TO ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (2)
Χωρίς μνήμη δεν υπάρχουμε. Ζω σημαίνει θυμάμαι.
Το σεργιάνι μας της τότε εποχής στην Πλάκα, ήταν μια δεύτερη ασχολία-απόλαυση. Τα απομεσήμερα και μετά το δείλι η προτεραιότητα μας και τα στοιχήματα ήταν σε ποιά μπουάτ θα πηγαίναμε, και ήταν τόσες πολλές που δεν ξέραμε τι να διαλέξουμε.
Ο Γιάννης Σπανός είχε έρθει, έλεγαν, από το Παρίσι θριαμβευτής, αφού, τραγούδια του ερμήνευσαν η μεγάλη Ζιλιέτ Γκρεκό και η Μπριζίτ Μπαρντό, χωρίς όμως οι δύο τους να συναντηθούν ποτέ. Είχαμε και μια ξενομανία και μας ιντριγκάρισε η ιδέα να δούμε και να ακούσουμε την μουσική του και να τον γνωρίσουμε.
Έτσι επισκεφτήκαμε πολλές φορές την μπουάτ «Ταβάνια», που έπαιζε ο Σπανός και ερμήνευαν ο Πάριος και ο Πουλόπουλος. Ήταν όμορφα, τον θωρούσαμε-τον Σπανό- σαν να θέλαμε κάτι να του πούμε αλλά δεν τολμούσαμε να τον πλησιάσουμε, ήταν για μας κάτι ξεχωριστό και απρόσιτο. Έπαιζε λαχταριστά, τα πλήκτρα λαχταρούσαν την επαφή των χεριών του, έπαιζε και ονειρευόταν, πέταγε στα ουράνια με την μουσική του. Τα τραγούδια και η μουσική περιπλανιόταν μέσα στις αισθήσεις μας και τα πρόσωπα μας γίνονταν κάπως ασαφή.
Καταλάβαμε ότι η ύπαρξη της τέχνης είναι η απόδειξη πως η ζωή δεν είναι αρκετή.
Η Πλάκα έγινε το στέκι της νεολαίας και του «Νέου Κύματος», πολλοί είναι οι καλλιτέχνες-τραγουδιστές που ξεπήδησαν από τα μικρά αυτά στέκια-Μπουάτ. Δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα μη και παραλείψουμε κάποιον.
«Αυτοί που Μίλησαν με Νότες» ήταν η εκπομπή που είχα την σκηνοθετική ευθύνη και ήταν την δεκαετία του ’90 Εκεί συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, όχι στη Μπουάτ αλλά στο στούντιο της ΕΡΤ2, με τον Γιάννη Σπανό.
Εκεί ξεδίπλωσε όλη τη ζωή και την καλλιτεχνική διαδρομή του. Στο στούντιο μαζί του ήταν όλοι όσοι ερμήνευσαν τα τραγούδια του.
Είχα μάθει πολλά για να αντιληφθώ το μεγαλείο του ανθρώπου-καλλιτέχνη, όμως, είχα αγγίξει μόνο το στρίφωμα από το ένδυμα της μεγάλης και σημαντικής ιστορίας ζωής του ανθρώπου, Γιάννη Σπανού.
ΥΓ Οι φωτογραφίες είναι από τα γυρίσματα της εκπομπής στο Στούντιο Α! της ΕΡΤ2
