Έφυγε από τη ζωή προχθές Κυριακή 30 Ιουνίου 2019 στις 11 το πρωΐ ο Κώστας Τσαγκάρης του Νικολάου έχοντας συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής.
Γεννήθηκε στη Κάλυμνο στις 15/3/1919, τρίτο παιδί της 6μελούς οικογένειας του Νικόλα Τσαγκάρη και της Ελένης Καραλή.
Ορφανός από μητέρα από τα οκτώ του χρόνια, γνώρισε τις δυσκολίες της ζωής από πολύ μικρός, πράγμα που χαλύβδωσε τον χαρακτήρα του και τον προίκισε με τα προσόντα που θα τον χαρακτήριζαν σε όλη του την ζωή: ευφυΐα, εργατικότητα, δημιουργικότητα, διορατικότητα, φιλομάθεια, τόλμη και βαθειά κοινωνική ευαισθησία, την οποία εκδήλωνε καθημερινά μέσα από την αμερόληπτη κρίση του, την ευθύτητα, την γενναιοδωρία, αλλά κυρίως την αγάπη και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο του.
Αποφοίτησε αριστούχος από το ιταλικό γυμνάσιο το 1937, αφού χρειάσθηκε να δουλεύει από 12 χρονών και παράλληλα με την φοίτηση του, ως εργάτης στις αποθήκες Βουβάλη, όπου σύντομα ξεχώρισε και για τις δεξιότητες του στην τέχνη της επεξεργασίας των φυσικών σφουγγαριών .
Οι αντίξοες συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσε, δεν στάθηκαν εμπόδιο στο όραμα και στα σχέδια του για ένα καλύτερο μέλλον για εκείνο και την οικογένεια του, την οποία υπεραγαπούσε
Ενώ είχε όλες τις δυνατότητες να σπουδάσει, υποχρεώθηκε σε ηλικία 18 ετών να μεταναστεύσει στο Παρίσι, για να εργαστεί κοντά στο πατέρα του και να βοηθήσει έτσι οικονομικά την οικογένεια του. Ξεκινώντας από το μηδέν, τα πρώτα χρόνια, δούλεψε σκληρά για την επιβίωση. Αργότερα προσπάθησε να παρακολουθήσει και νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων και να πραγματοποιήσει το όνειρο του, που ήταν να σπουδάσει Νομική, αλλά το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ανέτρεψε οριστικά τα σχέδια σπουδών του.
Μέσα στην αντάρα του Πολέμου και της Γερμανικής κατοχής στο Παρίσι, προσπαθούσε με διάφορες δουλειές, μεταξύ των οποίων και οι πωλήσεις σφουγγαριών και δερμάτων με το ποδήλατο σε διάφορες περιοχές της Γαλλίας, να εξασφαλίσει το όποιο μεροκάματο.
Πολύ σύντομα όμως, τα χαρίσματα του τον βοήθησαν να δημιουργήσει εκεί την δική του επιτυχημένη επιχείρηση εμπορίας σπόγγων, την οποία ανέπτυξε υποδειγματικά και διατήρησε μέχρι το 1983, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε από την Γαλλία.
Δραστήριο μέλος της Καλυμνιακής παροικίας του Παρισιού, διετέλεσε επί σειρά ετών, Πρόεδρος της Ένωσης Δωδεκανησίων Γαλλίας, σε νεαρή ηλικία στα δύσκολα χρόνια μέχρι την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου. Αφού βοήθησε όλα του τα αδέλφια στο ξεκίνημα τους και αποκατέστησε όλες τις αδελφές του, δημιούργησε και εκείνος, σε ηλικία σχεδόν σαράντα ετών την δική του οικογένεια.
Με την αγαπημένη σύντροφο της ζωής του Ειρήνη Μπουλαφέντη, απέκτησαν τρία παιδιά: τον Νικόλα, την Καλλιόπη και την Ελένη και έξι εγγόνια (τρία αγόρια και τρία κορίτσια).
Η μεγάλη αγάπη του για την Κάλυμνο, τον οδήγησε στη δημιουργία της πρώτης του επιχείρησης σφουγγαριών στην γενέτειρα του το 1956, η οποία εξελίχθηκε με την πάροδο των χρόνων, σε μία από τις μεγαλύτερες της Καλύμνου, με σαφή εξαγωγικό προσανατολισμό. Υπήρξε επί δεκαετίες ένας από τους σημαντικότερους εργοδότες στον τόπο του και υποδειγματικός ως προς την μεταχείριση των εργαζομένων του.
Πάντα θεωρούσε την αύξηση της απασχόλησης στην επιχείρηση του και τις καλές αποδοχές των εργαζομένων του σαν τον κυριότερο λόγο της ανάπτυξης των δραστηριοτήτων του.
Ήταν ο πρώτος στην Κάλυμνο, από την δεκαετία του 50, που εφάρμοσε τον νόμο των πληρωμένων διακοπών τον Αύγουστο και ο πρώτος που έδωσε bonus παραγωγικότητας στο προσωπικό του,
Ακόμα και μετά την συνταξιοδότηση του, και θεωρώντας πάντα ότι η εργατικότητα και η δημιουργικότητα δεν έχουν όριο ηλικίας, εξακολούθησε να εργάζεται μέχρι και δεκαπέντε μέρες πριν τον θάνατο του στην δική του αγαπημένη «χειρωνακτική» εργασία της κοπής των σφουγγαριών, διατηρώντας μέχρι τέλους της ζωής του την διαύγεια της σκέψης του και το μοναδικό χιούμορ του.
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019 στις 5 μμ στον μητροπολιτικό ναό του Σωτήρος Χριστού.
