«Ανθ’ ημών Γουλιμής» * Συγγνώμη, αλλά «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι…»

«Ανθ’ ημών Γουλιμής» * Συγγνώμη, αλλά «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι…»

Κυρίαρχο θέμα συζήτησης παντού στις γιορτές: η Χριστουγεννιάτικη μιζέρια και η παγερή ή σκοτεινή έλλειψη εορταστικού κλίματος στο νησί μας. Την ίδια στιγμή η καταλυτική σύγκριση σε σχέση για παράδειγμα με τη γειτονική Ρόδο (όλοι οι εμπορικοί δρόμοι με τραγούδια, με τους καταστηματάρχες να βγαίνουν και να κερνούν τους περαστικούς, το ρολόι να δείχνει αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή του χρόνου στην πλατεία Κύπρου και τόσες άλλες μοναδικές εικόνες), ακόμα και η διπλανή μας Κάλυμνος πιο ζεστή και παραδοσιακή με την «Χριστουγεννιάτικη νύχτα» να κλέβει την παράσταση). Δεν συζητάμε φυσικά για τις φαντασμαγορικές εικόνες από τα υπόλοιπα αστικά κέντρα (Αθήνα, Τρίκαλα, Βόλο, Θεσσαλονίκη, ή στο εξωτερικό), όπου «απέδρασαν» φέτος σχεδόν οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού (τόσες ιδέες ρε παιδιά… Αλήθεια, αν είχαμε για παράδειγμα εκλογές τον άλλο μήνα και είμασταν τώρα σε προεκλογική περίοδο, έτσι θα ήταν η Κως;)

Δεύτερο μεγαλύτερο, σοβαρότερο και μόνιμο πια θέμα «ζωής και θανάτου»: Οι καθημερινές δυστυχώς «περιπέτειες» υγείας  γνωστών, φίλων, συγγενών που ανακύπτουν και που στέλνονται άρον άρον στη Ρόδο, στο Ηράκλειο, στην Αθήνα… (αφήνω ασχολίαστο ξανά… το καθημερινό «θανατικό» γιατί τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο για όσους γνωρίζουν πρόσωπα, πράγματα και παρασκήνιο)

Από τη Ρόδο μάλιστα η μόνιμη επωδός του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού προς τους συγγενείς των «θυμάτων»: «Ε, κλείστε το το ρημάδι, τι το χετε ανοιχτό; Αφού σε μας τους στέλνετε συνέχεια…»)

Το «κλείστε το…» βέβαια, μια κουβέντα είναι, γιατί από την άλλη δεν μπορούν εν θερμώ να διαγραφούν μια σειρά από «σωτήριες» επεμβάσεις, πρώτες βοήθειες, σωστές διαγνώσεις κλπ, ούτε «μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά…» (τα πλείστα όσα ευχαριστήρια στον τύπο, το πιστοποιούν).

Όμως, δεν παύει το μόνιμο και διαρκές σοβαρότατο πρόβλημα για την ασφάλεια υγείας στο νησί να παραμένει.

Α, και η άλλη συνήθης επωδός που επίσης λέει πολλά, (αν δεν τα λέει όλα): «Αν δεν πλήρωνα ιδιωτική ασφάλεια υγείας 1000 ευρώ θα είμασταν ξεκρέμαστοι σε αυτό το νησί και μ’ αυτό το νοσοκομείο…»

Ωραία (τι ωραία… μια χαρά χάλια, που λένε), τα παράπονα σας σε ποιον/ποιους λοιπόν;

Στον δήμαρχο και τη δημοτική αρχή;

Στην κυβέρνηση και τους βουλευτές;

Μα εσείς που παραπονιέστε ή τέλος πάντων οι περισσότεροι από σας τους εκλέξατε…

Και για την μη επίλυσή τους όλα αυτά τα χρόνια δεν υπάρχει συνυπευθυνότητα;

Πόσες συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις «Παγκωακές», «Παν-νησιωτικές», Πανελλαδικές» κλπ, με «μεγάλα, στομφώδη και ατέρμονα λόγια» από όλους και όλες δεν έχουν γίνει;

Πόσες ΜΕΓΑΑΑΑΛΕΣ υποσχέσεις δεν έχουν δοθεί;

Πόσες φορές έχουμε γράψει ότι «σας/μας δουλεύουν ψιλό γαζί» και ξανά-μανά τα ίδια,  εκλέγονται, επισκέπτονται, χειροκροτούνται στα τόσα ΘΑ που σας/μας λένε κατάμουτρα και φτου και απ’ την αρχή…

Όχι μόνο πολύ αργά, αλλά και ανώφελα εντελώς πια τα «δάκρυα Στέλλα» και η υποτιθέμενη «οργή» του ζεστού καναπέ (μετά τυρού και αχλαδίου ή άλλων τινών γλυκισμάτων και λιχουδιών…)

Αλλά και αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα…(Θεός σχωρέσει τον Ντίνο Ηλιόπουλο «μα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Είμαστε…»

Από την Πρωτοχρονιά και το «καλημέρα» να πιάσεις; Στο ποιοι πήγαν, πόσοι και ποιοι απουσίαζαν στην επίσημη υποτίθεται (θεσμική) Δοξολογία για την 1η του έτους στη Μητρόπολη και την καθιερωμένη δεξίωση στο Επαρχείο; Ή στις δημαιρεσίες και την πρώτη εικόνα του νέου (ψυχρού μέχρι παγωμάρας εν μέσω θέρμανσης και ανοιξιάτικων θερμοκρασιών) δημοτικού συμβουλίου;

Όταν λοιπόν το διχαστικό και «ψυχρο-πολεμικό» κλίμα ξεκινά με το «καλημέρα σας» (ή ακόμα και πιο πριν που είχαμε γράψει) κι ενώ είμαστε σε αναμονή για τον ορισμό επάρχου από τον Περιφερειάρχη αυτή τη φορά και όχι από τη λαϊκή βάση και βούληση… (πόσο τυχαία ή απαρατήρητη ήταν άραγε η απουσία της Ντίνας στην Πρωτοχρονιάτικη δεξίωση που όλοι περίμεναν να ήταν η οικοδέσποινα;)

Ποιο να είναι άραγε το αισιόδοξο και παρήγορο μήνυμα  ότι (κι) αυτή τη νέα πενταετία οι ταγοί μας και όλοι εμείς οι από κάτω θα «παλέψουμε» τάχα για την επίλυση των χρόνιων προβλημάτων του δύσμοιρου τόπου μας; (και όχι αναμεταξύ μας,  τραβώντας καθένας και καθεμία το… «πάπλωμα για τον εαυτό μας»;

Συγνώμη, αλλά «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για όσα ζούμε σήμερα» (και όσα πρόκειται να βιώσουμε στο άμεσο μέλλον…)

*«Ανθ’ ημών Γουλιμής»

Η γνωστή ρήση του Χ. Τρικούπη όταν ηττήθηκε κατά κράτος στις εκλογές του 1895

Η φράση «ανθ’ ημών Γουλιμής», που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα όταν θέλουμε να υποβαθμίσουμε κάποιον, ειπώθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη στις εκλογές του 1895. Τότε το αποτέλεσμα έδωσε τη νίκη στον αντίπαλό του Θεόδωρο Δηλιγιάννη, ενώ ο Τρικούπης δεν εκλέχθηκε ούτε καν βουλευτής, καθώς τη θέση του -με διαφορά μόλις τεσσάρων ψήφων- πήρε ο άσημος Μιλτιάδης Γουλιμής!

Για την ακρίβεια, η πλήρης φράση που εκστόμισε ο μεγάλος πολιτικός μετά την εκλογική ήττα του ήταν: «Ανθ’ ημών, λοιπόν, βουλευτής ο κύριος Γουλιμής. Καληνύχτα σας». Επί της ουσίας, ο Τρικούπης τότε αυτοεξορίστηκε στην Ευρώπη, ενώ μόλις έναν χρόνο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή στις Κάννες. Ομως, ποιος ήταν ο Μιλτιάδης Γουλιμής που υπερίσχυσε του πρώην πρωθυπουργού; Ο βουλευτής προερχόταν από παλιά οικογένεια αρματολών. Αρχικά είχε εκλεγεί βουλευτής το 1887 με το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη. Ωστόσο, στις περίφημες εκλογές του 1895 ήταν υποψήφιος με το κόμμα του Δηλιγιάννη, καταφέρνοντας να κερδίσει τη βουλευτική έδρα από τον Τρικούπη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τύπος της εποχής ανέφερε ότι, μόλις ο βουλευτής έμαθε την αποτυχία του Τρικούπη, ζήτησε να παραιτηθεί υπέρ αυτού, κάτι που ο Τρικούπης φυσικά δεν δέχτηκε. Ο πρώην πρωθυπουργός έμελλε να ηττηθεί κατά κράτος λόγω της δυσμενούς οικονομικής κρίσης. Η πολιτική του και ιδίως η υπερφορολόγηση οδήγησαν στη μεγάλη δυσαρέσκεια του λαού, με τις εφημερίδες να τον αποκαλούν «φορομπήκτη» και «πετρέλαιο».