Τι και αν επιστήμη και τεχνολογία αναπτύσσονται ραγδαία, κάνοντας (συνήθως) πιο εύκολη τη ζωή μας, η φύση – και συγκεκριμένα η ανθρώπινη – θαρρείς και θα παραμείνει για πάντα ένα γοητευτικό μυστήριο.
Αυτό επιβεβαιώνει άλλωστε και η τελευταία πρωτοποριακή ανακάλυψη σχετικά με την αρχιτεκτονική του ανθρώπινου σώματος, το οποίο φαίνεται πως κρατούσε καλά… κρυμμένο ένα όργανο!
Όσο απίστευτο και αν ακούγεται είναι πέρα για πέρα αληθινό και επιστημονικά πλέον διαβεβαιωμένο.
Το μεσεντέριο, όπως ονομάζεται το νέο όργανο του πεπτικού μας συστήματος, θεωρούνταν μέχρι σήμερα απλά ένα σύνολο αποσπασματικών δομών. Πρόκειται για μια διπλή πτυχή του περιτόναιου* που το συνδέει με το κοιλιακό τοίχωμα.
Αντί όμως για απλό δομικό στοιχείο του πεπτικού συστήματος, οι επιστήμονες ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι αποτελεί ένα όργανο, του οποίου ωστόσο η ακριβής λειτουργία δεν είναι ακόμα ξεκάθαρη.
Όπως υποστηρίζει πάντως ο ερευνητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Limerick, J Calvin Coffey, ο οποίος «εντόπισε» το μεσεντέριο, η ανακάλυψη του νέου αυτού οργάνου θα αλλάξει τα δεδομένα, τόσο στη διάγνωση παθήσεων όσο και στην ιατρική γενικότερα.
«Όταν αντιλαμβανόμαστε το μεσεντέριο ως ανεξάρτητο όργανο, μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τις ασθένειες στην κοιλιακή χώρα, λαμβάνοντας υπόψη το νέο αυτό παράγοντα. Πλέον γνωρίζουμε την ανατομία και τη δομή. Το επόμενο βήμα είναι η λειτουργία. Όταν την κατανοήσουμε και αυτή, θα μπορούμε να εντοπίσουμε τη μη φυσιολογική συμπεριφορά και να την αναγνωρίσουμε ως ασθένεια. Όλα αυτά θα αποτελέσουν και τον ξεχωριστό κλάδο της μεσεντερικής επιστήμης», εξήγησε ο Coffey στην Independent.
H μελέτη στην οποία περιγράφεται το νέο όργανο, αλλά και όσα γνωρίζουν οι επιστήμονες γι΄ αυτό, δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό The Lancet.
*Τι είναι το περιτόνιο
Αποτελεί μια λεπτή και διάφανη μεμβράνη, που καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια της περιτοναϊκής και πυελικής κοιλότητας, καθώς και όλα τα σπλαγχνικά όργανα που περιέχονται εντός αυτών (ήπαρ, σπλήνα, έντερο, μήτρα, ωοθήκες).
Η μεμβράνη αυτή αποτελείται από δύο στιβάδες: η μία καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια του τοιχώματος της περιτοναϊκής κοιλότητας (και λέγεται τοιχωματικό περιτόναιο), ενώ η άλλη στιβάδα καλύπτει τα σπλάγχνα και τα σταθεροποιεί ως προς το τοίχωμα της περιτοναϊκής κοιλότητας (σπλαγχνικό περιτόναιο). Μεταξύ των δύο περιτοναϊκών στοιβάδων υπάρχει κοιλότητα που ονομάζεται περιτοναϊκή κοιλότητα. Εντός αυτής της κοιλότητας υπάρχει υγρό το οποίο δρα ως λιπαντικό, επιτρέποντας στις δύο στιβάδες να γλιστράνε η μία πάνω στην άλλη, διευκολύνοντας έτσι την ενεργητική και παθητική κίνηση των κοιλιακών οργάνων.
