Ήτανε κι άλλες φορές που συμφωνήσαμε ότι αυτή η κουβέντα πρέπει να γίνει. Δηλαδή, βιβλίο θα έπρεπε να γράψουμε για τις μεγάλες στιγμές του τουριστικού πράκτορα Νίκου Σεβαστάκη, που ήταν μεγάλες στιγμές και για τη Ρόδο.
Περνούσε ο καιρός γιατί εκείνος πάντα κάποιο καινούργιο στόχο έβαζε όπως τώρα που πηγαινοέρχεται από την Κω, για ένα ξενοδοχείο του εκεί ενώ συνεχίζει και τη δραστηριότητά του σε μια σειρά από άλλες εταιρείες.
Του λέω ό,τι του λένε όλοι, ότι ο χρόνος είναι καλός μαζί του και γελάει, γέλασε πολλές φορές στη διάρκεια αυτής της συζήτησης, αυτοσαρκάστηκε, μίλησε για τις αδελφές του και για τα έθιμα της εποχής που τον ανάγκασαν να δουλέψει και να τους χτίσει σπίτια, αυτόν που έφερε στη Ρόδο τη βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας πολλές φορές και παρασημοφορήθηκε από εκείνη ως πρόξενος επί μακρόν, παίρνοντας τον τίτλο του Ιππότη, τον άνθρωπο που άνοιξε τη ρωσική αγορά για τη Ρόδο όταν η έκφραση «Ρώσος τουρίστας» ηχούσε ως ανέκδοτο.
Με σωστά ελληνικά, και τρόπους ενός κυρίου που υπήρξε συνδαιτυμόνας μιας βασίλισσας και των επικεφαλής των μεγαλύτερων τουρ οπερέιτορς του κόσμου ο κ. Σεβαστάκης, ξεκινά την αφήγηση που σε κάποια σημεία της των νεανικών του χρόνων τον κάνει να συγκινείται.
Συνεχίζετε να δουλεύετε εντατικά. Πώς περνάτε, ποιο είναι το πρόγραμμά σας;
Να έχουμε υγεία, κι όλα τ’ άλλα τα κάνουμε. Εγώ, πιστέψτε με δουλεύω όπως δούλευα και πριν από 15 και 20 χρόνια. Πηγαινοέρχομαι, περνάω τώρα τον περισσότερο χρόνο μου στην Κω όπου διοικώ μια Ανώνυμη Εταιρεία που έχει ένα ξενοδοχείο εκεί ενώ είμαι ιδρυτικός μέτοχος σε τέσσερις ανώνυμες εταιρείες, στον τουρισμό και τις τουριστικές επιχειρήσεις. Είμαι ιδρυτικός μέτοχος σε ναυτιλιακή εταιρεία, αλλά και σε ασφαλιστική εταιρεία. Είμαι ενεργός.
Πάντα έτσι ήσασταν, δυναμικός και μέσα σ’ όλα;
Ήταν στο «είναι» μου η δυναμικότητα και η πρωτοβουλία. Το «είναι» μου ολόκληρο βασίστηκε σε όλη μου τη ζωή, σε τρία πράγματα: την ορθόδοξη πίστη, την εργατικότητα και την εντιμότητα.
Να πάμε πίσω, να δούμε πώς ένα παιδί από τα Κοσκινού έφτασε να είναι συνδαιτυμόνας μιας βασίλισσας και τον ίδιο καιρό να ανοίγει πρώτος μια τουριστική αγορά για τη Ρόδο, τη ρωσική αγορά! Ήσασταν πολύ καλός μαθητής από μικρός μου είπαν και δεν κολλούσατε πουθενά!
Εισήλθα πρώτος στις εισαγωγικές εξετάσεις του Οικονομικού Γυμνασίου που ήταν στο σημερινό συγκρότημα της Ακαδημίας. Εξελέγην πρόεδρος της τάξης μου αμέσως και παρέμεινα μέχρι και την τελευταία τάξη όπου ήμουνα και ο σημαιοφόρος του σχολείου. Σε όλα έπαιρνα βαθμό 20 εκτός από τη Γυμναστική και τη Χημεία που είχα 19.
Εν συνεχεία, στην τελευταία τάξη, για να υλοποιήσουμε ένα όνειρο όλων των συμμαθητών, την εκδρομή εκτός Ρόδου για την Πελοπόννησο, οι καθηγητές μας επέλεξαν να ανεβάσουμε μια θεατρική παράσταση για να εξοικονομήσουμε τα έξοδα της εκδρομής. Ήταν το θεατρικό «Παπαφλέσσας» του Σπύρου Μελά, κι εγώ υποδύθηκα τον Παπαφλέσσα. Ο Μητροπολίτης Σπυρίδωνας μου έδωσε τα άμφιά του να τα φορέσου, ήρθε κιόλας στην πρώτη παράσταση και μας συνεχάρη. Μία παράσταση ήταν να δώσουμε και δώσαμε έξι, τόσο καλά τα πήγαμε. Η εφημερίδα σας, η «Ροδιακή» έγραφε τότε σε πηχυαίο τίτλο «Ένας μαθητής ζωντάνεψε τον Παπαφλέσσα»!
Οι σπουδές σας δεν ξεκίνησαν με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά, με περιπέτεια τόσο που άλλος θα το βαζε κάτω!
Οι καθηγητές μου επέμεναν να συνεχίσω τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο, αλλά οι οικογενειακές υποχρεώσεις αφού είχα τρεις αδελφές όπου σύμφωνα με τα ειωθότα έπρεπε να τις φτιάξω σπίτια, δεν μου το επέτρεπαν. Ωστόσο οι καθηγητές μου έπεισαν τον πατέρα μου και αυτή η μεγάλη οικογενειακή απόφαση μού ανακοινώθηκε από τον ίδιο, μετά το μεσημεριανό φαγητό, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου.
Το θυμάμαι σαν και τώρα και ανατριχιάζω: «Απόψε θα ετοιμάσεις τη βαλίτσα σου και αύριο φεύγεις να δώσεις εισαγωγικές εξετάσεις στην ΑΣΟΕΕ», μου είπε. Του απάντησα «μα, δεν έχω διαβάσει τίποτα». «Όχι, πρέπει να πας…»! Και σε 25 μέρες δίναμε εξετάσεις. Πήγα στην Αθήνα και με υποδέχτηκε στο λιμάνι ένας δάσκαλος που είχαμε στο σχολείο στα Κοσκινού, φίλος του πατέρα μου, ο Μαγκλάρας. Πήγα σε τρία φροντιστήρια να γραφτώ: Το πρώτο δεν με δέχτηκε. Μου λένε, «εμείς πια κάνουμε επαναλήψεις…», το δεύτερο δεν με δέχτηκε, στο τρίτο με γράψανε και μου δώσανε ένα τετράδιο με ασκήσεις που είχαν και τις λύσεις τους και μου είπαν να τις αντιγράψω. Πρώτο μάθημα, Έκθεση. Θυμάμαι και το θέμα που έπεσε: «Σοφόν το σαφές»! Βγαίνω έξω, με ρωτούν οι καθηγητές του φροντιστηρίου «πώς έγραψες;».
Τους λέω, και μου απαντούν «είσαι εκτός θέματος, φύγε κι έλα του χρόνου να μην ξοδεύεις και χρήματα…», γιατί έδινες χρήματα τότε για να δώσεις εξετάσεις. Λέω, «θα μείνω…»! Δεύτερο μάθημα, Μαθηματικά! «Πώς έγραψες…;», λέω «το ένα θέμα το τελείωσα, το άλλο…»…. Λέει, «φύγε, μην πας να χάνεις το χρόνο σου…»… Τρίτη μέρα ήταν Γεωγραφία και η τέταρτη Ιστορία. Την τέταρτη μέρα, οι συμμαθητές απογοητευμένοι, με πίεζαν να φύγουμε, να μην το δώσουμε καν το μάθημα και να πάμε να αράξουμε στο Πεδίον του Άρεως. Εγώ έπεισα δυο-τρεις και πήγαμε και γράψαμε.
Αμέσως μετά, για να έχω εναλλακτική ξεκίνησα να δίνω εξετάσεις και για τη Βιομηχανική. Μου λένε οι καθηγητές του φροντιστηρίου «βρε παιδί μου, μην τα χαλάς τα χρήματά σου…»! Βγήκανε τα αποτελέσματα της Βιομηχανικής ενώ ήμουν στο καράβι για επιστροφή στη Ρόδο. Μου στέλνουν τηλεγράφημα ότι στη Βιομηχανική ήρθα 3ος (γελάει) και προτού ακόμα φτάσω στη Ρόδο μάθανε οι δικοί μου ότι πέρασα και στην ΑΣΟΕΕ. Και μάλιστα στους 290 κατετάγη στη θέση, ογδόντα! Μπορείς να το φανταστείς; Κι ήμουν ο πρώτος που έφυγα από το Γυμνάσιο το δικό μου να δώσω εξετάσεις για το πανεπιστήμιο.
Έτσι «τα δίνετε όλα» όταν θέλετε κάτι;
Ήτανε μια μεγάλη απόφαση που πήρε ο πατέρας μου και ήθελα να τον δικαιώσω, να τα δώσω όλα. Έγινα οικονομολόγος στην μακροοικονομία. Από τους 190 που έφτασαν στο 3ο έτος μόνο οι 17 πήγαν μακροοικονομία. Και παρά τις «απειλές» του καθηγητή ότι το 4ο έτος θα είναι για όσους το παρακολουθήσουν… τριετές, εγώ τα πήγα πολύ καλά και βέβαια το έκανα στον ένα χρόνο. Προτού απολυθώ από το στρατό, να έρθω στη Ρόδο, πήρα γράμμα από το διευθυντή της ΚΑΪΡ, τον Καζούλη, να δουλέψω για την ΚΑΪΡ, ενώ παράλληλα ο πατέρας μου μ’ έστειλε και επισκέφτηκα το Γιάννη Ζίγδη που ήταν προσωπικός του φίλος ο οποίος και μου ζήτησε να είμαι ο νεότερος υποψήφιος βουλευτής με την Ένωση Κέντρου. Το αρνήθηκα, του λέω «πρέπει να γυρίσω στη Ρόδο να δουλέψω, έχω τις αδελφές μου…».
Τελικά, τα χτίσατε τα σπίτια;
Τρία σπίτια έχτισα, όπως και πολλοί εκείνα τα χρόνια. Δούλεψα στην ΚΑΙΡ με πολύ υψηλό μισθό τον οποίο τον ζήτησα και τον πήρα, ενώ το άλλο οκτάωρο της ημέρας δούλευα σε λογιστήρια άλλα.
Πότε ήταν που μπήκατε στον τουρισμό;
Το 1972. Τότε πήρα την άδεια ν΄ ανοίξω τουριστικό γραφείο, κι αμέσως σχεδόν είχα συνεργάτες στο εξωτερικό. Στον τομέα αυτό ευτύχησα να εκπροσωπήσω γίγαντες της Ευρώπης και όχι μόνο της Ευρώπης: το νούμερο 1 τουρ οπερέιτορ του Ισραήλ, του Λιβάνου, του Βελγίου, της Πολωνίας, της Ολλανδίας. Είχα τον γίγαντα της Ευρώπης τον Thomas Cook για 16 ολόκληρα χρόνια, μόνο εγώ στη Δωδεκάνησο και πάνω απ΄ όλα άνοιξα τη ρωσική αγορά που μέχρι τότε δεν είχε πατήσει Ρώσος τουρίστας στη Ρόδο.
Αυτή την ιστορία με το άνοιγμα της ρωσικής αγορά,ς πρέπει να την πούμε! Τότε θα πρέπει το εγχείρημα να ήταν εξωπραγματικό. Πώς τα καταφέρατε;
Όταν έπεσε το τείχος της Ανατολικής Γερμανίας, εκλήθην να αντιπροσωπεύσω τον μοναδικό τουρ οπερέιτορ της Ανατολικής Γερμανίας με τον οποίο έκλεισα για όλη την Ελλάδα, 11 πτήσεις εβδομαδιαίως. Οι Ανατολικογερμανοί είχαν σχέσεις με τους Ρώσους πράκτορες. Τους κάλεσα και ήρθαν κι έκαναν Χριστούγεννα στη Ρόδο. Με έναν απ’ αυτούς, πήγα κι εγώ στη Ρωσία, στην Αγία Πετρούπολη. Δεν ήξερα αν υπάρχουν Ρώσοι τουρ οπερέιτορ, οι Ρώσοι έστελναν κόσμο στην Τουρκία. Λέω στον επικεφαλής «όταν έρθεις Μαρμαρίς, σε καλώ να’ρθεις και στη Ρόδο…».
Με πήρε τηλέφωνο ότι ήταν στο Μαρμαρίς. Ήταν όμως Φεβρουάριος και δεν υπήρχε σύνδεση με Ρόδο. Παίρνω ένα φίλο μου, του λέω, «το κότερο το έχεις ακόμα στο νερό, θέλω να φέρω έναν σημαντικό Ρώσο…». Μου λέει, «ναι…»! Του βάζω τα χρήματα για τα καύσιμα και φτάνω στο Μαρμαρίς. Βλέπει ο Ρώσος «μα, πώς τα κατάφερες;». Κι όταν φτάσαμε στη Ρόδο λέει: «άαα…, εδώ είναι άλλο πράγμα…!» Το καλοκαίρι έστειλε μέσω Μαρμαρίς τους πρώτους Ρώσους τουρίστες από την Αγία Πετρούπολη. Επέστρεψαν στη χώρα τους κατενθουσιασμένοι και τότε μου λέει ο πράκτορας να κάνουμε ένα πρόγραμμα προβολής της Ρόδου που θα ξεκινάει από την Αγία Πετρούπολη και θα φτάνει μέχρι τη Σιβηρία. Αγία Πετρούπολη, Μόσχα, κι άλλες πέντε πόλεις της Ρωσίας, μέχρι τη Σιβηρία.
Έχετε πάει στη Σιβηρία;
Πολλές φορές. Την πρώτη φορά ήταν 5 Μαρτίου και είχε 40 βαθμούς θερμοκρασία, υπό το μηδέν.
Εδώ στη Ρόδο τι σας έλεγαν, βρήκατε στήριξη για την προσέλκυση της ρωσικής αγοράς;
Τότε, παράγοντες από τη Ρόδο που ήταν και φίλοι μου, μου λέγανε «βρε, παλάβωσες, Ρώσους θα φέρεις στη Ρόδο;»… Δύο- τρία χρόνια μετά άκουσα από τους ίδιους παράγοντες ότι «βρε συ, οι Ρώσοι που έφερες είναι οι καλύτεροι πελάτες και θα έχουμε και μεγάλους αριθμούς…»! Μετά, τον Βλαντίμ Λέσνιεμ, γιό του ιδιοκτήτη, τον έφερα κι έκανε το γάμο του στη Φιλέρημο, κι ήρθε τσάρτερ με 280 Ρώσους και 100 ξενοδόχοι ήρθαν από τα τουρκικά παράλια. Κι έπεισα και το φίλο μου το Χατζή Χατζηευθυμίου, που ήταν δήμαρχος τον έπεισα και τον τίμησε, παρουσία του Δημοτικού Συμβουλίου. Αμέσως η αγορά της Ρόδου ανέβηκε, ήταν ακριβοί πελάτες. Δεν υπήρχε Ρωσίδα που να μην αγόραζε δυό-τρεις γούνες: παλτό, κοντή γούνα, πιο κοντή… Τα επόμενα χρόνια συνέβησαν γεγονότα στη Ρωσία, και οι Γερμανοί εξαγόραζαν τον ένα τουρ οπερέιτορ μετά τον άλλο μέχρι που φτάσαμε στα σημερινά αποτελέσματα.
Πρόξενος της Ολλανδίας πώς γίνατε και μάλιστα με επαναλαμβανόμενες θητείες;
Μεταξύ πέντε ονομάτων όπου εγώ δεν ήξερα ποια ήταν τα άλλα τέσσερα, εκπρόσωποι της ολλανδικής πρεσβείας στην Αθήνα ήρθαν να επιλέξουν πρόξενο για τη Δωδεκάνησο. Επελέγην εγώ από το 1982 και η θητεία μου ανανεώθηκε για αρκετές τριετίες.
Και μετά φέρνατε συχνά τη βασίλισσα Βεατρίκη στη Ρόδο!
Όταν κατά τις επίσημες επισκέψεις μου στην Ολλανδία γνώρισα τη βασίλισσα, την κάλεσα να έρθει στη Ρόδο. Έτσι, κάθε φορά που ταξίδευε σε χώρες του Νότου ερχόταν και ξεκουραζόταν για τρεις-τέσσερις μέρες, και της άρεσε τόσο πολύ που ήθελε ν’ αγοράσει και βίλα, αλλά της πρότειναν μία που ήταν ήδη έτοιμη σε άλλη περιοχή της Ελλάδας και αγόρασε εκείνη.
Μου είπαν ότι κάνατε περιπάτους στην Παλιά Πόλη, με το διάδοχο ο οποίος είναι ο βασιλιάς σήμερα της Ολλανδίας!
Ναι, καθόμασταν στο δείπνο ένα βράδυ, η βασίλισσα αποσύρθηκε για να ξεκουραστεί και λίγο πριν λέει «εσείς οι δυό καλά θα κάνετε να περπατήσετε στην πανέμορφη Παλιά Πόλη της Ρόδου…». Κι έτσι έγινε, μαζί με την ασφάλειά του βέβαια. Τα παιδιά μου πήγαν στο ίδιο πανεπιστήμιο που πήγε ο διάδοχος στην Ολλανδία, εκεί όπου δεν μπαίνεις με τίποτα! Ενδιαφέρθηκε η ίδια η βασίλισσα γι’ αυτό.
Η κόρη μου αφού τελείωσε ψυχολόγος σε ελληνικό πανεπιστήμιο, έκανε τρία μεταπτυχιακά, συνεχίζει να ζει στην Ολλανδία, δεν την ενδιαφέρει η ακαδημαϊκή καριέρα, κι έτσι σήμερα είναι μόνιμη ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Ρότερνταμ, για τους φοιτητές. Κι ο γιος μου από μηχανικός πληροφορικής που τελείωσε στην Ελλάδα πήγε κι εκείνος στο ίδιο πανεπιστήμιο της Ολλανδίας, συνέχισε τα μεταπτυχιακά του με εξειδίκευση στις νέες τεχνολογίες υπολογιστών και εργάζεται στην επιμόρφωση των υπαλλήλων μεγάλων εταιρειών.
Ιππότη πότε σας έχρισαν;
Η παρασημοφόρησή μου έγινε στην Αθήνα, την ημέρα της εθνικής εορτής της Ολλανδίας στις 30 Απριλίου, από τον πρέσβη ο οποίος εκπροσωπούσε τη βασίλισσα. Παρασημοφορήθηκα με το μεγαλόσταυρο του Βασιλικού Τάγματος και μου έδωσαν τον τίτλο του Ιππότη. Ως πρόξενος συνεργάστηκα με επτά πρέσβεις της Ολλανδίας.Αυτό έγινε δυό-τρία χρόνια πριν από τη λήξη της τελευταίας μου θητείας. Για εμένα όμως την ίδια και μεγαλύτερη αξία έχει που με τίμησαν, πολλές φορές, οι άνθρωποι του χωριού μου, των Κοσκινού.
Μεγαλεία κ. Σεβαστάκη, ζήσατε μεγάλες στιγμές, προφανώς το αξίζατε!
Έτσι φαίνεται. Ευτύχησα να έχω το γίγαντα της Ευρώπης τον Thomas Cook για 16 ολόκληρα χρόνια, μόνο εγώ στη Δωδεκάνησο!
Πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάσταση σήμερα στη Ρόδο, τι βλέπετε;
Δύο υπεργίγαντες της Γερμανίας, TUI και Thomas Cook ελέγχουν κατά 90% το πρώτο εισόδημα της Ελλάδας, τον τουρισμό της και δεν μιλάει κανείς.
Τα τελευταία πέντε- έξι χρόνια οι τουρίστες αυξάνονται, τα χρήματα που αφήνουν είναι αυξημένα, οι τσέπες όμως του κόσμου είναι άδειες, κι η αγορά υποφέρει. Αυτό είναι οξύμωρο.
Αυτό το απόσταγμα εμπειριών είναι θησαυρός, αλλά πόσα να ρωτήσεις και τι να πρωτοπεί ο άνθρωπος που προσέφερε τόσα πολλά στον τουρισμό και συνεχίζει να έχει ενδιαφέρον για τα πάντα όλα και αγωνεία για την έκβασή τους. Τον αποχαιρετώ ενώ λέει ότι δεν κατάλαβε πώς πέρασε η ώρα, μια ώρα γεμάτη μνήμες από τις εποχές που έβαζες στόχους κι αν προσηλωνόσουν σ’ αυτούς, τους πετύχαινες!
Πηγή: rodiaki.gr
