Νίκος Μυλωνάς: Σύγχρονες μικροϊστορίες του λιμανιού της Κω

Θεμα: ‘’σύγχρονες μικροϊστορίες του λιμανιού της Κω΄΄

1. Μανδράκι- το Λιμάνι της Κω: περπατώντας την περίμετρο του λιμανιού από την ΔΕΗ μέχρι το Επαρχείο συναντάς προβληματικές καταστάσεις και κάνεις συγκρίσεις. Σκέφτεσαι τις διαδοχικές τροποποιήσεις; που έχουν γίνει. Οι συγκρίσεις αποθηκεύονται στο μυαλό και στην ψυχή. ( Το καρνάγιο θυσιάστηκε στα τέλη του 1970 στον βωμό της τουριστικής ανάπτυξης,. Τα μεγάλα αρμυρίκια ξεριζωθήκαν τέλη του 1980 θυσία στην τουριστική ανάπλαση του χώρου, Η μεγάλη ομάδα ψαράδων και ψαροκάικων που το στόλιζαν με την πολυχρωμία τους και τον μοναδικό σχεδιασμό τους εξαλείφθηκε από την υπεδύνυναμη ‘’τουρισμός’’ και την ώθηση της απόσυρσης-κόψιμο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Το κτήριο-τέρμινα  κατεδαφίστηκε μετα τον σεισμό του ’17 αντικαταστάθηκε με μια παράγκα. Η μοντέρνα κατασκευή του στεγάστρου με προεκτεταμένα εφελκυόμενα στοιχεια κατεδαφίστηκε λόγω απουσίας συντήρησης την δεκαετία του 2000….). Η σημερινή κατάσταση του Μανδρακίου είναι ντροπιαστική: ο χώρος Σένγκεν χωρίς φροντίδα, το οδόστρωμα, ο ποδηλατοδρόμος, το πεζοδρόμιο όπως πριν 20 χρόνια, το κτηριο της Ανωτέρας και το Αζήλο σε εγκατάλειψη, πράσινο και δημοτικός ανθόκηπος αφημένα, το σύμπλεγμα του Ιπποκράτη  πνιγμένο στις πρόχειρες   εγκαταστάσεις μικροπωλητών. Από την άλλη πλευρά  του λιμανιού η απουσία φροντίδας για Λ. Φοινίκων, τον υπερυψωμένο της προτομής του Ιπποκράτη και του συνεχόμενου χώρου του Πλατάνου.  Το Τζαμί της Λόντζας σε μόνιμη αναμονή επισκευής. Θα μείνουμε στην κατάσταση του πεζόδρομου σε επαφή με το κάστρο που οδηγεί  εδώ στο λιμάνι. Πριν ένα χρόνο φτιάχτηκε το κανάλι της ΔΕΥΑΚ που μεταφέρει νερό στα πλοία του πολεμικού μετα απλό 6-μηνη διαρροής που είχε ενοχλήσει πολλούς.  Κάθε μεριά βλέπουμε τους ταξιδιώτες να σέρνουν τις βαλίτσες τους και τα ροδάκια να εκτοξεύονται στην θάλασσα με τους ταξιδιώτες να μονολογούν: γαμώτο! Είναι δυνατό το Λιμενικό Ταμείο να αδιαφορεί Τι λένε ο πρόεδρος και τα μέλη του ΔΣ για την ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ;
2. Για τους Ψαράδες:. Έχουν μείνει 5-6 ψαράδες όλοι συνταξιούχοι ή κοντά στην σύνταξη. Περιμένουν την νέα δόση ευρωπαϊκού προγράμματος για να κόψουν τα σκάφη τους παίρνοντας την επιδότηση για να κλείσουν χρέη και υποχρεώσεις. Μελετούν το δελτίο καιρού για να πάνε στο ψάρεμα. Όταν ο καιρός το επιτρέψει τα ψάρια είναι ελάχιστα. Σχεδόν καθημερινά  ‘’2-3 λαγόψαρα’’ που καταστρέφουν τα δίχτυα τους. Εδώ δεν υπάρχει ανεργία! Τα λαγόψαρα δεν δικαιολογούν αποζημίωση. Δεν υπαρχει πρόνοια. Γι αυτό το επάγγελμα θα κλείσει. ‘’Για μας το πρόβλημα δεν είναι τόσο η θάλασσα όσο το κράτος και οι υπηρεσίες’’.
3. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΞΩΒΕΛΙΣΜΟΣ: Η ανανέωση των αδειών αλιείας γίνεται κάθε 2 χρόνια μόνον ηλεκτρονικά. Η αίτηση για το ετήσιο βοήθημα (λιγότερα των 1000 ευρώ) που δίνεται κάθε 7 χρόνια γίνεται μόνο ηλεκτρονικά. Αγνοώντας τα των υπολογιστών αγοράζουν υπηρεσίες . Αυτές τις μέρες για την αντικατάσταση των φωτοβολίδων ασφάλειας των ψαροκάικων τους που γίνεται κάθε 2 χρόνια λογω λήξης το κράτος τους στέλνει στο λιμεναρχείο για δικαιολογητικά, στην αστυνομία, σε 2 γιατρούς για να μαζέψουν 20 δικαιολογητικά για να πάρουν την άδεια για την αντικατάσταση  των ληγμένων. ΓΙΑΤΊ αυτή η επιβολή περιττών εξόδων σε εργαζομένους που το μεροκάματο τους δεν ξεπερνά τα 30-40 ευρώ;
4. Η ΓΡΑΜΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ: Το ΜΙΛΕΝΑ είναι το τελευταίο σκάφος Κωακής ιδιοκτησίας που το 2024 υπηρέτησε  την γραμμή Κω-Βodrum. Πριν 30 χρόνια η γραμμή εξυπηρετούνταν αποκλειστικά από κώτικα πλοία. Ήταν τότε που γίνονταν συλλαλητήρια για το κλείσιμο της γραμμής γιατί προξενούσε ζημιά στην τοπική αγορά. Σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Το αποτέλεσμα όμως που μετράει είναι αυτό της απουσίας ελληνόκτητων πλοίων από όλη την γραμμή σύνδεσης  νησιών αν. Αιγαίου και μικρασιατικών παραλίων. Αυτό αφορά την λεγόμενη ‘’ναυτοσύνη των Ελλήνων’. Το θεμα αξίζει προσοχής πέρα από στενά εθνικιστική σύνδρομα. Στην ζωή επικρατεί ο ισχυρός και αυτό έγινε με την γραμμή. Όμως στην μάχη ισχυρού-αδύνατου επεμβαίνει η πολιτική. Και το ερώτημα είναι; Υπήρξε πολιτική υποβοήθησης του ναυτικού τομέα της παραγωγής;  Ιδίως  από την είσοδο της Χωράς μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Σε αυτό απαντά  το παράπονο του τελευταίου Κώου πλοιοκτήτη

της γραμμής Κω-Bodrum: ‘’Είμαστε οι τελευταίο της γραμμής. Ζητήσαμε από το λιμενικό ταμείο Κω να μας δώσει ένα προνομιακό κιόσκι στον χώρο της Σένγκεν για να κόβουμε κάποια εισιτήρια παραπάνω για να επιβιώσουμε. Μας το αρνήθηκαν και μας έβαλαν τελευταίους’’ .

5. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μιλά για τα απαραίτητα, τα αναγκαία, που είναι και τα δύσκολα. Μια ολόκληρη ιστορική περίοδος κλείνει και μαζί της εξαφανίζονται μια σειρά πράγματα: τεχνοτροπίες, γνώσεις, δεξιοτεχνίες, αξίες. Ο τόπος μας αλλάζει και η αλλαγή είναι για πολλούς-πολλά η τελική επιλογή: θάνατος.

Ν. Μυλωνάς