Η «επισιτιστική μετάβαση» είναι ένας πόλεμος κατά των τροφίμων, των αγροτών και του κοινού

Το άρθρο αυτό ξεκινά με ένα σύντομο βίντεο που βασίζεται σε συνέντευξη της ερευνήτριας Sandi Adams, η οποία περιγράφει τα σχέδια για τη γεωργία στην αγροτική κομητεία του Somerset στη νοτιοδυτική Αγγλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο γενικότερα. Πρόκειται για ένα σημαντικό κλιπ, διότι αυτό που περιγράφει φαίνεται να αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ατζέντας των Ηνωμένων Εθνών που παραδίδεται από μια εξαιρετικά πλούσια μη υπόλογη, μη εκλεγμένη ελίτ.

Αυτή η ελίτ πιστεύει ότι μπορεί να κάνει καλύτερη δουλειά από τη φύση, αλλάζοντας την ουσία των τροφίμων και τον γενετικό πυρήνα της προσφοράς τροφίμων (μέσω της συνθετικής βιολογίας και της γενετικής μηχανικής). Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης την απομάκρυνση των αγροτών από τη γη (αγροκτήματα χωρίς αγρότες με τεχνητή νοημοσύνη) και την πλήρωση μεγάλου μέρους της υπαίθρου με αιολικά πάρκα και ηλιακούς συλλέκτες. Παρόλο που το διατροφικό σύστημα έχει προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, αυτή η λανθασμένη ατζέντα είναι μια συνταγή για την επισιτιστική ανασφάλεια που κανείς δεν ψήφισε.

Σε όλο τον κόσμο, από την Ολλανδία μέχρι την Ινδία, οι αγρότες διαμαρτύρονται. Οι διαμαρτυρίες μπορεί να φαίνεται ότι έχουν ελάχιστα κοινά σημεία. Αλλά έχουν. Οι αγρότες δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να βγάλουν τα προς το ζην, είτε, για παράδειγμα, λόγω των νεοφιλελεύθερων εμπορικών πολιτικών που οδηγούν στην εισαγωγή προϊόντων που υπονομεύουν την εγχώρια παραγωγή και υποτιμούν τις τιμές, είτε λόγω της απόσυρσης της κρατικής στήριξης είτε λόγω της εφαρμογής πολιτικών καθαρών μηδενικών εκπομπών που θέτουν μη ρεαλιστικούς στόχους.

Το κοινό στοιχείο είναι ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η γεωργία γίνεται σκόπιμα αδύνατη ή οικονομικά μη βιώσιμη. Ο στόχος είναι να εκδιωχθούν οι περισσότεροι αγρότες από τη γη και να προωθηθεί μια ατζέντα που από τη φύση της είναι πιθανό να προκαλέσει ελλείψεις και να υπονομεύσει την επισιτιστική ασφάλεια.

Μια παγκόσμια ατζέντα “μιας παγκόσμιας γεωργίας” προωθείται από οργανισμούς όπως το Ίδρυμα Γκέιτς και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Περιλαμβάνει ένα όραμα για τα τρόφιμα και τη γεωργία που προβλέπει ότι εταιρείες όπως η Bayer, η Corteva, η Syngenta και η Cargill συνεργάζονται με τη Microsoft, τη Google και τους γίγαντες της μεγάλης τεχνολογίας για να διευκολύνουν τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις χωρίς τεχνητή νοημοσύνη, τα εργαστηριακά κατασκευασμένα “τρόφιμα” και το λιανικό εμπόριο που κυριαρχείται από εταιρείες όπως η Amazon και η Walmart. Ένα καρτέλ ιδιοκτητών δεδομένων, ιδιοκτησιακών προμηθευτών εισροών και πλατφορμών ηλεκτρονικού εμπορίου στα ύψη της οικονομίας.

Η ατζέντα είναι το πνευματικό παιδί ενός ψηφιακού-εταιρικού-χρηματοοικονομικού συμπλέγματος που θέλει να μεταμορφώσει και να ελέγξει όλες τις πτυχές της ζωής και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτό το σύμπλεγμα αποτελεί μέρος μιας αυταρχικής παγκόσμιας ελίτ που έχει τη δυνατότητα να συντονίζει την ατζέντα της σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και άλλων υπερεθνικών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των δεξαμενών σκέψης και των ιδρυμάτων με επιρροή (Γκέιτς, Ροκφέλερ κ.λπ.).

Η ατζέντα της για τα τρόφιμα και τη γεωργία ονομάζεται κατ’ ευφημισμόν “διατροφική μετάβαση”. Οι μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και τα “φιλανθρωπικά” ιδρύματα τοποθετούνται ως οι σωτήρες της ανθρωπότητας λόγω των πολυδιαφημισμένων σχεδίων τους να “θρέψουν τον κόσμο” με γεωργία υψηλής τεχνολογίας “ακριβείας”, γεωργία “βασισμένη στα δεδομένα” και “πράσινη” (καθαρή μηδενική) παραγωγή – με την “αειφορία” να είναι το μάντρα.

Αναπόσπαστο μέρος αυτής της “επισιτιστικής μετάβασης” είναι το αφήγημα της “κλιματικής έκτακτης ανάγκης”, ένα σχόλιο που έχει κατασκευαστεί και προωθηθεί προσεκτικά (βλ. το έργο του ερευνητή δημοσιογράφου Cory Morningstar), και η ιδεολογία του καθαρού μηδενισμού που συνδέεται με τη γεωργία και το εμπόριο άνθρακα.

Η “διατροφική μετάβαση” περιλαμβάνει τον εγκλωβισμό των αγροτών (τουλάχιστον εκείνων των αγροτών που θα παραμείνουν στη γεωργία) περαιτέρω σε μια ελεγχόμενη από τις επιχειρήσεις γεωργία που εξάγει πλούτο και εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς των παγκόσμιων επιχειρήσεων, των συστημάτων Πόνζι για την εμπορία άνθρακα και των θεσμικών επενδυτών και κερδοσκόπων χωρίς καμία σχέση με τη γεωργία, οι οποίοι θεωρούν τη γεωργία, τα προϊόντα διατροφής και τη γεωργική γη ως απλά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία. Αυτοί οι αγρότες θα υποβαθμιστούν σε εταιρικούς παράγοντες εξαγωγής κέρδους που θα φέρουν όλους τους κινδύνους.

Αυτή η ληστρική εμπορευματοποίηση της υπαίθρου χρησιμοποιεί λανθασμένες προϋποθέσεις και την κλιματική κινδυνολογία για να νομιμοποιήσει την ανάπτυξη τεχνολογιών που υποτίθεται ότι θα μας απαλλάξουν όλους από την κλιματική κατάρρευση και τη μαλθουσιανή καταστροφή.

Στην κοινωνία γενικότερα, βλέπουμε επίσης την αμφισβήτηση των επίσημων αφηγήσεων να αποθαρρύνεται, να λογοκρίνεται και να περιθωριοποιείται. Το είδαμε αυτό με τις πολιτικές και την “επιστήμη” που χρησιμοποιήθηκαν για να νομιμοποιήσουν τις κρατικές δράσεις που σχετίζονται με το COVID. Μια πλούσια ελίτ χρηματοδοτεί όλο και περισσότερο την επιστήμη, καθορίζει τι θα πρέπει να μελετηθεί, πώς θα πρέπει να μελετηθεί και πώς θα διαδοθούν τα ευρήματα και πώς θα χρησιμοποιηθεί η παραγόμενη τεχνολογία.

Αυτή η ελίτ έχει τη δύναμη να κλείνει τη γνήσια συζήτηση και να συκοφαντεί και να λογοκρίνει άλλους που αμφισβητούν την κυρίαρχη αφήγηση. Η επικρατούσα σκέψη είναι ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα πρέπει να λυθούν όλα μέσω της τεχνικής καινοτομίας που καθορίζεται από τους πλουτοκράτες και την κεντρική εξουσία.

Αυτή η αλαζονική νοοτροπία (ή η απόλυτη αλαζονεία) οδηγεί και είναι σύμπτωμα ενός αυταρχισμού που επιδιώκει να επιβάλει μια σειρά τεχνολογιών στην ανθρωπότητα χωρίς δημοκρατική εποπτεία. Αυτό περιλαμβάνει τα εμβόλια που αυτομεταδίδονται, τη γενετική μηχανική των φυτών και των ανθρώπων, τα συνθετικά τρόφιμα, τη γεωμηχανική και τον υπερανθρωπισμό.

Αυτό που βλέπουμε είναι ένα λανθασμένο οικομοντερνιστικό παράδειγμα που συγκεντρώνει την εξουσία και προκρίνει την τεχνοεπιστημονική εμπειρογνωμοσύνη (μια μορφή τεχνοκρατικού εξαιρετισμού). Ταυτόχρονα, οι ιστορικές σχέσεις εξουσίας (που συχνά έχουν τις ρίζες τους στη γεωργία και την αποικιοκρατία) και τα κληροδοτήματά τους εντός και μεταξύ των κοινωνιών σε όλο τον κόσμο αγνοούνται βολικά και αποπολιτικοποιούνται. Η τεχνολογία δεν είναι το φάρμακο για τις καταστροφικές επιπτώσεις της φτώχειας, της ανισότητας, της στέρησης, του ιμπεριαλισμού ή της ταξικής εκμετάλλευσης.

Όταν πρόκειται για τις τεχνολογίες και τις πολιτικές που αναπτύσσονται στον τομέα της γεωργίας, αυτά τα φαινόμενα θα ενισχυθούν και θα εδραιωθούν περαιτέρω – και αυτό περιλαμβάνει τις ασθένειες και την κακή υγεία, οι οποίες έχουν αυξηθεί αισθητά ως αποτέλεσμα της σύγχρονης τροφής που τρώμε και των αγροχημικών και πρακτικών που ήδη χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες που προωθούν τη “διατροφική μετάβαση”. Ωστόσο, αυτό στη συνέχεια ανοίγει άλλες ευκαιρίες για τεχνολογικές διορθώσεις που φέρνουν χρήμα στον τομέα των βιοεπιστημών για επενδυτές όπως η BlackRock που επενδύουν τόσο στη γεωργία όσο και στα φαρμακευτικά προϊόντα.

Αλλά σε μια νεοφιλελεύθερη ιδιωτικοποιημένη οικονομία που συχνά διευκόλυνε την άνοδο των μελών της ελέγχουσας πλούσιας ελίτ, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τα μέλη της κατέχουν ορισμένες παραδοχές για το πώς λειτουργεί και πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί ο κόσμος: ένας κόσμος που βασίζεται στην απορρύθμιση με περιορισμένη εποπτεία και την ηγεμονία του ιδιωτικού κεφαλαίου και ένας κόσμος που καθοδηγείται από ιδιώτες όπως ο Bill Gates που νομίζουν ότι γνωρίζουν καλύτερα.

Είτε μέσω, για παράδειγμα, της κατοχύρωσης πατεντών σε μορφές ζωής, της εμπορίας άνθρακα, της εδραίωσης της εξάρτησης από την αγορά (των επιχειρήσεων) ή των επενδύσεων σε γη, οι οικομοντέρνες πολιτικές τους χρησιμεύουν ως κάλυψη για τη δημιουργία και συσσώρευση περαιτέρω πλούτου και για την εδραίωση του ελέγχου τους.

Έτσι, δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ισχυροί άνθρωποι που περιφρονούν τις δημοκρατικές αρχές (και κατ’ επέκταση τους απλούς ανθρώπους) πιστεύουν ότι έχουν κάποιο θεϊκό δικαίωμα να υπονομεύουν την επισιτιστική ασφάλεια, να κλείνουν τη συζήτηση, να πλουτίζουν περαιτέρω χάρη στις τεχνολογίες και τις πολιτικές τους και να παίζουν με το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ο COLIN TODHUNTER ΕΙΔΙΚΕΎΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΆΠΤΥΞΗ, ΤΑ ΤΡΌΦΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΩΡΓΊΑ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΌΣ ΣΥΝΕΡΓΆΤΗΣ ΤΟΥ ΚΈΝΤΡΟΥ ΈΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ ΜΌΝΤΡΕΑΛ. ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΆΣΕΤΕ ΤΑ ΔΩΡΕΆΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΆ ΒΙΒΛΊΑ ΤΟΥ ACADEMIA.EDU  και  CENTRE FOR RESEARCH ON GLOBALIZATION HOMEPAGE.

blacklistednews.com