξεχνάμε ότι πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου έρχονται πάντα τόσοι και τόσοι εργαζόμενοι από άλλα μέρη εντός και εκτός Ελλάδας.

Πέρσι -στην πρώτη καραντίνα- το επιχείρησε ο δήμος, το καλοκαίρι με τον τουρισμό ξεχάστηκαν τα πάντα.

Τη χειμερινή περίοδο έδωσαν βάρος στα rapid test εσωτερικής κατανάλωσης…

Και τώρα που φτάσαμε στο σημείο, ένα μήνα μετά την έξαρση της Καλύμνου, να χτυπά το πρόβλημα και τη δική μας πόρτα, αποφασίσαμε -επιτέλους- να στείλουμε τη δημοτική αστυνομία σε ενίσχυση των ελέγχων του λιμενικού σώματος.

Κάλιο αργά…

Μήπως -επιπρόσθετα- αντί να απασχολούν δήμος και επαρχείο το κλιμάκιο του ΕΟΔΥ με ελέγχους μια από δω και μια από κει, να το στείλουν σε μόνιμη βάση -τουλάχιστον την κρίσιμη περίοδο- στις πύλες εισόδου κι εκεί να μπορούν να πηγαίνουν για έλεγχο και όσοι άλλοι συμπολίτες μας το επιθυμούν κατόπιν συνεννόησης;