Ένας στους τρεις κερδίζει και σώζεται | Ένας στους τρεις χάνει και «αλλάζει», «βουλιάζει» ή ακολουθεί πορεία ΣΥΡΙΖΑ

Ένας στους τρεις κερδίζει και σώζεται | Ένας στους τρεις χάνει και αλλάζει, βουλιάζει… ή ακολουθεί πορεία ΣΥΡΙΖΑ

Όπου κι αν βρεθείς, φτάνοντας στο ζενίθ της προεκλογικής περιόδου οι ερωτήσεις, οι συζητήσεις και οι σχολιασμοί είναι εξολοκλήρου για την εκλογική αναμέτρηση της Κω: 1 στους 3 κερδίζει ή ένας στους 2, αν λάβουμε υπόψη ότι με την σταθερότητα των ποσοστών της, αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να «τσιμπήσει» και κάτι παραπάνω αν πάρει ένα έστω μικρό ποσοστό των δυσαρεστημένων των δύο πρώτων που έχουν ασκήσει διοίκηση, η Λαϊκή Συσπείρωση της Κ. Μακρή θεωρείται βέβαιο ότι πιάνει το 3% + για την είσοδο της στο Δημοτικό συμβούλιο.

Και δεδομένων των συνθηκών στις δύο «αρχηγικές» παρατάξεις, όποια κερδίσει, κυριολεκτικά σώζεται.

Αυτό φάνηκε και στο ότι κανείς δεν απάντησε ξεκάθαρα στο ερώτημα «αν δεν εκλεγείτε δήμαρχος θα παραμείνετε στη θέση του επικεφαλής στη μείζονα μειοψηφία;» Στο προηγούμενο ας το πούμε debate, είχε απαντηθεί από τον έναν εκ των δύο,  όπως και έγινε.

Στην τωρινή τηλεοπτική αναμέτρηση κανείς από τους δύο δεν το απάντησε. Απλώς απάντησαν αόριστα ως συνήθως με την υπόθεση ή την («βέβαιη»;) ελπίδα τους πως δεν θα χάσουν…

Αξιοσημείωτες, κυρίως οι απαντήσεις που έδωσαν  στο ερώτημα που δέχτηκαν για τα «λάθη» που έκαναν και τι θα άλλαζαν αν γυρνούσαν τον χρόνο πίσω.

Ο μεν Θ. Νικηταράς αποφεύγοντας  να βάλει «βαθμό» στον εαυτό του και στην θητεία του (έστω και με ένα «ουδείς αλάνθαστος ή «άσφαλτος» που θα λεγε και η λαίδη Άντζελα), απάντησε ότι «θα ήταν πιο αυστηρός» με τους συνεργάτες του, στέλνοντας το σχετικό μήνυμα προς πάσα ή τη σχετική κατεύθυνση… και αναγνωρίζοντας εμμέσως ότι τα όποια λάθη έγιναν ήταν λάθη των συνεργατών του, τους οποίους δεν μπορούσε να αλλάξει (ή να τους «τραβήξει αυτιά»), λόγω των δεδομένων εύθραυστων συσχετισμών και ισορροπιών…

Ο δε Γ. Κυρίτσης (για τον «συγκρουσιακό» του χαρακτήρα) αναγνώρισε ένα ποσοστό λάθους στον εαυτό του, αλλά με βάσει την συνήθη δικαιολογία του πως «το ταγκό θέλει δύο» και «ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας» επιχείρησε να διαμοιράσει τις ευθύνες του (αλίμονο όμως αν και οι δύο πλευρές που οδηγούνται στα δικαστήρια έχουν πάντα τον ίδιο βαθμό ευθυνών…)

Στο ερώτημα που περίμεναν να ακούσουν οι περισσότεροι μια ειλικρινή και χειροπιαστή απάντηση είναι «αν εκλεγεί ο ένας ή ο άλλος τι θα άλλαζε στη νέα θητεία του;»

Θα πει κανείς από «χάιδεμα αυτιών» άλλο τίποτα…

Πχ ποιος δεν θα υποσχεθεί σε όλους τους τόνους ότι ΘΑ… παλέψουμε για το νέο Νοσοκομείο, την ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό του υπάρχοντος, του Κέντρου Υγείας, των δημοτικών Ιατρείων κλπ…

Για τον κεντρικό «έλεγχο» των εισερχόμενων παράτυπων μεταναστών στο νησί και στη δομή στο Πυλί που ασφυκτιά και πάλι (κυρίως από τα άλλα νησιά όπου πλέον έρχονται πολύ περισσότεροι απ’ ότι στην Κω) μεταναστευτικών ροών… Μείναμε με δύο ξεχωριστά ΘΑ, ο ένας διαλλακτικά για να μην τα χαλάσει με τους πάνω και χάσει το νέο νοσοκομείο και ο άλλος συγκρουσιακά και όπου βγει, γιατί η Κως είναι πάνω απ΄όλα.

Για τα έργα που ΘΑ… γίνουν στις ξεχασμένες Κοινότητες, για το οδικό δίκτυο, το κυκλοφοριακό, τα πολεοδομικά και ότι πρόβλημα έχει ο καθένας και η κάθε περιοχή ξεχωριστά έχουν κι από μία θεωρητική ή υποσχετική απάντηση («φρέσκα ψάρια», «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω», «και… γεφύρια ΘΑ σας κάνουμε)

Άλλωστε, αυτή ήταν, είναι και θα είναι η φύση της πολιτικής. Τώρα θα την αλλάξουμε;

Το πεπρωμένο όμως φυγείν αδύνατον… Κι έτσι Κυριακή κοντή «γιορτή»… Από το βράδυ και μετά τα πρώτα αποτελέσματα θα συζητάμε πλέον με τους νέους όρους ωμής πολιτικής πραγματικότητας και όχι τεχνητής ή αναγκαστικής ελπίδας.

Όποιος αυτή τη στιγμή είναι μπροστά έστω και ένα δύο μονάδες, επειδή η αποχή ή το ποσοστό δυσαρεστημένων είναι σίγουρα διψήφιο η διαφορά θα μεγαλώνει και θα καταλήξει τελικά το βράδυ της Κυριακής υπέρ του όποιου πρώτου.

Τώρα σε ότι αφορά την ανάλυση του φίλου Νίκου Μυλωνά (που διαβάζουμε γράφοντας αυτές τις γραμμές, μετά την «τηλεμαχία») , ότι θα πρέπει να έρθει μια δημοτική αρχή που θα εφαρμόσει μια θεραπεία «ΣΟΚ» σε κατάσταση πολιτικής παρακμής και υποβάθμισης και που θα πρέπει δώσει έμφαση στη «σωστή οικονομική πολιτική και διαχείριση», είναι σαν να ζητάμε μια «νέα ουτοπία».

Και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση μόνο με «σωστή διαχείριση» (που ακούγεται σαν ανέκδοτο με τις γνωστές συνθήκες σήψης και διαφθοράς διεθνώς) «ανακοστολόγηση δημοτικών υπηρεσιών» και νέα «τέλη τουρισμού» ή «δεύτερης κατοικίας» κλπ.

Μα και οι δύο διεκδικητές του δήμου (νυν και πρώην δήμαρχος) καυχώνται για το ταμείο που άφησαν ή αφήνουν το οποίο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.

Την ίδια στιγμή που ο απολογισμός των έργων τους ως αποτύπωμα και συλλογική ή κατά γενική ομολογία αίσθηση δεν ήταν και δεν είναι αυτός που θα έπρεπε σε καμία περίπτωση.

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα οι εθνικοί ή τοπικοί ευεργέτες και γίνεται και κάτι σαν… τον τόσους αιώνες ξεχασμένο από την Κω και τους Κώους Ιπποκράτη (παρά το γεγονός ότι φώναζαν οι κατά καιρούς πνευματικοί άνθρωποι του τόπου, όπως ο αείμνηστος Β. Χατζηβασιλείου).

Επομένως, (το έχουμε ξαναγράψει αλλά δεν πειράζει) μέχρι να… και όποτε αλλάξει… ο κόσμος και το όποιο «σύστημα» ή τα όποια συστήματα (προς το καλύτερο ή το χειρότερο και τανάπαλιν ) έχουμε ανάγκη και ελπίδα να βλέπουμε πρακτικά, (εφαρμοσμένα μαθηματικά, εφαρμοσμένη πολιτική, που λένε) τους Δημάρχους ανά την Ελλάδα ας πούμε που άφησαν έργο και έβγαιναν ή βγαίνουν με συντριπτικά ποσοστά ως πραγματικά αυτοδιοικητικοί (Παχατουρίδης- Περιστέρι, Παπαστεργίου -Τρίκαλα πριν υπουργοποιηθεί, Πελετίδης-Πάτρα  που έκανε προσλήψεις «από το παράθυρο» και παρήγαγε ουσιαστικά έργα όμως που επικροτήθηκαν και επιβραβεύονται από τους πολίτες αξιοποιώντας πόρους και δυναμικό του δήμου, όπως έκανε ας πούμε ο Κ. Καϊσερλης στα πρώτα χρόνια κ.α.)

Όταν μπαίνει στη μέση όμως ο «πολιτικαντισμός», το «χτύπημα στην πλάτη» και οι περισσότεροι  υποψήφιοι σύμβουλοι κλπ επιλέγονται με βάσει τους οικογενειακούς ψήφους και τα προσωπικά ή οικογενειακά βολέματα, μάλλον ψάχνουμε να βρούμε μου φαίνεται… «ψύλλους στα άχυρα».

Επομένως, μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες, μην περιμένουμε άδικα ότι ΘΑ… αλλάξουν και πολλά πράγματα, όποιος και αν βγει…

Αν και το κρίσιμο για το επόμενο διάστημα θα είναι για αυτόν (τον αρχηγό και την παράταξη) που θα χάσει, τότε αντικειμενικά θα πρέπει να αλλάξει για να μην βουλιάξει… ή να ακολουθήσει πορεία ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά αυτά είναι για τις προσεχείς μετεκλογικές συζητήσεις μας…