Θεμα:‘’2 θέματα του δημοτικού συμβουλίου Κω με 2 πέναλτι κατά της δημοτικής αρχής’
ΠΡΩΤΟ ΦΑΟΥΛ: Τυχαία τις μεταμεσονύχτιες ώρες της τελευταίας μέρας του πιο θερμού Αυγούστου παρακολουθήσαμε την συνεδρίαση του Δημοτικό μας συμβουλίου και πέτυχαμε πρώτα την πρόταση του κ. Δημάρχου περί μετονομασίας του ιστορικού δημοτικού γηπέδου ‘’ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ’’ με το όνομα ενός καλού και καθ’ όλα άξιου συμπατριώτη μας με την παρουσία του, γεγονός που δημιούργησε πρόβλημα στην μειοψηφία η οποία προέκβαλε τις ενστάσεις της όχι επι της ουσίας άλλα επι της διαδικασίας. (Πώς γίνεται η ονοματοδοσία γίνεται σύμφωνα με πρόταση της Επιτροπής Γνωμοδότησης του άρθρου 8 του ν. 3463/2006 σε συνδυασμό με το άρθρο 76 του ν. 3852/2010. Η απόφαση υπόκειται στον έλεγχο νομιμότητας του άρθρου 227 με δυνατότητα ένστασης εντός 15 ημέρων). Ο κ. Δήμαρχος έχοντας την πλειοψηφία του σώματος , αγνοεί διαδικασίες, αγνοεί την νομοθεσία, αγνοεί εν τέλει την κοινωνία και αποφασίζει και μάλλον θα επιβάλει την διαγραφή της 80-χρονης σχεδόν ιστορικής τοπικής ονομασίας ‘’ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ’’. Δεν φημιζόμαστε σαν κοινωνία για τον σεβασμό μας στο χθες, στην ιστορία, στην τοπική μας παράδοση. Η πρακτική να τιμούμε εν ζωή συμπολίτες μας είναι καινούργια αφού μέχρι χθες κυριαρχούσε η λογική της μετα θάνατον ονοματοθεσίας και είναι μια πολιτικά επικίνδυνη πρακτική γιατί εμπεριέχει την πιθανότητα της πολιτικής εκμετάλλευσης.
—ιστορικό μετονομασιών: γράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος: Οι Έλληνες μετά τους Βαυαρούς άρχισαν να δίνουν ονόματα αρχαίων στους δρόμους, αναζητώντας την ελληνικότητά και την ταυτότητά τους. Έπρεπε το νέο κράτος θα θεμελιώσει ταυτότητα, την οποία βρήκε μέσα από τα ονόματα». Επί κατοχής: «Συνηθιζόταν τότε, όταν ερχόταν κάποιος αξιωματούχος από το εξωτερικό στην Ελλάδα, να δίνουν το όνομά του σε κάποιο δρόμο της Αθήνας. Ήταν ένας τρόπος να χαϊδέψουν όλους αυτούς που έρχονταν από το εξωτερικό. Όλα αυτά ευτυχώς άλλαξαν με το πέρασμα των χρόνων. Υπήρξαν δημοκρατικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν μία ισορροπία».
Η πλατεία Λουδοβίκου έγινε Θεάτρου γιατί ήταν κοντά στο δημοτικό θέατρο και στην συνέχεια πήρε το όνομα του θανούντος δήμαρχου Κ Κοτζιά το 1951 και το 1974 ονομάστηκε πλατεία Εθνικής Αντίστασης, μετά από λαϊκή συνέλευση που συνήλθε στην πλατεία και το αποφάσισε. Το υπουργείο Εσωτερικών όμως στο οποίο υπάγεται το συμβούλιο τοπωνυμιών και έπρεπε να δώσει την έγκρισή του, ζήτησε να παραμείνει η ονομασία της πλατείας ως είχε. Τυπικά δεν εγκρίθηκε η μετονομασία. Παρόλα’ αυτά όμως ως πράξη αντίστασης ονομάστηκε ανεπίσημα πλατεία Εθνικής Αντίστασης».
—Από αυτές τις αναφορές φαίνεται το βαθύ ιδεολογικό υπόβαθρο πίσω από τα ονόματα. Οι άστοχες μετονομασίες παρουσιάζονται σε εποχές κρίσεως, (όπως η σημερινή) είτε σε εποχές που υφίστανται ανελεύθερα καθεστώτα. γιατί προσπαθούν να επηρεάσουν το δημόσιο χώρο με τις ονομασίες δημοτικών εγκαταστάσεων. Αντί της πολιτικής πρότασης του κ. Δήμαρχου θα ήταν πολύ πιο τιμητικό να σχεδιαστεί ένα νέα αθλητικό έργο να ονομαστεί από τώρα με το όνομα του τιμώμενου και όλη η κοινωνία να δουλέψει για αυτό τον σκοπό.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΑΟΥΛ: αφορά την προφανώς σκανδαλώδη πώληση στην πολυεθνική εταιρεία IKOS APIA MON. AE της εισφοράς σε γη για την επεκταση των εγκαταστάσεων της 34 στρεμμάτων στην τεράστια έκταση της ιδιοκτησίας της στην ΟΝΙΑ, στην παραλία της Κεφάλου. Η πρόταση παραχώρησης έγινε όταν είμασταν μέλος του δημοτικού συμβουλίου και την χαιρετήσαμε γιατί ήταν η πρώτη φορά που μια μεγάλη επιχείρηση προσέφερε γη στον Δήμο και δεν ζητούσε την μετατροπή της σε χρήμα. Και γιατί αυτή η έκταση των 34 στρεμμάτων είναι το θεμέλιο δημιουργίας ενός αξιολόγου αστικού πάρκου όταν η όλη περιοχή θα αστικοποιηθεί, πράγμα που θα γίνει στα πλαίσια της ‘’τουριστικής ανάπτυξης’’ που όλοι σχεδόν λατρεύουμε. Πέρα όμως από την αλλαγή μιας προηγουμένης πολιτικής συλλογιστικής που θέτει κάποιο κριτήριο κοινωνικό και περιβαλλοντικό εδώ υπαρχει σκανδαλώδης οικονομική πρόκληση. Τα 34 στρέμματα εκτιμήθηκαν το 2020 σε χρηματική αξία 720.000 ευρώ και μας την πρόταση της δημοτικής αρχής σήμερα περιορίζεται στις 550.000 ευρώ! Όσοι ασχολούνται με την γη ξέρουν ότι από το 2020 μέχρι σήμερα οι εμπορικές αξίες έχουν ανεβεί κατά 50% και οι αντικειμενικές κατά 20% . Πώς να δεχτούμε την μείωση του 23% που ψήφισε η δημοτική αρχή; Δεν θα βρεθεί ένας δημοτικός σύμβουλος, μια δημοτική παράταξη να κάνει ένσταση νομιμότητας του άρθρου 227; Ποιος υπηρετεί τελικά το τοπικό δημοτικό συμφέρον; Η πλειοψηφία ή η σιωπή της μειοψηφίας; Μας επιτρέπεται το …ΚΑΝΕΝΑΣ;
υστερόγραφο: στο πλαίσιο της δουλειάς της ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ είχαμε κάνει 4 ενστάσεις κατα παρόμοιων αποφάσεων της τότε δημοτικής αρχής με βασικό αιτιολογικό ότι για πωλήσεις δημοτικής περιουσίας πάνω από 20.000 ευρώ απαιτείται εκτίμηση αξίων από Ορκωτούς Λογιστές κερδίσαμε μία ένσταση που είχε σχεση με ανισοβαρή ανταλλαγή οικοπέδου μεταξύ δημου και ιδιώτη. Μετα από 5 χρόνια περίπου στην ερώτηση του Α. Παυλίδη (στην κοινή μας παρουσία στο Δημ Συμβ.) του ανέφερα αυτή την… επιτυχία. Η απάντηση του ήταν συντριπτική: ‘’αν δεν έπαιρνα τηλέφωνο ως υπουργός, δεν…’’. Άμοιρη Κως! Άμοιρη πατρίδα! απάντησα. Η ζωή συνεχίζεται…. και απαιτεί τον τερματισμό της σιωπής μας!
Ν. Μυλωνάς
Σοφόν το σαφές, το αυτονόητο