Επίτιμη προσκεκλημένη στην Αθήνα του Ιστορικού Λογοτεχνικού Περιοδικού «Δευκαλίων ο Θεσσαλός» η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου

Πραγματοποιήθηκε, με μεγάλη επιτυχία, και συμμετοχή λογοτεχνών στην Αθήνα ,η κοπή βathaασιλόπιτας του ιστορικού περιοδικού λόγου και τέχνης Δευκαλίων Ο Θεσσαλός υπό την Άψογη διοργάνωση, της εκδότριας – διευθύντριας του ελλόγιμης εικαστικού κυρίας Σταματία Νικ. Καππε, η εκδήλωση έγινε σε αγαστή συνεργασία με την ΧΕΝ Πειραιά στην αίθουσα της ΧΕΝ.

Με παρούσα την πρόεδρο της ΧΕΝ Πειραιά

κυρία Χριστίνα Κολοβού

ήταν μια βραδιά με ποίηση αλλα και ζωντανή μουσική από μελωδίες του Βιβάλντι Στο πιάνο με την μουσικό κυρία Κατερίνα Γαβαλά

την παρουσία του έκανε αισθητή ο μουσικόσυνθέτης και ερμηνευτής Του ύμνου της Θάσου : Μάριος Καπνιάς

η αντιπρόεδρος της διεθνής ενωσης ελλήνων λογοτεχνών

κυρία Ευφροσύνη Λιβανιου Καμογιαννακη

ο Γεώργιος Γιακουμινακης και άλλοι πολλοι λογοτέχνες

ανάμεσα τους και η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου από την Θάσο , η οποία χαιρέτισε την εκδήλωση με έναν ενωτικό λόγο για τις ένωσεις αλλά και την ανάγκη δόμησης των ανθρωπίνων Σχέσεων με το πολύτιμο δομικό υλικό της αγάπης

ενώ κάλεσε όλους τους ποιητές να ενωθούν και Τις λογοτεχνικές ένωσεις να κάνουν το ίδιο

για να είναι δυνατές και να αποκτήσουν φωνή

Και να διεκδικήσουν επιτέλους τιμητική σύνταξη , που οφείλουν να έχουν όλοι οι συγγραφείς

απόσπασμα του λόγου της στο βίντεο που παραθέτουμε

το περιοδικό και η διευθύντρια του Σταματία Καππε τίμησε την Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου για την συμβολή της στα γράμματα και τον πολιτισμό

Το ίδιο έκανε και για άλλους λογοτέχνες των γραμμάτων και των τεχνών

Όπως την κυρία Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλωνη την κυρά του Κελαινω Τον συγγραφέα πολιτικό επιστήμονα και πρώην εκδότη του περιοδικού κύριο Θάνο Αθανασόπουλο,

την κυρία Ευφροσυνη Κακογιαννακη Λιβάνιου Αντιπρόεδρο της ΔΕΕΛ και άλλες κααι άλλους

ήταν μία αληθινά συγκινητική Βραδιά όπου τα μέλη του λογοτεχνικού περιοδικού επιτέλους γνωρίστηκαν αναμεταξύ τους , ήρθαν σε επαφή στην πολυπόθητη επαφή που χρειάζεται να έχουν οι άνθρωποι του πνεύματος με την φυσική τους παρουσία αναμεταξύ τους

αξίζει να σημειωθεί ότι τυχερη της βραδιάς ήτανε η ποιήτρια Ανδρομάχη της οποίας της έτυχε το φλουρί της βασιλόπιτας!!! και παρέλαβε από την εικαστικό Σταματία Καππε , έναν υπέροχο πίνακα φιλοτεχνημένο Από τα χέρια της ίδιας της εικαστικού και διευθύντριας του Δευκαλίωνα

και του χρόνου με υγεία

ας είναι το έτος 2025 δομημένο με το υλικό το πιο πολύτιμο … Που υπάρχει το πιο ακριβό, την αγάπη!

Ο λόγος της Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου στην Αθήνα Στο περιοδικό Δευκαλίων ο Θεσσαλός

Με δομικό υλικό την αγάπη χτίζουμε το καινούργιο,

Ποιητές ενωθείτε

Άνθρωποι Αγαπηθείτε

Νιώθω στα αλήθεια μεγάλη συγκίνηση ,που βρίσκομαι σήμερα κοντά σας

ευχαριστώ πάρα πολύ για τα υπέροχα λόγια που ακούστηκαν για μένα

θεωρώ ευλογία για όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν συνδρομήτρια

σε αυτό το ιστορικό λογοτεχνικό περιοδικό

το οποίο Σήμερα μπαίνει αισίως. στην τέταρτη ηλικία … του μιας και αριθμεί τα 80 τεύχη !!!!

Χαίρομαι τόσο που επιτέλους Ανταμώνω από κοντά

Την καινούργια στοργική εικαστικό μητέρα του , Ελλόγιμη κυρία

Σταματία Καπέ

η οποία το προωθεί ,το συνεχίζει και το αναβαθμίζει με τόσο όμορφο τρόπο

φέρνοντας μας σήμερα σ’ αυτήν την όμορφη

εορτή

ένα χειροκρότημα για την οργανώτρια της Σημερινής εκδήλωσης , την κυρία Σταματία Καπέ . Καθώς και για την στοργική χεν Πειραιά που μας φιλοξένει σήμερα στην ωραία αυτή η αίθουσα την χεν που κάποτε και εγώ υπήρξα ένοικος της ως φοιτήτρια στην χεν Ηλιούπολης τέσσερα μισή ολόκληρα χρόνια

οπότε καταλαβαίνετε την μεγάλη μου συγκίνηση

Θα ήθελα πριν αρχίσω , τα λίγα λόγια που θα πω , να κάνω μία αναφορά

Για τον μεγάλο απόντα , για τον πατέρα του περιοδικού, Κύριο Θάνο Αθανασόπουλο,

τον θυμάμαι για χρόνια να τρέχει με μια μικρή εποχής Μηχανή Kodak , σε όλες τις εκδηλώσεις που γινόταν στην Αθήνα και όχι μόνο…

ΠΆντα με το περιοδικό στο χέρι

Και ήταν αυτος. που με βροντοφώναξε μέσα στην αίθουσα του φιλολογικόυ σύλλογου του Παρνασσό όπου βραβευομουν : Ανδρομάχη της Θασου !

Για τα πολλά που έχω κάνει για αυτήν εθελοντικά πάντα .

Τον θυμάμαι στην συνέχεια

στην Θάσο πρώτο πρώτο επίτιμο φιλοξενούμενο μας , το 2009

στο τριήμερο συμπόσιο Εκαταίος και ζώσιμος το οποίο διοργάνωσα με τον Δήμο Θάσου και στο οποίο φιλοξενήθηκαν όλοι οι πρόεδροι των λογοτεχνικών ενώσεων και οι εκδότες των λογοτεχνικών περιοδικών

ο κύριος Θάνος τότε βραβεύτηκε για το Περιοδικό Δευκαλίωνα Τον Θεσσαλό με Χρυσή πλακέτα

την οποία του απέδωσε ,

η κυρα Του Κελαινώ κυρία Παναγωτα Ζαλωνη αυτό θα πει πολιτισμός

το ένα περιοδικό να βραβεύει το άλλο

αυτά έγιναν στην Θασο Βέβαια κατόπιν δικής μου έμπνευσης

Σε μια προσπάθεια που από τότε ξεκίνησα να φωνάζω και να πρεσβεύω ότι θα πρέπει οι ποιητές όλοι να είμαστε ενωμένοι

οι ποιητικές ενώσεις να επικοινωνούν μεταξύ τους

και να είναι ενωμένες

να καθιερώσουν μία μέρα το χρόνο να συνεορτάζουν και να συνυπάρχουν όσο δύσκολο και να ναι αυτό

έτσι ώστε να αποκτήσουμε μια αληθινή δύναμη

εμείς οι της γραφής άνθρωποι

να αποκτήσουμε μία φωνή

που θα είναι πολύ σπουδαία

πολύ πιο σπουδαία από τα ίδια μας τα ποιήματα

από τα ίδια μας τα βιβλία

από τα ίδια μας τα έργα

μια φωνή Ενωτική που θα σας λέει : ποιητές ενωθείτε

Δειτε τι Κατάφερε η Φόνσου

υπήρξε ηθοποιός και όμως κατάφερε να κάνει το σπίτι του ηθοποιού

αυτό ήταν το μεγαλύτερο έργο της πέρα από όλα τα φιλμ Και τις ταινίες που έκανε

έτσι κι εμείς ενωμένοι

και με εκδηλώσεις στις οποίες όλοι θα βρισκόμαστε Και θα μετέχουμε όσο μπορεί ο καθένας Βέβαια…

μπορούμε να πετύχουμε ακόμα και τιμητική σύνταξη υπό προϋποθέσεις για τους περισσότερους από μας

το έχετε σκεφτεί αυτό ;

Να θυμάστε, να θυμάστε θέλω

Ότι είμαστε οι μόνοι , που δεν παίρνουμε μία τιμητική σύνταξη

Ενώ Από την άλλη είμαστε και οι μόνοι που πληρώνουμε μόνοι μας για να εκδώσουμε τα βιβλία μας

Μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε σ’ αυτό το κράτος τα δικαιώματά μας

τα αληθινά δικαιώματα των συγγραφέων

γιατί η Ελλάδα η νέα Ελλάδα

αν έγινε γνωστή σε κάτι και συζητήθηκε τα τελευταία χρόνια ήτανε από τους αθλητές της και από τους συγγραφείς της

από κει ήρθαν τα βραβεία

μόναχα που όλους αυτούς τους θυμάται το κράτος για λίγα λεπτά δίνοντας τους δημοσιότητα στις ειδήσεις , μετά όλοι παραμένουμε στα αζήτητα ….

κάνοντας ένα μεγάλο προσωπικό αγώνα ο καθένας , για να γίνει γνωστός Σε ένα μικρό κύκλο

Και μικρόκοσμο ζούμε οι περισσότεροι με την φαντασίωση ότι μας γνωρίζουν

Το πιο τραγικό ξέρετε πιο είναι ότι συχνά ο ένας ποιητής , δεν ακούει και δε διαβάζει το ποίημα του

άλλου θέλει να πει μονάχα το δικό του και έτσι χάνει η ίδια η ποίηση

κι εμείς σε βάθος χρόνου όλα τα δικαιώματά μας

που θα πρεπε να έχουμε

Χάνεται ηίδια μας η σοβαρότητα σε ότι κάνουμε γιατί η ποίηση φίλοι μου δεν είναι αρνάκι άσπρο και παχύ

δεν είναι ο καθένας να πει το ποίημα του και να φύγει

αλλά ο καθένας να ακούσει τον άλλον

 Αν ενωθούμε όμως αληθινά και Αποφασίσουμε ο ένας να ακούει τον άλλον

Τότε όλα θα αλλάξουν Όλα μπορούν να αλλάξουν

Κι εμείς θα γίνουμε πιο σεβάσμιοι από το ευρύ κοινό όταν μέσα στο ίδιο περιοδικό στο οποίο φιλοξενού μαστέ διαβάζουμε και το άρθρο του άλλου Διαβάσουμε και το ποίημα του άλλου όχι μόνο το δικό μας

τότε πραγματικά θα συνυπάρξουμε τότε θα είμαστε αληθινα οι κάτοικοι της πόλης των ιδεών

φίλοι μου

Έκανα αυτή την μικρή στο χρόνο ανασκόπηση

για να σας δείξω ποιοι είναι οι δεσμοί μου με το περιοδικό αυτοι είναι οι δεσμοί μου με το περιοδικό παλαιοί και διαχρονικοι στο πέρασμα του χρόνου

Και μέσα στην εποχή του ίντερνετ όπου το χαρτί πλέον σχεδόν καταργείται το να υπάρχουν τέτοια περιοδικά σαν τον Θεσσαλό είναι άθλος

ένα χειροκρότημα μόνο για το ίδιο το περιοδικό που εξακολουθεί να εκδίδεται

Σας ευχαριστώ

και να , βρισκόμαστε στο 2025

το καινούργιο έτος 2025 ήρθε

και μέχρι να πούμε καλή χρονιά έφυγε σχεδόν και ο πρώτος μήνας του με ευχές

ευχές για υγεία καλή ευόδωση των σχεδίων μας ευημερία ελπίδες

Ελπίδες και προσέξτε το έχετε προσέξει

 πάντα ο πρώτος μήνας του νέου έτους του κάθε νέου έτους φεύγει με ευχές

και Κοπες από βασιλόπιτες

όλοι θέλουμε το καινούργιο το καινούργιο στις ζωές μας

το καινούργιο στις δουλειές μας

το καινούργιο στις ψυχές μας

όχι το κενό με Έψιλον

Κανείς δεν θέλει το κενό με Έψιλον και όμως συχνά οι ζωές μας είναι κενές

και τα γραφόμενα μας είναι απαισιόδοξα

το καινούργιο !

Το καινούργιο πως μπορούμε αλήθεια να ζήσουμε το νέο

πως μπορούμε να έχουμε μία αφετηρία στη ζωή μας

μια καινούργια αρχή;!

Γιατί λοιπόν δεν μπορούμε να φέρουμε στη ζωή μας το καινούργιο γιατί όλα παραμένουν στις λέξεις και στις ευχές γιατί δεν μπορούμε να χτίσουμε τις λέξεις επιτέλους να τις δώσουμε σάρκα?

Το θέμα είναι με τι υλικά πάμε να χτίσουμε το καινούργιο

με τις γνώσεις

 τα ντοκτορά τα μεταπτυχιακά

ο πιλότος που σκότωσε την Καρολάιν την γυναίκα του μορφωμένος δεν ήτανε !

Ο δικηγόρος που ξυλοκόπησε την δικηγόρο γυναίκα του μορφωμένος δεν ήτανε ;

Αρα μητε τις γνώσεις χρειαζόμαστε για το καινούργιο

μήτε τα ντοκτορά

χρειαζόμαστε

χρειαζόμαστε να θυμηθούμε τον πρώτο διδάσκαλο τον διδάσκαλο της αγάπης

Το λάθος με Όλους εμάςείναι ότι συνεχιζουμε να χτίζουμε Με σαθρά υλικά

βασιζουμε την ζωή μας στον μωσαϊκό νόμο , οδόντα αντί οδόντος

Αγαπάμε μόνο αυτούς που μας αγαπάνε

εκτιμάμε μόνο αυτούς που μας εκτιμάνε

Χαιρόμαστε όταν αυτοί που μας πείραξαν πάθουν κάποιο κακό

Δε βασίζουμε τίποτα από ο τι κάνουμε στον νόμο της αγάπης

Φίλοι μου έχετε καταλάβει ότι αυτο που ζούμε δεν είναι πρόβα

Δεν έχουμε δεύτερη φορά ζωή για να την ζήσουμε

γιατί έχουμε γεμίσει ψυχίατρους

γιατί πληρώνουμε αδρά για να μας ξεκλειδώνουν άλλοι την ψυχή ;

Γιατί είμαστε πρώτοι στην κατανάλωση ζάναξ καιάλλων ψυχοφαρμάκων;

Γιατι χτίζουμε με παλιά σαθρά υλικά το νέο .

Και όμως υπάρχει ένα πολύτιμο πανάκριβο υλικό

πανάκριβο υλικό που δε στοιχίζει όμως Τίποτα

Η αγάπη

για να χτίσουμε το νέο χρειάζεται να αγαπάμε

να μας περισσεύει αγάπη ,

να έχουμε και στις τσέπες μας , αγάπη και να μας πέφτει από τις τσέπες κάτω ….σαν καραμέλα

μερικοί άνθρωποι έχουν χέρια και δεν τα χουν παρά μονάχα για να δείχνουν τους άλλους

για να τους κρίνουν , να τους κατακρίνουν , μερικοί άνθρωποι έχουν χέρια για να χτυπάνε

για να διαβάζουν , για να σκοτώνουν είμαι υπερβολική

σας λέω στενάχωρα

δε σας λέω αυτά που θέλετε να ακούσετε

στ’ αλήθεια ότι κάθε μέρα σκοτώνεται κι από μία γυναίκα

έτσι επειδή την ζηλεύουνε η γιατί έφυγε απ’ το σπίτι γιατί Δεν άντεξε έχει αντιδράσει κανείς μας

για ποιο καινούργιο μιλάμε ;

για ποιο καινούργιο έτος μιλάμε ;

για να έχουμε τις πολυπόθητες αλλαγές χρειάζεται με ενσυναίσθηση να καταλάβουμε το γιατί έχουμε χέρια το γιατί έχουμε στόμα

το γιατί έχουμε σώμα !

τα χέρια μας τα έχει δώσει ο θεός για να κάνουμε αγκαλιά ο ένας τον άλλον μην το ξεχνάτε

τα χέρια αυτά πρέπει να τα έχουμε για να αγκαλιαζόμαστε

αν δεν έχετε κανέναν να αγκαλιάσετε Αγκαλιάσετε τον εαυτό σας

κι αν πάλι δε σας κάνει αυτό να αισθανθείτε όμορφα,

αγκάλιαστε έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη

ακόμα Καλύτερα αγκαλιάστε αυτόν που σας πίκρανε

μπορείτε

μπορείτε να το κάνετε αυτό

τότε θα γεμίσετε με μαγική αληθινή νεράιδοσκονη

ΝεράιδοσκοΚόνη που θα μεταμόρφωσει τα πάντα

θα γεννήσει το νέο επιτέλους

το νέο

γιατί το νέο δεν θα έρθει εάν δεν αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον

όλοι έχουμε στόματα αλλά δε μιλάμε όμορφα φτηνει ο ένας πάνω στον άλλον χολή

πίκρα θυμό εκδίκηση

που είναι το μέλι ;

που είναι το μέλι ρρητό ;

που είναι η τρυφερότητα ;

που είναι η συντροφικότητα ;

που είναι η συναδελφικότητα ;

το στόμα μας Το έχει δώσει ο θεός για να μιλάμε γλυκά στον άνθρωπο

στον συνάνθρωπο , στον γείτονα , στον φίλο , στον σύζυγο , στον σύντροφό ,

για να κάνουμε λοιπόν τις πολυπόθητες αλλαγές χρειάζεται με ενσυναίσθηση να καταλάβουμε εκ νέου το γιατί έχουμε χέρια

το γιατί έχουμε στόμα

το γιατί έχουμε σώμα

Τώρα τελευταία η μεγαλύτερη μοδα όλων είναι όλοι να φεύγουνε ταξίδια ταξίδια στο Εσωτερικό

ταξίδια στο εξωτερικό

και πάντα να τα ποστάρουμε

στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

 στο facebook, Instagram, τικ τοκ εκεί όλοι είμαστε ευτυχισμένοι

και με πλατιά χαμόγελα

θυμηθείτε όσα χιλιόμετρα και να πάμε δεμένα είναι τα πλοία με σκοινί όσα χιλιόμετρα και να κάνουμε

με το αμάξι μας , με σηκωμένο το χειρόφρενο ταξίδι πάντα πάμε !!!!!

και πως πώς να ταξιδέψουμε

με το χειρόφρενο ψηλά

Σημειωτον κάνουμε Πάντα

 στα ίδια μέρη

γιατί όπως λέει και ο ποιητής

«αν την ζώη σου σ’ αυτήν την κόχη

την χάλασες

Σε όλη την γη την έχεις χαλασμένη»

εσωτερικός αγώνας λοιπόν

μην το ξεχνάτε

εσωτερικός αγώνας χρειάζεται

για να φέρουμε το νέο

και πάνω απ’ όλα αγάπη

οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ την αγάπη είναι σπατάλη

με αγάπη λοιπόν το υλικό θα φέρουμε το καινούργιο

ας μην μείνουμε άλλο στον νομό τον μωσαϊκό

ας ακούσουμε τον μεγάλο διδάσκαλο μη γίνεται διώκτες του Χριστού άλλο

Με την εντολή της αγάπης που μας έδωσε ας προχωρήσουμε

Τότε και μόνο τότε θα έχουμε πραγματικά το καινούργιο

θα έχουμε μια καινούργια σωτηρία χρονιά Ας είναι λοιπόν πραγματικά καινούργιος αυτός ο χρόνος

 και σωτήριος για όλους μας

με υλικό πολίτιμο την Αγάπη

Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου