Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
Ηταν πριν από τέσσερα χρόνια όταν ο Αλέξανδρος Τσανακτσής και η σύζυγός του Πέννυ, στεριανοί και οι δύο, πήραν την μεγάλη απόφαση να μετακομίσουν στους Λειψούς για να λειτουργήσουν το φαρμακείο ενός νησιού, που δεν το είχαν ξαναδεί μέχρι τότε ούτε στον χάρτη!
Κόντρα στις παραινέσεις συγγενών και φίλων, παράτησαν τις δουλειές τους, γέμισαν τις βαλίτσες τους ελπίδες κι έφτασαν στο νησί κάνοντας όνειρα για το μέλλον.
Πριν από μερικές ημέρες βραβεύτηκε από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Δωδεκανήσου, μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους του, για την τόλμη τους να λειτουργούν φαρμακεία σε ακριτικά νησιά.
Σήμερα ο Αλεξανδρος Τσανακτσής, μιλά στη «δημοκρατική» για τις δυσκολίες να είναι κανείς φαρμακοποιός στην άγονη γραμμή, περιγράφει την καθημερινότητά του στους Λειψούς μακριά από το άγχος της πόλης και δηλώνει δικαιωμένος για την απόφαση που έλαβε με την σύζυγό του να στεγάσουν την οικογένειά τους στην μικρή αυτή κουκίδα του χάρτη…
• Πώς βρεθήκατε στους Λειψούς;
Ο πρώην δήμαρχος Λειψών Μπενέτος Σπύρου είχε γνωστοποιήσει μέσω του διαδικτύου ότι ζητούσε φαρμακοποιό για το νησί, το οποίο είχε μείνει επί 6 μήνες χωρίς φαρμακείο. Είδαμε την ανάρτηση εγώ και η σύζυγός μου, το συζητήσαμε και πήραμε την απόφαση να έρθουμε εδώ.
• Από πού ήρθατε;
Η σύζυγός μου από την Καλαμάτα κι εγώ από την Καβάλα. Είμαστε και οι δύο φαρμακοποιοί.
• Πριν από πόσο καιρό πήρατε την απόφαση να μετακομίσετε στους Λειψούς;
Πριν από τέσσερα χρόνια.
• Γνωρίζατε πριν το νησί; Το είχατε επισκεφθεί ποτέ;
Όχι. Δεν είχαμε έρθει ποτέ. Για να είμαι ειλικρινής ούτε καν ξέραμε πού πέφτει στο χάρτη! Ηρθαμε στα τέλη Ιουλίου, είδαμε το νησί, είδαμε τους φιλόξενους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή χωρίς να γνωρίζουν ποιοι είμαστε και για ποιο σκοπό ερχόμαστε, ήταν πολύ φιλικοί μαζί μας. Μιλήσαμε τότε με τον δήμαρχο Μπενέτο Σπύρου, που μας είχε δώσει ως κίνητρο για να έρθουμε στο νησί το δωρεάν ενοίκιο του φαρμακείου, συζητήσαμε, τα βρήκαμε κι όταν έμαθαν οι κάτοικοι ότι είμαστε φαρμακοποιοί, άνοιξαν μια μεγάλη αγκαλιά για εμένα και τη σύζυγό μου. Το κλίμα ήταν πολύ καλό.
• Το φαρμακείο το δουλεύετε με τη σύζυγο;
Ναι. Πριν έρθουμε εδώ είχαμε και οι δύο τις δουλειές μας. Η σύζυγός μου ήταν στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας κι εγώ εργαζόμουν σε φαρμακείο επάνω στην Καβάλα.
• Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να αφήσετε τις δουλειές σας και να φτάσετε στους Λειψούς;
Να κάνουμε οικογένεια, να ενωθούμε. Να έχουμε μια βάση, έναν δικό μας χώρο, μια κοινή στέγη.
• Είναι τα πράγματα σήμερα όπως τα φανταζόσασταν όταν πήρατε την απόφαση να μετακομίσετε;
Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες, υπάρχουν υπέρ αλλά και κατά. Το χειμώνα είναι δύσκολο… Είμαστε από στεριά και οι δύο και είναι λίγο δύσκολο να περιορίζεσαι σε ένα νησί χωρίς μέσα, χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης σε κάποια απαραίτητα πράγματα. Από την άλλη πλευρά εδώ υπάρχει ποιότητα ζωής όσον αφορά στο παιδί που έχουμε πλέον αποκτήσει. Είναι όμορφα… Δεν κλειδώνεις το σπίτι, δεν κλειδώνεις το αυτοκίνητο, πολύ απλά πράγματα για κάποιους, αλλά για εμάς είναι όμορφα.
• Πώς είναι να μένεις χειμώνα καιρό σε ένα μικρό νησί, όταν μάλιστα είσαι στεριανός;
Είναι αρκετά δύσκολα. Ο καιρός είναι το Α και το Ω, εξαρτάσαι από τον καιρό. Είναι και τα πλοία της γραμμής που μειώνουν τα δρομολόγιά τους τον χειμώνα… Χθες είχαμε διακομιδή μιας γιαγιάς με εγκεφαλικό και δόξα τω Θεώ ο καιρός ήταν καλός. Τις προηγούμενες ημέρες, ερχόμενοι από τη Ρόδο αποκλειστήκαμε δύο ημέρες στη Λέρο, φτάσαμε Τετάρτη στο νησί λόγω του κακού καιρού.
• Ποια είναι η αποστολή ενός φαρμακοποιού σε ένα ακριτικό νησί;
Κάνουμε τα πάντα όλα! Από ένεση σε γάιδαρο (!) μέχρι παρουσία σε επείγον περιστατικό μέσα στο ιατρείο μαζί με τον γιατρό. Χθες το βράδυ για παράδειγμα, ήμουν στο ιατρείο μαζί με τον γιατρό και τη νοσηλεύτρια για ένα βαρύ εγκεφαλικό που τελικά έγινε διακομιδή για Σάμο γιατί στην Κάλυμνο δεν μας δέχονταν, η Κως ήταν μακριά δεν ξέραμε αν θα αντέξει η γιαγιά, και τελικά το ΕΚΑΒ μας έδωσε το ΟΚ για Σάμο. Επρεπε να περιμένουμε δύο ώρες για να έρθει σκάφος από την Πάτμο που έχει κάνει σύμβαση με το ΕΚΑΒ να πάρει τη γιαγιά και να φύγει για τη Σάμο, κατά τις 00.30 με 01:00.
• Αρα εφημερεύετε 24 ώρες το 24ωρο…
Ναι, εννοείται. Και χθες ήταν το νησί έξι ώρες χωρίς γιατρό όταν έφυγε για την διακομιδή της γιαγιάς, ήμασταν μόνοι μας.
• Όταν απουσιάζει ο γιατρός οι κάτοικοι απευθύνονται σε εσάς;
Σε εμάς και στη νοσηλεύτρια. Αν είναι κάποιο περιστατικό επείγον που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, ο κόσμος απευθύνεται σε εμάς. Το κινητό δεν κλείνει ποτέ, είναι πάντα ανοικτό και ποτέ αθόρυβο. Και περιμένουμε… Ή έρχονται στο σπίτι.
• Ερχονται ασθενείς στο σπίτι σας;
Ναι αμέ, ό,τι ώρα να ναι.
• Φαντάζομαι ότι σε ένα μικρό νησί ένας φαρμακοποιός αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τους κατοίκους.
Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια. Εδώ οι γιατροί μέχρι πρότινος έρχονταν για 15 ημέρες, 20 ημέρες, μια εβδομάδα… Αλλαζαν συνέχεια. Δεν μπορούσαν λοιπόν να ξέρουν το ιστορικό του κάθε ασθενούς. Αυτό δημιουργεί δυσκολίες και στους ασθενείς αλλά και στους γιατρούς, όπως αντιλαμβάνεσθε. Εμείς μετά από τόσα χρόνια γνωρίζουμε καλύτερα το ιστορικό του κάθε ασθενούς, κι έτσι οι γιατροί ζητάνε από εμάς κάποια ενημέρωση για κάποια περιστατικά. Εμείς τα ξέρουμε από πρώτο χέρι, ξέρουμε τι φάρμακα παίρνουν, τι έχουν περάσει και είμαστε δίπλα τους.
• Τέσσερα χρόνια μετά, αισθάνεστε δικαιωμένος από την απόφασή σας να μετακομίσετε στους Λειψούς;
Ναι. Είμαστε καλά εδώ… Βοήθησαν βέβαια και ο πρώην δήμαρχος Μπενέτος Σπύρου και ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Δωδεκανήσου Νίκος Φουτούλης και ο σημερινός δήμαρχος Φώτης Μάγγος που είναι δίπλα μας. Ειδικά ο πρώην δήμαρχος και ο πρόεδρος του Συλλόγου μας βοήθησαν πάρα πολύ τον πρώτο καιρό με την γραφειοκρατία που συναντήσαμε. Ακόμα και σήμερα ο κ. Φουτούλης χωρίς να ανήκουμε καν στον Σύλλογο Δωδεκανήσου, μας βοηθά και πάντα είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαστούμε.
• Η προοπτική είναι να μείνετε μόνιμα με την οικογένεια εκεί;
Ναι, δεν υπάρχουν άλλα πλάνα προς το παρόν. Είμαστε εδώ και είμαστε καλά.
• Ελλείψεις σε φάρμακα υπάρχουν λόγω της απόστασης από τα μεγάλα αστικά κέντρα;
Ναι υπάρχουν. Όπως σε όλα τα φαρμακεία. Απλά το θέμα είναι ότι σε αυτά τα μικρά νησιά, όπως είναι οι Λειψοί, η ροή των φαρμάκων είναι κυκλική. Οι πελάτες μας είναι σταθεροί και τα φάρμακα που παίρνουν κάθε μήνα είναι γνωστά, και θα μπορούσε να διευθετηθεί καλύτερα η προμήθεια των φαρμάκων.
• Εχετε κληθεί να αντιμετωπίσετε περίεργα περιστατικά εκεί στους Λειψούς;
Πάρα πολλά, άπειρα! Τροχαία το καλοκαίρι, νησί χωρίς γιατρό πέντε ημέρες συνεχόμενες, τσιμπήματα από φίδια, διακομιδές χωρίς γιατρό, εγκεφαλικά, εμφράγματα… Πάρα πολλά. Κάποια περιστατικά που αντιμετωπίσαμε εδώ, ως φαρμακοποιοί στην πόλη δεν θα τα βλέπαμε ποτέ στη ζωή μας. Θα παίρναμε σύνταξη και δεν θα τα είχαμε δει ποτέ.
• Οι ρυθμοί των Λειψών πώς σας φαίνονται;
Υπάρχουν όλες οι δομές πάνω στο νησί. Από παιδικό σταθμό μέχρι Λύκειο, έχει 200 παιδιά το νησί. Εχουμε τα πάντα, ταχυδρομείο, τράπεζες, καθηγητές για μουσική, για πιάνο, για κιθάρα…
• Δεν σας λείπει κάτι;
Όχι.
• Πρόσφατα βραβευτήκατε από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Δωδεκανήσου μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους σας για την τόλμη σας να λειτουργείτε φαρμακείο σε ακριτικά νησιά.
Ναι, ήταν τιμητικό για εμάς, ήταν πολύ ωραία, ευγενική και όμορφη κίνηση εκ μέρους του Φαρμακευτικού Συλλόγου Δωδεκανήσου.
• Όταν αποφασίσατε να μετακομίσετε στους Λειψούς υπήρχαν φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι που προσπάθησαν να σας μεταπείσουν;
Πώς δεν υπήρχαν… Υπήρχαν! Είστε τρελοί, μας έλεγαν! Ψάχναμε στον χάρτη για να τους δείξουμε πού είναι οι Λειψοί… Μας έλεγαν, πού πάτε, ξανασκεφτείτε το!
• Ηταν πάντως παράτολμη απόφαση…
Ηταν!
• Αλλά σας βγήκε σε καλό.
Βγήκε σε καλό ναι. Υπήρχε και το κίνητρο, ήταν και οι κάτοικοι που μας αγκάλιασαν από την πρώτη ημέρα κι αυτό μας ενθάρρυνε για να κάνουμε αυτό το βήμα.
• Το παιδάκι σας πόσων ετών είναι;
Είναι δύο ετών.
• Η ζωή που έχετε σήμερα στους Λειψούς είναι αυτή που θέλετε και για το παιδί σας;
Κι εγώ και η σύζυγός μου είμαστε από χωριά, έξω από την Καλαμάτα και έξω από την Καβάλα. Μεγαλώσαμε σε χωριό… Το άσχημο είναι πως ο μικρός είναι μακριά από τις γιαγιάδες, και τους παππούδες αλλά κι εδώ όλοι έγιναν γιαγιάδες και παππούδες! Ερχονται, τον παίρνουν από το φαρμακείο, τον πηγαίνουν βόλτα… Οπου βρει κόσμο απλώνει το χέρι και φεύγει! Ακόμα και οι τουρίστες που έρχονται το καλοκαίρι και μας γνωρίζουν, παίρνουν το παιδί, το πάνε βόλτα. Ειδικά όταν έχει κίνηση και περισσότερη δουλειά, έχουμε πολλές νταντάδες που μας βοηθούν! Εδώ οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πιο καθαρές, δεν έχουν τα προβλήματα της πόλης, δεν υπάρχει κίνηση, βαβούρα, πίεση… Αυτά δεν υπάρχουν εδώ.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
