Ο ξενοδόχος του Φαληρακίου Διαμαντής Σωτηράκης, καταθέτει την εμπειρία χρόνων και στηλιτεύει τα κακώς κείμενα
Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη
Είδα μία παρέμβασή του όταν ανακοινώθηκε η δημιουργία μίας ακόμα πεντάστερης ξενοδοχειακής μονάδας, αυτή τη φορά στα όρια των Κοσκινού. Έλεγε ότι πρέπει να σταματήσουν, επιτέλους, να δίνουν νέες άδειες και να χρηματοδοτήσουν την ανακαίνιση των παλιών ξενοδοχείων! Κι ότι η Ρόδος δεν αντέχει άλλες κλίνες.
«Δεν το πήραν φέτος το μήνυμα οι αρμόδιοι, συνέχιζε. Υποδομές δεν υπάρχουν, κι όσες υπάρχουν δεν επαρκούν. Νερό, σκουπίδια, αποχετευτικό, δρόμοι. Το προσωπικό δεν αντέχει αυτή την πίεση, κι εκμετάλλευση, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών…».
«Δεν μπορώ λοιπόν να κατανοήσω, κατέληγε, πού αποσκοπούν οι νέες επενδύσεις σε 5άστερα ξενοδοχεία, με τιμές που πολλές φορές είναι για 3στερα. Πέραν του ότι δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό μήπως υπάρχει οργανωμένο μακρόπνοο σχέδιο πώλησης των μεγάλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων σε ξένους…», αναρωτιόταν.
Ζήτησα από τον Διαμαντή Σωτηράκη, που ασχολείται από το 1973 με τον τουρισμό στο Φαληράκι- του οποίου υπήρξε ο πρώτος πάρεδρος, ιδιοκτήτη ξενοδοχείου στο Λαδικό, να τα πει καθαρά όπως τα λέει πάντα, κι όποιος έχει αυτιά ανοιχτά να τ’ ακούσει!
«Ο τουρισμός είναι όπως ο πόλεμος. Έκανες λάθος, θα σκοτωθείς», μου λέει. «Σχολιάζω επανειλημμένα αυτό το θέμα. Καταρχήν εκκρεμεί η κατασκευή δύο ξενοδοχείων στο Γκολφ, συν ένα στην Ιαλυσό, κι άλλο ένα ακόμα σύνολο τέσσερα. Γίνονται πέντε μ’αυτό το τελευταίο. Χιλιάδες κλίνες! Το έλεγα πάντα και τότε που ήμουνα μέλος της Διοίκησης της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου και τώρα. Δεν χρειαζόμαστε κλίνες.
Είναι καλύτερα να πέσουν χρήματα για να ανακαινιστούν και να ενισχυθούν με κλίνες ξενοδοχεία που υπάρχουν ήδη και βρίσκονται μπροστά στη θάλασσα, γιατί αν δεν το κάνουμε θα μείνουν κουφάρια. Έχει πολλά τέτοια στη Ρόδο. Και όλες αυτές οι μικρές πανσιόν θα διαλύσουν.
Αν τους χρηματοδοτήσεις μπορούν να γίνουν το μέλλον. Δεν μπορούμε να κάνουμε συνέχεια κλίνες, κλίνες, κλίνες! Να τις κάνουμε τι; Με το να χτίζουμε συνεχώς νέα μεγάλα ξενοδοχεία δημιουργούμε προβλήματα περιβαλλοντικά, έχουμε έλλειψη νερού, έχουμε πρόβλημα με την αποκομιδή των σκουπιδιών, πρόβλημα με τη ρύπανση, με την κατάσταση των δρόμων…
Οι δρόμοι είναι στενοί, πεζοδρόμια δεν υπάρχουν… Φέτος που είχαμε το μεγάλο «μπουμ» είχαμε πρόβλημα παντού. Στα σκουπίδια, στο νερό, στους δρόμους, στην κυκλοφορία. Είχαμε κυκλοφοριακό πρόβλημα παντού, είχαμε ατυχήματα. Οι δρόμοι μας δεν αντέχουν αυτό το βάρος. Δεν αντέχει το νησί.
Πρέπει κάπου να σταματήσουμε και πρέπει να το καταλάβουμε. Δεν αντέχει και το προσωπικό, οι εργαζόμενοι! Στη Βόρειο Ελλάδα υπάρχει προσωπικό που θέλει να δουλέψει. Δεν έρχονται λόγω του κόστους ζωής. Κάνε σεμινάρια το χειμώνα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, φέρ’ τους κάτω για το καλοκαίρι και δώσ’ τους δωμάτια να μείνουνε.
Διότι όταν κάποιος παίρνει 800 ευρώ και θέλει 400 για το σπίτι συν τα άλλα έξοδα του σπιτιού, να έρθει να κάνει τι; Δεν του δίνεις κίνητρο! Εγώ στα 18 μου χρόνια πήγα στη Γερμανία να δουλέψω όπως και πολλοί άλλοι. Ήρθαν καμιά σαρανταριά Ιταλοί και τους δώσανε χώρους να μείνουν. Προσωπικό υπάρχει. Αν δεν αμείβεται καλά θα σηκωθεί να φύγει. Και μιλώ για τους ντόπιους.
Πόσοι πάνε το χειμώνα στο εξωτερικό και δουλεύουν Αυστρία, Ελβετία… Μάγειρες, σερβιτόροι… Πάει και δουλεύει τέσσερις μήνες το χειμώνα και βγάζει όσα βγάζει εδώ τους επτά. Τον βολεύει μετά να παίρνει ανεργία 400 ευρώ, σου λέει είμαι άνεργος… Αυτό που γίνεται δεν είναι σωστό.
Πρέπει να σου λένε: «Δεν βρήκες δουλειά; Δουλειά έχει εκεί, και εκεί και εκεί…». Δεν πήγες, σου κόβω την ανεργία! Φέτος και στο μέσον της σεζόν σου έλεγαν «φεύγω». Υπήρχε ζήτηση και πήγαιναν αλλού. Αυτό δεν είναι ωραίο. Το προσωπικό πρέπει να είναι σταθερό. Ο τουρίστας πρέπει να έρχεται και να βρίσκει τους ίδιους, να συζητάει μαζί τους και να το αισθάνεται ως φιλοξενία.
Μη βλέπετε κάποιους σαν εμάς που είμαστε μικρές επιχειρήσεις και σ’ εμάς ο πελάτης έρχεται ως πελάτης και φεύγει φίλος. Μεγάλη υπόθεση αυτό το πράγμα. Αυτά συμβαίνουν όμως μόνο στις μικρές επιχειρήσεις».
Με τις τιμές πώς είναι τα πράγματα;
Η πληθώρα κλινών ρίχνει τις τιμές. Αν μπεις τώρα, αυτή την εποχή για την αρχή της σεζόν, θα δεις all inclusive με 20 ευρώ. Πώς θα «βγεις» με 20 ευρώ; Κι εγώ που είμαι Γ’ κατηγορίας με πόσο πρέπει να κλείσω; Κι ο άλλος που είναι δύο αστέρων πρέπει να το δώσει τζάμπα; Και θα συμβεί ό,τι γινόταν τη δεκαετία του ‘60 που φτιάξανε κλίνες και ρίξανε τις τιμές. Θα αναγκαστούν τα 5άστερα να ρίξουν την ποιότητα.
Κέρδισαν οι ξενοδόχοι φέτος;
Όχι, δεν κέρδισαν διότι όταν ο πληθωρισμός είναι 20- 30%, κι εμείς έχουμε τα μεταφορικά… Από τους μεγάλους χονδρέμπορους, όλα. Σταφύλια από το Μεξικό. Ντομάτες, λεμόνια … Εδώ παλιά εμείς στις Καλυθιές, εξαγάγαμε.
Οι επιδοτήσεις λόγω κορωνοϊού δεν έσωσαν την κατάσταση; Κάποιοι κέρδισαν πολλά!
Οι επιδοτήσεις αυτές δεν είναι τζάμπα λεφτά. Τα δίνουμε πίσω αυτά τα ποσά. Εγώ έκανα μία ρύθμιση και δίνω. Οι μεγάλοι πήραν μεγάλα ποσά, δεν ξέρω τι κάνουν τώρα κι αν τα δίνουν πίσω.
Το προσωπικό, πάντως, δεν κέρδισε τίποτα!
Το προσωπικό και φέτος δεινοπάθησε και δεν κέρδισε. Οι ξενοδόχοι προσπαθούν να μειώσουν τη χασούρα έτσι. Όλα αυτά πρέπει να τα κοιτάξουνε, είναι θέματα σοβαρά. Να τα λάβουμε υπόψη μας πριν είναι αργά.
Κάντε μια πρόβλεψη.
Αυτό που κάνουν με τις κλίνες είναι η εύκολη δουλειά. Προβλέπω ότι όλα αυτά τα ξενοδοχεία τα μεγάλα, σε 10-15 χρόνια θα πουληθούνε. Γιατί κατεβαίνουν οι μεγάλοι τουρ οπερέιτορ και γίνονται συνέταιροί τους; Γι’ αυτό το λόγο.
Οι πρώτοι τουρίστες θα έρθουν φέτος πολύ νωρίς, στις 9 Μαρτίου!
Αυτοί οι πρώτοι που θα ‘ρθουν είναι 20-25 ευρώ το all inclusive. Ο πολύ μεγάλος έχει ξενοδοχεία παντού και δεν τον νοιάζει, γιατί από αλλού θα κερδίσει. Ο παραδοσιακός ξενοδόχος δεν θα αντέξει, αυτός που έχει ένα ξενοδοχείο. Εγώ στο Φαληράκι κατέβηκα το 1971, φεύγοντας από τις Kαλυθιές.
Έκανα το πρώτο μου σπίτι στον κεντρικό δρόμο, κάτω από του Νεοφύτου. Εργαζόμουν εννέα χρόνια στην Εθνική τράπεζα, ήμουν προϊστάμενος στις καταθέσεις. Το 1973 έφυγα από την τράπεζα και έκανα το πρώτο μαγαζί στο Φαληράκι με τουριστικά, ποτά και rent a car.
Το ξενοδοχείο στο Λαδικό ήρθε στη συνέχεια. Έχω πολλά να πω, αλλά συνοψίζοντας θα κλείσω μ’ αυτό: Στην καλή σεζόν τα μεγάλα ξενοδοχεία κερδίζουν λεφτά, αλλά στην κρίση δεν αντέχουν. Το μικρό ξενοδοχείο μπορεί να μην κερδίζει πολλά λεφτά, αλλά στην κρίση αντέχει γιατί είναι η οικογένεια που το δουλεύει.
πηγή: https://www.rodiaki.gr
