Γράφει ο Σωτήρης Ντάλης
Ένας επιστήμονας καθίσταται διανοούμενος όταν μπορεί να συνδυάσει την επιστημονική γνώση του με τον δημόσιο λόγο και με τη λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών.
Σε αυτό το πλαίσιο θα επιχειρήσω να σταθώ κι εγώ σήμερα δίπλα σας σε αυτή την όμορφη εκδήλωση, και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές της και ιδιαίτερα τη Δωδεκανησιακή Μέλισσα και την πρόεδρό της, κυρία Μαίρη Μοσχή. Η Δωδεκανησιακή Μέλισσα, αποτελεί μια νησίδα ποιότητας και το έργο της υπογραμμίζει τη δύναμη της ελπίδας.
Όταν ο αγαπημένος φίλος μου, Μιχάλης Μαυρίκος με σύστησε για πρώτη φορά στον Γρηγόρη Παλλά, είδα μια ήρεμη προσωπικότητα με καθαρό βλέμμα.
Με τη δεύτερη συνάντησή μας, κατάλαβα πως πρόκειται για έναν αρκετά πιο πολυδιάστατο και βαθύ άνθρωπο, από όσο δείχνει με την πρώτη ματιά.
Ο συμμαθητής του Γρηγόρη Παλλά και εξαιρετικός συγγραφέας με πλούσιο έργο για τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, Κώστας Σκανδαλίδης, μέσα από την εύστοχη παρουσίαση της ζωής του Γρηγόρη Παλλά, μάς δείχνει πως η ζωή είναι μια μοναχική περιπέτεια όπου είσαι ο ήρωας.
Ο σπουδαίος γαλλοαλγερινός νομπελίστας Αλμπέρ Καμί είχε δηλώσει πως αν έγραφε ένα βιβλίο για την ηθική με 100 σελίδες, οι 99 θα έμεναν λευκές και η τελευταία θα έγραφε:
«Δεν γνωρίζω άλλο χρέος από την αγάπη».
Εδώ στο βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας, όλες οι σελίδες είναι γεμάτες αγάπη.
Κυρίες και κύριοι, ο Απόστολος Παύλος στην Πρώτη Επιστολή προς Κορινθίους, υμνεί τρεις αρετές: την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Το τραγούδι της ζωής του Γρηγόρη Παλλά είναι μια σύνθεση πάνω σε αυτές τις τρεις έννοιες.
Πολλές φορές χρησιμοποιώ στα μαθήματά μου για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, την Πρώτη Επιστολή προς Κορινθίους και ρωτώ τους φοιτητές τι ήταν αυτό που έκανε έναν σημαντικό πολωνό συνθέτη, Ζμπίγνιεφ Πράισνερ, το 1993, να συνθέσει το έργο «Τραγούδι για την ενοποίηση της Ευρώπης», εμπνεόμενος από τον ύμνο σε αυτές τις τρεις αρετές και μάλιστα να επιλέξει η σύνθεση να αποδοθεί στα ελληνικά.
Το παιδί της μεταπολεμικής Λίνδου, ξενιτεύτηκε όπως χιλιάδες νέοι εκείνα τα δύσκολα χρόνια, με μοναδικό εφόδιο την αγάπη του για τη ζωή και τον άνθρωπο. Με μια ήρεμη ευφυΐα, πέρασε από σαράντα κύματα και πέτυχε.
Η γενιά του Γρηγόρη Παλλά, από εκεί που δεν είχε στο σπίτι ρεύμα, έφτασε στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης.
Σήμερα, είναι εδώ δίπλα μας αυτός ο έφηβος που περιγράφει με εύστοχο τρόπο και εύληπτο λόγο ο Κώστας Σκανδαλίδης.
«Ο δρόμος που πάει προς τα πάνω είναι ο ίδιος δρόμος που πάει προς τα κάτω». Θα μπορούσε άραγε αυτή η κρυμμένη αναφορά στον Ηράκλειτο να λειτουργήσει και ως συναισθηματικό κέντρο για όλο το βιβλίο που παρουσιάζουμε απόψε; Ξεκάθαρα, ναι.
Η ανακεφαλαίωση του παρελθόντος είναι κεντρικής σημασίας για το βιβλίο. Κι εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε πως, μνήμη δεν σημαίνει απλώς ότι κάνουμε «ανασκαφή» στο παρελθόν. Είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο.
Το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας, είναι ένας στοχασμός για τη μνήμη. Ο συγγραφέας το κάνει αυτό με τρόπο διακριτικό αλλά βαθύτατα στοχαστικό.
Το βιβλίο που παρουσιάζουμε, μάς προσφέρει τη βιωματική γνώση του «άλλου». Η δική μου ανάγνωση πάνω στη βιωματική γνώση του Γρηγόρη Παλλά, στέκεται με μεγάλο σεβασμό πάνω σε τρία στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού από τη Λίνδο. Στην αίσθηση της ταυτότητας που δεν έχασε ποτέ σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ακόμα και όταν ένιωσε ναυαγός. Στην έννοια της προσωπικής ευθύνης και τέλος στην ελεύθερη βούληση.
Το βιβλίο είναι ένας έξυπνος οδηγός για το πως θα γίνουμε καλύτεροι.
Ο πιτσιρικάς από τη Λίνδο μάς λέει:
– Πώς να µη βιάζεσαι και να µην πανικοβάλλεσαι.
– Πώς να αντέχεις τις κακοτυχίες και να καταφέρνεις να αναγνωρίζεις τις δυσκολίες ως ευκαιρίες για την εξέλιξή σου.
– Πώς να γίνεις εσύ ο πρωταγωνιστής της ζωής σου, χωρίς να επηρεάζονται οι αποφάσεις σου από τον περίγυρο.
– Πώς να εµπεδώσεις ότι ο φθόνος και η κακοήθεια προσωρινά µόνο µπορούν να σε βλάψουν . Γιατί ο µνησίκακος κουτσοµπόλης στο τέλος αποκαλύπτεται.
– Πώς τα πράγµατα βελτιώνονται όταν δρας αντί να ανησυχείς.
– Πώς να γίνεις η πιο θετική εκδοχή του εαυτό σου.
Η δύναμη της ελπίδας είναι το μήνυμα που μάς στέλνει ο Γρηγόρης Παλλάς μέσα από το βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη.
Έχουμε ανάγκη αυτή τη δύναμη της ελπίδας περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Σε λίγες μέρες στις 28 Νοεμβρίου η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γιορτάσει την Ημέρα της Μεσογείου. Στη Μεσόγειο λοιπόν, αυτή τη μεγαλοπρεπή, βαθιά και εκτεταμένη θάλασσα, με το κιάλι του νου, να συνεχίσετε να εντοπίζετε τα πλοία της αισιοδοξίας. Αυτό μας ζητάει να κάνουμε ο Γρηγόρης Παλλάς.
Κλείνοντας τη σύντομη αναφορά μου στο βιβλίο, θα επιχειρήσω να απαντήσω με λίγες λέξεις για ποιούς λόγους έγραψε αυτό το βιβλίο ο Κώστας Σκανδαλίδης. Σίγουρα για τον παιδικό φίλο του των πέτρινων χρόνων, τον συμμαθητή του, τον Γρηγόρη από τα θρανία του «Βενετόκλειου». Όμως, πολύ περισσότερο για το παιδί από τη Λίνδο που με τόλμη και κουράγιο, αποφάσισε να πάει κόντρα στο κύμα.
Και να μην ξεχνάμε κάτι ουσιαστικό. Τα βιβλία δεν ολοκληρώνονται με την τελευταία τελεία. Συνεχίζονται στις ζωές των ανθρώπων.
*Το κείμενο του καθηγητή και προέδρου του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών αποτέλεσε την ομιλία του στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου.
Πηγη: rodiaki.gr
