Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία – Το σχέδιο του Πούτιν | Πώς γέμισε η Ουκρανία νεοναζί, και ο σκιώδης ρόλος του Πούτιν- Ποια χώρα ενδέχεται να γίνει νέα «Ουκρανία»

2
2018

Διεθνώς αναγνωρισμένος ερευνητής δημοσιογράφος των ΗΠΑ, αποκάλυψε στοιχεία που υποστηρίζει πως έλαβε από υπηρεσίες πληροφοριών της Ουκρανίας. Αφορούν το πλάνο των Ρώσων για την κατάληψη του Κιέβου και πώς θα τελειώσουν όλα.

Ο Michael Weiss είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ερευνητής δημοσιογράφος, ο οποίος έχει καλύψει τους πολέμους στη Συρία και την Ουκρανία. Έχει πολλές δημοσιεύσεις για τη ρωσική κατασκοπεία και την παραπληροφόρηση. Χαρακτηριστικά, το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «ISIS: Inside the Army of Terror», το οποίο έχει μεταφραστεί σε 17 γλώσσες, μπήκε στη λίστα των New York Times, με τα best seller. Η Wall Street Journal το ενέταξε μεταξύ των δέκα κορυφαίων βιβλίων, για την τρομοκρατία.

Είναι τακτικός καλεσμένος του CNN, του MSNBC, του BBC και του Real Time, ενώ αρθρογραφεί στο The Daily Beast και τελεί χρέη συμβούλου στο Coda Story (διαδικτυακή πλατφόρμα ειδήσεων που αφορούν κρίσεις και επικεφαλής τη Natalia Antelava, πρώην ανταποκρίτρια του BBC και τον Ilan Greenberg, συγγραφέα περιοδικού και εφημερίδων που ήταν επιτελικός ρεπόρτερ στη Wall Street Journal).

Σειρά μηνυμάτων που δημοσίευσε το πρωί της Παρασκευής, στο Twitter αφορούσαν πληροφορίες που όπως ενημερώνει, έλαβε από πηγή στις υπηρεσίες πληροφοριών της Ουκρανίας. Έχουν να κάνουν με τον τρόπο που θα ολοκληρώσουν οι Ρώσοι τον πόλεμο και ποιος είναι ο στόχος: “Πρόκειται για την de facto διχοτόμηση της, σε μοντέλο ανάλογο με εκείνο της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας και της Νότιας και της Βόρεας Κορέας. Το Κίεβο θα περιέλθει στην κυριαρχία της Ρωσίας”.

Οι πληροφορίες που δημοσίευσε και ακολουθούν, έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται στα ουκρανικά media, με τον Weiss να ενημερώνει ότι “ισχύουν όλες οι συνήθειες προειδοποιήσεις. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω. Κατά τα φαινόμενα οι πληροφορίες ανήκουν σε ανθρώπους της υπηρεσίας πληροφοριών και αφορα το ‘παιχνίδι’ της Ρωσίας στο Κίεβο”.

Τι έχει διατάξει λοιπόν, ο Βλάντιμιρ Πούτιν;

Περίπου 2.000 μέλη των ρωσικών Ειδικών Δυνάμεων σχεδιάζουν να καταλάβουν, είτε το αεροδρόμιο Sikorsky, είτε το αεροδρόμιο Boryspil στην πρωτεύουσα, ώστε να προετοιμαστούν για την άφιξη 10.000 αλεξιπτωτιστών, αεροσκαφών IL-76, ελαφρών τεθωρακισμένων οχημάτων και αερομεταφερόμενων στρατευμάτων.

Η επιχείρηση προσγείωσης θα εκτελεστεί από αεροσκάφη A-50 στον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας και της Ρωσίας.

Ταυτόχρονα, ομάδες σαμποτάζ που είναι ήδη στην Ουκρανία θα επιδιώξουν, να θέσουν εκτός λειτουργίας δίκτυα και υποσταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να αποσυνδέσουν μεγάλο μέρος του Κιέβου από την ηλεκτρική ενέργεια και τις επικοινωνίες και να προκαλέσουν πανικό στον πληθυσμό.

Παράλληλα, θα γίνει μαζική κυβερνοεπίθεση κατά των αρχών και άλλων ζωτικών τοποθεσιών της Ουκρανίας. Ακολούθως, θα προκύψει εντατικοποίηση στα μέτωπα, με πιθανές προκλήσεις σε όλο το μήκος των συνόρων με την Ουκρανία.

Ο στόχος είναι να αναγκαστεί η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία, να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος των ετοιμοπόλεμων στρατευμάτων στη γραμμή άμυνας, αφήνοντας μόνο έναν μικρό αριθμό στρατευμάτων στο Κίεβο.

Η αποστολή αυτών που θα προσγειωθούν στη χώρα είναι να μπλοκάρουν το Κίεβο, τις επικοινωνίες, τα κανάλια στρατιωτική ελέγχου, να καταλάβουν/ανατινάξουν οπλοστάσια και να σπείρουν τον πανικό. Οι Ρώσοι θέλουν να δημιουργήσουν συνθήκες για ‘ανεξέλεγκτες ορδές προσφύγων’ από το Κίεβο, που θα κλείσουν αυτοκινητόδρομους και δρόμους.

Αυτό θα εμποδίσει τη μετακίνηση στρατευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου, στους δρόμους του Κιέβου.

Η επόμενη φάση θα έχει να κάνει με τη σύλληψη και τον έλεγχο των κύριων αρχών, συμπεριλαμβανομένων του Γενικού Επιτελείου, του Υπουργικού Συμβουλίου, της Verkhovna Rada και τη τη διατήρηση του ελέγχου, έως ότου εμφανιστούν οι κύριες δυνάμεις της Ρωσίας.

Η ημέρα αυτής της επιχείρησης είναι άγνωστη, αλλά όλα αυτά αναμένεται να συμβούν μέσα στις επόμενες ημέρες, ανάλογα με τον καιρό και τις διεθνείς εξελίξεις.

Το επιθυμητό αποτέλεσμα να καταληφθεί το ουκρανικό κράτος και να γίνει αναγκαία η υπογραφή ειρηνευτικής συμφωνίας, με τους ρωσικούς όρους -υπό συνθήκες εκβιασμού. Ακόμα και αν έχουν εγκαταλείψει οι περισσότεροι εκ των νυν ηγετών, κάποιοι πολιτικοί που είναι φίλα προσκείμενοι στη Ρωσία, θα είναι σε θέση να αναλάβουν την ευθύνη και να υπογράψουν τα έγγραφα -επικαλούμενοι τη “δραπέτευση” της ηγεσίας από το Κίεβο”.

Όλα θα τελειώσουν με τη διχοτόμηση.

πηγή: News247.gr

Ουκρανοί νεοναζί
Ουκρανοί νεοναζί MAXYM MARUSENKO

ΑΝΑΛΥΣΗ

Πώς γέμισε η Ουκρανία νεοναζί, και ο σκιώδης ρόλος του Πούτιν

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν μπορεί επισήμως να δηλώνει πως αποτάσσεται τους νεοναζί, ωστόσο όπως φαίνεται κάνει τα πάντα για την εδραίωσή του.

 

Υπάρχει μια διατύπωση στον λόγο του Βλαντιμίρ Πούτιν που έχει ιδιαίτερη σημασία σχετικά με όσα γίνονται τις τελευταίες ημέρες στην Ουκρανία. Στο διάγγελμα με το οποίο ανακοίνωνε επισήμως την εισβολή, ο Ρώσος Πρόεδρος έλεγε χαρακτηριστικά:

«O σκοπός αυτής της επιχείρησης είναι να προστατεύσει ανθρώπους που εδώ και 8 χρόνια είναι αντιμέτωποι με μια γενοκτονία, την οποία διαπράττει το καθεστώς του Κιέβου. Για το σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε να αποστρατικοποιήσουμε και να «αποναζιστικοποιήσουμε» την Ουκρανία, να δικάσουμε όσους διέπραξαν αιματηρά εγκλήματα εναντίον πολιτών.

Πριν λίγες ημέρες γράφαμε για τα τάγματα ακροδεξιών ενόπλων που από το 2014 και μετά εγκαθιδρύθηκαν στην ανατολική Ουκρανία. Πρόκειται κυρίως για το Τάγμα Αζόφ, μια εθελοντική μονάδα της εθνικής φρουράς της Ουκρανίας η οποία εδρεύει στη Μαριούπολη, και θυμίζει τα Φράικορπς, τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που συγκροτήθηκαν στη Γερμανία μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ουκρανικό Τάγμα Αζόφ πήρε μέρος στις μάχες μεταξύ των φιλορωσικών αυτονομιστικών δυνάμεων και των Ουκρανών, τον Ιούνιο του 2014 κατά την διάρκεια της κρίσης στη νοτιοανατολική Ουκρανία και έκτοτε κράτησε ισχυρό ρόλο καθώς εγγράφηκε στην Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας ως Ειδική αστυνομική δύναμη.

Πρόσφατα, ο Zach Dorfman έγραφε πως από το 2015 και μετά η CIA ενισχύει τις νεοναζιστικές ομάδες της Ουκρανίας, ως «απάντηση» προς τους φιλορώσους αυτονομιστές. Μάλιστα, ισχυρίζεται πως η CIA βρίσκεται πίσω και από την εκπαίδευσή τους.

Το Nation είχε δημοσιεύσει πως το 2015 το Κογκρέσο ψήφισε νομοσχέδιο με μεγάλη οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία. Η τροπολογία που διατύπωνε απαγόρευση πώλησης όπλων προς το Τάγμα Αζόφ, τελικά αποσύρθηκε ως «περιττή». Δημοσιεύματα για εκπαίδευση στελεχών του «τάγματος» από ομάδες νεοφασιστών των ΗΠΑ, σε αμερικανικά εδάφη, έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, έχουν καταγραφεί ουκ ολίγες επιθέσεις σε ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ από μέλη των νεοναζιστικών ομάδων πολιτοφυλακής.

Την 1 Ιανουάριου χιλιάδες Ουκρανοί ακροδεξιοί διαδήλωσαν στο Κίεβο με αναμμένες δάδες για να γιορτάσουν τον Στεπάν Μπαντέρα, τον φανατικό εθνικιστή που συνεργάστηκε με τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Δύση και η ΕΕ δεν πήραν θέση, το Ισραήλ μόνο έκανε λόγο για «προσβολή των θυμάτων του Ολοκαυτώματος».

Τα παραπάνω φωτογραφίζουν λίγο-πολύ τον ρόλο και την εμπλοκή της Δύσης στη «ριζοσπαστικοποίηση», τη χρηματοδότηση και την ενδυνάμωση των ομάδων αυτών. Τα παραπάνω χρησιμοποίησε άλλωστε ως πρόσχημα ο Πούτιν για να δικαιολογήσει την μαζική επίθεσή του, που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη της Δύσης.

Μέλη εθελοντών στο τάγμα του Azov
Μέλη εθελοντών στο τάγμα του Azov AP

Παρόλα αυτά, εμπλοκή έχει και η Ρωσία.

Όπως αναφέρει το παρατηρητήριο Antifascist Europe του Ινστιτούτου Rosa-Luxemburg-Stiftung και του Khalifa Ihler Institute, οι Ρώσοι νεοναζί διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο ουκρανικό ακροδεξιό κίνημα, παρόλο που η Ουκρανία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Στόχος, η συνολική αποσταθεροποίηση. Η έρευνα υπογράφεται από το Monitoring Project, Marker, που καταγράφει τη δράση της ακροδεξιάς στη χώρα.

Τα γεγονότα του 2014 -το Euromaidan και οι εχθροπραξίες στην Ανατολική Ουκρανία που ακολούθησαν- οδήγησαν σε σχίσμα μέσα στην ίδια τη ρωσική ακροδεξιά, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα. Οι ρωσόφωνοι εθνικιστές επέλεξαν να πολεμήσουν στην πλευρά του Ντονμπάς, ενώ οι ριζοσπαστικοποιημένοι νεοναζί, επέλεξαν την ουκρανική πλευρά.

Στην Ουκρανία, το Τάγμα του Αζόφ και ο Δεξιός Τομέας είναι απόλυτα νόμιμες οργανώσεις με αρκετά σημαντική επιρροή.

Ο Aleksandr Verkhovski, διευθυντής του ρωσικού think tank Sova που ασχολείται με τη καταγραφή ακροδεξιών κινήσεων στην περιοχή της Ουκρανίας από το 2002, είπε στο Maker πως δεν υπήρξε συγκεκριμένη χρονική στιγμή όπου καταγράφεται η αρχή του σχίσματος στη ρωσική ακροδεξιά. «Οι ρωσόφωνοι εθνικιστές «έσπασαν» σε πολλές ομάδες. Στην Ουκρανία, το Τάγμα του Αζόφ και ο Δεξιός Τομέας είναι απόλυτα νόμιμες οργανώσεις με αρκετά σημαντική επιρροή. Δεν είναι τυχαίο πως εκείνοι που κινήθηκαν προς αυτές τις δύο οργανώσεις, ήταν κυρίως νεοναζί και ριζοσπαστικοποιημένοι ρατσιστές», λέει ο Verkhovski.

Η Ομοσπονδιακή Πολιτεία της Νέας Ρωσίας ή Νέα Ρωσία ήταν άλλωστε κράτος εν κράτει στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Ανακηρύχθηκε στις 22 Μαΐου του 2014 και θεμελιώθηκε στις 24 Μαΐου του ίδιου έτους, όταν οι ρωσόφωνοι αρχηγοί της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ υπέγραψαν σύμφωνο ένωσης των περιοχών τους. Ηγέτης των πιο σκληρών κομάντο της «Πολιτείας» ήταν ο οπαδός του Τρίτου Ράιχ, Aleksey Milchakov.

Οι United Armed Forces of Novorossiya χαρακτηρίστηκαν ως «τρομοκρατικές οργανώσεις» από τη κυβέρνηση του Κιέβου. Οι εν λόγω ένοπλοι κατηγορήθηκαν και για τη κατάρριψη της πτήσης Malaysia Airlines Flight 17 στις 17 Ιουλίου του 2014, ενώ εκτιμάται πως οι αποσχιστές αυτοί στηρίζονταν και στηρίζονται οικονομικά από το Κρεμλίνο, με μια στρατιά που είχε εκτιμηθεί στους 4.000 ενόπλους.

«Δεν επέλεξαν όλοι οι νεοναζί την ουκρανική πλευρά. Είδαμε ανθρώπους από τον ίδιο ιδεολογικό κύκλο όπως τον Milchakov και τον Yan Petrovski να αλλάζουν πλευρές. Ο Milchakov αρχικά ήταν στις πορείες του Maidan και αφού πέρασε από τους κύκλους του Azov, επέλεξε να μείνει στη ρωσική, «ιμπερεαλιστική ομάδα», αναφέρει ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Leonid Ragozin, μιλώντας στο Maker.

To 2015, το ραδιόφωνο του Azov φιλοξένησε έναν διάλογο ανάμεσα στον Milchakov και τον νεοναζί Denis Vikhorev που διοικούσε την ομάδα ενόπλων WotanJugend, που δραστηριοποιήθηκε στο Κίεβο. «Ήταν μια δίωρη συζήτηση με σχεδόν ακαδημαϊκό ύφος, όπου οι αντιμαχόμενοι συζητούσαν για το πού θα πρέπει να βρίσκεται ένας ρωσόφωνος πατριώτης. Ο Vikhorev ισχυριζόταν πως υπάρχει ένα ρωσοφοβικό κομμουνιστικό καθεστώς στη Ρωσσία, ενώ ο Milchakov ισχυριζόταν ότι η Ρωσική κυβέρνηση ήταν πιο κοντά στα ιδεώδη του Ράιχ», δήλωνε ο Ragozin.

Μπάλα, μουσική, ναζί

Η μαζική έξοδος των Ρώσων Ναζί στην Ουκρανία θα ήταν αδύνατη χωρίς το υπάρχον διεθνές ναζιστικό δίκτυο που σχηματίστηκε στις μετασοβιετικές χώρες κατά μήκος του άξονα Ουκρανίας-Λευκορωσίας-Ρωσίας πολύ πριν από τα γεγονότα του 2014, όπως αναφέρει η έκθεση. Η μουσική και το ποδόσφαιρο, «ένωσε» αυτές τις υπο-ομάδες. Μάλιστα, φαίνεται πως πριν το Maidan αυτές οι ομάδες συνεργάζονταν, ενώ στελέχη όπως η Olena Semeniaka του Τάγματος του Αζόφ, είχε σχέση με τους οπαδούς του Aleksandr Dugin και είχε παρακολουθήσει σεμινάρια των ακροδεξιών αυτών στα προάστια της Μόσχας.

Ακροδεξιές ομαδοποιήσεις οπαδών καταγράφονται ανάμεσα στους φανς των CSKA Κιέβου και τους «αδελφοποιημένους» νεοναζί της CSKA Μόσχας, αλλά και ανάμεσα σε εκείνος της Metallist με τη Σπαρτάκ Μόσχας. Ο Ρώσος νεοναζί Denis Kapustin ασχολήθηκε με την εκπαίδευση νέων στελεχών σε πολεμικές τέχνες από το 2017.

Το 2009, ο Aleksandr Parinov που δολοφόνησε έναν αντιφασίστα στη Ρωσία, διέφυγε στην Ουκρανία και δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Στη συνέχεια μπήκε στο τάγμα του Αζόφ, το οποίο είναι σε αγαστή συνεργασία με τη κυβέρνηση της χώρας, η οποία είχε και τη στήριξη της Δύσης όλα αυτά τα χρόνια.

Ακροδεξιές ομαδοποιήσεις οπαδών καταγράφονται ανάμεσα στους φανς των CSKA Κιέβου και τους «αδελφοποιημένους» νεοναζί της CSKA Μόσχας.

Ο Καναδός συγγραφέας Michael Colborne εξέδωσε βιβλίο για το «Azov movement». Όπως λέει, τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε μεγάλο κάλεσμα προς Ρώσους νεοναζί για να φύγουν από την πατρίδα τους και να μπουν στις ουκρανικές νεοφασιστικές τάξεις στο Κίεβο. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Πούτιν «δεν υποστηρίζει ανοιχτά την ακροδεξιά. Παρόλα αυτά, γνωρίζουν πως υπήρχαν διασυνδέσεις ανάμεσα σε ακροδεξιούς σε Ρωσία – Ουκρανία και Λευκορωσία, ένα σταθερό δίκτυο υποστήριξης. Στην Ουκρανία υπάρχουν ακροδεξιοί που βρέθηκαν εκεί μόνο και μόνο για τη βία. Για τους ακροδεξιούς, η σύγκρουση είναι, σε σημαντικό βαθμό, το νόημα της ύπαρξής τους. Πρόκειται για ανθρώπους που ενδιαφέρονται απλώς για σύγκρουση, επομένως σε μεγάλο βαθμό δεν τους ενδιαφέρει σε ποια πλευρά θα πολεμήσουν την Ουκρανική ή τη Ρωσική. Οι Ρώσοι ναζί θεωρούσαν πως δεν μπορούσαν να εκφραστούν ανοιχτά υπό το καθεστώς του Πούτιν και θέτουν ως στόχο την απελευθέρωση της Ρωσίας από το καθεστώς, το οποίο απλώς δεν βλέπουν ως ρωσικό», λέει ο Leonid Ragozin.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, πολλοί νεοναζί βρήκαν πεδίο έκφρασης στη δυτική Ουκρανία. Μέσα σε δύο χρόνια, από το 2017 μέχρι το 2019, δεκάδες νεοναζί εντάχθηκαν στο πολιτικό κόμμα, The National Corps party. Γερμανοί, Ρώσοι, Σουηδοί, Αμερικανοί, Κροάτες πήγαν στην Ουκρανία σε αυτό το διάστημα.

Ο σκιώδης στρατός του Πούτιν

Σημειώνεται πως τη Δευτέρα, 13 Δεκεμβρίου του 2021, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν να επιβάλλουν κυρώσεις στη ρωσική εταιρεία μισθοφόρων Wagner Group. Οι κυρώσεις αφορούσαν οκτώ φυσικά πρόσωπα, την Wagner Group και άλλες τρεις συνδεδεμένες οντότητες, και περιλαμβάνουν απαγόρευση ταξιδιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και «πάγωμα” των περιουσιακών στοιχείων που διατηρούν στις χώρες του μπλοκ. Η ιδιωτική εταιρεία «Wagner Group» κατηγορείται για εικαζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία, τη Λιβύη, το Σουδάν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Μοζαμβίκη και την Ουκρανία. Η Wagner Group είναι ένας σκιώδης, όπως τον χαρακτηρίζουν, ιδιωτικός στρατός που συνδέεται με το Κρεμλίνο και τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Επί της ουσίας λοιπόν, ο ίδιος ο Πούτιν φαίνεται πως «αποστρέφεται» τους νεοναζί, ωστόσο χρησιμοποιεί νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες κατά το δοκούν.

Στις 26 Ιανουαρίου, το Πεντάγωνο ανακοίνωνε πως την ώρα που 100.000 Ρώσοι στρατιώτες άρχιζαν ασκήσεις, ή αν θέλετε «πρόβα πολέμου» στα σύνορα με Ουκρανία, μέλη της Wagner Group άρχισαν πάλι να δραστηριοποιούνται στα ανατολικά της χώρας σε συνεργασία με τη Task Force Rusich και τον Alexey Milchakov, που βρίσκεται στα πρόσωπα που δέχθηκαν κυρώσεις από την ΕΕ, και βρήκε καταφύγιο στη Λευκορωσία.

Επί της ουσίας λοιπόν, ο ίδιος ο Πούτιν φαίνεται πως «αποστρέφεται» τους νεοναζί, ωστόσο χρησιμοποιεί νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες κατά το δοκούν. Οι άνδρες του Rusich και της Wagner Group έχουν δράσει τις τελευταίες ημέρες στο Χάρκοβο, σύμφωνα με αναφορές των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών. Οι παραστρατιωτικοί του Rusich, ή Diversionary Guerilla Reconnaissance Group Rusich (ДШРГ Русич/DShRG Rusich), ιδρύθηκαν στην Αγία Πετρούπολη και αυτοπροσδιορίζονται ανοιχτά ως εθνικοσοσιαλιστές, τόσο ως προς τα σύμβολά τους όσο και ως προς τις ιδεολογικές καταβολές. Οι ένοπλοι της ομάδας έφυγαν το 2015 από την Ουκρανία μετά από ακρωτηριασμούς και ακραίες εκφράσεις βίας για να συνεχίσουν την αποτρόπαια δράση τους στη Συρία. Ο Milchakov για τον οποίο γράψαμε παραπάνω, έχει καταγραφεί να κολυμπάει σε πισίνα κοντά στη Παλμύρα.

Στρατιώτης της ομάδας Rusich στη Παλμύρα
Στρατιώτης της ομάδας Rusich στη Παλμύρα INSTAGRAM

Εκτιμάται πως όλες αυτές οι ομάδες Ρώσων ακροδεξιών έχουν εδραιωθεί γύρω από την οργάνωση Russian Imperial Movement, που υπηρετεί την «λευκή ανωτερότητα» και τη σλαβική υπεροχή. Από τον Δεκέμβριο του 2020 μέλη της ομάδας Rusich ανέβαζαν βίντεο στο Instagram και στο VKontakte όπου κατέγραφαν κοινές συνεκπαιδεύσεις με ρωσόφωνους αντάρτες του Ντονμπάς και με την Ένωση «Union of Donbas Volunteers» ή SDD, που διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με το κόμμα του Πούτιν.

Επικεφαλής των παραπάνω θεωρείται ο Dmitri Utkin, Συνταγματάρχης και πρώην αξιωματικός των Ρωσικών ειδικών δυνάμεων, καθώς και αξιωματικός της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ρωσίας, ο οποίος αποχώρησε από το στράτευμα το 2013. Η Wagner Group και τα παρακλάδια της βρήκαν χρηματοδότηση στο πρόσωπο του Yevgeny Prigozhin, επιχειρηματία που ελέγχεται από τον Πούτιν. Της χρεώνεται η νίκη στη Κριμαία και αποτελεί «καμάρι» των ρωσώφωνων στην Ουκρανία, ενώ επιχειρήσεις της έχουν καταγραφεί σε πολλές «ζώνες επιρροής» της Ρωσίας.

«Μαύρες συμμαχίες»

Ο Mitchell Orenstein, επικεφαλής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης έγραφε άλλωστε στην επιθεώρηση Foreign Affairs για μια άτυπη «μαύρη διεθνή» που έχει έδρα τη Μόσχα και δεσμούς με όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, με πολλούς ακροδεξιούς στην ΕΕ να βλέπουν τον Πούτιν ως ένα «μεγάλο νέο ηγέτη», με τον ίδιο να μην αποδέχεται αλλά και να μην απορρίπτει τον ρόλο αυτό. Το ναζιστικό κόμμα Τζόμπικ της Ουγγαρίας άλλωστε, είναι προνομιακός συνομιλητής κύκλων της ρωσικής ελίτ που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν.

Και φυσικά ο Όρμπαν είναι από τους πλέον θερμούς υποστηρικτές της άρσης των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα καθώς ήδη από το 2014 η Ουγγαρία ανέστειλε τις ροές φυσικού αερίου στην Ουκρανία «επ ‘αόριστον». Ακόμη, μεγάλος θαυμαστής του Πούτιν είναι ο Ματέο Σαλβίνι της ιταλικές Λέγκας του Βορρά, ενώ έχει υπογράψει και συμφωνία συνεργασίας με το κόμμα του Ρώσου Προέδρου. Στενές είναι βέβαια και οι σχέσεις της Εναλλακτικής για τη Γερμανία με το Κρεμλίνο, με το BBC να αναφέρει πως η Μόσχα ελέγχει άμεσα βουλευτές του AfD.

Θυμίζουμε εδώ πως και η Λεπέν έλεγε πως σε περίπτωση νίκης έναντι του Μακρόν, θα υποστήριζε με πάθος την άρση των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ υποστήριξε έμπρακτα και τις ρωσικές αξιώσεις στην Κριμαία.

Πούτιν και Λεπέν
Πούτιν και Λεπέν AFP

Από τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς πως το περιβόητο «απελευθερώστε το Κίεβο από τους νεοναζί», που είπαν Λαβρόφ και Πούτιν, είναι η μισή αλήθεια, και αν μη τι άλλο σε αυτή τη κατάσταση έχουν και οι ίδιοι ρόλο, παραπάνω από καίριο. Ίσως βέβαια αυτό να εξηγεί εν πολλοίς και το αντικομμουνιστικό μανιφέστο με το οποίο ο Ρώσος Πρόεδρος ανακοίνωσε την έναρξη των ενεργειών του, αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία των περιοχών του Ντονμπάς. Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται πως ο Πούτιν χρησιμοποιεί προς όφελός του παλαιότερες Σοβιετικές τεχνικές. «Η Ρωσία σήμερα χρησιμοποιεί πολλές από τις σοβιετικές τεχνικές, αλλά τώρα βρίσκει τους ακροδεξιούς καλύτερους συνεργάτες από τους ακροαριστερούς» όπως ανέφερε ενδεικτικά ο Orenstein. Μπορεί να μη μιλάμε για ιδεολογικές συγκλίσεις, μιλάμε όμως για στρατηγικές εργαλειοποιήσεις.

Και η ιστορία συνεχίζεται, με τους αμάχους στη δίνη του σκοταδιστικού κυκλώνα.

Η νέα εποχή που σηματοδοτεί η εισβολή του Πούτιν – Ποια χώρα ενδέχεται να γίνει νέα «Ουκρανία»

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν 2021 MIKHAIL KLIMENTYEV/AP

Η τρομακτική κατεύθυνση της παγκόσμιας γεωπολιτικής μετά την απόφαση του «αυτοκράτορα» Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία. Η αναδιαμόρφωση του κόσμου και η Κίνα.

Η Ουκρανία μονοπωλεί τις τελευταίες ώρες το παγκόσμιο ενδιαφέρον, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, μετά την απόφαση για εισβολή, να έχει μπει στο «στόχαστρο» της διεθνους κοινότητας, καθώς εκτός των άλλων, υπάρχουν φόβοι ότι ίσως να ανοίξει τον δρόμο και για άλλες παρόμοιες κινήσεις. Το «καμπανάκι» εκτιμάται ότι χτυπάει για την Ταϊβάν, με μια πιο βίαιη προσπάθεια από πλευράς Κίνας να την διεκδικήσει, να φαντάζει πλέον πιο πιθανή.

Αυτό δεν οφείλεται απαραίτητα στο ότι υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία και της απειλής του Πεκίνου στην Ταϊβάν, αλλά επειδή ο πόλεμος για την Ουκρανία είναι η πιο ατυχής ένδειξη μέχρι τώρα για την τρομακτική κατεύθυνση της παγκόσμιας γεωπολιτικής: Οι αυτοκράτορες αντεπιτίθενται.

Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ο μακρύς αμερικανικός αγώνας ενάντια στις παγκόσμιες αυταρχικές απειλές φαινόταν να έχει κερδηθεί. Σχεδόν παντού, δικτάτορες ήταν σε φυγή — Ινδονησία, Μιανμάρ, Βραζιλία, Νότια Κορέα, Φιλιππίνες, Χιλή, ακόμη και στη Ρωσία, όπως αναλύει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Michael Schuman στο Atlantic. Η παγκοσμιοποίηση έκανε τα «μαγικά» της, διαδίδοντας φιλελεύθερα πολιτικά και οικονομικά ιδανικά, ευημερία και ένα τέλος στην αντιπαράθεση μεγάλων δυνάμεων. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είχε εδραιωθεί στο Πεκίνο, αλλά τα στελέχη του έμοιαζαν να είναι εταίροι στην παγκόσμια τάξη, πλουτίζοντας από τα εμπορικά δίκτυα και τους διεθνείς θεσμούς που δημιούργησαν οι δημοκρατικές δυνάμεις.

Εποχή απολυταρχικής επιθετικότητας

Ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία αποκαλύπτει πόσο λάθος ήταν αυτή η γραμμή σκέψης. Αυτό που πέτυχαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους τη δεκαετία του 1990 δεν ήταν μια τελική νίκη επί του αυταρχισμού, αλλά μια απλή ανάπαυλα. Για χρόνια, η αμερικανική φιλελεύθερη δημοκρατική συναίνεση διαβρώνεται: Η ανελεύθερη δημοκρατία του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, η υπονόμευση των ελευθεριών στην Τουρκία από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ή η επίθεση του Ναρέντρα Μόντι στις κοσμικές παραδόσεις της Ινδίας. Στη Μιανμάρ, οι στρατηγοί έχουν ανακτήσει τον έλεγχο. Ο Ζαϊχ Μπολσονάρο υποστηρίζει την αντιδημοκρατική ρητορική στη Βραζιλία και ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε έχει εξαπολύσει με περισσή περηφάνια έναν βίαιο και παράνομο πόλεμο ναρκωτικών στις Φιλιππίνες. Ωστόσο, η εισβολή του Πούτιν προαναγγέλλει μια νέα εποχή – μια εποχή απολυταρχικής επιθετικότητας.

Καμία χώρα, ωστόσο, συνεχίζει ο Schuman, δεν αποτελεί τόσο μεγάλη απειλή για τη φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων όσο η Κίνα. Η Ρωσία, από πολλές απόψεις, είναι μια φθίνουσα δύναμη, χωρίς τον οικονομικό δυναμισμό για να διατηρήσει την πολιτική της γροθιά. Η επίθεση στην Ουκρανία μπορεί να γίνεται για να πάρει ο Πούτιν αυτό που θέλει όσο ακόμα μπορεί. Η ιστορία είναι διαφορετική με την Κίνα – μια δύναμη με αυξανόμενη οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική ισχύ. Η εθνικιστική ζέση του προέδρου Σι Τζινπίνγκ, η δέσμευση για την αποκατάσταση της κινεζικής ισχύος και η πιο επιθετική προσέγγιση σε σύγκριση με τους προκατόχους του όσον αφορά εδαφικές και θαλάσσιες διαφορές, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, καθώς και το διεθνές σύστημα, τείνουν να κάνουν την χώρα αποσταθεροποιητική δύναμη στην Ασία.

Η Ταϊβάν βρίσκεται σε αυτή την αδύναμη πρώτη γραμμή. Ακριβώς όπως ο Πούτιν δεν μπορεί να ανεχθεί την ουκρανική κυριαρχία, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν θα αποδεχθεί ποτέ τον διαχωρισμό της Ταϊβάν, την οποία το Πεκίνο θεωρεί βασικό τμήμα της Κίνας κατεχόμενο από μια παράνομη (δημοκρατική) κυβέρνηση. Η απόκτηση του ελέγχου της Ταϊβάν, ή όπως προτιμά να την αποκαλεί το κόμμα, «επανένωση», είναι πρωταρχικός στόχος της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής. Σε μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων όπου τα απολυταρχικά κράτη είναι πιο διεκδικητικά και οι δημοκρατικοί σύμμαχοι είναι πίσω, οι πιθανότητες πολέμου για την Ταϊβάν αυξάνονται. Ο Σι έχει ήδη εκφοβίσει την κυβέρνηση στην Ταϊπέι στέλνοντας πολεμικά αεροσκάφη για να ενοχλούν το νησί.

Αυτό δεν σημαίνει ότι επίκειται μια κινεζική επίθεση στην Ταϊβάν. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε με βεβαιότητα τι μπορεί να σκέφτεται ο Σι για την Ταϊβάν στον απόηχο του πολέμου του Πούτιν στην Ουκρανία. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον Πούτιν όταν πρόκειται για την Ουκρανία, ο Σι δεν συγκεντρώνει δύναμη εισβολής στο στενό που χωρίζει την Ταϊβάν από την ηπειρωτική Κίνα. Επίσης, ο Σι δεν είναι επικίνδυνος. Κατά την αντίληψή του, η άνοδος της Κίνας είναι αναπόφευκτη. Δεν χρειάζεται να ακολουθήσει τον Πούτιν στον δρόμο του πολέμου.

Αναδιαμόρφωση του κόσμου

Αλλά η στρατιωτική επιθετικότητα του Πούτιν είναι ένα σημάδι του τι μπορεί να έρθει, όπως αναφέρει ο Schuman. Οι απολυταρχικές δυνάμεις πιστεύουν ότι έχει φτάσει η στιγμή να απωθήσουν τις ΗΠΑ και να αναδιαμορφώσουν τον κόσμο. Και ποιος μπορεί να πει ότι κάνουν λάθος: Δεν είναι καθόλου σαφές εάν οι δημοκρατικοί σύμμαχοι έχουν τη θέληση, τους πόρους ή την ενότητα για να δώσουν άλλη μια μάχη με την απολυταρχία. Η κρίση στην Ουκρανία έχει δείξει και τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην Ευρώπη αγωνίζονται για κοινούς σκοπούς, ενώ παρ’ όλα αυτά υπολείπονται όσον αφορά τα αποτελέσματα. Οι ηγέτες της Ευρώπης θέλουν να χαράξουν τη δική τους πορεία, αλλά η πολυδιαφημισμένη «στρατηγική αυτονομία» τους μοιάζει όλο και περισσότερο με «στρατηγική αναποφασιστικότητα», στην οποία τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά και πολιτικά κέρδη υπερισχύουν των μακροπρόθεσμων στρατηγικών συμφερόντων. Στην Ουάσιγκτον, εν τω μεταξύ, οι λυσσασμένες πολιτικές διαιρέσεις εγείρουν σοβαρές αμφιβολίες για τη συνεχιζόμενη αμερικανική αποφασιστικότητα.

Εάν αυτές οι τάσεις συνεχίσουν να ξεδιπλώνονται, η μέρα που η Κίνα θα εισβάλλει στην Ταϊβάν θα πλησιάζει. Οι Κινέζοι ηγέτες έρχονται να δουν την αμερικανική παρακμή ως αναπόφευκτη, όσο και τη δική τους άνοδο. Η κρίση στην Ουκρανία μπορεί να φαίνεται ότι προσθέτει ακόμα περισσότερα στοιχεία στην υπόθεσή τους. Μια μέρα, μπορεί να υπολογίσουν (ή ακόμα χειρότερα, να υπολογίσουν λάθος) ότι οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους δεν θα παλέψουν ο ένας για τον άλλον, τα ιδανικά τους ή την παγκόσμια τάξη τους.

Τίποτα, όμως, δεν είναι αναπόφευκτο. Οι επικριτές της Ουάσιγκτον θα παραπονεθούν ότι η αποτυχία να αποτραπεί η εισβολή του Πούτιν είναι ήδη σημάδι υφέρπουσας αμερικανικής αδυναμίας. Αλλά οι ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ και δεν θα είναι ποτέ παντοδύναμες. Γεγονός είναι ότι το παιχνίδι της Ουκρανίας δεν έχει τελειώσει. Τώρα ο κόσμος – και ειδικά ο Σι Τζινπίνγκ – θα παρακολουθεί για να δει πόσο πόνο και πόσο κόστος μπορούν και θα προκαλέσουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη Ρωσία. Οι ΗΠΑ έχουν προβάλει τη δύναμή τους όχι μόνο με αεροπλανοφόρα, αλλά με την τεχνολογία, το νόμισμά τους και το ταλέντο τους στην οργάνωση συλλογικής δράσης. Η επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία είναι μια δοκιμασία για όλα αυτά.

Η Κίνα και η Ρωσία είναι βέβαιο ότι θα διατηρήσουν την πίεση. Θα πυροδοτήσουν νέες κρίσεις για να πιέσουν τις ΗΠΑ και τους εταίρους τους. Ίσως οι συμμαχίες να σπάσουν και να διαβρωθεί η αμερικανική πρωτοκαθεδρία.

Και ο Schuman καταλήγει: Ο σύγχρονος κόσμος, με τους ολοκληρωμένους δεσμούς οικονομικών συμφερόντων και ασφάλειας, είναι πολύ περίπλοκος για να οριστεί ως ένας απλός διαγωνισμός μεταξύ δημοκρατίας και απολυταρχίας. Αλλά μπορεί να χωριστεί μεταξύ εκείνων των κρατών που ωφελούνται στρατηγικά από τη διαιώνιση της τρέχουσας παγκόσμιας τάξης και εκείνων που κερδίζουν από την ανατροπή της. Η εισβολή στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι μόνο ένα στάδιο σε μια εκστρατεία για την καταστροφή της. Το επόμενο μπορεί κάλλιστα να αφορά την Κίνα.

πηγή: News247.gr

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Παρακαλώ αφήστε την καραμέλα των αριστερών περί «ναζί» στην Ουκρανία
    Στις εκλογές αναλογικά του πληθυσμού πήραν το 1/10 των ψήφων που πήρε στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή
    Ψήφισαν πρόεδρο εβραϊκής καταγωγής – τον ηθοποιό με πτυχίο δικηγόρου

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ