Γράφει η Αναστασία Κουκά
Η κόρη του Μίκη Θεοδωράκη δεν διευκρινίζει αν η δραματική της έκκληση για οικονομική βοήθεια αφορά στην ίδια ή σε όλη την οικογένεια – Ο Μίκης ουδέποτε καταδέχτηκε να ζητήσει κάτι και πάντα, ακόμη και τώρα, φρόντιζε να είναι κοντά στα παιδιά του
Η επιλογή της Μαργαρίτας Θεοδωράκη να δημοσιοποίησει, σε δραματικό τόνο, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει έχει προκαλέσει, τις τελευταίες ώρες, ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις. Σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη, που ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, η κόρη του Μίκη Θεοδωράκη επέλεξε να επιρρίψει ευθύνες στην Πολιτεία για την δεινή οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει. Το βασικό ερώτημα που προκύπτει, ωστόσο, είναι το εξής: Μιλά αποκλειστικά για τον εαυτό της ή εκπροσωπεί όλη της την οικογένεια όπως εμμέσως αφήνει να εννοηθεί;
Στην ανάρτηση – κραυγή βοήθειας που ανάρτησε στο Facebook αναφέρεται, σε πρώτο πρόσωπο, στο σπίτι της το οποίο κινδυνεύει να χάσει, τα πολυάριθμα ζώα που φιλοξενεί τα οποία μπορεί πλέον να ταίσει, στο φαγητό και το ζεστό νερό που δεν υπάρχουν. Και αυτή είναι, αναμφισβήτητα, μια κατάσταση θλιβερή για οποιονδήποτε άνθρωπο. Στο τέλος της ανάρτησής της, ωστόσο, χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό: «Δεν έχουμε απολύτως τίποτα! Ούτε ένα σεντ….Τίποτα απολύτως τίποτα! Ζητάμε κάποια βοήθεια!». Ποιούς άραγε εκπροσωπεί αυτός ο πληθυντικός; Ουδείς γνωρίζει…
Το μόνο σίγουρο είναι, για τους καλά γνωρίζοντες τουλάχιστον, πως ο Μίκης Θεοδωράκης, σε όλη την διάρκεια της ζωής και της καριέρας του, δεν καταδέχτηκε να ζητήσει ποτέ τίποτα. Ούτε χρήματα, ούτε χάρες. Το μόνο που εκφράζει κατά καιρούς, κι αυτό ως βαθιά επιθυμία, είναι να ακούγονται τα έργα του, να παίζονται σε συναυλίες, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση. Κι αυτό, όχι για να εισπράττει πνευματικά δικαιώματα, τα οποία ούτως ή άλλως βρίσκονται στον πάγο την τελευταία τριετία, αλλά επειδή επιθυμεί βαθιά τα έργα του να περάσουν στις επόμενες γενιές μιας και κρύβουν μέσα τους πολύτιμα μαθήματα ζωής και ιστορίας.
Είναι επίσης γνωστό ότι ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ανέκαθεν ένας καλός και υποστηρικτικός πατέρας που έκανε τα πάντα για να βρίσκεται κοντά στα παιδιά του. Φρόντιζε να τα έχει συνέχεια κοντά του, στα ταξίδια, στις συναυλίες, ακόμη και στις εξορίες. Μέχρι και σήμερα, στην προχωρημένη ηλικία που βρίσκεται, έχει την έννοια τους, αγωνιά για την εξέλιξη της ζωής τους.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, είναι τεράστιο βάρος για έναν κοινό θνητό να διαχειριστεί τις πολλές και διαφορετικές πλευρές ενός μύθου, υλικές και άϋλες. Και αυτή την δύσκολη αποστολή καλείται να φέρει εις πέρας εδώ και πολλά χρόνια η Μαργαρίτα Θεοδωράκη. Εκείνη διοργανώνει όλες τις εκδηλώσεις που σχετίζονται με το έργο του, σε Ελλάδα και εξωτερικό, εκείνη είναι υπεύθυνη για τις εκδόσεις, τις δισκογραφικές κυκλοφορίες, τα πνευματικά δικαίωματα. Κάπου ανάμεσα στην ιερή υποχρέσωση, το δυσβάστακτο καθήκον και τις προσωπικές επιλογές και επιθυμίες, προφωνώς, και έχουν γίνει λάθη διαχείρισης.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, όμως, είναι να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις, ειδικά για προσωπικότητες που, μέσα από την υψηλή τέχνη τους, έχουν κερδίσει με το σπαθί τους μια θέση στην αιωνιότητα. Και σε αυτές τις περιπτώσεις το γνωστό ρητό «τα εν οίκω μη εν δήμω» έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
