Από άρθρο του Αντώνη Βενέτη (Καθημερινή 18/10/2025) με τίτλο: Η πτώχευση, Τρικούπης και Δηλιγιάννης, η συντριβή από τους Τούρκους και περί «βουλευτοκρατίας», απομονώνω μία παράγραφο που κατά την ταπεινή μου γνώμη παραμένει δυστυχώς επίκαιρος. Και τότε, μετά το «μαύρο ΄97» (1897) η χώρα μας, πλην άλλων, ετέθη υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Διαβάζομε λοιπόν: Η «Μικρά Εφημερίς» της Τεργέστης εκ της κρίσεως εξάγει το συμπέρασμα ότι η Ελλάς δεν δύναται να κυβερνηθή πλέον δια του ενεστώτος συστήματος… Δεν αρκεί Υπουργική μεταβολή. Απαιτούνται ριζικά φάρμακα , ίνα αποσοβηθή ανυπολόγιστος καταστροφή, ούτω δε δρώσα η Δυναστεία θα τύχη επευφημιών και της υποστηρίξεως της συνετής μερίδος των Ελλήνων… Ο ανταποκριτής του «Χρόνου» αγγέλλων ότι εκ Πατρών εστάλη αναφορά ζητούσα αναθεώρησιν του Συντάγματος…όπως απαλλαγή ο τόπος των προσωπικών κομμάτων, επιλέγει: «Ευχής έργον θα ήτον, εάν πανταχόθεν της Ελλάδος εζητούντο από κοινού μέτρα προς καταστολήν της βουλευτοκρατίας, ήτις είναι η πηγή όλων των κακών». Διαβάζοντας τα παραπάνω σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, σκέπτομαι, μήπως πρέπει να επανεξετάσομε την πρόταση εκείνης της εποχής; Αν και μέσα μου βαθιά πιστεύω πως για να ανα-γεννηθή η Ελλάδα, θα πρέπει να ξανα-γεννηθή ένας Μέγας Αλέξανδρος που να κοιμάται με τον Όμηρο στο προσκεφάλι του !
Κατερίνα Παπαθωμά-Μαστοροπούλου
