«Αφού δεν μπορούμε τα βασικά… Ας διαχειριστούμε τουλάχιστον αυτά που μπορούμε» (Και το βάρος πέφτει στις… Συγκοινωνίες)

«Αφού δεν μπορούμε τα βασικά… Ας διαχειριστούμε τουλάχιστον αυτά που μπορούμε» (Και το βάρος πέφτει στις… Συγκοινωνίες)

Οι πρώτοι τουρίστες σουλατσάρουν λοιπόν στην ηλιόλουστη αλλά ανέτοιμη -όπως πάντα τέτοια εποχή- Κω.

Ίσως έχουν ακούσει και ποντάρουν, πέρα από το κλίμα και τον καλό καιρό, στο ελληνικό φιλότιμο. Το χαμόγελο και την αισιοδοξία από τους επιχειρηματίες του τουρισμού.

Το καλωσόρισμα και το χτύπημα στην πλάτη των τοπικών αρχών… (σε λίγο θα τους διακρίνουμε κι αυτούς -το λένε και μόνοι τους άλλωστε- σε τρία μέρη: αυτούς που δουλεύουν όπως μπορούν έστω και με εθελοντισμό ελλείψει προσωπικού, αυτούς που τρέχουν για την φωτογραφία και τις δημόσιες σχέσεις και αυτούς που τους ενδιαφέρει μόνο να περνάει ο καιρός και να πέφτει ο μισθός).

Τα δε  μηνύματα για φέτος, παραπάνω από ενθαρρυντικά. Όλοι οι φορείς του τουρισμού (TUI κλπ) λόγω του πολέμου στη Γάζα και των προβλημάτων στην Αίγυπτο περιμένουν αύξηση πάνω από 10% στα νησιά μας (από νούμερα πάμε καλά, αν δεν σκάσει κάτι έκτακτο)

Άρα, όπως παραδέχονται πλέον οι περισσότεροι… Αφού η πολιτική είναι πλέον διαχείριση και όχι ιδεολογία (Έτσι κι αλλιώς ακόμα κι αυτοί που το παίζουν ιδεολόγοι, όταν είναι να ασκήσουν πολιτική και να κινηθούν εκτός «κεντρικών εντολών», στο τέλος τους πατάνε στο λαιμό και αναθεωρούν τα πάντα, το είδαμε και το ζήσαμε επανειλημμένα), λένε «ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον για αυτά που έχουμε μπροστά μας και μπορούμε».

Ούτε το νοσοκομείο και την υγεία μπορούμε να φτιάξουμε όσο και να θέλουμε ή να λέμε προεκλογικές αερολογίες…

(Τώρα, διαβάζουμε οι διαμαρτυρίες μεταφέρονται στους εργαζόμενους του νοσοκομείου της Ρόδου, που δέχονται όλο το βάρος από όλα τα νησιά -της Κω έμεινε ΚΥ, στέλνει τα περισσότερα εκεί και έχουν να κάνουν, όπως μαθαίνουμε. «Διαμαρτυρόμαστε για την ολοένα και πιο τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το νοσοκομείο αλλά και η δημόσια υγεία γενικότερα στο νησί της Ρόδου. Οι λόγοιγια τους οποίους διαμαρτύρονται είναι η υποχρηματοδότηση στον τομέα της
υγείας, η έλλειψη εργαστηριακού και τεχνολογικού εξοπλισμού και οι ελλείψεις
σε διοικητικό, ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό και βοηθητικό προσωπικό,
καθώς και η χρόνια υποστελέχωση των κέντρων υγείας»)

Ούτε τους δρόμους και το οδικό δίκτυο, ούτε τις υποδομές για τόσο κόσμο (φανταστείτε άλλο ένα 10%+ με όλο τον περσινό πανζουρλισμό ας πούμε και «κάντε το σταυρό σας» για το νέο «πάμε κι όπου βγει…»)

Οπότε, αντικειμενικά τι μένει;

Να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερη την παραμονή και εξυπηρέτησή τους σε επίπεδο υπηρεσιών και προσβασιμότητας.

Κι έτσι αναγκαστικά το βάρος πέφτει στους συγκοινωνιακούς φορείς. Εξ ού και τα σχετικά πρωτοσέλιδα για λεωφορεία-ταξί-συγκοινωνίες-εξυπηρέτηση (Μακάρι κι εδώ να αποφύγουμε τα «παρατράγουδα» γιατί κάπου πάντα σε κάποια απόσταση υπάρχει το σπίρτο με το οινόπνευμα…)

Πολιτική και αδιαφάνεια… Τι είχες Γιάννη…

Η πολιτική στην Ελλάδα με τίτλους:

Πάντως (ανεξάρτητα με Μαρινάκη «πέντε χρόνια σας στηρίζαμε αχάριστοι» και κάθε επιχειρηματία μιντιάρχη που ανέκαθεν πίεζε για τα συμφέροντά του) μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα έκανε πραγματικό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τα Τέμπη κι έπαθαν στην κυβέρνηση «πανικό κι ομίχλη».

Η δε «νεοσύλλεκτη» αντιπολίτευση θέλει «διεθνείς παρατηρητές» και… «κυανόκρανους» για να διασφαλίσει τη… δημοκρατία (σαν να λέγαμε επί των ημερών μας: «βύσμα» για εξοδούχος και να παρελάσεις με όπλο πριν ορκιστείς).

Τινάζεται στον αέρα και η επιστολική ψήφος! Data Journalists: Διαρροή email – Στο κάδρο και η Singular Logic.

Άδωνις Γεωργιάδης, πέρσι μετά το ατύχημα έχει ομολογήσει σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή τσιριχτά όπως πάντα: «μα αν παραδεχόμασταν ότι υπήρχε πρόβλημα ασφαλείας, δεν θα ταξίδευε κανένας πολίτης στην Ελλάδα με το τρένο»

Πέρσι την ημέρα του δυστυχήματος, ο πρωθυπουργός θα εγκαινίαζε στη Θεσσαλονίκη την… τηλεδιοίκηση (ακυρώθηκε η επίσκεψη λόγω του τραγικού συμβάντος) που απέδειξε  στην άναυδη παγκόσμια κοινή γνώμη ότι δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση, και ήταν η κυρία αιτία του δυστυχήματος.

…χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο; Νομίζουμε, όχι.

Σε ποιά άλλη χώρα δεν θα παίρνανε κεφάλια είπαμε;;