Προχωρούσαμε ανάμεσα στις πέτρες και τα βράχια, για περίπου μισή ώρα, όταν ξαφνικά μπροστά μας, ο Πανταζής φώναξε «Καλώς ήρθατε στην Αφρική». Είχαμε ξεκινήσει να περπατάμε πίσω από το αεροδρόμιο. Παρκάραμε πλάι στην εντυπωσιακή λιμνοδεξαμενή του Καστελλορίζου.
Ένα έργο το οποίο στοίχισε 1.5 εκατομμύρια ευρώ και είναι χωρητικότητας 82.500 κ.μ. Σύμφωνα με αυτά που μας έλεγαν στον νησί, ουσιαστικά δεν λειτούργησε ποτέ, γιατί αντί να φτιαχτεί με τσιμέντο, καλύφθηκε με ένα πλαστικό, το οποίο σκίστηκε, με αποτέλεσμα να χάνεται το νερό.
Το έργο παραδόθηκε το 2001. Μαζί με το νερό που χάνεται, χάθηκε και το 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Τουλάχιστον η λιμνοδεξαμενή είναι εντυπωσιακή ως εικόνα, έτσι όπως απλώνεται με την βλάστηση που την έχει καλύψει και τα κομμάτια του πλαστικού που φαίνονται σε κάποια σημεία. Μάλιστα, αν συνδυάσεις την εικόνα αυτή με την χωματερή που υπάρχει λίγο πιο κάτω, το τοπίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ταινία του Mad Max. Πέρα από αυτή την εικόνα όμως, όλο το υπόλοιπο τοπίο, σε όλη την πορεία που κάναμε, ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό και είχε απίστευτες εναλλαγές.
Το Καστελλόριζο, αποτελούσε πάντοτε ένα σημείο στρατηγικής σημασίας στο Αιγαίο, λόγω της θέσης του. Τα ευρήματα δείχνουν ότι κατοικήθηκε από την νεολιθική περίοδο. Η ονομασία του ήταν Μεγίστη. Τα σημάδια των κατοίκων που πέρασαν από το νησί, βρίσκονται διάσπαρτα παντού σχεδόν, στον ορεινό όγκο επάνω από το λιμάνι του Καστελλόριζου. Για να τα ανακαλύψεις και να τα αναγνωρίσεις, χρειάζεσαι ίσως έναν οδηγό.
Ο καλύτερος οδηγός αυτή την στιγμή στο Καστελλόριζο, είναι ο Πανταζής Χούλης. Καθηγητής μαθηματικός, ιδρυτής του μουσείου γρίφων που βρίσκεται στο νησί και της Ένωσης Ιδεών, Γρίφων Μαθηματικών. Με εκείνον, ανεβήκαμε ένα απόγευμα, για να κάνουμε τον μεγάλο γύρω του νησιού όπως τον αποκαλεί και να μας αποκαλύψει, αρχαίους τάφους, πατητήρια, παράξενα τοπία ανάμεσα στα βράχια και βωμούς, όπου τα αρχαία χρόνια γίνονταν θυσίες.
Μπορεί το Παλαιόκαστρο, με τα κυκλώπεια τείχη και τα πηγάδια που υπάρχουν εκεί να είναι εντυπωσιακά, όμως οι αρχαίοι τάφοι και τα πατητήρια του Καστελλόριζου, στα σημεία που βρίσκονται γύρω από το νησί, είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά και μυστηριώδη.
Εξίσου εντυπωσιακοί με τα πατητήρια, ήταν και οι τάφοι που βρίσκαμε μπροστά μας κατά διαστήματα. Ήταν κι αυτοί λαξευμένοι στον βράχο, ενώ δύο τάφοι που βρήκαμε κοντά στο πρώην Γαλλικό στρατόπεδο, είχαν κάποιες υδρορροές, που οδηγούσαν κάποιο υγρό μέσα από τον τάφο, έξω στο χώμα. Όλα ήταν εντυπωσιακά. Καθώς και τα κτίσματα που βρίσκονται εγκαταλειμμένα, διάσπαρτα σε όλο το ορεινό κομμάτι του νησιού.
Η παρουσία τους δείχνει, ότι παλιότερα ζούσαν εκεί οικογένειες, που ασχολούνταν με την γεωργία αλλά και την κτηνοτροφία. Από το Καστελλόριζο, ή την Μεγίστη, πέρασαν πολλοί διαφορετικοί λαοί. Όλοι περνούσαν και έφευγαν, εκτός από τους Έλληνες οι οποίοι παρέμεναν πάντα εκεί και συνεχίζουν να παραμένουν. Ακόμη και αυτοί που έφυγαν και ζουν πλέον μακριά από το αγαπημένο τους νησί, νοερά ζουν στο Καστελλόριζο και πάντα περιμένουν την στιγμή που θα επιστρέψουν για να κλείσουν την ζωή τους στον τόπο όπου οι ρίζες είναι τόσο γερές, που δεν κόβονται ποτέ…
Πηγή: humanstories.gr
