Για παράδειγμα, ο κόλιανδρος, το μηλικό οξύ (στα σταφύλια), το κιτρικό οξύ (στα εσπεριδοειδή), το σουκινικό οξύ (στα μήλα και στα βατόμουρα), οι πηκτίνες (στα μήλα και στη φλούδα και στον πολτό των εσπεριδοειδών) και η χλωρέλλα (ένα είδους πράσινου φυκιού) έχουν φυσικές ιδιότητες χηλίωσης, δεσμεύουν και απομακρύνουν τα βαρέα μέταλλα από τον οργανισμό.
Τα φρούτα και τα λαχανικά επίσης βοηθούν, κάνοντας το σώμα πιο αλκαλικό, ώστε να διατηρεί τη σωστή ισορροπία το pH στον οργανισμό.
Η αγκινάρα, που είναι κυριολεκτικά το λουλούδι του γνωστού αυτού φυτού, έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά τόσο ως τρόφιμο όσο και ως φάρμακο. Αυτό το εδώδιμο λουλούδι είναι πλούσια σε συστατικά που προστατεύουν το ήπαρ, καθώς και σε κυναρίνη, ένα συστατικό που διεγείρει τη λειτουργία του ήπατος και της ουροδόχου κύστης.
Οι αγκινάρες προστατεύουν και αναγεννούν τα κύτταρα του ήπατος, διεγείρουν την παραγωγή της χολής και προφυλάσσουν το σώμα από τις βλαβερές τοξίνες.
Υποστηρίζουν επίσης τη λειτουργία των νεφρών.
Οι αγκινάρες προστατεύουν τα επίπεδα γλουταθειομίνης του ήπατος από την καταστροφή, λόγω των διάφορων οξειδωτικών παραγόντων.
Πηγή: ygeiamou.gr
