Με λαμπρότητα η εορτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο Ιερό Βαπτιστήριο Λινοπότη | κ. Ναθαναήλ: Για 2η φορά χαιρέτησε τον Πατριάρχη χτες βράδυ στο Αεροδρόμιο

0
5430


ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Χαρίκλεια Χριστοφή

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022 Η Λουκά, εορτή Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομοου και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Θείας λειτουργίας στο Ιερό Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο Λινοπότι, με συλλειτουργό τον Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτη π. Ιωακείμ (όπως εξήγησε ο Σεβασμιώτατος δεν προσήλθε στον χτεσινό πανηγυρικό εσπερινό μιας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πέρασε για δεύτερη φορά από το Αεροδρόμιο Ιπποκράτης για ολιγόλεπτη στάση και μετέβη εκεί για να τον υποδεχτεί και χαιρετήσει).

Έψαλλε χορός Ιεροψαλτών υπό τον Πρωτοψάλτη Μιχάλη Ανδρέου, Δημήτρης Τσάμπαλλας, Γιάννης Βαμβακάς, Άλκης Ποταμιάνος, Φίλιππος Σαρρής, και Χρήστος Κασιώτης.

Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Κοινότητας Ασφενδιού Μιχάλης Γιωργαλλής και πολλοί προσκυνητές.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στη χαρισματική προσωπικότητα του μεγάλου αυτού Αγίου της εκκλησίας μας, αλλά και στις θλίψεις από τις εξορίες και την ανθρώπινη συκοφαντία. Ανέφερε ακόμα ένα περιστατικό με τον πατέρα του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου ο οποίος ήταν Στρατηγός. Όταν συκοφαντήθηκε από κάποιον συνάδελφο του στον Αυτοκράτορα ότι τάχα ετοίμαζε κίνημα εναντίον του, αυτός αντί να τον εκδικηθεί του έστειλε επιστολή μαζί με έγγραφα στα οποία αυτός που τον κατηγορούσε καταφερόταν κατά του Αυτοκράτορα, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την ακεραιότητα και τη μεγαθυμία του. Στοιχεία τα οποία διέκριναν και τον γιο του τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο.

Τέλος, συγκινημένος ο Σεβασμιώτατος έστειλε τις ευχές του στον κτήτορα του Ιερού Βαπτιστηρίου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτη Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομο για τα ονομαστήριά του

Ευαγγέλιο παραβολή Καλού Σαμαρείτη (Λουκ. 10, 26-37)

Στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη ο Χριστός υπογραμμίζει και ταυτόχρονα κα­τα­­­­­­­δικάζει αυτή την αυτάρεσκη και απάνθρωπη συμπεριφορά των συγχρόνων του Ιου­δαί­ων. Είναι γνω­­στό ότι οι πεποιθήσεις και οι ιδέες είναι αυτές που διαμορ­φώνουν την συμπε­ρι­φο­ρά και την κοινωνική στάση του ανθρώπου. Ανάλογα με τις σκέψεις που κάνουμε και τα λό­για που λέμε πλάθουμε την ζωή μας· τους εχθρούς και τους φίλους μας· τους πλησίον και τους μακράν! Η χρήση των δύο παραδειγμάτων του ιε­ρέ­ως και του λευίτη, τα οποία ήταν πρό­­­­σωπα διακεκριμένα στην Ιουδαϊκή κοινω­νία, ή­ταν στοχευμένη για να δείξει ότι η θέ­ση κάποιου μέσα στην κοινωνία και η υπη­ρεσία του κοντά στον Ναό του Θεού, δεν ήταν αρκετή για να διασώσει αυτόν και να τον κάνει ευάρεστο από τον Θεό.

Ο Σαμαρείτης ένας ξένος και παρίας στην Εβραϊκή κοινωνία αναλαμβάνει και φέρ­νει σε πέρας κάτι το οποίο έχουν ήδη αρνηθεί να πράξουν δύο εκπρόσωποι, έτσι φαι­νό­ταν, του Θεού. Τολμά να διακινδυνεύσει ο ξένος αυτός την ζωή του για έναν άγνω­στο Ι­ου­δαίο, όταν εμπράκτως τον αρνούνται οι πλησίον του, ο ιερέας και ο λευίτης. Α­­κόμη, ο Σαμαρείτης μοιράζεται τις λιγοστές προμήθειες του ταξιδιού του με τον μι­σο­πε­θα­μέ­νο ξένο και αναλαμβάνει όλες τις υποχρεώσεις της θεραπείας του στον παν­δο­χέα πλη­­ρώνοντας όλα τα έξοδα που θα προκύψουν, πράγμα πρωτάκουστο και ενο­χλη­τικό για τους ακροατές του Χριστού, Φαρισαίους, και πολύ περισσότερο για τον δοκισήσοφο νομικό. Ο Σαμαρείτης, ακόμη, παραβλέπει τους προσωπικούς κινδύνους και αναλαμβάνει πλήρως τον άγνωστό του Ιουδαίο, αλλά πριν τον το κάνει αυτό είχε κάνει χώρο μέσα στην καρ­­διά του για τον άγνωστο πάσχοντα πλησίον. Η καρδιά του είναι ανοικτή για υπη­ρετήσει τις ανάγκες του άλλου δίχως προϋποθέσεις και προα­παι­τούμενα· φτάνει κά­ποι­ος να έχει ανάγκη κι αυτός θα ξεδιπλώσει τον πλούτο της καρδιάς του. Εν­δι­α­φέ­ρον έχει ότι ο Σαμαρείτης δεν περιμένει να εισπράξει τις ευχα­ρι­στί­ες αυτού που έ­σω­σε, αλλά αφού έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα, μετά εξαφα­νί­ζεται τόσο αθό­ρυ­­βα όσο αθόρυβα εμφανίσθηκε και στην ζωή του δυστυχούς εκείνου ανθρώπου. Η α­γάπη του δεν είναι προ­σωπική, ή φυλετική, αλλά είναι άνθρώπινη, δη­λα­δή όπως η α­γάπη του Θεού που απευ­θύνεται σε όλους του ανθρώπους αδιακρίτως.

Όταν ο Χρι­στός απευθύνεται στον Πέτρο μετά την ανάσταση και τον ρωτά αν τον αγαπά τρεις φορές και δέχεται την απά­ντηση ότι τον αγαπά, τότε του λέγει ότι η αγάπη αυτή θα πρέπει να προσφερθεί στους αδελφούς αναλαμ­βά­νοντας ευθύνες για λογαρι­α­σμό τους (Ιωάν. 21, 15-18). Με τον τρόπο αυτό ο Χριστός μας δείχνει ότι η σωτηρία και η κατάκτηση της Βασιλείας του Θεού περνά μεσά από την έμπρακτη αγάπη προς τους αδελφούς μας….όπως έκανε κι ο Καλός Σαμαρείτης.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ