Η επιμονή, η δουλειά, η πειθαρχία και ο ζήλος γι’ αυτό που κάνεις είναι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ομάδα του Ηρακλή 2000 που παίζοντας σε ανοιχτό γήπεδο, έχει δείξει τρομερή ανάπτυξη και συγκαταλέγεται πλέον στις κορυφαίες της Δωδεκανήσου σε επίπεδο κορασίδων και νεανίδων. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή.
Το 2000, Αντίμαχος και Κάρδαμος (δηλαδή τα δύο χωριά της Κω, Αντιμάχεια και Καρδάμαινα) ένωσαν τις δυνάμεις τους και μέσω της συγχώνευσης τους, δημιουργήθηκε ο Ηρακλής 2000.
Μάλιστα την πρώτη κιόλας χρονιά η ομάδα, με προπονητή τον Γιάννη Παπούλη κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια Δωδεκανήσου στο παιδικό πρωτάθλημα έχοντας τότε έναν νεαρό που έκανε την διαφορά, το Νικόλα Παπανικολάου.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Παπανικολάου έχει κάνει την δική του ξεχωριστή πορεία στον χώρο του Ελληνικού μπάσκετ σε ομάδες Α1 και Α2 ενώ πριν λίγες ημέρες κατάφερε με την ομάδα του το Ψυχικό να κερδίσει την άνοδο στην Basket League.
Ο σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από διάφορα σκαμπανεβάσματα, έχοντας πότε αρκετά παιδιά, πότε λιγότερα στις ακαδημίες της ωστόσο έχοντας σχεδόν πάντα στις διοικήσεις ανθρώπους με όρεξη, διάθεση και μεράκι να προσφέρουν όσα περισσότερα μπορούν έχοντας ελάχιστα μέσα αφού η ομάδα αγωνιζόταν και αγωνίζεται ακόμα σε ανοιχτό γήπεδο στην Καρδάμαινα. Ένα γήπεδο το οποίο απ’ το 2018 έχει μετονομαστεί σε «Ιωαννής Ζαράφτης», αφού το 2016 ο 23χρονος τότε Καρδαμιώτης είχε φύγει απ’ την ζωή σε αυτοκινητικό δυστύχημα και ο σύλλογος στην μνήμη του έδωσε το όνομα του στο γήπεδο.
Στην πορεία των χρόνων, παιδιά που πέρασαν απ’ τον σύλλογο ως αθλητές και αθλήτριες μπαίνουν στην διαδικασία να αναλάβουν την ομάδα παίρνοντας την σκυτάλη απ’ τους μεγαλύτερους και με συστηματική δουλειά αλλάζουν ουσιαστικά την ιστορία του σωματείου που τα τελευταία χρόνια έχει μια τρομερή εξέλιξη και με πολλά παιδιά στις ακαδημίες και με μεγάλες επιτυχίες στα Δωδεκάνησα. Παρόλο την δυσκολία που πάντα φέρνει ένα ανοιχτό γήπεδο, ο ερχομός του Αποστόλη Γιασεμή, η στήριξη προς το πρόσωπο του και συνάμα και η στελέχωση πια του προπονητικού τιμ και με τον Κώστα Σαντή έφερε μια τρομερή ανάπτυξη αφού ο Ηρακλής 2000 απ’ τα 60 παιδιά έφτασε να αριθμεί στις ακαδημίες του πλέον πάνω από 150 παιδιά και σε πολλά τμήματα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το πρώτο μεγάλο άλμα προόδου γίνεται την σεζόν 2020-2021, καθώς ο Ηρακλής 2000 κατακτά τον τίτλο στα Δωδεκάνησα στις κορασίδες και στις νεανίδες. Στον τελικό των κορασίδων που διεξήχθη στο κλειστό γυμναστήριο της Κω επικράτησε του Ιάλυσου με 46-22 ενώ σε επίπεδο νεανίδων στο Final-4 που έγινε στην Ρόδο επικράτησε του Ιπποκράτη με 46-35. Η συνέπεια αυτή φάνηκε και την φετινή σεζόν αφού ο Ηρακλής 2000 έφτασε και πάλι στον τελικό των νεανίδων, αλλά ηττήθηκε απ’ τον Ιπποκράτη. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά κατέκτησε τον τίτλο σε επίπεδο κορασίδων κερδίζοντας με 53-28 τον Ιάλυσο.
Μεγάλο κέρδος πέρα απ’ τους τίτλους ήταν και η κλήση της νεαρής Άννας Αγρέλλη στο κλιμάκιο της Εθνικής, ενώ κάτι παρόμοιο είχε γίνει και μερικά χρόνια με τον Γιάννη Αλαβέρα, ο οποίος μάλιστα είχε εκπροσωπήσει την τοπική επιτροπή Δωδεκανήσου στην τελική φάση των πανελληνίων αγώνων παίδων Ενώσεων και Τοπικών Επιτροπών το 2018, αλλά και με την Έλλη Σαρρή που συμμετείχε στο FIBA Camp U14.
Η ομάδα του Ηρακλή 2000 έχει θεσπίσει εδώ και χρόνια και πραγματοποιεί κάθε χρόνο 3οn3 για άνδρες και γυναίκες αλλά και για νεαρά παιδιά ενώ είναι χαρακτηριστική η ευαισθησία του συλλόγου σε θέματα που απασχολούν τον πολιτισμό και την κοινωνία παίρνοντας μέρος μάλιστα σε αρκετές δράσεις. Ο Ηρακλής 2000 προσπαθεί να… μεγαλώσει, αλλά το γηπεδικό πρόβλημα αποτελεί τροχοπέδη και άπαντες ελπίζουν ότι πρέπει να λυθεί για να μην είναι το μπάσκετ έρμαιο των εκάστοτε καιρικών συνθηκών.
Στο ανοιχτό της Καρδάμαινας, αρκετοί συγγενείς, φίλοι των αθλητών και φίλαθλοι εμφανίζονται πολλές φορές με… κουβέρτες στην εξέδρα. Στο πρόσφατο Final-4 κορασίδων εμφανίστηκαν με ομπρέλες μέσα στο γήπεδο θέλοντας να τονίσουν για ακόμη μια φορά πόσο λείπει ένα νέο κλειστό γυμναστήριο στο νησί του Ιπποκράτη.
Γιώργος Πίτσης
