Μία επίσκεψη στη Βόρειο Ήπειρο | Της Κατερίνας Παπαθωμά – Μαστοροπούλου

4
8098

Κύριε διευθυντά

Προ ολίγων ημερών επισκεφθήκαμε ένα φίλο (από τα παλιά) Σουλιώτη και νυν κάτοικο της ένδοξης, θρυλικής και ωραιότατης παραλίμνιας πόλης των Ιωαννίνων. Απώτερος στόχος μας: να προσκυνήσουμε τα ιερά μέρη όπου έχυσαν το αίμα τους τα παιδιά του ελληνικού λαού (εκ των οποίων πολλά από τα μέρη μας του Ν. Αιγαίου, μεταξύ αυτών δε και στενοί συγγενείς μας) στους πολέμους του 1912-1913 και 1940.

Οταν όμως φθάσαμε στον συνοριακό σταθμό της Κακαβιάς, μείναμε έκπληκτοι από την άρνηση του ειδικού υπαλλήλου να περάσουμε, διότι ο φίλος μας ήταν ανεπιθύμητος, λέει, στη χώρα της Αλβανίας. Μα γιατί; Εξεπλάγη και ο ίδιος. Ο λόγος: Διότι είχε πάει (μαζί με πολύ κόσμο φυσικά) στην κηδεία του αείμνηστου Κώστα Κατσίφα στους Βουλιαράτες του Αργυροκάστρου. Αυτό ακριβώς θα ήθελα να κοινοποιήσω καταγγελτικά με ένα σύντομο σχολιασμό. Ο φίλος μας είναι ένας συνετός, μετριόφρων και έντιμος πολύτεκνος οικογενειάρχης. Ηταν λοιπόν τόσο εγκληματικό το γεγονός πως παρευρέθηκε στην κηδεία ενός «όμαιμου, ομόθρησκου, ομόγλωσσου και ομότροπου» αδελφού; Περιττόν να πω πως ο «ανεπιθύμητος Ηπειρώτης» επέστρεψε εις την οικίαν του, ενώ εμείς (με τον σύζυγο) βρήκαμε τον τρόπο και «σεργιανίσαμε» σχεδόν ολόκληρη την Ηπειρο μ’ έναν εξαίρετο σύγχρονο Πατροκοσμά. Πανώρια η Ηπειρος! Μα μόνο με τη σκέψη πως, αν και δύο φορές παρήλασε νικηφόρος ο ελληνικός στρατός στη Β. Ηπειρο, αναγκάστηκε από τους μεγάλους καρεκλοκένταυρους να την εκκενώσει ταπεινωμένος, ο εθνικός πόνος φουντώνει στα στήθια. Το θλιβερό παρελθόν του υπόδουλου Βορειοηπειρώτικου Ελληνισμού είναι πασίγνωστο. Αλλά σήμερα πλέον, εν έτει 2024, άξιζε τον κόπο να «σκοτώσουν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί;». Επισκεφθήκαμε και τους χαροκαμένους φιλήσυχους γονείς του και τον σημαιοστόλιστο τάφο του. Ηταν ένα θαυμάσιο παιδί (μας είπαν) που ένιωθε χαρά να απλώνει μια τεράστια γαλανόλευκη δίπλα σε μεγάλο λευκό σταυρό στην απέναντι απ’ το σπίτι τους πλαγιά, για να τιμήσει τα αμέτρητα ελληνικά νεανικά κορμιά που ξάπλωσε κάτω το εχθρικό βόλι τον χειμώνα του 1940.

Οι αρχές της γείτονος χώρας θα πρέπει να καταλάβουν ότι οφείλουν να σέβονται τα, στοιχειώδη έστω, ανθρώπινα δικαιώματα. Βέβαια συνεπικουρούσης και της απαράδεκτης και απάνθρωπης συμπεριφοράς τους στην υπόθεση του Χειμαρριώτη Μπελέρη, φαίνεται πως απαξιούν τις βασικές αρχές μιας γειτονικής ειρηνικής συνύπαρξης. Δεν έχουν παρά να τους τις απαιτήσουν οι «σύμμαχοι», οι «εταίροι». Είναι πανανθρώπινο χρέος τους.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή

Η Δερβι(η)τσάνη είναι κτισμένη δυτικά, επάνω στους πρόποδες του Δρϋινικού Όρους ή αλλιώς του κοινώς λεγόμενου Πλατυβουνίου.

Ιερά Μονή Ασωμάτων Δερβιτσάνης
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ: Ή Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά βρίσκεται βόρεια της Απολλωνίας, στην ανατολική όχθη του Αψου ποταμού, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Μεγάλης Μουζακιάς. Απέχει ένα τέταρτο από την πόλη Φίερι.

Πώς σώθηκε ή Μονή του αγίου Κοσμά από την καταστρε­πτική μανία του αθεϊστικού καθε­στώτος του Εμβέρ Χότζα, ό Χρή­στος Μητρός από την πόλη Φίερι της Αλβανίας απεκάλυψε τα εξής: “Όταν το 1968 με νόμο του αλβανι­κού κράτους απαγορεύθηκε κάθε θρησκευτική εκδήλωση, ήρθε δια­ταγή από τα Τίρανα να γκρεμισθούν οι Εκκλησίες και να εξαφα­νισθούν οι σταυροί από τους χρι­στιανικούς τάφους.

Ό αστυνομι­κός διοικητής του Φίερι πήρε μαζί του το αρμόδιο συνεργείο και πή­γαν στο Μοναστήρι, προκειμένου να το εξαφανίσουν. Γνωρίζοντας την ευλάβεια των Ελλήνων στον άγιο Κοσμά έδωσε εντολή να ξεκι­νήσει το έργο της κατεδαφίσεως από τον τάφο του αγίου.

Όταν οι εργάτες έδωσαν το πρώτο χτύπη­μα στο Ιερό μνημείο, τότε μια δυ­νατή βοή έσπασε την ησυχία του χώρου και μια δυνατή φωτιά ξεπή­δησε μέσα από τον τάφο του αγίου. Έντρομοι οι παριστάμενοι ετράπησαν σε φυγή και δεν επανήλθαν παρά τις απειλές των Τιράνων και παρά την καθησυχαστική δήλωση του καθεστώτος ότι δήθεν, εξερ­ράγη ξεχασμένη από τον Β’ Παγκό­σμιο πόλεμο βόμβα.

Έτσι δεν βε­βηλώθηκε ό τάφος του αγίου Κο­σμά και τα χαριτόβρυτα λείψανα του παρέμειναν εκει βάλσαμο στις πληγές των χριστιανών και ελπίδα πώς «θάρθη το ποθούμενον»

Οι Άγιοι Σαράντα

Τάφος Κατσίφα

 

068_AA_08042021_315737
Το όνομα του «Αργυρόκαστρο» προέρχεται όπως λέγεται από τους Αργυρίνους (Κάστρο των Αργυρίνων), κάτι που δεν έχει επισημανθεί μέχρι σήμερα. Το κάστρο αποτελεί τοπόσημο της πόλης και αυτή η εκδοχή, είναι κατά την άποψή πολλών, η επικρατέστερη.

ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ2
Antigonea_house_with_peristyle
Πολύ κοντά στο Αργυρόκαστρο βρισκόταν στην αρχαιότητα η ελληνική πόλη Αντιγόνεια, που χτίστηκε το 296 π. Χ. από τον Πύρρο προς τιμήν της πρώτης του γυναίκας.
ottoman-houses-gjirokaster-albania-beautiful-historic-old-ottoman-houses-gjirokaster-albania-208769335
Το 1914 στην απογραφή που έγινε από Διεθνή Επιτροπή, στο Αργυρόκαστρο ζούσαν 7.695 Έλληνες και 5.895 Αλβανοί. Υπήρχαν 28 ελληνικά σχολεία και κανένα αλβανικό.

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΕΣΥ ΤΩΡΑ…ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΣ ΑΥΤΟ…ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ (ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ) ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΝ ΚΩΛΟΚΟΤΡΟΝΗ!!!!!! ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ??????? ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ???? ΝΑ ΣΑΣ ΠΟΥ Ν ΤΙ????? ΑΝ ΟΜΩΣΗΤΑΝ ΚΑΝΑ ΠΑΚΙΣΤΑΝΙ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΕ ΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΚΑΙ ΜΠΗΚΕ….ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ!!!!!!

  2. Μην έχετε κόμπλεξ… οι Αλβανοί είναι υπέροχοι άνθρωποι. όπου έλεγα πως ήμουν Έλληνας με κερνούσαν. και δεν είναι βόρεια Ήπειρος. είναι νότια Αλβανία.

    • τι λες ρε που δεν έχετε ούτε δικιά σας γλώσσα ούτε έθιμα δικά σΑς . απ’ το Βυζάντιο η μισή Αλβανία είναι βόρεια Ήπειρος αλλά σας πότισε ο Χότζα έτσι που σας άφησε χωρίς να ξέρετε αν έχετε και ποια είναι η θρησκεία σας . τυχεροί είστε βασικά ρουφιάνοι είστε της μαμάς Αμερικής για αυτό σας βοήθησε να δημιουργήσετε κράτος.

  3. Συγχαρητήρια στην κ. Παπαθωμά. Στα σχόλια ας αποφεύγονται κάποιοι φανατισμοί που υποδηλώνουν άγνοια και προκατάληψη. Θα συνιστούσα το βιβλίο του αρχιτέκτονα, πολεοδόμου και ιστορικού Κώστα Μπίρη ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ, ΟΙ ΔΩΡΙΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, εκδοτ. οίκος «Μέλισσα» 2005 (5η έκδοση! σελιδες 375). Στην πολύτιμη αυτή εργασία φαίνεται καθαρά η βαθειά συγγένεια των Τόσκηδων* της Νότιας Αλβανίας με τους Έλληνες. (*) Η ευρύτερη περιοχή «πάνω» από την (Βόρεια) Ήπειρο (από Αυλώνα-Βεράτιο-λίμνη Αχρίδας και προς βορράν μετά το ύψος του Δυρραχίου).

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ