Που πήγαν τα παιδιά που έπαιζαν στις αλάνες; (Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)

24
2609
Ψαλίδι / Άγ. Γαβριήλ / Εξοχή, Κως

Που πήγαν τα παιδιά που έπαιζαν στις αλάνες;

Σήμερα τα παιδιά μας γιατί δεν παίζουν ελεύθερα όπως παλιά;

 

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)   22/10/2020

 

Κοιτάζοντας τις παιδικές χαρές, τις αυλές των Εκκλησιών, τα πάρκα και τις αλάνες, θα δούμε ότι ελάχιστα παιδιά κυνηγούν ακόμη μια μπάλα ή παίζουν κρυφτό, τρέχοντας ανέμελα και  χαρούμενα εδώ και εκεί. Η πραγματική διαπίστωση είναι ότι, τα παραδοσιακά παιχνίδια, χαθήκαν στους καιρούς της σύγχρονης τεχνολογίας.

Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας, τα ηλεκτρονικά και άλλα περίπλοκα παιχνίδια, αντικατέστησαν τα παλιά τα παραδοσιακά.   Η εισβολή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, των έξυπνων τηλεφώνων, των ‘τάμπλετ’-tablet και των ‘πλέη -στέισον’ play station, σήμανε την εξέλιξη στο παιχνίδι και την εξαφάνιση του παλιού τρόπου διασκέδασης των παιδιών.

Με  τα παλιά πατροπαράδοτα παιχνίδια, έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές παιδιών.  Ωστόσο, αυτά εξαφανίζονται στο πέρασμα του χρόνου και χάνονται  μέσα στην ιλιγγιώδη τεχνολογική εξέλιξη.

Με  αυτά τα παιχνίδια διασκέδαζαν όχι μόνο οι μικροί, αλλά και οι μεγάλοι. Ακόμα  και σήμερα στα παραδοσιακά καφενεία οι μεγάλοι παίζουν τάβλι, χαρτιά, ντάμα και σκάκι.

Όσον αφορά  τα παιδικά παιχνίδια,  με  αυτά σφυρηλατήθηκαν οι χαρακτήρες των παιδιών, διαμορφώθηκαν οι συνειδήσεις  τους, γυμνάστηκαν τα σώματα τους και καλλιεργήθηκαν οι αθώες ψυχές τους.

Τα  παιχνίδια αυτά, ήταν απαράμιλλης, δυναμικής ενέργειας, συνεχούς δραστηριότητας  και γυμναστικής άσκησης.

Με  νοσταλγία, τα θυμούνται οι μεγαλύτεροι και οι νεότεροι εκφράζονται με περισσή περιέργεια και θαυμασμό. Τα  παιχνίδια αυτά, εκτός από την σωματική άσκηση, φρόντιζαν και  για την πνευματική καλλιέργεια και για την ψυχική διασκέδαση των παιδιών, της προσχολικής και σχολικής ηλικίας.     Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά.

Για  τα κορίτσια, οι κούκλες οι οποίες στην αρχή ήταν πάνινες, μετά έγιναν πορσελάνινες, έπειτα από ειδικό πλαστικό  ή καουτσούκ, κρατούσαν όλη μέρα τα μικρά κορίτσια κοντά τους. Τις  έντυναν, τις χτένιζαν και έπαιζαν τις κουμπάρες. Στο τέλος τις βάπτιζαν και τις πάντρευαν, με τον χαρακτηριστικό δικό τους τρόπο, μιμούμενα τις κοινωνικές τελετές των μεγάλων. Τα παλιά χρόνια, τα κομμάτια από τα σπασμένα πιατικά, ήταν μαγικά κουζινικά, για τα φτωχά κορίτσια, εκείνης της αλησμόνητης εποχής.

Το τόπι, η μπάλα, παίζονταν από αγόρια κυρίως,  σαν ποδόσφαιρο  ή ως άλλο παιχνίδι, με διάφορους τρόπους. Όπως  τα μήλα, οι πέτρες, τα πους, τα βότσαλα και το δίχτυ. Στο παιχνίδι της  μπάλας, λάβαιναν μέρος και τα κορίτσια. Τα γκαζάκια ή οι σβώλοι, κυλούσαν  κάτω στο χώμα και άλλαζαν συνεχώς  χέρια. Το παιχνίδι  ‘μπάζι’, παίζονταν με αμύγδαλα, καρύδια, βελανίδια, τάπες μπουκαλιών και με σβώλους ή με  μικρά πετραδάκια.

Το σχοινάκι και η σχοινένια κούνια στο  δέντρο, γύμναζαν και διασκέδαζαν κατά τον καλλίτερο τρόπο τα παιδικά σώματα. Επίσης, υπήρχαν η σβούρα ή σβουρί, που ήταν ξύλινα, καθώς και  η σφενδόνα, για μεγαλύτερα παιδιά.

Παιχνίδια όπως  το κιλίντρι ή  αλλιώς το τσέρκι, ήταν συνηθισμένα,  για το οποίο  χρειάζονταν ένα σιδερένιο στεφάνι, από βαρέλι ή ένας παλιός τροχός ποδηλάτου και μια σιδερένια βέργα, ώστε να κυλάει στα στενά χωμάτινα σοκάκια  και να δίνει ατέλειωτη χαρά στα παιδιά. Ακόμη  το καρούλι της μοδίστρας ή μακκαράς, δεμένο με μια κλωστή έπαιζε το ρόλο αυτοκίνητου.

Το απλό κυνηγητό και το κρυφτό, συνδυασμένο με κλέφτες και αστυνόμους, κρατούσε στην αλάνα ή στις αυλές απασχολημένα όλο το απόγευμα τα παιδιά. Από τα  παιχνίδια του δρόμου, ήταν και το κουτσό, με μερικά αριθμημένα τετράγωνα στην χωμάτινη αυλή ή στο τσιμέντο.

Η  μακριά γαϊδούρα, το περνάει, περνάει η μέλισσα με τα μελισσόπουλα, η μικρή Ελένη, η τυφλόμυγα, το σκαμνάκι, το μπουκάλι και τόσα άλλα,  γέμιζαν με παιδιά την αλάνα, την αυλή της Εκκλησίας,  την Πλατεία του χωριού ή και ένα  μικρό  πάρκο.

Το παιχνίδι με το ποδήλατο, ήταν ανταγωνιστικό και συνηθισμένο, με τα χαρακτηριστικά οχτάρια, τους  κύκλους και τις επικίνδυνες σούζες ισορροπίας. Αργότερα,  ήρθαν το πατίνι και τα τροχοπέδιλα.

Παιχνίδια μαντεψιάς ή μαντέματα, ήταν  η κολοκυθιά,  ο γλωσσοδέτης, το χαλασμένο ή σπασμένο τηλέφωνο, τα μονά ζυγά. Αργότερα ήρθαν και τα επιτραπέζια παιχνίδια, όπως το έξυπνο σκάκι, ο γκρινιάρης, το φιδάκι, ο φωτεινός παντογνώστης, η ντάμα και τόσα άλλα παιχνίδια.

Παιχνίδια κατασκευών, συνήθως στο Σχολείο, με πλαστελίνη ή με ελαφρύ ξύλο από καπλαμά, ήταν συνηθισμένα ακολουθούμενα με ζωγραφιές και διάφορα εργόχειρα. Εκεί στο Σχολειό  μας δίδασκαν επίσης, πώς να φτιάχνουμε χάρτινους μύλους ή ανεμόμυλους, αλλά και χαρταετούς, που συνήθως τους πετούσαμε ψηλά στην εξοχή, την Καθαρά Δευτέρα.

Παιχνίδια με τα δάκτυλα, όπως τα πεντόβολα ή τα πετράδια, το πλεκτό κορδονάκι ή ο μίτος και η πιπεριά, με το χαρτόνι και το χάρτινο καραβάκι, ήταν μια ευχάριστη, ατέλειωτη παιδική απασχόληση.

Παιχνίδια στο διάλειμμα του Σχολείου,  όπως η κρεμάλα και ο  σιδηρόδρομος των λέξεων, ήταν συνηθισμένα. Επίσης δεν έλειπαν τα παιχνίδια με πλαστικά αυτοκινητάκια, φορτηγά, λεωφορεία, τα ξύλινα αλογάκια, τα πάνινα αρκουδάκια, αλλά και τα ψεύτικα ξύλινα όπλα και σπαθιά για τα αγόρια.

Σε ένα κοντινό ποταμάκι, τα παιδιά έφτιαχναν χάρτινες βαρκούλες ή τσίγκινες ή  ακόμη και καλαμένια καραβάκια και βάρκες με τις φλούδες  από το  καρπούζι, που τα  ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο με την αχαλίνωτη φαντασία τους.

Μπάρκο  τρικούβερτο,  με ένα πανάκι, έφτιαχναν και με τα ξύλα,  που τα σκάλιζαν έτσι,  ώστε να επιπλέουν στο τρεχούμενο νερό.

Όλα αυτά που απασχολούσαν για πολλές ώρες τα παιδιά, σήμερα αντικαταστάθηκαν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που δυστυχώς εκτός από την επιβλαβή καθιστική ζωή, χωρίς δράση,  πολλά από αυτά διδάσκουν τη βία, τον πόλεμο και την επιθετικότητα. Τα παιχνίδια αυτά μπορεί να οξύνουν και να γυμνάζουν το πνεύμα, αλλά το σώμα μένει απαθές, πλαδαρό, πολλές φορές παχύσαρκο και αγύμναστο, έτσι που ‘ο νους υγιής εν σώματι υγιή’ να μην βρίσκει την εφαρμογή του.

Παράλληλα βυθισμένα και εγκλωβισμένα για ώρες πάνω από μια ηλεκτρονική συσκευή, απομονώνονται κοινωνικά και αποξενώνονται μεταξύ τους  τα παιδιά, οι συμπαίχτες και οι φίλοι.

Τα  παλιά παραδοσιακά, πολύτιμα  παιχνίδια,  ας μην τα ξεχάσουμε,  για αυτό τα αναφέρουμε, σε μια προσπάθεια να τους αποτίσουμε φόρο τιμής. Διότι  με αυτά μεγαλώσαμε, ανοίξαμε τους ορίζοντες μας, αφήσαμε την φαντασία μας να ταξιδέψει και ακονίσαμε το μυαλό μας.

Γεμίζαμε ευχάριστα το  χρόνο μας  τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες, των καλοκαιρινών διακοπών, στα Σχολικά διαλείμματα καθώς και στις εξωσχολικές ώρες,  όταν τελειώναμε τα μαθήματα μας.

Καιρός  να  τα ξαναθυμηθούμε και να  ξαναζήσουμε, εκείνα τα απερίσκεπτα και  ανέμελα παιχνίδια, μέσα από τους περιγραφικούς, νοσταλγικούς στίχους του Λευτέρη Παπαδοπούλου, που μελοποίησε ο Μίμης Πλέσσας και τραγούδησε μελωδικά, ο αξέχαστος Γιάννης Πουλόπουλος.

(Ο Δρόμος από την Lyra 1969)

‘Κύλαγες το τσέρκι στην οδό Φυλής, άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία.

Άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς, τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία. Γέλαγε η Μαρία, η Μαρία.

Κόβαμε διχάλες από τη μυγδαλιά, είχαμε ρημάξει τη φτωχή Πλατεία.

Έβαζες σημάδι γλόμπους και πουλιά και του κυρ Αλέκου, τη χοντρή κυρία. Γέλαγε η  Μαρία, η Μαρία.

Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν, τρέλαινες τον κόσμο από τη φασαρία.

Οι νοικοκυραίοι φώναζαν Αμάν,  λέγαν θα καλέσουν την Αστυνομία.

Γέλαγε η Μαρία, η Μαρία.’

Ξανθίππη Αγρέλλη

24 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ας προσθέσουμε ότι τα σημερινά παιδιά μετά το σχολείο πρέπει να κάνουν αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, μπαλέτο, καράτε, μαθήματα πιάνου, κιθάρας, χορού και μόλις μεγαλώσουν λίγο ακόμα, πληροφορική, μαθηματικά, έκθεση, χημεία, ιστορία, φυσική.

  2. ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΦΟΡΤΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ

  3. Γιατί τότε δεν ήταν οι δρόμοι γεμάτοι με επενδυτές. Απλή απάντηση. Όλα τα άλλα είναι μπούρδες. Κανένας δεν εμπιστεύεται τα παιδιά του κοντά σε αυτούς.

    • Ωραία που ήταν παλιά που δεν κυκλοφορούσαν ρατσιστές σαν του λόγου σου ή εκείνοι που ήταν ντρέπονταν να το ξεστομισουν για να μην τους πάρουν με τις πέτρες. Έχετε ξεφύγει πλέον οι σ…ψυχοι. Αν υπήρχε πρόνοια θα έπαιρνε να παίρνει τα παιδιά από κάτι τέτοιους γονείς.

      • Τι κι αν ξηλώνονται δεκάδες ΜΚΟ για το θεάρεστο έργο τους,τι και αν βρήκαν στοιχεία κατσαπλιάδων που από τσέπη σε τσέπη πρόσφεραν …αγάπη με το αζήμιωτο..το κυνήγι των μαγισσών καλά κρατεί, προβλέπω ότι καθ η ‘ευωδία’ θα χει τιμολογηθεί!!!!!

  4. ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΝΕΜΕΛΑ ΚΑΙ ΑΘΩΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩς ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΖΗΣΑΜΕ ΛΙΓΟ.ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑς ΕΙΝΑΙ ΟΜΩς ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΒΙΩΣΟΥΜΕ Π,Χ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕς ΔΡΑΣΕΙς ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΛΗΣΗ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ..

  5. Οταν ολοι θελουν το παιδι τους να γινει γιατρος, δικηγορος, πολιτικος μηχανικος, και ολα τα πλουσια επαγγελματα τα παιδια πλεον δεν ζουν σαν παιδια αλλα σαν μεγαλοι με αγχος και στρες σχολειο φροντιστιρια χοροι καρατε μπαλα μπασκετ ολα μαζι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ οι γονεις δεν πρεπει να βγαζουν το κομπλεξ τους στα παιδια το οτι ενας δεν εγινε αστερι του μπασκετ δεν σιμενει οτι θα γινει το παιδι. Πρεπει οι γονεις να χαλαροσουν τα παιδια να τα αφησουν να εχουν παιδικες αναμνησεις και οχι πανω απο ενα βιβλιο και μεσα σε ενα φροντιστιριο ολη μερα. Και ελατωστε τη χρηση ηλεκτρονικων πασης φυσεως.

    • για να κάνεις υποκλίσεις ολημερίς σαν βοηθός βοηθού … στελέχους υπόκλισης με εφόδιο απολυτήριο λυκείου και βασικές γνώσεις Αγγλικών και απλά περίμενε…σε βενζινάδικο μια θέση σε μεγάλη πόλη είχε 150 αιτήσεις και καλύφθηκε με ..Βουλευτική παρέμβαση υπέρ κατόχου μεταπτυχιακού..μην συγκρίνετε καταστάσεις εντελώς ανόμοιες…500.000 ελληνόπουλα με σπουδές και Δυτική κουλτούρα ήταν ‘καμένα χαρτιά’, για μια ..φούχτα ένσημα.. εκεί που πήγαν όμως δεν επέβαλαν μαντίλες ετσιθελικά.. το θέμα με τα εργασιακά είναι τεράστιο ,αλλά έχει κλειστές τις … πόρτες.. αυτοί που έφυγαν μετά τα μνημόνια δεν ήταν τυχοδιώκτες… ούτε ευαγγελιστές μίσους κάτω απ τον μανδύα της έμμισθης αλληλεγγύης.

  6. Ευτυχως που τα παιδια σημερα εχουν πολλα περισσοτερα να κανουνκαι δεν γινοντε κομπλεξικα σαν τις προηγούμενες γενιές.

  7. Ε ρε χρόνια τότε την δεκαετία του 80 Ξανθίππη μου…..Μακάρι να γύριζε ο χρόνος πίσω αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται…..Τα σημερινά παιδιά έχουν απορροφηθεί με άλλες ασχολίες, άσε που τα παραφορτωνουν στο σχολείο και δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Μπορώ να πω ότι είμασταν τυχεροί που απολαύσαμε τα παιδικά μας χρόνια,τα πιο όμορφα και αθώα χρόνια.

  8. Αν εχω καταλαβει καλα …καλυτερα να καταργησουμε το ρευμα και να ξαναπαμε στις σπηλιες.Ρε τι εχουμε παθει με τα κολληματα καποιων.

  9. ΠΡΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ- ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΕΠΩΜΝΥΜΑ- ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΕ ΜΕ ΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ- ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΑΣ- ΔΕΝ ΖΟΥΣΑΜΕ ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ -ΟΥΤΕ ΑΡΝΗΘΗΚΑΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ- ΑΠΛΑ ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ ΤΑ ΑΘΩΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΘΩΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ- ΠΟΥ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΑΝ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΒΙΩΣΕΤΕ ΠΟΤΕ- ΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ -ΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΕΜΑΤΗ ΤΑΡΑΧΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ-

  10. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού είναι, λόγω έλλειψης ειδικού βάρους

    Για να μην λέμε συνεχώς δυστυχώς, ας δούμε λίγο εμείς τί μερίδιο έχουμε στο παραμάζωμα τής νέας εποχής και υπ αξιών. Κατ’ αρχήν δεν έχουμε πρόγραμμα σε μια εποχή που δεν προλαβαίνουν οι γονείς να δούν τις υποχρεώσεις τους και των παιδιών τους. Αποτέλεσμα, νεύρα, γκρίνιες, ξύλο.
    Το οτι οι εποχές αλλάζουν είναι σίγουρο. Ομως, το κράτημα απο ενδιαφέρον της παιδικής μας συνήθειας και παιχνιδιού δεν χάθηκε απο την νέα τάση. Μπορείς να τα συγκεράσεις. π.χ. το Σαββατοκύριακο που έχεις χρόνο θα πάμε για τέννις, για μπάσκετ στο κλειστό, για βόλλευ στο σχολείο με άδεια, για οτιδήποτε παίζαν οι παλιοί και τώρα διαμαρτύρονται που γύρισε το φύλλο…

  11. Καμιά αθωότητα εκείνα τα χρόνια. Ο υπερσυντηρητισμός, η καταπίεση, η κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή βία (κυρίως προς τις γυναίκες, αλλά και τα παιδιά), εκείνης της εποχής, που βίωναν στις περισσότερες οικογένειες, κάνουν τη σημερινή μας κοινωνία να μοιάζει με Σκανδιναβική χώρα. Πόσο λίγη αυτοκριτική και αυτογνωσία (ή απλά προσποίηση άγνοιας) χαρακτηρίζοντας εκείνα τα χρόνια αθώα; Καλά τα λέει ο παραπάνω, συνονόματος, ανώνυμος.

  12. Παλιά μ ένα απολυτήριο έκανες καριέρα, έπαιρνες προαγωγή, έμπαινες στο Δημόσιο,τώρα με την τόση προσφορά φθηνών εργατικών χεριών,θες σπουδές και για σερβιτόρος σε ταχυφαγεία,για τα μαγειρεία του Αll Inclusive.. παλιά δεν υπήρχε το AΣΕΠ,για αξιολόγηση μορίων,με αποτέλεσμα να τρέχει ο νέος σε αγώνα συνεχούς κατάρτισης και ‘χαρτιών’.., παλιά το απλό Λόουερ στα Αγγλικά σου εύρησκε εργασία, τώρα απλά ένα ‘τίποτα’. Εκείνες τις εποχές ο δεκαοχτάρης άνοιγε σπίτι, τώρα τελειώνει σπουδές και πρακτική κοντά στα 27,αυτοί είναι μερικοί λόγοι που ξοδεύουν αλόγιστα χρόνο γονείς και παιδιά.. όσο για τους αλληλέγγυους φιλεύσπλαχους..απαντώ οτι ,500.000 ελληνόπουλα εφυγαν εξαιτίας αυτής της εισβολής

  13. ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ -ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΝ ΒΙΩΣΑΤΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ- ΜΕ ΒΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ-ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΖΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ -ΜΕΧΡΙ ΠΙΚΡΗ ΞΕΝΙΤΙΑ.- ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ- ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΒΙΩΝΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΑ- ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ -ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ -ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ-ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ-

  14. Σαν χτες μου φαίνεται, που βάζαμε στολές με τον Αιμίλιο και γυρίζαμε απο σπίτι σε σπίτι για τριτ ορ τρικ ενόψει του παραδοσιακού ασφενδιανου χαλογουίν. Ανυπομονουσαμε για τα παραδοσιακά ασφενδιανα γλυκά :ντονατσ, καπκεηκς, πλουμπερη παηζ και πίτες μονάχα

    • Μαλιστα….μπαρμπασουλη….ειρωνευεσαι το χωριο του μπροστινου σου η μου φαινεται????

    • η επιμονή για επωνυμία όσων ασκούν κριτική και αναζητούν μια αντικειμενική και πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση της ιστορίας μας (μερικές και μερικοί, θύματά της), ενώ η ανωνυμία των θετικών σχολίων (π.χ. του ρατσιστή χρυσαυγιτη) περνάει ασχολίαστη και, επομένως, καλοδεχούμενη.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ