Το ελληνικό F-16 διεμβολίστηκε από τουρκικό μαχητικό που έκανε επικίνδυνους ελιγμούς – Επιμνημόσυνη δέηση σήμερα στην Κάρπαθο παρουσία Δένδια – Δείτε βίντεο
Δεκαοχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον άδικο θάνατο του Σμηναγού της Πολεμικής Αεροπορίας, Κώστα Ηλιάκη, ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια επεισοδίου με τουρκικό μαχητικό κοντά στην Κάρπαθο στις 23 Μαΐου του 2006.
Στο πλαίσιο αυτό, σήμερα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, θα βρίσκεται στην Κάρπαθο όπου θα πραγματοποιηθεί επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο του Σμηναγού.
Το ρολόι έδειχνε 12:42 όταν το F-16 με χειριστή τον σμηναγό Ηλιάκη διεμβολίστηκε από ένα τουρκικό μαχητικό που έκανε επικίνδυνους ελιγμούς για να προστατεύσει ένα τουρκικό RF-4 με φωτογραφικές μηχανές που επιχειρούσε να φωτογραφίσει συστοιχίες αντιαεροπορικών S-300.
Ο Κώστας Ηλιάκης είχε απογειωθεί από τη βάση της Σούδας με αποστολή να αναγνωρίσει και να αναχαιτίσει την μια από τις δύο τριάδες των τουρκικών μαχητικών που είχαν παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο.
Ο Κώστας Ηλιάκης ακούγεται, σε βίντεο που είχε μεταδώσει το Star, να λέει «έχω πάει δεξιά που κάνουν τα S» με τον δεύτερο Έλληνα πιλότο να του λέει «παίρνω τον αριστερό εγώ, περνάω από δεξιά Κώστα».
«Μάκη μείνε πίσω του» λέει τότε ο Κώστας Ηλιάκης και αφού ο έτερος Έλληνας πιλότος τον ρωτάει «πίσω του;» ακούγονται τα τελευταία καταγεγραμμένα λόγια του αδικοχαμένου σμηναγού: «Ναι ναι πίσω του. «Κρόνος» ο 550 πηγαίνει για τον «χοντρό» (RF-4). Είμαι πίσω του».
Στο ίδιο βίντεο έχει καταγραφεί και η στιγμή που το τουρκικό F-16 έπεσε στο μαχητικό του σμηναγού Ηλιάκη μετά τους επικίνδυνους ελιγμούς του Τούρκου πιλότου αλλά και η αντίδραση του δεύτερου Έλληνα πιλότου που είδε την έκρηξη. «Κρόνος, Κρόνος, βλέπω φωτιά κατευθείαν μπροστά στα 20 μίλια σαν έκρηξη. Συνεχίζω ψηλότερα από την έκρηξη, οδηγίες» ακούγεται να λέει ο πιλότος του δεύτερου ελληνικού F-16 λίγα δευτερόλεπτά αργότερα.
Στη συνέχεια ο ίδιος πιλότος ενημερώνει το ραντάρ της Σητείας (Κρόνος): «“Κρόνος” έχουν τρακάρει δύο F16 νότια της Καρπάθου». Τη σύγκρουση είδε ένα δεύτερο ζεύγος F-16 της 340 μοίρας με τον κωδικό Αλεπού 370 που είχε απογειωθεί από το Καστέλι με τους πιλότους να ενημερώνουν για ό,τι έχει συμβεί.
«»Κρόνος» ο 550 (Κώστας Ηλιάκης) πήγε να προσεγγίσει να δει το POD (ατρακτίδιο φωτογράφισης). Δεξιά από το RF-4 ήταν ένα F-16 τουρκικό. πήγε να περάσει από δεξιά το ελληνικό f-16 και μετά έγινε η σύγκρουση» ακούγεται να λέει ο ένας από τους πιλότους του δεύτερου ζεύγους των ελληνικών F-16.
Ο επόμενος διάλογος είναι ανάμεσα στον ίδιο και τον αρχηγό ΑΤΑ ο οποίος ρωτάει «551 ο «Αχιλλέας», το ελληνικό F-16 το εγκατέλειψε ο ιπάμενος;» για να λάβει την απάντηση «ο 551 δεν είδε τίποτα. Δεν είδα τίποτα έγινε μια ισχυρή έκρηξη. Η έκρηξη ήταν πολύ ισχυρή».
Ποιος ήταν ο Κώστας Ηλιάκης
Ο Κώστας Ηλιάκης, ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη, είχε γεννηθεί στα Χανιά, στις 15 Αυγούστου 1970.
Αφού μαθήτευσε σε δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των Χανίων, ο νεαρός Κώστας, άνθρωπος χαμηλών τόνων, μεθοδικός και ψύχραιμος, εισήχθη το 1989 στη Σχολή Ικάρων, τη μοναδική επιλογή του στο μηχανογραφικό δελτίο για τη συμμετοχή στις πανελλήνιες εξετάσεις.
Επιμελής Ίκαρος, ο Κώστας ορκίστηκε ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετήθηκε στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος (120 ΠΕΑ), προκειμένου να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2.
Ακολούθως τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, και πιο συγκεκριμένα στην 340 Mοίρα Βομβαρδισμού (αεροσκάφη Α-7 Corsair).
Κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσης περιόδου φοίτησε στο Σχολείο Όπλων Τακτικής (ΣΟΤ), παρακολούθησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και κατέστη, σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του, ένας από τους πλέον ικανούς επαγγελματίες στο χώρο του.
Έτσι, το 2002 αποτέλεσε μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων που στάλθηκαν στις ΗΠΑ για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+.
Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, ο Κώστας επέστρεψε στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα της 111 ΠΜ (Νέα Αγχίαλος Βόλου), μέχρι να αφιχθούν τα νέα αεροσκάφη στην 115 ΠΜ.
Τον Ιούνιο του 2003 μετατέθηκε στην 340 Μοίρα της 115 ΠΜ, στην αγαπημένη του «Αλεπού» (στο έμβλημα της Μοίρας παριστάνεται μια αλεπού, ενώ το χαρακτηριστικό κλήσης είναι το FOX), όπου απέκτησε επιπλέον εμπειρίες στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, έλαβε μέρος στο σχεδιασμό και την εκτέλεση νυχτερινών επιχειρήσεων, ενώ κατέστη εκπαιδευτής αέρος.
Γιάννης Παππάς για τον Κώστα Ηλιάκη: «Βαρύ το χρέος μας, ανεξίτηλες οι μνήμες»
Τραγική επέτειος μνήμης, για τον πιλότο της Πολεμικής μας Αεροπορίας, Σμηναγό Κώστα Ηλιάκη, που σαν σήμερα, 23 Μαϊου 2006, έχασε τη ζωή του, κατά τη διάρκεια αναχαίτισης τριών τουρκικών αεροσκαφών που είχαν εισέλθει στον Εθνικό Εναέριο Χώρο.
Ο ήρωας Σμηναγός, θυσιάστηκε εν ώρα καθήκοντος, εκτελώντας με συνέπεια την αποστολή του, δίνοντας σε όλους μας απτό, σύγχρονο παράδειγμα ανδρείας.
Θυσία, πράξη αυταπάρνησης, που χαρακτηρίζει όλους τους πιλότους της Πολεμικής μας Αεροπορίας, σε ένα από τα συχνά περιστατικά, που συμβαίνουν στους ελληνικούς αιθέρες.
Κάθε τέτοια στιγμή, οι ιπτάμενοί μας, δίνουν τη δική τους μάχη, μέσα σε απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις, πετώντας με ταχύτητες υπερηχητικές, σε οριακές συνθήκες.
Στόχος τους πάντα, η υπεράσπιση των εθνικών μας, κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Σμηναγέ Κώστα Ηλιάκη, σε ευχαριστούμε, για όσα προσέφερες στην πατρίδα.
Σου οφείλουμε σεβασμό και αιώνια ευγνωμοσύνη.
Αθάνατος!
Από το Γραφείο Τύπου
Δημήτρης Γάκης: Φόρος τιμής και μέγιστη ευθύνη για τη υπέρτατη θυσία του Κώστα Ηλιάκη
23 Μαΐου είναι μια μέρα μεγάλου πένθους, εθνικού πένθους αλλά και προσωπικού. Είναι μια μέρα πολύ φορτισμένη και φορτωμένη.
Φορτισμένη με μνήμες, φορτωμένη με ευθύνη και χρέος.
Η μνήμη σου είναι αγκυλωμένη στο Νικηφόρο Μανδηλαρά, στον Κώστα Ηλιάκη και στον φίλο Μπάμπη Σαρρή.
Δύο ήρωες που αγκάλιασε στα σπλάχνα της η γαλάζια θάλασσα του Αιγαίου, της Δωδεκανήσου. Την ίδια μέρα. Κοντά ο ένας στον άλλον. 23 Μαΐου, Γεννάδι, Κάρπαθος.
Η μνήμη καθορίζεται ότι το συναίσθημα και από την ευθύνη. Ενεργοποιείται από αυτά. Σήμερα δεν μπορεί να μην στριφογυρίζει στην μεγάλη θυσία του πιλότου της Πολεμικής μας Αεροπορίας, του Κωνσταντίνου Ηλιάκη.
Οσο πλησιάζεις στην Κάρπαθο τρία πράγματα σε αγκαλιάζουν, σε ενσωματώνουν μέσα τους. Το γαλάζιο της θάλασσας, το μπλε του ουρανού και η τελευταία ανάσα του Κώστα Ηλιάκη.
Η ψυχή σου ενώνεται με τα πουλιά που στέλνουν ανάμεικτα κελαηδίσματα στον σύγχρονο ήρωα Σμηναγό.
Πένθιμα μα και χαρμόσυνα.
Πένθιμα για το χαμό του χαρμόσυνα για το ηρωισμό του.
Τότε η καρδιά σου γίνεται κάτι σαν την θάλασσα που αγκάλιασε το σώμα του, αγκαλιάζει την ψυχή του.
«Με μόχθους επιτυγχάνεται η αρετή»! Αυτή ακριβώς η φράση, που κοσμεί τον θυρεό της 115ης Πτέρυγας Μάχης, στην οποία υπάγεται η 343 Μοίρα του ήρωα Κωνσταντίνου Ηλιάκη, είναι το υψηλό μέτρο στις σκέψεις και στις πράξεις μας στον αγώνα για την αξιοπρέπεια, στη διατήρηση της ηρωϊκής κληρονομιάς των υπερασπιστών της Πατρίδας μας. Πέρασαν 18 χρόνια μα ο χρόνος δεν μπορεί να αδυνατήσει ούτε τη μνήμη μας, ούτε την κοινή μας ευθύνη για τη υπέρτατη θυσία του. Το οφείλουμε στον άξιο πιλότο. Στην οικογένειά του, που ανέθρεψε έναν ανιδιοτελή ήρωα.
Ας σκεφτούμε όμως όλοι σοβαρά αν πήραμε αυτό το μήνυμα. Ας κοιτάξουμε στα μάτια τις νέες και τους νέους της Πολεμικής Αεροπορίας, στα πεντάλεπτα ετοιμότητας, στις ολονύχτιες επιφυλακές, στα αλέρτ, κάθε φορά που οι εχθροί της πατρίδας μας παραβιάζουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
– Έχουμε υποχρέωση να περιφρουρήσουμε την αξιοπρέπεια και την αποστολή τους.
– Έχουμε υποχρέωση να σκύψουμε πάνω από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα στελέχη των ΕΔ σήμερα περισσότερο από ποτέ.
– Έχουμε υποχρέωση να κάνουμε τα πάντα για να πιάσει τόπο η θυσία του Κωνσταντίνου Ηλιάκη.
Υπάρχει όμως και ένα προσωπικό πένθος που για ένα χρόνο τώρα, από τότε που μας έφυγε ο Μπάμπης Σαρρής, αφήνει αγιάτρευτες πληγές στην ψυχή μου. Κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι και της μνήμης και της ψυχής και της καρδιάς μου ο Μπάμπης Σαρρής. Χάσαμε έναν άνθρωπο γεμάτο ζωή, έναν άνθρωπο με μια μεγάλη αγκαλιά για όλους, έναν άνθρωπο του κόσμου. Και πονάμε.
Ρόδος 23-5-2024
Δημήτρης Γάκης
Πρώην Βουλευτής Δωδεκανήσου
Χρύσα Καραγιάννη: Ηλιάκεια 2024 στην Κάρπαθο. Εορτασμός με ανάμεικτα συναισθήματα
Δέος για την αυταπάρνηση, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του αείμνηστου Σμηναγού Κωνσταντίνου Ηλιακή.
Θλίψη για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου και για τον πόνο που βιώνει εδώ και 18 χρόνια η σεβάσμια οικογένεια του λόγω της απώλειας του.
Λύπη γιατί ο θάνατος του προέκυψε από την υπεράσπιση του εναέριου ελληνικού χώρου, μετά από παραβίαση του από τουρκικά αεροπλάνα εν καιρώ ειρήνης. Σα να ήταν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, όπως η «αερομαχία ή ναυμαχία». Μόνο που οι παίχτες ήταν αληθινοί και ο ένας συνεπώς δεν επέζησε.
Απαισιοδοξία γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται, συχνά με διαφορετικά «παιχνίδια» ανάμεσα στους δύο παίκτες, με λάθος στρατηγική και επικίνδυνους χειρισμούς στην εξωτερική πολιτική από την Ελληνική πλευρά. Το τελευταίο παιχνίδι θύμισε τη «μονόπολη», στην πρόσφατη παρτίδα της οποίας η Μονή της Χώρας που μετατράπηκε σε τέµενος.
Ματαιότητα για τις χειραψίες, τις πόζες και τις στημένες φωτογραφίες.
Θυμός για τις κούφιες προεκλογικές εξαγγελίες όπως αυτές για τις τακτικές ακτοπλοϊκές συνδέσεις, που τώρα στην έναρξη της τουριστικής σεζόν, έστω και παροδικά (;;;) μειώνονται στις 3 την εβδομάδα στην Κασοκαρπαθία (σε αντίθεση με την περσινή προεκλογική περίοδο) και εκτελούνται από πλοία απαρχαιωμένα όπως το «Πρέβελης».
Θυμός επίσης για τις εύκολες υποσχέσεις (πχ για την … άμεση δημιουργία κατοικιών για τα σώματα ασφαλείας) και τις ακόμα πιο εύκολες υπεκφυγές για τη σοβαρότατη υποστελέχωση Νοσοκομείων σε γιατρούς και νοσηλευτές (ακόμα και σε νοσοκομεία υπερστελεχωμένα σε διοικητικό προσωπικό – για ευνόητους ψηφοθηρικούς λόγους, όπως στην περίπτωση της Καρπάθου).
Απελπισία για τη μη –επίλυση των προβλημάτων και για την οικονομική επιβάρυνση από τις παρατάσεις υλοποίησης έργων. Τρανταχτό παράδειγμα ο κόμβος μπροστά από το νοσοκομείο της Καρπάθου. Η καταληκτική ημερομηνία παράδοσης του ήταν η 09-05-2024 (15 μέρες πριν), μετά από έγκριση της Περιφερειακής Επιτροπής, Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στις 20.3.2024 για χορήγηση 4ης παράτασης περαίωσης των εργασιών ΧΩΡΙΣ άλλο δικαίωμα για την ανάδοχο εταιρεία. Είναι οφθαλμοφανές ότι η παράδοση του κόμβου απέχει ΠΟΛΥ, ταλαιπωρώντας και βάζοντας σε κίνδυνο τους κατοίκους και επισκέπτες του νησιού.
Νοσταλγία φέρνοντας στη μνήμη τον Νοέμβρη του 2018 όταν ο αείμνηστος Νεκτάριος Σαντορινιός σε επίσκεψη του στο νησί της Καρπάθου αναφέρθηκε από τη μία στην έγκριση χρηματοδότησης έργου για την βελτίωση της ποιότητας του υδρευτικού δικτύου της Καρπάθου (με 3,3εκ €) από το Πρόγραμμα Φιλόδημος και από την άλλη στην πρόθεση χρηματοδότησης εγκατάστασης μονάδας αφαλάτωσης στο νησί. Μετά από μία κυβερνητική θητεία της ΝΔ, καμία μόνιμη λύση δε δόθηκε. Το πρόβλημα ύδρευσης έμεινε άλυτο και τώρα οδηγεί σε έκκληση για έκτακτη χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο για τρίμηνη ΜΙΣΘΩΣΗ φορητής μονάδας αφαλάτωσης, ενόψει λειψυδρίας κατά τη θερινή περίοδο.
Προβληματισμός για την ανάγκη αναθεώρησης της κατανομή κονδυλίων, βλέποντας την τραγική κατάσταση του οδικού δικτύου της Καρπάθου (πχ του δρόμου προς το αεροδρόμιο). Σε πόσες θητείες άραγε δίνεται η πρέπουσα βαρύτητα στη «συντήρηση» των οδικών δικτύων των νησιών, σε αντίθεση με έργα «προώθησης» και «διαφήμισης», σε «εγκαίνια», σε «βραβεία» εστιατορίων και «πιστοποιήσεις» ξενοδοχείων χωρίς αντίκρισμα;
Η πολιτική βούληση και ο προγραμματισμός με άξονα την ισόρροπη, μακρόπνοη, βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών είναι λοιπόν το ζητούμενο και όχι το όποιο πολιτικό «δόντι» έχει ένα νησί, όπως ειπώθηκε δια στόματος του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια Τα μεν λείπουν από τη σημερινή διακυβέρνηση. Τα δε… άφθονα σε όλη την επικράτεια.
