«Και ξερ(ε)τε ρε αρκαρντάσηδες πως μπερδεύτηκεν ο κόμπος…» (Όλα τα ‘χε η Μαριωρή-κυβέρνηση, η διαιτησία των σκουπιδιών Καλύμνου-Κω της έλειπε…)

«Και ξερ(ε)τε ρε αρκαρντάσηδες πως μπερδεύτηκεν ο κόμπος…» (Όλα τα ‘χε η Μαριωρή-κυβέρνηση, η «διαιτησία» των σκουπιδιών Καλύμνου-Κω της έλειπε…)

Ξεκινώντας από αυτό το γωστό επιθεωρησιακό τραγούδι «ο πινόκλης» των Ελλήνων της Αμερικής του 1928 (που μας το θύμισε η πολύ όμορφη συναυλία του Συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ), μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας πλέον πως δεν «μπερδεύτηκεν μόνον ο κόμπος (στη γη που ανακάλυψε ο Κολόμπος), αλλά και ο κόσμος.

Ο εμπορικός πόλεμος με τους δασμούς του Τραμπ και τα αντίμετρα των δασμών που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν, γύρισαν το ρολόι της «παγκοσμιοποίησης» ξαφνικά (το ξέρουμε, πολύ της μόδας αυτή η λέξη τελευταία, σε όλα τα επίπεδα…) στο 1910, παρακαλώ!

Καθημερινά και πάλι (μετά από χρόνια, ω τι σύμπτωση! από τότε που «κράσαρε» το δικό μας)  πρώτες ειδήσεις είναι τα χρηματιστήρια (ξεκινώντας από τα ασιατικά, και καταλήγοντας στα Ευρωπαϊκά (μεταξύ των οποίων και το δικό μας) και των ΗΠΑ.

Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και οι αναλυτές τους σφόδρα πολέμιοι του Τραμπ (φυσικό και επόμενο καθώς ο Μητσοτάκης ούτε που τολμάει να πει φανερά κάτι εναντίον του αφού αλλιώς «την έβαψε»), φοβούνται όχι μόνο τα «αχαρτογράφητα νερά» στα οποία μπήκαμε, αλλά και τον «αρμαγεδδώνα που έρχεται».

Έχουν να κάνουν μάλιστα που ακόμα η ελληνική κοινωνία ασχολείται με τον μικρόκοσμό της… Ήγουν τα Τέμπη που έχουν ρίξει τα ποσοστά της πολυαγαπημένης μας κυβέρνησης στα τάρταρα και έχουν ανεβάσει τη Ζωάρα.

Γι’ αυτό και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για:

«Τα fake, τα μικρά και τα ασήμαντα» με τα οποία ασχολούμαστε στην Ελλάδα…

«Εδώ ο κόσμος χάνεται… βαρκούλες αρμενίζουν», γράφουν στα βαθυστόχαστα άρθρα τους.

«Τη στιγμή που ένας τρελός (Τραμπ) επιδιώκει να εκτροχιάσει την παγκόσμια οικονομία και μέσω του χάους που θα προκληθεί, να ωφελήσει την οικονομία της Αμερικής. Οικονομική ερημοποίηση επιδιώκει ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου. Το πλήγμα από τους δασμούς που επέβαλε, είναι ήδη τεράστιο. Χάθηκα τρισεκατομμύρια στις διεθνείς αγορές την προηγούμενη εβδομάδα. Το ντόμινο που προκάλεσε, θα φανεί σύντομα και στην πραγματική οικονομία».

Καμία αξία πλέον δεν έχει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου που συστήθηκε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, καμία αξία δεν έχει η παγκοσμιοποίηση που στην πράξη είχε καταργήσει τα εθνικά σύνορα σε ό,τι αφορά τη διακίνηση των προϊόντων.

Οι σώφρονες της παγκόσμιας σκηνής λένε ότι τούτες τις στιγμές δεν χρειάζονται σπασμωδικές αντιδράσεις, αλλά υπεύθυνη μελέτη όλων των παραμέτρων και κινήσεις με γνώμονα τη λογική και όχι το θυμικό.

Ακόμα και για την Ελλάδα τα απόνερα δεν θα είναι άλλα από τις έμμεσες επιπτώσεις στον τουρισμό από ένα υποτιμημένο δολάριο που θα μας κάνουν ακριβότερους για τους Αμερικανούς τουρίστες αλλά και τους Ευρωπαίους, που θα υποστούν τη μείωση της ανάπτυξης ή και της ύφεσης που θα αντανακλούν στα εισοδήματά τους.

Και όλα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα προκύψει κάτι το «ξαφνικό» (σαν κι αυτά που «παίζουν» πολύ τελευταία) μιας και μιλάμε για χρηματιστήρια, χρηματοπιστωτικό σύστημα και τράπεζες που είναι μια μεγάλη αλυσίδα και ξυπνήσουμε ένα πρωί έχοντας μείνει «στήλη άλατος».

Όλα τα ‘χε η Μαριωρή-κυβέρνηση, η διαιτησία των σκουπιδιών Καλύμνου-Κω της έλειπε…

Έτσι λοιπόν κι εμείς εδώ στον μικρόκοσμό μας -σαν να τα είχαμε λύσει όλα τα υπόλοιπα και να είμαστε «πανέτοιμοι» για τη νέα σεζόν, μιας και από αυτήν εξαρτάται το μεγαλύτερο μέρος του νησιού, του δήμου και της περιφέρειας οικονομικά- ασχολούμαστε με τη δικαστική διαμάχη Περιφέρειας-Δήμου (μετά το διαζύγιο που πήρε ξαφνικά η πρώτη) για τα σκουπίδια της Καλύμνου.

Το ανακοίνωσε επίσημα ο Περιφερειάρχης μαζί με όλα τα άλλα έργα που θα κάνει στην Κάλυμνο (για να ζηλέψει ο «πρώην» αγαπημένος του δήμος και δήμαρχος) «Η αίτηση ακύρωσης που υπέβαλε ο Δήμος Κω κατά αποφάσεων που σχετίζονται με τη μεταφορά των αστικών αποβλήτων του Δήμου Καλυμνίων στον ΧΥΤ Κω, δεν είναι εναντίον μας, αλλά εναντίον κυβερνητικής απόφασης. Δεν με προβληματίζει».

Που σημαίνει ότι πέρα από τον επικοινωνιακό «πόλεμο» (μέσω ανακοινώσεων ΦοΔΣΑ κλπ, αναρτήσεων, φιλικών ΜΜΕ, τρολαρίσματος και δεν συμμαζεύεται…), στο εξής θα έχουμε και «δικαστικό πόλεμο» με «διαιτητή» παρακαλώ την κυβέρνηση (κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε).

Σαν μα μην έφταναν λοιπόν όλα τα παραπάνω την καψερή μας την κυβέρνηση, την φορτώθηκε κι ένας ακόμα «βραχνάς» με μια υπόθεση που οδεύει προς τα άκρα (με τους βουλευτές της τοπικά να είναι στην καλύτερη -2 δηλαδή «ο σώζων εαυτόν…»)

Και να μεν ο ένας είναι ο «Governor», o Πρόεδρος των Περιφερειαρχών και όχι μόνο. ο φίλος του Άδωνι και άλλων πρωτοκορυφαίων υπουργών. Από την άλλη ο δήμαρχος Κω συνεχίζει να τα έχει πολύ καλά με την κυβέρνηση (όπως φάνηκε κι από την πρόσφατη επίσκεψη Βορίδη), μέσω κυβερνητικού βουλευτή και όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών του (αντιδημάρχων κλπ) που ανήκουν στο κυβερνών κόμμα.

Οπότε η συνέχεια (μέχρι να έρθουν τα πρώτα σκουπίδια στο λιμάνι του Μαστιχαριού ή όπου αλλού και γίνει το «έλα να δεις»), αναμένεται να είναι και σε ότι αφορά τα καθ’ ημάς τουλάχιστον «φωσκολική».

Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα τοπικά προβλήματα -το είχαμε γράψει από την αρχή- και ευτυχώς ο φίλος Σάκης και κάποιοι άλλοι  προσπαθούν έστω και αποσπασματικά να το εκμεταλλευτούν όσο μπορούν: «Μόνο ο εθελοντισμός και το φιλότιμο μας σώζουν…»

*

Έχει σχέδιο ο Τραμπ με τους δασμούς; Η απάντηση όσων παρακολουθούν συστηματικά τις οικονομικές εξελίξεις εδώ και χρόνια είναι καταφατική. Μπορεί να είναι ένα επιθετικό σχέδιο με μεγάλο ρίσκο, ένα σχέδιο υφεσιακό που προκαλεί προβλήματα, αλλά η άλλη επιλογή είναι όχι απλά δυσάρεστη αλλά καταστροφική. Ένα κραχ που ενδέχεται να είναι μεγαλύτερο κι από εκείνο του 1929!

Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος , σύμβουλος επιχειρήσεων κάνει την ανάλυση του και υποστηρίζει ότι «πάνω από τα κεφάλια μας επικρέμεται μια κρίση που μπορεί να αποδειχτεί μεγαλύτερη και από το κραχ του 1929»! Εξηγεί ότι δεν «καθαγιάζει» τον Τραμπ αλλά κατανοεί ,γιατί έχει επιλέξει την επιθετική πολιτική των δασμών. Όπως λέει δεν υπάρχει άλλη ,όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Τραμπ προσπαθεί να ανακτήσει την παραγωγική βάση των ΗΠΑ.

Θα μπορέσει και σε πόσο χρόνο; Έχει χρόνο για να γίνουν αισθητά τα αποτελέσματα της πολιτικής του; Πόσο μπορούν να το περιμένουν οι δισεκατομμυριούχοι ,κάποιοι από τους οποίους τον υποστήριξαν; Πληρώνει ο αμερικανικός καπιταλισμός -και όχι μόνο- την απληστία του, που οδήγησε στην «εξαγωγή» βιομηχανικών παραγωγών αλλά και τεχνολογία σε «φθηνές» αγορές εργασίες ,όπως η Κίνα αλλά και χώρες της Ασίας; Φυσικά δεν μπορούμε να μη συζητήσουμε με τον κ.Λαυρέντζο και το τι θα γίνει στην Ελλάδα που έχει κατορθώσει να διαθέτει μια από τις πιο μονοδιάστατες οικονομίες του πλανήτη. Τι να περιμένουμε;

militaire.gr