Εμφανίστηκε φέτος στις σειρές «Κόκκινο ποτάμι» και «Έλα στη θέση μου» αλλά η σύμβασή της δεν της επιτρέπει να μπει στην ΕΡΓΑΝΗ για να διεκδικήσει το επίδομα των 800 ευρώ
Σε άθλια οικονομική κατάσταση βρίσκεται η ηθοποιός Σοφία Αλεξανιάν, καθώς η σύμβασή της δεν της επιτρέπει να μπει στην ΕΡΓΑΝΗ για να διεκδικήσει το επίδομα των 800 ευρώ, όπως επίσης δεν μπορεί να μπει στο ταμείο ανεργίας.
Η ίδια ζητώντας βοήθεια, κοινοποίησε το σοβαρό οικονομικό της πρόβλημα μέσω των social media αλλά και με μία επιστολή της, απευθυνόμενη στην πολιτεία.
Επιστολή προς τη Κυβέρνηση.
Θα είμαι σύντομη και περιεκτική, προκειμένου να δοθεί βάση στα λεγόμενα μου. Ο λόγος μου θα είναι απλός και λαϊκός, όπως πάντα. Ζητώ εκ των πρότερων συγνώμη.
Αρχικά, θα ήθελα να αναγνωρίσω στη Κυβέρνηση πως με το θέμα της πανδημίας έχει λάβει πολύ ορθά και σχετικά πρόωρα μέτρα ασφάλειας.
Επίσης είναι άξιο, να φροντίσει κάποιες κατηγορίες ανθρώπων με επιδόματα και οικονομικές διευκολύνσεις. Προσωπικά, με όλα αυτά που έχω ζήσει και με όλα αυτά που έχω δει μέχρι τώρα, δεν περίμενα όλη αυτή τη φροντίδα και ανταπόκριση προς την ανθρωπότητα. Εκ των πραγμάτων, νομίζω πως οφείλουμε να σας ευχαριστήσουμε και να σας συγχαρούμε, δίχως πρόθεση κολακείας.
Ωστόσο εγώ, μιλώ από το πρίσμα ενός ανθρώπου που δεν ευνοήθηκε και άγνωστο εάν θα ευνοηθεί στο άμεσο μέλλον. Υπάρχει λοιπόν μια κατηγορία ανθρώπων, που ορισμένους γνωρίζω προσωπικά και ορισμένους όχι και ορισμένοι, άγνωστοι, μου άφησαν αμέτρητα μηνύματα πως βρίσκονται στην ίδια θέση με μένα.
Η θέση μας είναι, πως για διαφορετικούς λόγους ο έκαστος και παράλληλα παρόμοιους αδυνατούμε να ενταχθούμε στην ΕΡΓΑΝΗ. Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες, άνθρωποι νέοι αλλά μόνοι που ζούσαν από διάφορες δουλειές, περιστασιακού χαρακτήρα. Δουλειές με συμβόλαια που δεν σημαίνουν τίποτα, απλά είναι υπέρ του εργοδότη.
Έτσι λοιπόν, οι εργοδότες ήταν οι πρώτοι στη λίστα της πριμοδότησης και κάποιοι τυχεροί υπάλληλοι που μπαίνουν υπό την ομπρέλα της ΕΡΓΑΝΗΣ. Οι άτυχοι υπάλληλοι, που δεν τους καλύπτουν οι συμβάσεις τους, μένουν εκτός. Είναι κατανοητό πως στις μέρες μας δεν υφίσταται κάποιος περισσότερο ή λιγότερο άσχημα, είναι όλοι το ίδιο άσχημα.
Αλλά κάποιες ομάδες κι ανάμεσα τους κι εγώ είναι περισσότερο άσχημα. Σήμερα καταφεύγω να εισηγηθώ και να δηλώσω το αίτημα μου. Αύριο άγνωστο. Οι λογαριασμοί δεν κλείστηκαν στις εταιρίες τους και χτύπησαν την ενοικιαζόμενη πόρτα μου, τα τρόφιμά μου φτάνουν σχεδόν για δέκα μέρες.
Η ανέχεια μπορεί να τρέφει την εκμετάλλευση, αλλά παράλληλα τρέφει και την έξαρση μιας επιθετικής συμπεριφοράς. Ο συνδυασμός εγκλεισμού, οικονομικής πίεσης και πείνας, κάποιους μπορεί να τους οδηγήσει στη θηλιά και κάποιους σε θύτες παίρνοντας τον νόμο στα χέρια τους.
Η εργασία μου σταμάτησε στις 10/3/2020 από τη μέρα εκείνη παραμένουμε μαζί με το παιδί μου στο σπίτι μας. Συνάνθρωποι και φίλοι γνωρίζοντας τη δυσμενή μου κατάσταση, χτύπησαν τη πόρτα μου για να μου προσφέρουν βοήθεια από το υστέρημα τους, κόσμος άγνωστος, πρόσφερε τη βοήθεια του. Η πόρτα μου δεν άνοιξε σε κανέναν. Δεν δέχομαι καμία προσφορά ελεημοσύνης από τον συνάνθρωπο μου, Χριστιανό, που έχοντας τα δύο, αποφασίζει να δώσει το ένα. Γιατί δούλεψα. Γιατί είμαι υγιής και αρτιμελής. Γιατί είμαι ακόμα νέα και έχω τη δύναμη να στύψω πέτρες.
Γιατί έχω μεριμνήσει να σπουδάσω, για να μη ζητιανέψω! Γιατί κάποιοι δεν θα έχουν φίλους για λίγη ελεημοσύνη. Και γιατί εγώ ΔΟΥΛΕΨΑ. Δούλεψα με συμβάσεις υπέρ των εργοδοτών. Που αν δεν ερχόταν η επιδημία, θα συνέχιζα να δουλεύω με νόμιμες συμβάσεις που δεν βγάζουν πουθενά. Με συμβάσεις λογιστικής απάτης που δεν θα βγάλουν κανέναν ένοχο, στο οικονομικό μου έγκλημα.
Μια σύμβαση ηθοποιών που λειτουργεί κατά κόρον: «Σε προσλαμβάνω για τις 8 ώρες που θα κάνεις το γύρισμα, μόλις σχολάσεις είσαι άνεργος και δεν έχω καμία υποχρέωση για σένα.» «Σε προσλαμβάνω για δύο ώρες που διαρκεί η παράσταση, μετά αν θες εγγράψου για λίγες ώρες στο ΟΑΕΔ, είσαι ο κανένας εως την επόμενη παράσταση». Όταν είσαι νέος και δυνατός θα τρέξεις γιατί ελπίζεις ότι αύριο αυτό θα αλλάξει, είναι «προσωρινά» και καθησυχάζεσαι. Τίποτα όμως το μονιμότερο του προσωρινού.
Για μας, είναι ανώφελο να παλέψουμε πλέον με τις παραγωγές μας. Οι οποίες μας κατέβασαν το τηλέφωνο παραπέμποντάς μας στο «σύστημα» που δεν μπορεί να μας δεχτεί. Σαν τον Πόντιο Πιλάτο που νίπτοντας τας χείρας, εναπόθεσαν τη τύχη μας στο Σύστημα. Στο δικό σας σύστημα. Σας εκλιπαρώ, εκ μέρους όλης αυτής της κατηγορίας ανθρώπων, αλλά και για λογαριασμό μας, να εισηγηθείτε επί του θέματος μας. Να εξετάσετε και να δεχτείτε το αίτημα του Σωματίου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) που κρούουνε τη θύρα ανελλιπώς. Να μεριμνήσετε και αυτές τις ομάδες ανθρώπων.
Ο Θουκυδίδης έγραφε πως η ιστορία πρέπει να γράφεται για να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη. Έστω και λίγο πριν το τέλος, ας ρίξουμε το σταυρό από τους ώμους κι ας μην ανέβουμε τον Γολγοθά!
Με εκτίμηση και σεβασμό
Ηθοποιός – Συγγραφέας
Σοφία Αλεξανιάν
Η ηθοποιός μίλησε μάλιστα στην εκπομπή «Μαζί σου», για το σοβαρό οικονομικό πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει. «Πριν γράψω την επιστολή, είχα κάνει ένα βίντεο που ήταν μια κατάθεση ψυχής που δείχνω σε τι οικονομική κατάσταση βρίσκομαι, που είναι άθλια» εξήγησε. «Και ενημερωμένη από άλλους φίλους μου και συναδέλφους ηθοποιούς κατάλαβα ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να ενταχθούν μέσα στην ΕΡΓΑΝΗ, γιατί είτε δεν τους το επιτρέπουν οι συμβάσεις τους διότι ήταν μιας άλλης κατηγορίας συμβάσεις, ακόμα και αυτοί που δούλευαν».
Και συνέχισε: «Δούλεψα σε δύο σίριαλ τελευταία, στο “Κόκκινο ποτάμι” και στο “Έλα στη θέση μου”.
Στο “Κόκκινο ποτάμι” τα γυρίσματα μου τελείωσαν τον Φλεβάρη, οπότε βάσει νόμου η εταιρεία αυτή δεν μπορεί να με καλύψει και να με εντάξει γιατί δεν έχω συνεργαστεί μαζί τους τον Μάρτιο, παρόλο που εκκρεμούν κάποια γυρίσματα, αλλά δεν ξέρω αν θα γίνουν. Εγώ ως χαμηλά αμειβόμενη, είμαι ανέκαθεν σε άθλια οικονομική κατάσταση. Όταν ανέβασα το βίντεο στο youtube υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που ήθελαν να μου προσφέρουν βοήθεια, να μου στείλουν χρήματα. Έχω πει στους ανθρώπους ότι δεν θέλω, νιώθω άσχημα, γιατί αισθάνομαι ότι είναι σαν ένα είδος ζητιανιάς αυτό, σε μια διαφορετική μορφή. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Υπάρχουν υποχρεώσεις που πρέπει να καλύπτονται και η στέρηση των χρημάτων, το να πάρεις χρήματα από έναν άνθρωπο, είναι τρομερός πόλεμος αυτό. Πώς θα ζήσει αυτός ο άνθρωπος; Πώς θα φάει; Πώς θα πληρώσει το νοίκι του;»
«Όταν λέμε ότι δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχουν χρήματα για να φάμε μακαρόνια, δεν εννοούμε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να φάω αστακό» κατέληξε.
«Είναι η πικρία, ενώ δηλαδή εργάστηκες ξαφνικά βλέπεις ότι η σύμβασή σου ήταν έτσι που δεν μπορείς να καλυφτείς. Τίποτα, δεν υπάρχει για σένα βοήθεια, τέλος. Βρέθηκες μόνη σου κι εκτεθειμένη μέσα στο σπίτι σου, απέναντι σε όλα μόνη σου. Δεν μπορώ ούτε να βγω να πάω να δουλέψω να μαζέψω λεφτά, ούτε μπορώ να διεκδικήσω μια βοήθεια από το κράτος, τίποτα! Ξαφνικά χαμένη».
