Μεγάλο προβληματισμό, προκάλεσε σε όλους μας η είδηση ότι εκπαιδευτικός διευθύντρια σε σχολείο ειδικής αγωγής, δάγκωσε μαθητή ο οποίος φοιτούσε στο σχολείο αυτός στην προσπάθειά της να απελευθερωθεί από την επίθεση που ο μαθητής αυτός της είχε κάνει.
Όπως εκ πρώτης όψεως μεταφέρθηκε η είδηση από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, πρόκειται για ένα περιστατικό το οποίο είναι καταδικαστέο και δεν συνάδει με το έργο του εκπαιδευτικού. Άκουσα πολλές απόψεις , άκουσα την άποψη ενός περιφερειακού διευθυντή, ο οποίος μίλησε ότι οι εκπαιδευτικοί αυτοί της ειδικής αγωγής , έχουν εκπαιδευτεί, για να αντιμετωπίσουν αυτές τις καταστάσεις
Εγώ έχοντας διατελέσει τόσο ως διευθυντής σε ειδικό σχολείο και υπηρετώντας και υπηρετώντας και ως δάσκαλος παιδιά με ειδικές ανάγκες σε ειδικό σχολείο ,θα ήθελα να πω ότι οι πιο αρμόδιοι για να εκφράσουν άποψη σε τέτοιου είδους γεγονότα , είναι οι εκπαιδευτικοί και όλο το προσωπικό το οποίο υπηρετεί στις δομές αυτής της εκπαίδευσης.
Ειλικρινά δεν κατάλαβα την άποψη ότι αυτοί οι εκπαιδευτικοί έχουν εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις, τόσο σε εκπαιδευτικός όσο και διευθυντής ειδικού σχολείου, ουδέποτε κανείς μας έδειξε τρόπους αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων, αν και συνέχεια το ζητούσαμε, γιατί βέβαια σε επιθετικά αυτιστικά παιδιά κανείς δεν θα μπορούσε να βρει λύση, το πώς π.χ αντιμετωπίζουμε μία ξαφνική επίθεση ενός μαθητή σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό συμβαίνει στο χώρο του σχολείου, φαινόμενα καθημερινά στο χώρο των ειδικών σχολείων τα οποία δυστυχώς δεν υποστηρίζονται έτσι όπως θα έπρεπε να υποστηριχθούν, από το κράτος πρόνοιας το οποίο εμείς θέλουμε να λέμε ότι έχουμε ειδικά σχολεία υποστελεχωμένα, με ελλείψεις βασικών ειδικοτήτων σχολεία των οποίων οι υποδομές είναι ακατάλληλες για το σκοπό των οποίων έχουν να επιτελέσουν, αφού τα περισσότερα στεγάζονται, σε χώρους που έχουν παραχωρήσει διάφορα ιδρύματα τους έχουν δώσει π.χ, Σικιαρίδειο, Παμμακάριστος και πολλά άλλα
Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη διαφορά απόψεων μεταξύ των μάχιμων εκπαιδευτικών, που υπηρετούν στις δομές ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης και κάποιων στελεχών εκπαίδευσης , με μόνο θεωρητική κατάρτιση, χωρίς καν να γνωρίζουν άμεσα στα σχολεία αυτά ,αδυνατούν να κατανοήσουν τα προβλήματα και άρα αδυνατούν να προσφέρουν λύσεις στα θέματα τα οποία οι εκπαιδευτικοί τους θέτουν. Αλήθεια πόσες φορές ζητήθηκε η γνώμη των μάχιμων εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής για τα ζητήματα τα οποία αυτοί αντιμετωπίζουν στο χώρο των ειδικών σχολείων; αλήθεια οι Υπουργοί γνώρισαν την αρχή που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους, τη διαφορά μεταξύ εκπαιδευτικών, Ε.Ε.Π και Ε.Β.Π;
Πόσοι αλήθεια γνώριζαν τι γίνεται μέσα σε αυτά τα σχολεία πόσοι και σήμερα ακόμη γνωρίζουν ότι πολλά ειδικά σχολεία έχουν τάξεις αντίστοιχες των γενικών σχολείων και βαθμολογούν τους μαθητές τους με την κλίμακα 0 έως 10 βάζοντας σε όλα τα παιδιά συνήθως 10 ;Πόση αλήθεια γνωρίζουν ότι παιδοψυχίατροι οι οποίοι εργάζονται στο Δημόσιο στο εκπαιδευτικό σύστημα αν δεν κάνω λάθος στην Αττική δεν ξεπερνούν τους τρεις και 5 σε ‘ολη την επικράτεια, χωρίς να είμαι πλήρως ενημερωμένος σε αυτ’ο.
Τι άραγε γνωρίζουν για το σημαντικό ρόλο που έχει το ειδικό βοηθητικό προσωπικό μέσα σε μία μονάδα ειδικής αγωγής κάτι το οποίο η εμπειρία μου των 12 ετών ως εκπαιδευτικός σε σχολείο ειδικής αγωγής με έκανε να καταλάβω .
Με τις παραπάνω απόψεις μου δεν θέλω να δικαιολογήσω καμία συμπεριφορά η οποία παράγει βία, θέλω να δείξω τα βαθύτατα προβλήματα τα οποία υπάρχουν στις δομές της ειδικής αγωγής τα οποία οδηγούν δυστυχώς, σε συμπεριφορές οι οποίες δεν είναι αποδεκτές και δυστυχώς δεν είναι ειδική αγωγή κάτι ξεχωριστό από αυτά που συμβαίνουν στη γενική αγωγή ,δέστε το χθεσινό περιστατικό επίθεσης γονέα σε τρεις εκπαιδευτικούς σχολείου και την βιαιοπραγία αυτού στο προσωπικό του σχολείου.
Έχουμε φτάσει εδώ , γιατί κανένας δεν έχει καταφέρει και δεν θέλει φαίνεται να προστατέψει τους εκπαιδευτικούς
Όταν κάθε καταγγελία γίνεται αποδεκτή χωρίς καν να εξεταστεί από τους αρμόδιους αρκεί να ικανοποιηθεί ο καταγγέλλων γονέας, όποιος ενώ τις περισσότερες φορές είχε άδικο ,αυτό θα αποδειχθεί μετά την διερεύνηση των καταγγελιών ,ενώ μέχρι εκείνο το χρονικό διάστημα οι εκπαιδευτικοί είτε σύλλογοι σχολείων θα έχουν διαπομπευτεί αφού αρκεί ένα απλό χαρτί για να αναστατώσει ένα ολόκληρο σχολείο.
Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί, νιώθουν μόνοι και αβοήθητοι στο ρόλο τους, ξέρουν ότι ανά πάσα στιγμή απειλούνται από διάφορες καταγγελίες, είτε βάσιμες είτε αβάσιμες, για να αποδείξουν όμως τους κακοήθεις χαρακτηρισμούς που δέχονται, θα πρέπει να ξοδέψουν ατελείωτες ώρες και όλο αυτό το πράγμα τους αποθαρρύνει από συγκρουσιακές καταστάσεις ,τους δημιουργεί προβλήματα στο χώρο του σχολείου, αφού πολλές φορές αναγκάζουν να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους, σε αυτά που η πλειοψηφία των γονέων της τάξεως επιζητεί από αυτούς .
Θ α ξανά τονίσω ότι με 35 χρόνια εκπαίδευσης εκ των οποίων 10 χρόνια στην ειδική αγωγή κανένας και ποτέ δεν μας υπέδειξε τρόπους και μεθόδους με τους οποίους μπορούμε να αποφύγουμε πολλά πρακτικά ζητήματα όπως π.χ. το συγκεκριμένο περιστατικό μαθητή.
Καμία λοιπόν εκπαίδευση εκπαιδευτικών, αν κάποιος μαθητής σε οποιοδήποτε σχολείο τον τραβάει ή τον δαγκώνει ;πέστε μου πώς θα πρέπει ο εκπαιδευτικός να αντιδράσει; είναι λογικό να μην υπάρχουν εύκολες λύσεις και ακόμη λογικότερο να μη δίδονται σωστές κατευθυντήριες γραμμές .
Γιατί για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν στις κατάλληλες θέσεις οι κατάλληλοι άνθρωποι ,οι κατάλληλοι εκπαιδευτικοί που πρώτα από όλα θα είναι μάχιμοι, που θα έχουν γνωρίσει αυτά τα προβλήματα και που θα μπορέσουν να δώσουν λύσεις, δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί των γραφείων απέχουν από τις τάξεις και τα προβλήματά τους, για αυτό και οι λύσεις που δίνονται μπορεί να έχουμε θεωρητική βάση, υπολείπονται όμως σε πρακτικές λύσεων των καταστάσεων και οι εκπαιδευτικοί αυτό που ζητούν από όλους, είναι να τους δώσουν απλές πρακτικές λύσεις να τους υποδείξουν τι κάνουν σε κάποιες καταστάσεις οι οποίες χρειάζονται ειδικούς χειρισμούς.
Το λέμε όλη η θεωρία με την πράξη είναι η απόσταση μεταξύ της γης και της Σελήνης κάποιοι μάχιμοι εκπαιδευτικοί πατούν στη γη κάποιοι άλλοι δυστυχώς εξακολουθούν να περιφέρονται στη Σελήνη
Η πρόταση μου τοποθετήστε σε θέσεις συμβούλων ευθύνης ανθρώπους μάχιμους ανάλογα με την προϋπηρεσία τους μέσα στην τάξη και όχι ανάλογα με τη συλλογή πτυχίων , διότι όλοι γνωρίζουν ότι ο μάχιμος εκπαιδευτικός που δίνει την ψυχή του και τη ζωή του για το έργο του ,είναι τόσο κουρασμένος που ίσως δεν του μένει χρόνος να συλλέγει πτυχία ,για να κερδίσει μόρια,.
Σε διάφορες επιλογές στελεχών εκπαίδευσης ,εύχομαι τη μικρή αυτή παρέμβαση μου να δημιουργήσει κάποιες σκέψεις, σε αυτούς που πρέπει .
Ξέρω ότι οι συνάδελφοί μου που εργάζονται τόσο στις δομές Γενικής αλλά περισσότερο στις δομές ειδικής αγωγής θα αναγνωρίζουν την προσωπική τους ιστορία μέσα σε αυτά τα οποία εγώ γράφω σε όλους αυτούς αφιερώνω τις παραπάνω σκέψεις μου και τους εύχομαι να πάρουν δύναμη για το πολύ δύσκολο και όμορφο έργο που επιτελούν
ΓΡΙΒΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 18 Δ.Σ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 1 ΕΙΔΙΚΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
ΜΕ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΑΝ ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Πηγή: alfavita.gr/
