Όλο το παρασκήνιο πίσω από την επιλογή των νέων υπουργών της δεύτερης κυβερνητικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Εάν νομίζετε ότι το Υπουργικό Συμβούλιο έγινε την τελευταία στιγμή με το σύστημα του «γράψε σβήσε» κάνετε λάθος. Τουλάχιστον για μερικούς η ειδοποίηση ότι «γίνεσαι υπουργός», έλαβε χώρα αρκετά πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Για παράδειγμα ο Γιώργος Γεραπετρίτης γνώριζε εδώ και μήνες ότι θα γινόταν υπουργός Εξωτερικών, παρά το γεγονός ότι δεν έλεγε το παραμικρό και ετοίμαζε νομοσχέδια και προεδρικό διατάγματα για το «επιτελικό κράτος Νο2». Αλλά μην νομίζετε πως πήγε στο Εξωτερικών χωρίς… προίκα: Ανέλαβε και τα ευρωπαϊκά.
Δεν ξέρω εάν το προσέξατε αλλά αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για τα Ευρωπαϊκά Θέματα (όπως ήταν παλιά ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης), δεν υπάρχει πλέον. Ωστόσο ο κ. Γεραπετρίτης ανέλαβε το Εξωτερικών μαζί με μια σημαντική προσωπικότητα, την πρέσβη μας στην Ουάσιγκτον Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Η πρέσβης που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για την (ιστορική) ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, αλλά και για την συνεισφορά της στη Διάσκεψη 3+1, για την ενέργεια και την ασφάλεια (με Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και ΗΠΑ). Στο Εξωτερικών ως υφυπουργός για την οικονομική διπλωματία και εξωστρέφεια έμεινε ο Κώστας Φραγκογιάννης, ως αναγνώριση της προσφοράς του κυρίως στην προσέγγιση Ελλάδας – Τουρκίας σε θέματα χαμηλού επιπέδου και προώθησης ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό.
Ποιοι γνώριζαν από νωρίς πρόσωπα και πράγματα
Οι άλλοι δύο που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα για υπουργούς και υφυπουργούς, αρκετά νωρίς πριν από τις εκλογές, ήταν ο Σταύρος Παπασταύρου και ο Γιάννης Μπρατάκος. Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, τα δύο αυτά στελέχη που θα κατοικοεδρεύουν στο Μαξίμου, παρατηρούσαν δραστηριότητες στελεχών, αξιολογούσαν και έθεταν τα συμπεράσματά τους απευθείας στον Μητσοτάκη. Ήταν ένας ρόλος που είχε αρκετά ενδιαφέρον και έκαναν ένα είδος… Scouting (όπως το ονομάζουμε στο ποδόσφαιρο).
Ποιοι «έκλεισαν» πρώτοι
Από τα πρώτα ονόματα που έκλεισαν στο Υπουργικό Συμβούλιο (που προέκυψε μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου) ήταν του Κυριάκου Πιερρακάκη στο Παιδείας και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Υγείας. Στο Παιδείας, ως υφυπουργοί έγιναν η Δόμνα Μιχαηλίδου (που αρχικά προοριζόταν για το Τουρισμού) και η Ζέττα Μακρή (η οποία έτσι και αλλιώς βρισκόταν στην ίδια θέση και πριν από τις εκλογές).
Στο Υγείας έγινε αναπληρώτρια υπουργός η Ειρήνη Αγαπηδάκη (πρώτη στο Επικρατείας της ΝΔ), με υφυπουργό τον Δημήτρη Βαρτζόπουλο (τον μοναδικό πολιτικό που είναι και ψυχίατρος), ο οποίος είχε αναλάβει και πάλι υφυπουργός Υγείας το 2011. Υφυπουργός Υγείας έγινε και ο γιατρός Μάριος Θεμιστοκλέους, ο οποίος ανέλαβε όλο το βάρος του εμβολιασμού και των εμβολίων στην περίοδο της πανδημίας. Είναι κυπριακής καταγωγής και θεωρείται άριστος επιστήμονας.
Τι ήθελε και τι πήρε η Κεραμέως
Πάμε τώρα στις καραμπόλες, καθότι σύνθεση Υπουργικού Συμβουλίου άνευ καραμπόλας (τουλάχιστον για την ελληνική πραγματικότητα) δεν υπάρχει. Οι πληροφορίες λένε ότι οι περισσότερες καραμπόλες έγιναν στο Παιδείας και τούτο γιατί: Η Νίκη Κεραμέως πρώην υπουργός Παιδείας ακουγόταν πως ήθελε το Άμυνας, αλλά όταν το Άμυνας έκλεισε με τον Νίκο Δένδια, της πρότειναν το Υγείας, πλην όμως δεν έμεινε ευχαριστημένη με αυτή την εξέλιξη και κατέληξε στο Εσωτερικών. Εκεί ήταν ο Βορίδης, ο οποίος πριν εγκαταλείψει το υπουργείο του, επί της Βασιλίσσης Σοφίας φρόντισε και τον διακόσμησε με έναν μπλε ταύρο (που παραπέμπει σε «ταυροκαθάψια») έργο του διακεκριμένου εικαστικού Κωστή Γεωργίου.
Έτσι ο κ. Βορίδης έμεινε για λίγο χωρίς υπουργείο, πλην όμως βρέθηκε θέση και μάλιστα αναβαθμισμένη από την προηγούμενη, ως υπουργός Επικρατείας με θέματα συντονισμού του κυβερνητικού έργου, αλλά δεν πρόκειται να έχει γραφείο στο Μαξίμου, όπου υπάρχουν δύο υπουργοί Επικρατείας- Παπασταύρου, Σκέρτσος- αλλά στην οδό Ζαλοκώστα εκεί όπου είχε το γραφείο του ο Παναγιώτης Πικραμμένος (και παλαιότερα ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος και το ίδρυσε).
Η «κοσμογονία» στο Ανάπτυξης
Εκεί όμως που έγινε «κοσμογονία» είναι στο Ανάπτυξης. Ο κ. Σκρέκας είναι μεν υπουργός Ανάπτυξης, αλλά όχι με την παλιά έννοια της λέξεως, όπως ήταν δηλαδή ο Άδωνις Γεωργιάδης. Και τούτο γιατί ο κ. Παπαθανάσης, ως αναπληρωτής υπουργός πήρε το Ταμείο Ανάκαμψης, τον αναπτυξιακό νόμο και το ΕΣΠΑ. Και ο κ. Σκρέκας θα πείτε; Του έμεινε το υπουργείο όπως ήταν παλιά, δηλαδή Εμπορίου και Βιομηχανίας.
Ποιες θέσεις «παίζονταν»
Στο Δικαιοσύνης οι θέσεις παίζονταν έως την τελευταία στιγμή. Στην αρχή προτάθηκε στην ευρωβουλευτή Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου, πλην όμως κρίθηκε από τον Μητσοτάκη ως «αναντικατάστατη» για τις Βρυξέλλες και στράφηκαν προς τον Γιώργο Φλωρίδη (πρώην υπουργό του ΠαΣοΚ) που εδώ και ένα χρόνο όμως (ίσως και περισσότερο) είχε στηρίξει ΝΔ (και από τις εκπομπές του Πορτοσάλτε). Ο κ. Φλωρίδης όμως βρισκόταν στην Ισπανία (Σαραγόσα) για την βάφτιση της εγγονής του, δεν είχε ιδέα έως την τελευταία στιγμή και όταν του έγινε η πρόταση είπε το «ναι». Ο αδελφός του Βασίλης Φλωρίδης, είναι αντιεισαγγελέας του Αρείου πάγου. Έτσι έγινε ακόμα ένα άνοιγμα του Μητσοτάκη προς το κέντρο.
Ο Άδωνις τελικά πήγε στο Εργασίας. Ο ίδιος θα προτιμούσε το Ενέργειας (που δόθηκε όμως στον Σκυλακάκη) ή το Άμυνας (που δόθηκε στον Δένδια). Ήταν το Άμυνας το πιο περιζήτητο υπουργείο: Πέντε υπουργοί το διεκδικούσαν και τελικά κατέληξε στον Δένδια, με υφυπουργό τον Νίκο Χαρδαλιά (που όργωσε την Ελλάδα την προεκλογική περίοδο) και υφυπουργό τον Γιάννη Κεφαλογιάννη.
Δεν ξέρω εάν το προσέξατε αλλά πλέον η ΝΔ έχει τρεις… «Κεφαλογιάννηδες» και οι τρεις συγγενείς μεταξύ τους. Τον Γιάννη Κεφαλογιάννη (υφυπουργό Άμυνας), την Όλγα Κεφαλογιάννη (υπουργό Τουρισμού) και τον Κωνσταντίνο Κεφαλογιάννη που δεν είναι βεβαίως υπουργός ή υφυπουργός, αλλά βουλευτής Ηρακλείου. Υπάρχει ακόμα ένας τέταρτος Κεφαλογιάννης ο Μανώλης Κεφαλογιάννης (ευρωβουλευτής), αλλά οι πληροφορίες λένε πως δεν θα είναι και πάλι στην ευρωβουλή.
Υπήρξε και ένα μπέρδεμα με το Μεταναστευτικής Πολιτικής που οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το ήθελε ο Τάκης Θεοδωρικάκος (που έμεινε τελικά απέξω) και τελικά το πήρε ο Δημήτρης Καιρίδης (που αρχικά προοριζόταν για υφυπουργός Παιδείας), με την Σοφία Βούλτεψη που παρέμεινε ως υφυπουργός.
Έως την τελευταία στιγμή (και εδώ ταιριάζει το «γράψε σβήσε») γινόταν μάχη (και καραμπόλες) για δύο υπουργεία: Το Προστασίας του Πολίτη και το Ναυτιλίας. Αρχικά στο Ναυτιλίας είχε τοποθετηθεί ο Νότης Μηταράκης και στο Προστασίας του Πολίτη ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Τελικά ο Μηταράκης θέλησε να πάει στο Προ- Πο αλλά με… προίκα τον φράκτη στον Έβρο και με υφυπουργό τον Κώστα Κατσαφάδο. Έτσι έμεινε το Ναυτιλίας στον Βαρβιτσιώτη (που είχε ξανά περάσει από αυτό) με υφυπουργό, τον πρώτο σε σταυρούς στα Δωδεκάνησα, Γιάννη Παππά.
Στο Τουρισμού επανήλθε η Όλγα, αλλά με υφυπουργό την Έλενα Ράπτη (που είχε ακουστεί και για το νέο υπουργείο Οικογένειας). Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη του κ. Μητσοτάκη ήταν ο διάδοχος του Πιερρακάκη στο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Επέλεξε τον δήμαρχο Τρικκαίων Δημήτρη Παπαστεργίου, με υφυπουργό έναν νέο άνθρωπο τον Κωσταντίνο Κυρανάκη με πρόσβαση στους νέους και με αγώνες προς την παράταξη.
Υπάρχουν ορισμένα στελέχη που βρέξει χιονίσει είναι πάντα υπουργοί. Για παράδειγμα ο Βασίλης Κικίλιας, πάντα υπουργός, αυτή τη φορά στο Κλιματικής Αλλαγής ως διάδοχος του Χρήστου Στυλιανίδη αν και οι πληροφορίες λένε πως την τελευταία στιγμή αποφασίστηκε η τοποθετήσή του. Υφυπουργός ο Χρήστος Τριαντόπουλος (από την Μαγνησία) μαζί με τον Ευάγγελο Τουρνά. Στην Μαγνησία όλοι κάτι έγιναν πλην Χρήστου Μπουκώρου (που παραμένει πάντα εν αναμονή υπουργός).
Στο Υποδομών (όπου ήταν ο Κώστας Καραμανλής) μετατέθηκε ο Σταϊκούρας (από το Οικονομικών, όπου πήγε ο Κωστής Χατζηδάκης). Υφυπουργός στο Υποδομών ο Νίκος Ταχιάος, για να αυξήσει προφανώς την επιρροή του κόμματος στη Θεσσαλονίκη και για να ανακόψει τις ακροδεξιές επιδιώξεις.
Οι δυσαρεστημένοι
Υπάρχουν βεβαίως και αυτοί που έμειναν έξω. Όπως για παράδειγμα ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, πρώην Άμυνας, ο οποίος δεν έλαβε ούτε ένα τηλεφώνημα ότι χάνει το υπουργείο του. Το ίδιο στεναχωρημένοι είναι και οι Τάκης Θεοδωρικάκος, Θανάσης Πλεύρης και αρκετοί γενικοί γραμματείς που τώρα θα πρέπει να επαναξιολογηθούν.