Μου χάρισες την στιγμή που το σώμα αφήνει την μουσική να διαβεί τις πύλες της ψυχής για να του δώσει ρεύμα να χορέψει τον Ρυθμό. Κάποτε ήταν το τσάκισμα της μέσης που γύριζε το δοξάρι στο βιολί , άλλοτε το βήμα που έδινε φτερά να αιωρείσαι πάνω από τις χορδές σε ένα σαντούρι. Έδωσες νόημα και περιεχόμενο στην έννοια «παράδοση του τόπου» και κατανόηση της χαράς που μοιράζονται στα λαϊκά πανηγύρια, όταν ακολουθούν στον χορό,πιασμένοι σε έναν κύκλο τον πρωτοχορευτή. Η μνήμη σου θα δίνει ρεύμα να ξεκινάμε τον χορό.
