Θεμα: λίγο πριν την ανάληψη ευθυνών της νέας δημοτικής αρχής 2019-23

Α. —‘’Έχοντας φύγει από χρόνια, ζώντας στην προηγμένη Ευρώπη, ή Αμερική, ή Αυστραλία, με την ευρυγνωσία του «πολλών ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω», και την αγάπη στην ‘’μικρή πατρίδα’’ αφού γυρνάτε κάθε Αύγουστο, ποια είναι η αίσθηση σας για την κατάσταση στο νησί μας;’’

—‘’όλα καλά, αλλά επικρατεί εικόνα στασιμότητας και γήρανσης. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της Λεωφόρου των Φοινίκων. Κάθε χρόνο και χειρότερη εικόνα! Έχουμε λάθος;’ απαντούν ευγενικά.

—Είναι οι δημόσιες υποδομές που υστερούν απελπιστικά από τότε… τους λέμε.

Β. Πλησιάζοντας η έναρξη της νέας δημοτικής διαχειριστικής περιόδου 2019-23 και η αλλαγή δημοτικής αρχής η επικρατούσα αίσθηση δεν είναι η ελπίδα για κάτι σπουδαίο που ίσως γίνει! Αντίθετα επικρατεί η απορία του τι μπορεί να καταφέρει η νέα δημοτική αρχή υπό τον κ. Νικηταρά.

Τα προβλήματα είναι πολλά. Αφήνουμε απ έξω τις περιορισμένες δυνατότητες που δημιουργούν η κακή γενικότερη πολιτική και οικονομική συγκυρία λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων που έχουν μειώσει την κρατική ενίσχυση των δημοτικών εσόδων από το 2010 κατά 50%!

Θα σταθούμε στα δικά μας τοπικά δημοτικά πράγματα. Η αναπτυξιακή ικανότητα του δήμου φαίνεται στο ετήσιο πρόγραμμα έργων που γίνονται με αυτοχρηματοδότηση (τοπικά δημοτικά έσοδα) που είναι κάθε χρόνο 12-13 εκ (υλοποιούνται στα 7-8 εκ). Τι δημοτικό αναπτυξιακό έργο μπορεί να γίνει με αυτά τα πενιχρά νούμερα, ώστε να ανατραπεί η αίσθηση της στασιμότητας που νιώθουν επισκέπτες-δημότες; Η νέα δημοτική αρχή έχει ήδη δηλώσει ότι θα κινηθεί (ακρίτως και γενικώς) στο ίδιο δρόμο με τους προηγούμενους: ‘’μείωσης τελών και φορολογικών εσόδων’’. Αλλά και η κυβέρνηση κινείται στον ίδιο δρόμο της μείωσης των χρηματοδοτήσεων των δημοσίων έργων. Από που το φως;

Γ. Στον Δήμο μας το εκλογικό αποτέλεσμα δεν δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα ‘’αριθμητικής’’ κυβερνησιμότητας. Το ποσοστό 45% του κ. Νικηταρά σε συνδυασμό με τον εκλογικό νόμο θέτει οριακά το θέμα των πλειοψηφιών στην δημοτική διαχείριση. Επί πλέον η νέα κυβέρνηση φρόντισε το …κουκιών, επιτρέποντας την σύμπραξη δημοτικών παρατάξεων (συμπεριλαμβάνεται υποχρεωτικά η παράταξη του Δημάρχου), επιβάλλοντας την πλειοψηφία του Δημάρχου στην Οικονομική Επιτροπή και Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και σε όλα τα νομικά πρόσωπα ΝΠΔΔ, Δημοτικά Ιδρύματα, ΝΠΙΔ, Κοινωφελείς Επιχειρήσεις, ΔΕΥΑ.

Δ. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: Όμως η παράταξη του νέου Δημάρχου ως νεοπαγής, με ασαφείς και γενικόλογους προγραμματικούς στόχους, χωρίς συνεκτικό πολιτικοιδεολογικο πλαίσιο και αποτελούμενη απο δημότες χωρίς διοικητική εμπειρία θέτει στο τραπέζι διαχειριστικό πρόβλημα. Αυτό το κενό το αισθάνεται ο κ. Νικηταράς. Φημολογείται ότι έγινε συνάντηση, ή πρόταση ή συζητείται η συνεργασία με την κ. Ρούφα. Προέρχονται από μια κοινή μήτρα, υπάρχουν κοινές πολιτικές διαδρομές (που έσπασαν για ηθικούς λόγους και έχουν προσωπομετρική αναφορά) και δυσδιάκριτες αποκλίσεις. Η κοινή τους λογική ήταν να ‘’φύγει ο Κυρίτσης’’. Δεν έχουν αναδεχθεί προγραμματικές διαφοροποιήσεις που οδηγούν σε πολιτική ασυμβατότητα. Η συνεργασία των 2 παρατάξεων είναι λογική συνεπαγωγή και πρέπει να θεωρείται πιθανή γιατί ισχυροποιεί την διαχειριστική αρχή (ασχέτως αν μας αρέσει ή δεν μας αρέσει σε ατομικό επίπεδο). Εκ του αποτελέσματος των εκλογών είναι απαίτηση του εκλογικού σώματος Το αδύναμο σημείο για την σύγκλιση και την συνδιαχείριση είναι οι αποτυχίες του παρελθόντος που οδήγησαν στην απουσία κουλτούρας συνεργασιών. Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι συνεργασία η όχι άλλα οι προϋποθέσεις για μια επιτυχή συνδιαχείρηση.

Δ. Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ: διαβάσαμε απάντηση σε πρόταση συνεργασίας μικρής δημοτικής παράταξης όπου τίθενται ένας μακρύς κατάλογος προτάσεων (αντιγραφή από το εκλογικό πρόγραμμα) που η συνυπογραφή του οδηγούσε στην συνεργασία! Προφανώς είναι παραλογισμός η μειοψηφία να επιβάλει στην πλειοψηφία το δικό της πλαίσιο. Η πρόταση αυτού του τύπου έχει θέση απόρριψης που εξυπηρετεί κυρίως την πολιτική επιβίωση της παράταξης.

Ε. Η ΚΑΘΗΛΩΣΗ: οι εκλογές κατέγραψαν μια αναλογία 45% με 15% στις παρατάξεις του κ. Νικηταρά και της Κ. Ρούφα. Υπογράφουν ένα γενικόλογο συμφωνητικό κοινών επιδιώξεων πχ διαφάνεια, ισονομία, ακύρωση λαθών περιόδου Κυρίτση, ηλεκτρονική διακυβέρνηση κλπ. που απευθύνεται στην κοινωνία και ατύπως με την αριθμητική του 3:1 μοιράζονται οι θέσεις αντιδημάρχων, προέδρων κλπ. Αυτό το μοίρασμα εξουσίας διασφαλίζει την συνέχεια στην διαχείριση (πρόσκαιρα ή όχι), ικανοποιεί φιλοδοξίες, εδραιώνει μηχανισμούς, αναδεικνύει παράγοντες, ομως οδηγεί στην καθήλωση της συνέχειας στην διαχείριση αδυνατώντας να δημιουργήσει τομές και εφαρμόσει νεωτερισμούς.

ΣΤ. Ο ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΣ: με καταγεγραμμένη την δυναμική των εκλογών, το καλό χαρτί της συνεργασίας είναι στα χέρια της μειοψηφούσας παράταξης, αν θέλει να δοκιμάσει την συνεργασία συνδυάζοντας την με πνεύμα αλλαγής. Το μοίρασμα των αμειβομένων θέσεων δεν είναι τόσο σημαντικό όσο σημαντικό είναι το μοίρασμα των πολιτικών στόχων και η ελευθερία κινήσεων. Σε ποιο τομέα η μειοψηφία έχει την γνώση και έχει προετοιμαστεί ώστε να κάνει μια μικρή τομή την περίοδο 2019-23; Εκεί μπορεί και πρέπει ως παράταξη να απαιτήσει την αυτοτελή διαχείριση για να αναδείξει το δικό της πρόσωπο! Σε μια σειρά θέματα θα είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί την πλειοψηφούσα παράταξη αναλαμβάνοντας ευθύνες που δεν της αντιστοιχούν.

Ζ. Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: Είναι πιθανό ο κ. Νικηταράς να επιλέξει να διαχειριστεί μόνος του την περίοδο 1019-23 με την πρακτική του ‘’ενός ανδρός αρχή ‘’ ….του προκατόχου του. Τότε θα πρέπει να λύσει τις ενδογενείς αδυναμίες της παράταξης του. Είναι μονόδρομος η φιλελευθεροποίηση και η απεύθυνες του στην αγορά για να επιδιωχθεί η λειτουργικότητα και η αποδοτικότητα του Δήμου. Κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Θα αναγκαστεί να προχωρήσει στην πάρα πέρα ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των δημοτικών οργανισμών και υπηρεσιών. Μερικοί μέσα στην ομάδα του είναι ακραιφνείς θιασώτες αυτής της λογικής. Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει μια πολύ ομαλή διάβαση από την νεοφιλελεύθερη πολιτική Κυρίτση στην νεοδεξιά πολιτική Νικηταρά! Η παράταξη της κ. Ρούφα έχει δικές της ευθύνες να σταθμίσει.

Η. ΥΠΕΡ ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ: Πριν την επιβολή της δικτατορίας το 1967 οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση γίνονταν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Τα καλπονοθευτηκά εκλογικά συστήματα ίσχυαν για την επιλογή κυβέρνησης. Με την θέσπιση της δημοκρατίας το 1974 καθιερώθηκε η ‘’ενισχυμένη …αναλογική(?)’’ στην αυτοδιοίκηση με πρόσχημα την ‘’κυβερνησιμότητα’’! Όμως αυτή δεν μας προφύλαξε από την χρεοκοπία. Στις ΗΠΑ, σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες άλλα και στην Ερτογανική Τουρκία, Δήμαρχος εκλέγεται ο πλειοψηφών υποψήφιος ενώ οι δημοτικοί σύμβουλοι με απλή αναλογική. Γιατί κάθε κυβέρνηση βάζει χέρι στην εκλογική διαδικασία της αυτοδιοίκησης ενώ αδιαφορεί για την από τους ίδιους επιβεβλημένη θεσμική αναπηρία της. Αλλού όμως είναι τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης. Η αυτοδιοίκηση πρέπει έχει ανάγκη να απαλλαγεί από την καθήλωση που της επιβάλλει ο εκάστοτε κυβερνητικός καταναγκασμός. Η παραπάνω συζήτηση αναζήτησης εναλλακτικών προτάσεων πολιτικής διαχείρισης οφείλεται στην απλή αναλογική.

Ν. Μυλωνάς