Μισός αιώνας διαδρομής, ξεκινώντας από ένα γυμνασιόπαιδο στην Πάτμο που έστελνε ντροπαλά τις πρώτες του ανταποκρίσεις, μέχρι έναν από τους πιο σταθερούς, παλιούς και αυθεντικούς δημοσιογράφους της δημόσιας ραδιοφωνίας.
Ο Αριστείδης Μιαούλης.
Ένας άνθρωπος που δεν υπηρέτησε απλώς την ΕΡΤ, την έζησε!
Με τον Αριστείδη βρεθήκαμε συνάδελφοι για χρόνια, μαζί στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Ρόδου, στην εκπομπή «Το Πρωινό Δρομολόγιο» αλλά και σε άλλες δημοσιογραφικές στιγμές που μας έδεσαν για πάντα. Κι όσοι τον ξέρουν, ξέρουν και το χιούμορ του, την αφοσίωση, την ευγένεια και την οξυδέρκεια που τον συνόδευε πάντα, εντός και εκτός μικροφώνου.
Έτσι, όταν ένα καλοκαιρινό πρωινό, σε ένα απλό τηλεφώνημα, μου είπε ότι αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί, η αντίδρασή μου ήταν αυθόρμητη, σχεδόν παιδική: «Θέλω συνέντευξη! Θέλω να μου τα πεις όλα!» Και η απάντηση του Αριστείδη, ήρεμη και χαρακτηριστική:
«Μόνο όταν φύγω… τότε θα την κάνουμε.»
Και κάπως έτσι κλείστηκε το πιο γλυκό και πιο δύσκολο, δημοσιογραφικό ραντεβού.
Λίγες μέρες πριν φύγει για το νησί του, την αγαπημένη του Πάτμο, καθίσαμε απέναντι. Η συζήτηση ήταν ποτισμένη από εκείνη την ανεξήγητη μίξη συναισθημάτων που έχει το τέλος ενός κύκλου: Χαρά για όσα έγιναν, λύπη για όσα τελειώνουν, συγκίνηση για όσα μένουν. Κάποια από όσα άκουσα τα γνώριζα ήδη, άλλα τα έμαθα τότε για πρώτη φορά, κι έλαμπαν στο βλέμμα του σαν να τα ζούσε ξανά.
Σε αυτή του τη συνέντευξη – ποταμό στη «Ροδιακή», ο Αριστείδης Μιαούλης δεν ανοίγει μόνο το αρχείο του. Ανοίγει την καρδιά του!
Και μαζί της ξεδιπλώνεται και η ιστορία της δημόσιας ραδιοφωνίας στα Δωδεκάνησα όπως τη βίωσε ένας άνθρωπος που δεν έπαψε ποτέ να αγαπά τον ήχο, την είδηση, το νησιώτικο τραγούδι, και πάνω απ’ όλα… τους ανθρώπους!
Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με την ΕΡΤ;
Στην ΕΡΤ μπήκα το 1977, μαθητής ακόμη στο Γυμνάσιο και έπειτα στο Λύκειο. Χωρίς καν να γνωρίζουν την ηλικία μου, μου ζήτησαν να δίνω ανταποκρίσεις για την Πάτμο, τη Λέρο, την Κάλυμνο και τα γύρω νησιά.
Άκουγα τότε την εκπομπή «Κάθε Μέρα Παντού» και έκανα μία επιστολή, έτσι, μαθητής ακόμη είπα να το κάνω. Ήδη εξέδιδα στο σχολείο μια μαθητική εφημερίδα, ήδη κυκλοφορούσε και μάλιστα είναι τιμή μου γιατί έχει συμπεριληφθεί στην ιστορία του Δωδεκανησιακού τύπου στον δεύτερο τόμο του Μιλτιάδη Λογοθέτη. Είναι μέσα και η εφημερίδα και το περιοδικό που έβγαζα τότε ως μαθητής.
Με ήθελαν λοιπόν να τους δίνω ανταποκρίσεις γύρω από την Πάτμο. Πήγαινα στον δήμο, μου δίνανε κάποιες ειδήσεις, άντε στην αστυνομία να περάσω μήπως είχε κάτι, τα μάζευα, ειδήσεις έτσι με πανηγύρια, με γιορτές της Πάτμου. Αυτή η εκπομπή ήταν 7 με 10 τότε.
Και τι έκανα, με παίρνανε τηλέφωνο, γιατί έπρεπε να πάω στο σχολείο, ήταν κάτω στη «Σκάλα», έπρεπε να πάω με τα πόδια ή με το λεωφορείο τον χειμώνα, με παίρνανε 7:10 το πρωί, τις είχα ετοιμάσει τις ανταποκρίσεις, τις διάβαζα, κανονικά έδινα ανταποκρίσεις, τις μαγνητοφωνούσαν και τις μεταδίδανε. Και από τότε ξεκίνησε η σχέση με την ΕΡΤ.
Ακόμη έχω τις αποδείξεις που μου έδιναν, μόλις είχε αλλάξει από ΕΙΡΤ και έγινε ΕΡΤ. Εγώ τότε ήμουν 17 χρονών μαθητής. Από τότε δεν έφυγα από την ΕΡΤ.
Θυμάσαι πότε ήρθες στη Ρόδο;
Στη Ρόδο ήρθα το καλοκαίρι του 1982. Ο Καμπανέλης με είχε δει στην Αθήνα και είχε ξαφνιαστεί με την ηλικία μου – περίμενε, όπως μου είπε,… τον πατέρα μου!
Μου πρότειναν να μείνω στην Αθήνα αλλά δεν μου άρεσε. Με έστειλαν λοιπόν στον ραδιοφωνικό σταθμό Ρόδου, όπου και έκανα εκπομπές. Ούτε καν ήξερα ότι υπήρχε στη Ρόδο σταθμός.
Συνολικά πόσα χρόνια μετράς στην ΕΡΤ;
Σαράντα έξι χρόνια. Από το 1977 μέχρι το 2025, συνεχώς. Ούτε μία μέρα δεν έλειψα. Ακόμη και όταν υπηρέτησα στην Κρήτη, τη στρατιωτική μου θητεία, έκανα εκπομπές στον σταθμό του Ηρακλείου, ή άφηνα εκπομπές και κάλυπταν τα κενά εδώ στη Ρόδο. Όλα αυτά υπάρχουν μάλιστα και στα ένσημά μου.
Ποιες εκπομπές έκανες τα πρώτα χρόνια;
Ξεκίνησα με τους «Αντίλαλους από τα Δωδεκάνησα», μια από τις πιο παλιές εκπομπές του σταθμού. Βρισκόμασταν στο μεταίχμιο της μεγάλης αλλαγής: μέχρι τότε οι παραγωγοί έγραφαν, οι εκφωνητές διάβαζαν. Τότε εκφωνητής ήταν ο Νίκος Βρατσάλης.
Καθιέρωσα τις εβδομαδιαίες εκπομπές. Κάθε Τετάρτη και Σάββατο μία και μισή με δύο το μεσημέρι, την περίμενε ο κόσμος. Έγραφα όλο το χειμώνα διπλές και τριπλές εκπομπές και τα καλοκαίρια μου, χωρίς να με πληρώνει η ΕΡΤ, πήγαινα στα νησιά. Δηλαδή θα με έβλεπες μια εβδομάδα στην Αστυπάλαια, τον ίδιο μήνα μπορεί να είχα γυρίσει τρία νησιά, από την Αστυπάλαια, Καστελλόριζο, από το Καστελλόριζο στην Νίσυρο! Μόνος μου. Ένα μαγνητόφωνο και γύριζα και μαγνητοφωνούσα τραγούδια, συνεντεύξεις για να έχω υλικό για τον χειμώνα. Και εδώ βέβαια τοπικά γεγονότα, πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μιλούσα με συγγραφείς, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους και να τους ηχογραφήσω και να είναι στο αρχείο μου τώρα αυτές οι συνεντεύξεις!
Εκτός βέβαια από τον δάσκαλό μου τον Μάνο Κατράκη, ο οποίος μου έκανε για ένα τρίμηνο, τετράμηνο κάποια μαθήματα ορθοφωνίας, έχω πάρει συνεντεύξεις από τον Χριστόδουλο Παπαχριστοδούλου, τον μεγάλο μας ιστορικό, τον Φώτη Βαρέλη, πολιτικούς, μέχρι τον Σπύρο Κυπριανού από την Κύπρο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δηλαδή υλικό πλούσιο.
Μεγάλες προσωπικότητες! Αναφέρθηκες στον Ιάκωβο Καμπανέλη και στον Μάνο Κατράκη. Πώς γνωριστήκατε;
Ο Καμπανέλης ήθελε να σπουδάσω δραματική σχολή και να μπω ως εκφωνητής στην ΕΡΤ. Ήμουν όμως ακόμη μαθητής και έπρεπε να τελειώσω το Λύκειο. Πήγα λοιπόν μετά την Πατμιάδα που έκανα μια τάξη, μετά έφυγα πήγα στην Αθήνα, το ήξερε ο Καμπανέλης και λέει: «Μέχρι να τελειώσεις το Λύκειο μπορούμε εμείς να σε έχουμε εδώ ως συνεργάτη μας και να σε βοηθήσουμε λίγο να διορθώσεις και την φωνή σου να σου φύγει το νησιώτικο το τραγουδιστό».
Όταν πήγα στην Αθήνα, ζήτησε από τον Κατράκη να με βοηθήσει στην ορθοφωνία. Πήγαινα στο θέατρο Broadway στην πλατεία Κολιάτσου στις 5 το απόγευμα, έκανα μάθημα και μετά έτρεχα στο Εσπερινό σχολείο και από εκεί στην ΕΡΤ όπου έκανα εκπομπές τα βράδια. Του άρεσε αυτό του Καμπανέλη όμως σιγά – σιγά το επάγγελμα του εκφωνητή κάλυπτε πλέον ο δημοσιογράφος. Ο Καμπανέλης είδε ότι είχα ταλέντο στο γράψιμο και με καθοδήγησε αλλιώς.
Μου λέει: «Αφού θες να πας στη Ρόδο πήγαινε να τελειώσεις και το Λύκειο και συνεργαζόμαστε σε άλλη βάση». Όσο ήμουν στο Λύκειο είχα συμβάσεις κανονικότατα και μου έβαζαν και τα ένσημα. Τελειώνοντας το Λύκειο έμεινα ακόμα συμβασιούχος στην ΕΡΤ έκανα και δελτία ειδήσεων όταν έπαιρνε άδεια ο Νίκος Βρατσάλης, έκανα μουσικές εκπομπές, αναπλήρωνα δηλαδή τις θέσεις των μουσικών παραγωγών. Παρέμεινα συμβασιούχος μέχρι το 1987 και με τον νόμο 1730 μονιμοποιήθηκα.
Ποια είναι αυτά τα περιστατικά που σου έχουν μείνει, από την πορεία σου στη δουλειά αυτή του δημοσιογράφου της ΕΡΤ;
Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές. Οι άσχημες ήταν η ταλαιπωρία, υπήρχαν και κάποια προβλήματα δεν ήτανε στρωμένος ο δρόμος με ρόδα στην ΕΡΤ! Γιατί κάποια εποχή βρέθηκαν και κάποιοι που ήρθαν στο σταθμό οι οποίοι δεν με πήγαιναν, δεν ήθελαν να σου πω την αλήθεια εκπομπές αυτού του είδους. Δηλαδή με νησιώτικα, με παραδοσιακά με ήθη και έθιμα. Ήθελαν να φέρουν ένα άλλο «ρεύμα», οπότε αποφάσισαν ότι δεν ήμουν «καλός» και εισηγήθηκαν, – έχω τις εισηγήσεις – να με διώξουν κιόλας! Τις βρήκα αυτές τις εισηγήσεις, αλλά εγώ επέμενα και έμεινα!
Από τις ωραίες στιγμές είναι στα νησιά που πήγα όπου με ένα μαγνητόφωνο, χωρίς να με ξέρει κανείς, να βρω τους ανθρώπους, να μου τραγουδήσουν, να πάω στα πανηγύρια. Όλα τα νησιά που επισκέφθηκα με δέχτηκαν σαν να με ήξεραν χρόνια! Να μου ανοίξουν τις πόρτες τους, να φάω, να πιω, στην Κάρπαθο που έχω και ιδιαίτερη αδυναμία, στην Όλυμπο, στο Διαφάνι, στην Αστυπάλαια, στην Κάλυμνο, στην Κω, στην Νίσυρο, στην Τήλο, στη Χάλκη, σε όλα τα Δωδεκάνησα! Είχα πολύ ωραίες εικόνες! Έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου ωραίες εικόνες, που δεν είχα κάμερα τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα, ήταν πανάκριβες και δεν μου χρειαζόταν. Αλλά μου έχουν μείνει στο μυαλό μου αυτές οι στιγμές και τώρα, καμιά φορά που πηγαίνω στα νησιά, με βρίσκουν κάποιοι και λένε: «Είχες ηχογραφήσει τη γιαγιά μου, είχες ηχογραφήσει τον παππού μου που τραγουδούσε, μπορούμε να έχουμε ένα αντίγραφο»; Και χαίρομαι που τους βλέπω και λένε να αυτός ο άνθρωπος γνώρισε τη γιαγιά, ήταν φίλος με τον παππού μου. Είναι συγκινητικό!
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι από μόνο του απαιτητικό. Τελικά ήταν πιο δύσκολη η δουλειά τότε ή σήμερα;
Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες και τις ευκολίες της και είναι στην εποχή όπως ξέρεις και εσύ γιατί το πρόλαβες αυτό το στάδιο της εξέλιξης. Στις εκπομπές έπρεπε να τρέξεις, να τις μαζέψεις, μετά να τις μεταφέρεις από το κασετόφωνο στο μοντάζ. Στο μοντάζ εγώ πρόλαβα και το «ψαλίδι» που έκοβες για να ενώσεις τα τραγούδια ή να ενώσεις τις συνεντεύξεις.
Οι πρώτες εκπομπές με συνεντεύξεις που πήγα στην ΕΡΤ εδώ στη Ρόδο, επειδή δεν υπήρχε δυνατότητα του μοντάζ τι κάναμε: Βάζαμε το μαγνητόφωνο μέσα στο στούντιο και από πάνω το μικρόφωνο για να πάρει από το μικρόφωνο τον ήχο και να τον μεταφέρει στη μαγνητοταινία. Αυτό έγινε στις πρώτες εκπομπές μετά συνδέσανε καλώδια και ό,τι χρειαζόταν μέσω της κονσόλας για να περνάει ήχος από το μαγνητόφωνο. Αλλά θυμάμαι ότι οι πρώτες με εκπομπές ηχογραφημένες μεταδόθηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Τώρα όλα αυτά γίνονται ψηφιακά. Ή και τα δελτία ειδήσεων που είχα ή τις εκπομπές, να πάρουμε τηλέφωνο, να τρέχουμε στην αστυνομία -τα θυμάσαι – να τρέχουμε Λιμεναρχείο, στη Νομαρχία, στον δήμο, να συγκεντρώσουμε το υλικό μας. Τώρα με το email σου το στέλνουν. Τότε δεν είχαμε αυτές τις δυνατότητες, έπρεπε εμείς να καθίσουμε μία-μία είδηση να τη γράψουμε, να τη διορθώσουμε, να κάνουμε και το λάθος μας να το διορθώσουμε. Τώρα είναι πιο εύκολο όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συγκεντρώνεις την είδηση και αμέσως έχεις τη δυνατότητα να τη μεταδώσεις.
Επίσης σήμερα είναι η τηλεόραση. Εδώ πια έχουμε άλλες δυσκολίες. Γιατί με το που ξανάνοιξε η ΕΡΤ και γίναμε ενιαία μονάδα, γιατί πριν ήταν ξέχωρο το ραδιόφωνο, ξέχωρη τηλεόραση, τώρα έχει άλλα πράγματα. Τώρα απαιτούν εικόνα. Πρέπει να τρέξεις, να δώσεις εικόνα. Πριν έτρεχες για να μαζέψεις υλικό, αλλά ήταν λόγος. Μπορείς να το κάνεις και με ένα τηλέφωνο Τώρα ζητάνε εικόνα, είναι πιο απαιτητική. Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες και τις ευκολίες για να μπορέσει κανείς να το αξιοποιήσει, αλλά σήμερα πιστεύω ότι όσον αφορά το ραδιόφωνο και τη δημοσιογραφία είναι πιο εύκολο, είναι πιο χαλαρός ο ρυθμός και έχεις τη δυνατότητα να συγκεντρώσεις και περισσότερες ειδήσεις, να εμπλουτίσεις το ρεπορτάζ σου, να σου στείλουν φωτογραφία με το e-mail, ενώ πριν έπρεπε να πας εσύ να βγάλεις μια φωτογραφία. Τώρα πια, πιστεύω, να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία και να μην χρησιμοποιούμε το chat gpt, το οποίο δεν πιστεύω ότι βοηθάει, δηλαδή να του δώσεις μια είδηση και να του πεις να του δώσεις πληροφορίες και να του πεις κάνε μου το είδηση.
Πρέπει να έχεις μάθει να τη φτιάχνεις μόνος σου! Kαι όπως λέω και στους καινούριους συναδέλφους: «Καλό είναι να διαβάζουν εφημερίδες, περιοδικά»!
Ο αείμνηστος Κώστας Τσαλαχούρης μου λέγε: «Θα διαβάζεις από τις κηδείες και τα μνημόσυνα μέχρι τις μικρές αγγελίες! ‘Έτσι θα μάθεις να γράφεις»!
Έχεις κάνει ραδιόφωνο πάρα πολλά χρόνια τα τελευταία χρόνια κάνεις και τηλεόραση. Να ρωτήσω ποια είναι η μεγάλη σου αγάπη ή είναι αυτονόητη η απάντηση;
Το ραδιόφωνο έχει άλλη χάρη! Το ραδιόφωνο σου δίνει τη δυνατότητα εσύ να παλέψεις με τις σκέψεις σου για να μεταφέρεις την εικόνα στον ακροατή και έτσι προσπαθείς καθώς βλέπεις ένα γεγονός, να ζορίσεις το μυαλό σου να το κάνεις εικόνα. Πολλές φορές το λέμε, κάντο εικόνα. Η τηλεόραση είναι μπαίνεις μπροστά στην κάμερα ή βάζεις την κάμερα τραβάς κάτι, το δείχνεις. Δεν έχεις πολλά περιθώρια να κάνεις τη δική σου την επέμβαση σε αυτό, γιατί το βλέπει ο άλλος. Και πολλές φορές βλέπουμε ρεπορτάζ και λέει: «Εδώ βλέπετε αυτό το φυτό». Μα το βλέπω το φυτό πες μου κάτι παραπάνω. Είναι πιο εύκολο, αλλά το ραδιόφωνο είναι η αγάπη μου!
Και τώρα, που βγαίνω στη σύνταξη, έχω όλο αυτό το υλικό, έχω τις εκπομπές μου από το 1977 όλες, τις κράτησα αν και έσβηναν οι πομπίνες γιατί δεν είχαμε, μας χρεώνανε μια ταινία για μια βδομάδα και μετά τις σβήνανε. Είχα μαγνητοφωνάκια και τις αντέγραφα. Κάποιες μετά τις σώσαμε. Θέλω λοιπόν τώρα να τις ταξινομήσω, να ακούσω ποιους έχω ηχογραφήσει και να κάνω μια όμορφη ηχοβιβλιοθήκη θα λέγαμε, το ίδιο και με τις τηλεοπτικές εκπομπές. Είναι πολλή δουλειά είναι πάρα πολύ δουλειά και δεν ξέρω πώς θα τις αξιοποιήσω κάποια στιγμή, είναι πάρα πολύ το υλικό.
Ωστόσο, μέσα από αυτή σου την πορεία έχεις καταφέρει να μαζέψεις ένα μικρό θησαυρό!
Αυτά κάποια στιγμή πρέπει να πάνε σε μια βιβλιοθήκη. Ο σταθμός τα έχει, έχει αντίγραφα και αν κάποιος θέλει για παράδειγμα να ακούσει μια συνέντευξη με τον Σάββα Φύλη τον Αντιστασιακό ή με την αείμνηστη Μαρία Μαλανδρή, υπάρχει εκπομπή. Είναι πολλές εκπομπές που έχω αφήσει και τις έχουμε και ψηφιοποιήσει και είναι περασμένες και με Excel, δηλαδή ανά πάσα στιγμή όποιος θέλει μπορεί να τις βρει. Εγώ έχω το πρωτογενές υλικό, τη συνέντευξη. Δεν έχω όλη την εκπομπή, τη συνέντευξη την κράτησα και είναι στον σταθμό αυτή η εκπομπή αυτό το αρχείο που είναι χρήσιμο για παιδιά, σχολεία, για πανεπιστήμια, για μελέτη κ.ά..
Μπορώ να σου πω ότι μου ζήτησε κάποιος γνωστός μουσικοσυνθέτης τραγούδια που ηχογράφησα το 1983 σε ένα νησί με μουσικούς οι οποίοι έχουν πεθάνει όλοι βεβαίως τώρα και οι τραγουδιστές που είχα ηχογραφήσει τότε πέθαναν όλοι γιατί ήταν και σε μεγάλη ηλικία. Αυτό είναι δικό μου υλικό γιατί αυτές οι ηχογραφήσεις έγιναν από δικό μου μαγνητόφωνο, με δικά μου έξοδα. Όλα αυτά λοιπόν μου ζήτησε να τα πάρει και να τα κάνει διασκευή με σκοπό να τα εμπορευτεί ο άνθρωπος και του λέω: «Δεν φεύγουν. Γιατί οι άνθρωποι που έφερα στην Τήλο για παράδειγμα, ο μουσικός, ο τραγουδιστής, ηχογράφησαν αυτά τα οποία έμαθαν από τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους και θέλησαν να τα μεταφέρουν στις επόμενες γενιές αυθεντικά, με σκοπό να μείνουν αυθεντικά, να μην πειραχτεί ούτε μία λέξη»!. Και έτσι θα μείνουν και έτσι οι άνθρωποι αυτοί θα διαιωνίσουν αυτό το οποίο παρέλαβαν. Χωρίς παρεμβάσεις! Γιατί έκανες παρέμβαση το διασκεύασες, τελείωσε χάθηκε η πρώτη του μορφή, η οποία έχει αιώνες ιστορία!
Το αρχείο σας είναι τεράστιο. Σκέφτεσαι να το εκδώσεις;
Αυτή τη στιγμή προηγείται το βιβλίο μου με τα λαογραφικά και τα παραλειπόμενα της Πατμιακής ιστορίας, το οποίο το δουλεύω σαράντα χρόνια! Γράφω, σβήνω, περνώ στον υπολογιστή είναι έτοιμο. Χρόνο δεν έχω! Τώρα θα έχω τη δυνατότητα απερίσπαστος να τελειώσω το βιβλίο αυτό με την Πάτμο και μετά σκέφτομαι να εκδώσω ένα βιβλίο με τις εκπομπές μου «Αντίλαλοι τα Δωδεκάνησα», με αποσπάσματα των συνεντεύξεων και παράλληλα να συνοδεύεται με ένα «στικάκι» όπου θα έχει τη δυνατότητα ο αναγνώστης να ακούσει τη φωνή αυτή η οποία ηχογραφήθηκε. Ένα απόσπασμα είτε του τραγουδιστή από την Κάρπαθο, είτε του τσαμπουνιέρη από την Κάλυμνο, είτε του ανθρώπου που μου έδωσε μια συνέντευξη στη Ρόδο.
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σε «σημάδεψε» στην πορεία;
Έμπνευση για να ασχοληθώ με το ραδιόφωνο κι αυτό είναι αλήθεια, μου έχει δώσει η ομάδα εκείνη των εκφωνητών που άκουγα από μικρό παιδί όταν ήμουνα στην Πάτμο. Μου άρεσε το ραδιόφωνο, από μικρό παιδί δηλαδή θυμάμαι από το δημοτικό, να έχω ένα ραδιόφωνο και να ακούω τη «Θεία Λένα» το «Καλημέρα παιδάκια», όλες αυτές τις εκπομπές και μετά να ακούω τις φωνές των εκφωνητών και να τους φαντάζομαι και να λέω κοίταξε αυτός ο εκφωνητής ο Λουκιανός Ροζάν, πως να είναι άραγε αυτός ο άνθρωπος, τι ωραία που τα λέει ή τον Κίμωνα Βρεττό (να είναι καλά, είναι και φίλος μου), ή τον Κώστα Γιαλίνη ή τον Νίκο Αθανασόπουλο. Όλες αυτές οι φωνές ζυμώθηκαν μέσα μου και κάποια στιγμή όταν βρέθηκα και εγώ μπροστά στο μικρόφωνο, μου βγήκε. Τώρα στην πορεία μου τη δημοσιογραφική όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα, από όλους κάτι πήρα. Πήρα τα θετικά, πέταξα τα αρνητικά.
Σαράντα έξι ολόκληρα χρόνια, μια ζωή θα πω εγώ, ποιο είναι το συναίσθημα που έχεις σήμερα που ολοκληρώνεται αυτός ο κύκλος;
Όταν κανείς φεύγει υπηρεσιακά από μια δουλειά όπως είναι ο δάσκαλος, όπως είναι ο γιατρός δεν χάνει την ιδιότητά του. Έτσι και ο δημοσιογράφος και δεν σου κρύβω ήδη προτάσεις για να κάνω πράγματα.
Σίγουρα υπάρχει μια μελαγχολία ότι φεύγω από έναν χώρο στον οποίο μεγάλωσα, ζυμώθηκα, έφαγα ψωμί από εκεί πέρα και πιστεύω ότι το τίμησα το ψωμί που έφαγα από εκεί πέρα σίγουρα υπάρχει, δεν είναι κανείς αναίσθητος να ξεχάσει αυτό τον χώρο όπου έζησε και δημιούργησε και τον έκανε γνωστό. Αλλά είναι το επάγγελμα το οποίο (καλά να είμαστε υγεία να έχουμε πρώτα ο Θεός) φαντάζομαι ότι θα μου δώσει τη δυνατότητα να διαβώ τις πόρτες που ανοίγονται και έχω τη δυνατότητα τώρα να τις επιλέξω χωρίς να πιέζομαι από λόγους όπως για παράδειγμα το πως θα ζήσω, δηλαδή αν δεν θα έχω να φάω ή να πιω, τώρα είναι άλλος ο τρόπος που θα επιλέξω πάλι μέσα από τον ίδιο χώρο, τι να κάνω.
Έχεις ζήσει άπειρες ζωντανές εκπομπές. Ποια ευτράπελα θυμάσαι;
• Η φωτιά στη λυχνία
Το 1982, καθώς γράφαμε εκπομπή σε ένα παλιό μαγνητόφωνο με λυχνίες, έπιασε φωτιά. Ο τεχνικός ήταν… στην τουαλέτα! Εγώ φώναζα «Γιώργο!» και οι καπνοί γέμιζαν τον έλεγχο. Η εκπομπή χάθηκε φυσικά.
• Ο καλεσμένος που… ντρεπόταν
Ένας συγγραφέας λαλίστατος εκτός στούντιο, μόλις άνοιξε το μικρόφωνο, σηκώθηκε και πήγε πίσω. Μου ένευε ότι ντρέπεται. Τον παρακαλούσα ψιθυριστά, του έκανα νοήματα… Με τα χίλια ζόρια βγήκε η συνέντευξη.
• Η υπουργός και τα… ονόματα της Επανάστασης
Η Ελισάβετ Παπαζώη, Υπουργός Αιγαίου τότε, με μπέρδευε συνεχώς:
«Όπως σας είπα κύριε Κανάρη… συγγνώμη, Μιαούλης».
Μετά: «Όπως σας είπα κύριε Καραϊσκάκη… συγγνώμη, Μιαούλης».
Μέχρι να τελειώσει η συνέντευξη είχε αναφέρει σχεδόν όλους τους ήρωες του ’21!
Ένα τελευταίο μήνυμα πριν ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας;
Σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία αυτή, φεύγοντας από την ενεργό υπηρεσία στην ΕΡΤ, να ευχαριστήσω όλους όσοι πέρασαν από τη θέση του προϊσταμένου υπηρεσιακά του σταθμού (το διευκρινίζω), οι οποίοι με στήριξαν. Να ευχαριστήσω τους συναδέλφους δημοσιογράφους που πέρασαν, τους τεχνικούς με όλους είχα μια άψογη συνεργασία και κυρίως τον κόσμο που φιλοξένησα στα μικρόφωνα της ΕΡΤ και δέχτηκαν να μιλήσουν και επίσης τους ακροατές που με στήριξαν και το έδειξαν με τον δικό τους τρόπο. Και πώς θα μπορούσε να φανεί αυτό, πώς ξέρεις ότι σε ακούνε: Στον δρόμο μου δίνουν συγχαρητήρια αλλά και μου ζητούν να συνεχίσω τις καταγραφές για τη διάσωση της παράδοσής μας, η οποία είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας, της ψυχής μας και αν αυτή τη στιγμή μιλάμε ελληνικά το οφείλουμε και στα δημοτικά μας τραγούδια! Και αυτό όσα χρόνια ηχογραφώ παραδοσιακή μουσική, τραγούδια και αυτούς τους ανθρώπους το είδα και το διαπίστωσα!
Πηγη: https://www.rodiaki.gr
