Ο Τουρισμός, μας αφορά όλους, αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια! του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά

(Πραγματεία ΤΕΣΣΆΡΏΝ ΜΕΡΏΝ…

Μια πραγματεία, με θέμα: Την κατάβασή μας, ως τον “κάδο της ιστορίας του μη χειρότερα”, απ’ τα Ρεκόρ του μοντέλου της γερμανικής TUI.)

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου.

Μ Ε Ρ Ο Σ Τ Ε Τ Α Ρ Τ Ο: (Δ)

Συμπληρώνοντας & παραφράζοντας -αβίαστα κι επί τω αληθέστερω- το αναγνωριστικό σλόγκαν της -πρόσφατης- 11ης Γενικής Συνέλευσης του Ξ.Ε.Ε. (Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας), φτάνουμε να λέμε κι εμείς, πως: «Ο Τουρισμός μας αφορά όλους. Αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια!». Ενώ και το μοντέλο υπερανάπτυξης του μαζικού τουρισμού της γερμανικής TUI, που διακονούμε, μας στέλνει, ασυνόδευτους, όλους, προς το γκρεμό του: “μη χειρότερα”…

Έτσι, με την ίδια αυτή εισαγωγή του τέταρτου, ξεκινούσε η εισαγωγή του πρώτου, δεύτερου &, τρίτου Μέρους της παρούσας πραγματείας, την οποία και εδώ, ολοκληρώνουμε, με το τέταρτο Μέρος. Επικολλώντας, αμέσως, το σύνδεσμο του (Α) Μέρους:

Επικολλώντας, επίσης, εδώ & το σύνδεσμο του δεύτερου (Β) Μέρους, που αμέσως ακολουθεί:

Επικολλώντας, επίσης και εδώ, το σύνδεσμο, του τρίτου (Γ) Μέρους, που αμέσως ακολουθεί:

…

ΚΕΦΆΛΑΙΑ: 1), 2), 3), 4), 5), 6), 7), …

Έτσι, φτάσαμε στο τέταρτο και τελευταίο, αυτό Μέρος της πραγματείας, για την αξιολόγηση του Τουριστικού Κλάδου που πάσχει: απ’ την άναρχη υπερΑνάπτυξη και Υπερχρέωσή του, τη χρόνια ελλειμματική του λειτουργία, τη τουριστική του ελεφαντίαση και την ανάρμοστη παρασιτική του εξωστρέφεια. Για το τελευταίο χαρακτηριστικό -στη χρονιά του 2020 & της βαθιάς κάμψης, στην τουριστική μας κίνηση, απ’ τον Covid-19 και τα Longdonw- έφτασε να αποτυπώνεται ως & στην επιδραστικότητά του, στα εθνικολογιστικά μας μεγέθη. Όπου, με τη μείωση των τουριστικών μας εσόδων.-στο 2020- κατά: 13,86 δισ. €, απ’ το: 2019. Είχαμε μείωση & της αξίας εισαγωγών, που έχτιζαν το τουριστικό μας προϊόν, κατά 10 δισ. €. Μείωση εισαγωγών, ίση με την αντισταθμιστική μας ωφέλεια, κατά 70%, περίπου, ως ποσοστό ανάκτησης της απώλειας των εσόδων μας απ’ τον Τουρισμό, λόγω του Covid-19!

[Το γεγονός ότι, το Υπουργείο Οικονομικών, στα οικονομετρικά σχεδιάσματά του, αθροίζει και τα Τουριστικά μας Έσοδα, μαζί με τις Εξαγωγές, του Ισοζυγίου “Εξωτερικών Συναλλαγών”, είναι ένα ζήτημα που αξίζει για να κανχάζει κανείς -αν δεν μπορεί κλάψει, γοερά μάλιστα- για το επίπεδο των Αρίστων & Ταγών, του Επιτελικού Κράτους, που φροντίζουν για το μέλλον του τόπου μας;]

Συνεπώς, η λειτουργία του τουριστικού Κλάδου, πάσχει από σοβαρότατες νόσους, τις οποίες και προκάλεσε ο -ασκούμενος, στον Κλάδο αυτόν- υπερδωδεκαετής “αθέμιτος ανταγωνισμός”, των Καρτέλ της γερμανικής TUI. Σε βαθμό, ώστε, ο Κλάδος Τουρισμού, αντί “να βγάζει το ψωμί του”, να φτάνει στο σημείο -με την αυτοπαγιδευτική του μονοκαλλιέργεια- να παρασιτεί, πάνω στους άλλους Κλάδους και Τομείς της οικονομίας…

Και ενώ καθαρογράφαμε το τέταρτο αυτό Μέρος της πραγματείας μας, για τον ελληνικό τουρισμό, η Τ.τ.Ε., έδωσε στη δημοσιότητα και τη συνολική τουριστική κίνηση του 2023, με ενσωμάτωση της κίνησης του Δεκέμβρη του 2023. Με τα Έσοδα, απ’ το Τουρισμό, στα: 20,456 δισ. € & τις Αφίξεις: 32.735.200 τουρίστες. Ώστε να σημειώνουμε και

Πανωλεθρίαμβο, στα Ρεκόρ του Tour Επιχειρείν, μεταξύ, 2019 & 2023.

Στην περίοδο που είχαμε:

– Αύξηση εσόδων, απ’ τα 18,1 δισ. €, σε 20,5 δισ. €.

– Αύξηση ξενοδοχειακών κλινών, κατά: + 6%, στην ίδια αυτή περίοδο, του 2019 – 2023.

(με 24% του συνόλου τους, σε 5άστερα.). Ωστόσο, λόγω μεσολάβησης του πληθωρισμού, μπορούμε να κάνουμε & τις ακόλουθες προσεγγίσεις, όπως:

– Το Ποσοστό Τουριστικών Εσόδων μας στο ΑΕΠ:

από 9,97%, το 2019, έπεσε στο: 9,17%, το 2023.

– Μείωση του ποσοστού της συμμετοχής των Τουριστικών Εσόδων, στο ΑΕΠ, μεταξύ, του: 2019 & του: 2023, κατά (-8,2%).

[Αλήθεια! Ποιο άλλο, αδιαμφισβήτητο, μέτρο υπάρχει, που να καταδείχνει το βαρίδι -παρά τη διόγκωση του τουρισμού & τα νέα του ρεκόρ, σε αφίξεις & έσοδα- και τη διαρκώς μειούμενη οικονομική του συμβολή, στο ΑΕΠ μιας χώρας, σε κρίση & στασιμότητα;;;]

Κι απ’ τη δημοσίευση αυτή, της Τ.τ.Ε., έχουμε:

– Τη Μέση Δαπάνη, ανά Τουρίστα, στα: 625 €, το 2023. Όταν, η αντίστοιχη δαπάνη, στην Ισπανία & Ιταλία, φτάνει να ξεπερνά τα: 1.700 €/τουρίστα!

Κ.8) ΆΛΛΕΣ ΚΎΡΙΕΣ ΌΨΕΙΣ ΕΠΙΒΑΡΎΝΣΕΩΝ, ΑΠ’ ΤΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΝΆΠΤΥΞΗ & ΤΟ ΚΟΜΒΙΚΌ ΣΗΜΕΊΟ ΆΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΤΩΝ ΚΑΡΤΈΛ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI, ΣΤΟΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΌ ΤΟΜΈΑ.

Μια ακριβέστερη αποτίμηση των οικονομικών αποδόσεων τ’ ελληνικού τουρισμού συναρτάται & με προσδιορισμό των ετήσιων αποδόσεων του, ανά κλίνη, στο ξενοδοχειακό μας δυναμικό. Κι οι αποτιμήσεις μας αυτές, συγκεκριμενοποιούν και δυσμενοποιούν -ακόμα πιο πολύ- τις τουριστικές μας αποδόσεις. Συγκροτούνται με τη μαθηματική σχέση, που -στην περίπτωση της χώρας- δείχνει να μας “σκοτώνει”! Καθώς, τα αποτέλεσματα της, συνιστούν αντικειμενική οικονομική αποτίμηση μιας ακόμα ελλειμματικότερης και εξόφθαλμα, μη βιώσιμης, τουριστικής μας αποδοτικότητας. Μια αποτίμηση που συναρτάται με το συνδυασμό: της χαμηλής τιμής του τουριστικού προϊόντος, ανά διανυκτέρευση. Μια τιμή, που είναι συνεχώς, κάτω απ’ το κόστος παραγωγής, στον τουρισμό, μα κάτω απ’το μισό των τιμών π’ “απολαμβάνουν” οι συμπολίτες μας του “Εσωτερικού Τουρισμού”. Κάτω & του μισού, επίσης, των προσφερόμενων τιμών, των άλλων, τουριστικά, χωρών. ΕΠΊ, έναν Συντελεστή Διανυκτερεύσεων, που εξάγεται, απ” την ετήσια πληρότητα κλινών κι ο οποίος, είναι ο χαμηλότερος παγκοσμίως! Ώστε,με ισχνότατες ετήσιες ξενοδοχειακές πληρότητες, διαχρονικά, να εμπεδώνουμε μια καθήλωση, σε περισσότερο αρνητικές τουριστικές αποδόσεις, οι οποίες μας διακρίνουν σε παγκόσμια κλίμακα, στο τουρισμό. Καθώς μας επιβαρύνουν κιόλας, με παράπλευρες κακοήθεις καχεξίες και λοιπές δυσκαμψίες, στο συνολικό παραγωγικό μοντέλο, που χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση για να στοιχειοθετηθούν & να αναδειχθούν ευρύτερα. Κι εμείς εδώ προβήκαμε, μόνο σε κάποιες νύξεις! Με νύξεις όμως που μας αποκαλύπτουν κι ως μη βιώσιμους στο τουρισμό κι όχι μόνο σ’ αυτόν!

Επομένως χρειάζεται να επανεκτιμήσουμε και να διερευνήσουμε, περαιτέρω, την τουριστική μας υπερΑνάπτυξη, υπό την οπτική ενός πρίσματος το οποίο κι εκθέτουμε ακολούθως. Όπως είν’ οι αιτίες, αλλά κι οι συνέπειες, απ’ τη διάγνωση της διόγκωσης του μονοκαλλιεργητικού παθογενούς μοντέλου τ’ ελληνικού τουρισμού που εκθέσαμε ήδη. Κι οι οποίες, μας βάρυναν αφόρητα, σε ότι αφορά και τη στενή τουριστική μας περίοδο, που εξακολουθεί να μας κατακρημνίζει, με αρνητικές τις οικονομικές αποδόσεις του, στο προϊόν. Ενώ, οι υπερΕπενδύσεις στο τουρισμό, εξακολουθούν, μοιραία να εξωθούν, ασταμάτητα, στην επαύξηση της υφιστάμενης στενότατης τουριστικής μας περιόδου. Προκαλώντας και περαιτέρω πίεση: για τη μείωση των τουριστικών τιμών & για την ακόμα μεγαλύτερη συμπύκνωση της τουριστικής κίνησης, στην υψηλή περίοδο της θεματικής, του Ήλιος & Θάλασσα. Παραμένει, άλλωστε, να είναι απορίας άξιο το ερώτημα: σε πόσο χαμηλότερη τιμή, ανά κλίνη -απ’ την υφιστάμενη- θα προτιμά, στο εξής, ένας τουρίστας, να φιλοξενηθεί, στη σεζόν της χαμηλής τουριστικής ζήτησης -ώστε να ανασχεθεί και η στενότητα της τουριστικής περιόδου- αν και στη σεζόν, υψηλής τουριστικής ζήτησης, οι τιμές μας είναι τόσο πολύ χαμηλές;;;

Καθόλου τυχαία, βέβαια, που ο Καναδικός Οίκος αξιολόγησης, DBRS -παρά την απόδοση οριακής αναβάθμισης στην Ελλάδα- σημειώνει & τα εξής, πως: “Για την επενδυτική βαθμίδα, την οποία, ως Οίκος, δώσαμε στη Ελλάδα, εξακολουθούμε να κρατάμε επιφυλάξεις. Εξ αιτίας προκλήσεων, π’ επιμένουν να πλήττουν τη χώρα στο Τραπεζικό της Τομέα, ιδίως. Ένεκα της μεγάλης εξάρτησής του από το Τουρισμό. Προβλέπουμε, μάλιστα, να εκδηλωθεί κι ένα μεγάλο κύμα χρεοκοπιών, στον κλάδο του τουρισμού. Ο οποίος κι αναδεικνύεται ως, ο περισσότερο ευαίσθητος” -όπως λέει, στην έκθεσή του ο Οίκος- “λόγω και του τερματισμού των ισχυρών ενισχύσεων, που αυτός έλαβε, κατά την πανδημία του COVID-19”!!!

Κατά συνέπεια. Η οπτική του Οίκου Αξιολόγησης -ο οποίος και αναβάθμισε πρώτος τη χώρας μας- δεν θεωρεί καθόλου ρόδινα τα πράγματα! Ιδίως, μάλιστα, στο Τραπεζικό & Τουριστικό τομέα της οικονομίας, όπως θίγουμε κι εμείς εδώ. Όταν κι οι ακατάπαυστα συνεχιζόμενες τουριστικές μας επενδύσεις, επιμένουν στην ιδιαίτερα έκθετη, σε πιστωτικούς κινδύνους, λειτουργία Τραπεζικού τομέα, όπως υπονοεί και ο Οίκος αξιολόγησης! Με τη διαχείριση π’ ακολουθείται στο πιστωτικό σύστημα της χώρας, απ’ την αρχή της εφαρμογής των Μνημονίων. Αυτά ήταν και τα αποτελέσματά της, που μας σημάδεψαν βαριά. Ενός πιστωτικού συστήματος, που δεν υπέκυψε μόνο στη οδυνηρή αναγκαιότητα τραπεζικής “ανακεφαλαιοποίησής” του, με τα: 46 δισ. €, του 2013. Αλλά εφάρμοζε τα Μνημόνια, καθώς αποστείρωνε τις πιθανότητες επανάληψης της “Ανακεφαλοποίησης”, οι οποίες & άνοιγαν νέες χαίνουσες πληγές, πολλαπλάσιας βαρύτητας. Ήταν αντίστοιχες, όμως, πρακτικών, εναρμονισμένων τακτικών και των τουριστικών αντιανταγωνιστικών μεθόδων, που εφάρμοσαν τα Καρτέλ της γερμανικής TUI…

Εδώ υπήρξε και το κομβικό σημείο, άσκησης των πολιτικών Καρτέλ, στον ελληνικό τουρισμό. Με τις εναρμονισμένες πρακτικές και τακτικές, που άσκησαν, με διαπλοκή & με τις αντιαναπτυξιακές επιλογές, των εκάστοτε Κυβερνήσεων. Κι απ’ τις ντιρεκτίβες οδηγιών, προγραμμάτων της Ε.Ε. & της “Γερμανικής Ευρώπης” και απ’ τις διοικήσεις των Τραπεζών μας! Με την αθέμιτη κι επιθετική, συστηματική Υπερμόχλευση των τουριστικών Επενδύσεων, στην -στοχοπροσηλωμένη τους, σε τουριστική υπερεπέκταση- πιστωτική πολιτική. Κ’ η επιλεξιμότητα των τραπεζικών χορηγήσεων, σάρωνε, καθολικά, κάθε πιθανό χρηματοδοτικό πόρο. Με τις εγκρίσεις δανειακών χορηγήσεων, για τουριστικές Επενδύσεις, π’ εργαλειοποίησαν μεθοδολογικά και αξιοποίησαν -σε βιομηχανική κλίμακα- μια επιλεξιμότητα, των Επενδυτικών τους σχεδίων, η οποία εξυπηρετούσε, μόνο και κατ’ αποκλειστικότητα, τα άμεσα συμφέροντα του Καρτέλ της γερμανικής TUI. Μέσα κι από τη συστηματική προβολή επενδυτικής ικανότητας, για την παγίδευση και την ενθάρρυνση, κατά τη διαδικασία διαβούλευσης -με τις Αρχές και τις Τράπεζες- του χειρισμού και της πρόταξης ενός υπεραυξημένου χρηματικού ποσού, της “ίδιας συμμετοχής” στα Επενδυτικά σχέδια. Με πόσο, με το οποίο, εξόπλιζαν υποψήφιους Επενδυτές & Ξενοδόχους. Μέσω της εικονικά προβαλλόμενης χρηματοδοτικής άνεσης υποψηφίων επενδυτών -απ’ το πουθενά- την οποία και εξασφάλιζε, όμως, η έμμεση κι άμεση, συγχρηματοδότηση των Tour Operators, του Καρτέλ της γερμανικής TUI. Μια χρηματοδότηση η οποία στήνεται και έναντι των μελλοντικών αποπληρωμών, από τις εικονικές προκρατήσεις, σε εξευτελιστικές τιμές. Αλλά με τιμές, που παγίδευαν τον κλάδο, σε ελλειμματική και μη βιώσιμη, διαχειριστική του λειτουργία και με βαριά την υπερΧρέωσή του. Μια υπερχρέωση που επέφερε και τις χαριστικές ρυθμίσεις των τραπεζικών δανείων, με χαριστικές διαγραφές, μεγάλου μέρους των δεδουλευμένων τόκων και του κεφαλαίου χορηγήσεων στους,δανειολήπτες ξενοδόχους, που όμως, αύξαναν & το κόστος των δανειοδοτήσεών τους, στις Τράπεζες, τις οποίες καθιστούσαν αδύναμες, να μπορούν να δανείσουν ανάλογα, στο επίπεδο των ευρωπαϊκών χωρών, σ’ επιτόκια χορηγήσεων. Προκαλώντας τεράστιο επενδυτικό κενό σε άλλους κλάδους και τομείς της,οικονομίας. Αφού κι η εφαρμογή Μνημονίων -π’ επέφερε κατακόρυφη μείωση των αποδοχών σ’ εργαζομένους και αρνητική εξέλιξη στο ύψος των αποταμιεύσεων- καθήλωνε & την ικανότητα των Τραπεζών, να προχωρήσουν & σε ανάλογες προνομιακές χορηγήσεις Επενδυτικών δανείων, στην οικονομία, συνολικά. Πλην του τουρισμού. Όμως, επρόκειτο για “εναρμονισμένο” σχέδιο κι ένα νόμιμα εκτελούμενο σενάριο. Και με σκηνικά, απ’ τις αθέμιτες οικονομικές συναλλαγές & τις διαδικασίες -καθολικά αντιανταγωνιστικές- που -σε Τραπεζικό επίπεδο- εκτυλίσσονταν μαζί & με άλλες διαδικασίες & πρακτικές απείρου κάλους. Με τις διαδικασίες εκείνες π’ υπονόμευαν, τόσο τον ελληνικό τουρισμό, όσο & το τραπεζικό μας σύστημα, μα κι ολόκληρη τη χώρα! Με μεθόδους & αντιανταγωνιστικές πρακτικές, που στήθηκαν και απορρόφησαν, αποκλειστικά και στο σύνολο, κάθε διαθέσιμο χρηματοδοτικό μας πόρο. Πάντα, υπέρ Επενδύσεων στον τουριστικό κλάδο & στις Α.Π.Ε, επί χρόνια και οι οποίες συνεχίζονται και εντείνονται ολοένα. Μάλιστα, σε δημοσιευμένη μελέτη, στην Καθημερινή, καταγράφηκε και μια κατασπατάληση των χρηματοδοτικών πόρων τ’ αναπτυξιακού Νόμου, 2011. Όπου διαπιστώνει ο καθένας πως, για τη δημιουργία μιας “Οργανικής Θέσης Εργασίας”, στον τουρισμό και στις ΑΠΕ, χρειάστηκε επενδυτική δαπάνη: 323.000 €! Όταν το, ανά μισθωτό, επενδεδυμένο κεφάλαιο, στη βιομηχανία, π.χ., ήταν κατώτερο κι απ’ τις 50.000 €/εργαζόμενο! Μια πολιτική, π’ ισχύει & σήμερα, με γενναίες χρηματοδοτήσεις, στα κοστοβόρα -κατασκευαστικά & Λειτουργικά- πεντάστερα μας ξενοδοχεία. Και η υψηλή κατηγορία πολυτελών, 5άστερων ξενοδοχείων, ήταν που συγκέντρωνε τα μεγαλύτερα ποσοστά αναπτυξιακών κινήτρων, των αναπτυξιακών Νόμων και την ευνοϊκότερη επιλεξιμότητα και με διαφορά, έναντι των άλλων κατηγοριών ξενοδοχείων με ολιγότερα αστέρια. Και με αποτέλεσμα, την άνοδο της ποιότητας του ξενοδοχειακού μας δυναμικού. Ώστε, σήμερα, το 1/4, κλινών, των ξενοδοχείων, να ανήκει στην υψηλή & κοστοβόρα, στη λειτουργία, κατηγορία των 5άστερων Hotels. Επειδή, η υπερπροσφορά των κλινών, της 5στερης κατηγορίας, είν’ εκείνη στην οποία στοιχίζονται, τιμολογιακά, κι όλα τα τουριστικά καταλύματα, όλων των κατηγοριών & αστέρων τους. Γι’ αυτό λοιπόν κι η πτώση τιμών, στα 5άστερα, ρίχνει και τις τουρκικές μας τιμές, συνολικά, στον κλάδο. Κι όχι σε ξενοδοχεία μόνο, που ενδιαφέρουν τη TUI. Αφού κι οι τιμές των 5άστερων ξενοδοχείων, καθορίζουν & τις τιμές, με ποσοστιαία υποκλιμάκωσή τους, σ’ όλες τις κατηγορίες ξενοδοχείων. Με αδρό τ’ αποτέλεσμα των αντιανταγωνιστικών αυτών πρακτικών, την υπερΕπένδυση & υπερΑνάπτυξη, στο Τουρισμό…

Αλλά και με συνεχή τη μείωση των τουριστικών τιμών & σμίκρυνση της τουριστικής περιόδου! Με αντανακλαστικές συνέπειες, στην οικονομική ερημοποίηση, στους άλλους Κλάδους και Τομείς της Εθνικής παραγωγής & οικονομίας! Και με την αντανακλαστική ΕΡΗΜΟΠΟΊΗΣΗ ΤΗΣ ΧΏΡΑΣ, που επέρχεται όπως στην περίπτωση, διακοπής του “ΚΎΚΛΟΥ της ΒΡΟΧΉΣ”, στο Γήινο περιβάλλον! Ένα φαινόμενο που δημιούργησε αποπνικτικούς πιστωτικούς περιορισμούς σ’ άλλους Κλάδους & Τομείς & τραπεζικό αποκλεισμό, μ’ Αποεπένδυση κι Αποανάπτυξη- στη συνολική μας οικονομία. Κι αρνητική, την οικονομική μεγέθυνση, πλην του αποθέματος & του όγκου των καταλυμάτων μας στο τουρισμό. Όπως αποτυπώθηκε άλλωστε και στο προηγούμενο μέρος της παρούσας. Με τον Πακτωλό των τουριστικών μας Επενδύσεων, που έτρεχαν & στην περίοδο των Success Story και Μνημονίων ταυτόχρονα, μ’ απόλυτη έλλειψη των Επενδύσεων, σ’ όλη την υπόλοιπη οικονομία μας. Είναι γνωστό, εξ άλλου, πως: η απουσία ικανού πιστωτικού συστήματος, όπως κι η έλλειψη της ικανής τραπεζικής λειτουργίας, καταστρέφουν την ανάπτυξη κάθε τόπου. Και με την ύφεση στην οικονομία μας, που -στην περίοδο Μνημονίων και των Success Story, στον Τουρισμό- να δείχνει μια μείωση Α.Ε.Π., στο: (-25%). Μεγαλύτερη ήταν κι η μείωση (-40%) στην αγοραστική δύναμη εργασίας με την μείωση αποδοχών των εργαζομένων και των συντάξεων, απ’ την υπερφορολόγηση των εισοδημάτων, για την εξυπηρέτηση του μεγάλου Δημόσιου Χρέους μας. “Κατακτώντας” έτσι, την οικονομική Αποεπένδυση, π’ αύξησε -υπέρμετρα- την ανεργία & εξώθησε σε μεγάλη μετανάστευση, με 500.000 νέους μακρυά απ’την Πατρίδα τους. Αφού, κατέστησαν, πλήρως απαγορευτικές & τις Επενδύσεις, ακόμα και στο επίπεδο της απλής αναπλήρωσης Αποσβέσεων & του Ακαθάριστου Σχηματισμού Παγίου Κεφαλαίου. Έχοντας φτάσει “ως το Θεό” τα τραπεζικά επιτόκια χορηγήσεων, για όλους τους άλλους Κλάδους & Τομείς, πλην του τουρισμού! Ένεκα & των απαγορεύσεων, των Μνημονίων, για την αποφυγή, στο εξής, κρατικών ενισχύσεων στη τραπεζική αγορά & αποφυγή της δημιουργίας της νέας “ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών”, στο μέλλον. Αλλά με τη συνέχιση των επιδοτήσεων, σε τουριστικά δάνεια, τα οποία και λειτουργούσαν σε βάρος των άλλων τραπεζικών χορηγήσεων! Ένα καθεστώς, δηλαδή, π’ εκτίναξε τα επιτόκια χορηγήσεων στην οικονομία, επειδή, διεύρυναν και το τραπεζιτικό Spread, στη “ψαλίδα επιτοκίων”, καταθέσεων & χορηγήσεων. Καθιστώντας απαγορευτικές τις Επενδύσεις, με όλες τις βαριές συνέπειες, που η έλλειψη αυτή φέρνει. Κι οι μεροληπτικά & μονόπλευρα, αυτές παρεχόμενες επιχορηγήσεις κι εκπτώσεις των επιτοκίων, είναι που σάρωναν, στην πράξη, όλες τις πιστώσεις των Τραπεζικών μας Ιδρυμάτων κι έδειχναν, την “εναρμονισμένη” τους εύνοια, στις τουριστικές Επενδύσεις & τις ΑΠΕ., μόνο. Αλλά με ξένα κόλλυβα & τα επιδοτούμενα τραπεζικά επιτόκια, τα οποία και προβλέπονται, από τους αναπτυξιακούς νόμους, αλλά στρέβλωναν από την υπερμόχλευση των Καρτέλ της TUI. Και οι κρατικές αυτές επιδοτήσεις των επιτοκίων Τραπεζών, επιβάρυναν Δημόσιο, μα και τις ίδιες τις Τράπεζες, σε σημαντικό βαθμό, επιφέροντας νέες, πρόσθετες στρεβλώσεις, στην αγορά. Ώστε, για ν’ αποφευχθούν “ανακεφαλαιοποιήσεις”, στο μέλλον, επιλέχθηκε κι έγινε αποδεκτό, απ’ την ελληνική πολιτεία, το υπερβολικό άνοιγμα στη “ψαλίδα επιτοκίων”, καταθέσεων & χορηγήσεων, που θα αντιστάθμιζε το κόστος των εκπτωτικών τουριστικών χορηγήσεων. Μέ ένα “Spred”, που κατέστησε ακριβή και τόσο αντιαναπτυξιακή, τη τραπεζική πίστη! Πλην του Τουρισμού και των Α.Π.Ε., γερμανικής κατασκευής & προελεύσεως. Αυξάνοντας & τις στρεβλώσεις, που υπονόμευαν το επενδυτικό κλίμα. Και κινητροδοτώντας τις τουριστικές Επενδύσεις & Α.Π.Ε., π’ ευνοούνταν, προκλητικά, από διαπλοκές της υπερμόχλευσης των τουριστικών Επενδύσεων της γερμανικής TUI & προθυμία συγκατάνευσης στα μνημονιακά κελεύσματα της μνημονιακής Τρόικα. Κι έτσι, γεννήθηκε καθεστώς, στρεβλών αναπτυξιακών κινήτρων, που ασκήθηκαν κι εφαρμόστηκαν, κατά βάση, μόνο στον τουριστικό κλάδο. Ειδικά, στη δεκαετία των Μνημονίων και Success Story του Τουρισμού διαπιστώνεται μια ιδιαίτερη ώθηση, όπως συνέτρεχαν, επίμονα κ’ οι υπέρμοχλεύσεις, υποκινούμενων -απ’ τα Καρτέλ της γερμανικής TUI- τουριστικών μας Επενδύσεων. Οι οποίες και ενθαρρύνουν, με άμεσες ή έμμεσες συμπράξεις & με φανερές ή και κρυφές συγχρηματοδοτήσεις, στο σχεδιασμό αυτόν. Αλλά & με προσφερόμενες εγγυήσεις πολλών μορφών! Κυρίως δε, με την υπερεκμετάλλευση της εργασίας. Η’ οποία, στην περίοδο των Μνημονίων & των Success Stories, καθιέρωσε μέχρι και τον “υποκατώτατο μισθό”, στα: 512 € μηνιαίως ή στο: 80%, του κατώτατου. Όταν & σήμερα, ο κατώτατος μισθός στη χώρα βρίσκεται στα 780 €! Μια βαριά μισθολογική μας καταρράκωση, η οποία εφαρμόστηκε, ιδίως, στο τουριστικό κλάδο, που καταλήξει στις Τράπεζες, με το “άνοιγμα της ψαλίδας επιτοκίων” του του Spread, το οποίο είναι, σήμερα, μεγαλύτερο, έως & 30%, από τον μ.ό. του αντίστοιχου “ανοίγματος” των ευρωπαϊκών τραπεζών. Με τα επιτόκια των χορηγήσεων, μικρότερα, έως 50%, για τα νέα αναγειρόμενα ξενοδοχεία της χώρας. Και με το άνοιγμα ψαλίδας επιτοκίων, στις Τράπεζες, που επικράτησε, ως το ανομολόγητο δικαίωμά τους, για αντιστάθμιση και συμψηφισμό του κόστους, των επιδοτούμενων επιτοκίων, του Τραπεζικού δανεισμού στο Τουριστικό κλάδο!

Κ.9) ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΔΙΑΠΛΟΚΉΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI, ΣΤΗΝ ΠΕΡΊΟΔΟ ΤΩΝ SUCCESS STORY ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΤΟΥΡΙΣΜΟΎ

Συγχρόνως, προς την περίοδο αυτή, της κρίσης των Μνημονίων και των Success Stories, στις αφίξεις τουριστών, μόνο. Παρατηρούμε, ιδίως, τη μεγαλύτερη Tour Operator, με τη δεσπόζουσα θέση της στον ελληνικό τουρισμό και διεθνώς, να είναι, εκτός από δραστήριο ολιγοψώνιο, στη τουριστική αγορά & κορυφαίο ολιγοπώλιο του τουριστικού μας προϊόντος. Με εναρμονισμένες τις πρακτικές της, με τις άλλες Τ.Ο., καθώς και τους Έλληνες Ξενοδόχους, να παγιδεύουν και το τουρισμό μας, με τη δράση τους, ως Καρτέλ. Και όπλο τους, την υπερμόχλευση των τουριστικών Επενδύσεων, στην Ελλάδα, όπως προεκθέσαμε. Αλλά & με τον πρόσθετο τρόπο, για τη γερμανική TUI, ώστε, αυτή η ίδια, εκτός και από μεγάλος αγοραστής & “ολιγοψώνιο” του τουριστικού μας προϊόντος, να εξελίσσεται σε μεγάλο πωλητή και σε “ολιγοπώλιο”, του τουριστικού μας προϊόντος. Έτσι ώστε προοδευτικά, να φτάσει να γίνει και ο μεγαλύτερος Ξενοδοχειακός Όμιλος της χώρας μας, έχοντας αποκτήσει -στην άμεση ιδιοκτησία της- έως & 50 Ξενοδοχειακά Συγκροτήματα, της 5άστερης πολυτελούς κατηγορίας καταλυμάτων, το 2019, στην Ελλάδα. Διαπερνώντας, δηλαδή, εκτός, από την πλευρά της Ζήτησης, ως Τ.Ο. και στην πλευρά της Προσφοράς του Τουριστικού προϊόντος. Καθιστώντας και το “Νόμο, Ζήτησης & Προσφοράς”, ως το πιο σύντομο ανέκδοτο, του: “Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει”, όπως έγραφα, συχνότατα, σχετικά. Ενώ, τη διαπραγμάτευση των τουριστικών μας τιμών, την έκλεισε και την σφράγισε -υπέρ της Γερμανίας- το 3ο Μνημόνιο, με την παραχώρηση και για 99 χρόνια, των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας μας, στη Γερμανική, επίσης, FRAPORT. Με ανάληψη της πλήρους λειτουργίας, από την κοινοπραξία, γερμανικής Lufthansa και Δήμου Φραγφούρτης, από το 2016. Πέρα από αυτό της Αθήνας, του Ελ. Βενιζέλος, που περιήλθε, πλέον, στα Ταμεία των Καναδών συνταξιούχων. Και με άμεση συνέπεια, το 2017, η Μέση Τουριστική Δαπάνη, να πέσει κι άλλο, σε ιστορικό χαμηλό, κάτω κι από 500 €, ανά Τουρίστα. Εξ αιτίας της TUI πετύχαμε τα Success Story στο Τουρισμό. Αλλά μόνο σε αφίξεις & την καταβαράθρωσή μας, σε αρνητικές οικονομικές τουριστικές αποδόσεις. Παρ’ ότι οδηγηθήκαμε, εξ αιτίας της, στην ποιοτική άνοδο καταλυμάτων, με τα 5άστερα, σήμερα, στο 24% των συνολικών ξενοδοχειακών μας κλινών και την ταυτόχρονη επικράτηση -παραδόξως- στη τουριστική κίνηση, του μαζικού φτηνοτουρισμού, στα κοστοβόρα -κατασκευαστικά και Λειτουργικά- 5άστερά μας ξενοδοχεία. Και με άσκηση, κακών τουριστικών πρακτικών, στα ζημιογόνα 5άστερα και τα οποία, στην υψηλή τουριστική περίοδο, “αύξαναν” και τη χωρητικότητά τους, σε κλίνες, μαζί με έλλειψη, στο προσωπικό τους και λειτουργούσαν με τις προδιαγραφές που είχαν τα 3άστερα ξενοδοχεία, καταστρατηγώντας κάθε πολιτική διασφάλισης ποιότητας και σταθερών τιμών στα ξενοδοχεία αυτά. Ώστε, ακόμα και στην καλύτερη τουριστική χρονιά -όπως λέγεται, του 2019- οι απώλειες του ελληνικού τουρισμού, να ξεπερνούν τα 10 δισ. € ή και 5,5% του Α.Ε.Π. της χώρας μας, σύμφωνα & με σχετική μας μελέτη. Ακολούθως όμως, η TUI, μέσα στην πανδημία του COVID-19 (2020 – 2022), υπό το άγχος του φόβου της, για αποκάλυψη του ρόλου της, στη νόθευση τ’ υγιούς ανταγωνισμού και της αθέμιτης λειτουργίας της και απ’ τις δυο όχθες του: “Νόμου Ζήτησης και Προσφοράς” και με σκοπό της, τη χειραγώγηση & τη μείωση, των τουριστικών μας τιμών. Κάτω κι απ’ την πίεση ή τον αντίκτυπο & των δικών μας δημοσιευμάτων, προχώρησε, η ίδια η TUI, σε γρήγορη εκμηδένιση της έκθεσής της στα 50 5άστερα ξενοδοχεία της άμεσης ιδιοκτησίας της. Εγκαινιάζοντας μια νέα στρατηγική, σ’ αυτή την περίοδο, της πανδημικής κρίσης του Covid-19. Με μια πολυμορφία άλλων συμπράξεων & με σύνθετες συνεργασίες της, με προωθημένες μεθόδους ασκούμενης διαπλοκής, με τη Τοπική Αυτοδιοίκηση (Δωδεκαννήσου π.χ.) & την Κεντρική Διοίκηση κι άμεσες συμπράξεις της με μεγάλους ξενοδοχειακούς ομίλους. Όπως την Κυπριακή Atlantica, των Υιών, του Νικολή Νικολαϊδη, τη Grecotel κ.α.. Άλλωστε, πρόσφατα, αρθρογραφήσαμε κι εμείς για ιδιαίτερες σχέσεις της TUI, με τις ελληνικές Αρχές, με σχετική και παλιότερη πραγματεία μας, όπως στο 5ο Μέρος της, που επικολλούμε αμέσως κι εδώ:

Αλλά & με άρθρο μας, με τίτλο: “Αυτοαποκάλυψη τώρα”. Ωστόσο, η Γερμανική TUI, επεκτείνει, ήδη -μ’ έμμεσο τρόπο- το χαρτοφυλάκιο ξενοδοχείων της, με διαφοροποίηση και της στρατηγικής της, για τη διείσδυσή της, στον ελληνικό τουρισμό & με ποίκιλση της εταιρικής της εικόνας. Κι αυτό το πράττει, με συμβάσεις των ειδικών τύπων και προτύπων της λειτουργίας της, με συνεργασίες, με Ξενοδόχους με κοινοπραξίες και με μεγάλους ομίλους ξενοδοχείων και μορφές επενδυτικών συμπράξεων, που φτάνουν να διαχέουν και την εικόνα της και να διασπείρουν την ευθύνη της, ελέγχοντας & πάλι, αθέμιτα, τις τουριστικές μας τιμές και σε μεγαλύτερο βαθμό, από τα πριν και για όλες τις κατηγορίες των καταλυμάτων μας. Εξωθώντας, μάλιστα, Έλληνες ξενοδόχους, να διαθέσουν, για τις τουριστικές Επενδύσεις τους, ακόμα και σημαντικά ποσά, απ’ τις Επισττεπτέες & Μη, Προκαταβολές τους για την αντιμετώπιση του Covid-19. Επιφέροντας έτσι, μετατοπίσεις και αλλαγές σε όλο το τοπίο του τουριστικού ανταγωνισμού, που φτάνει ως & την υπονόμευση του παραγωγικού μας συστήματος και της βιωσιμότητάς μας, ως χώρα…

Κ.10) Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΉ TUI, ΕΊΝΑΙ ΥΠΕΎΘΥΝΗ & ΓΙΑ ΤΗΝ ΈΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΎ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΊΑ & ΤΗΝ ΕΠΟΧΙΚΌΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΛΉΤΤΕΙ ΤΟ ΤΟΥΡΙΣΜΌ.

Στο βαθμό που η γερμανική TUI, είναι η -κυρίως- υπεύθυνη, για, την υπερεπέκταση του ελληνικού τουρισμού, στον ίδιο βαθμό είναι υπεύθυνη & για τη μεγάλη στενότητα της τουριστικής περιόδου, όπως και για την επιβάρυνση της διαχειριστικής λειτουργίας των ελληνικών Τραπεζών & για την υπερχρέωση του ελληνικού τουρισμού. Κρίνεται η κυρίως υπεύθυνη και για τις χαμηλές αμοιβές του προσωπικού, μα και για την υφιστάμενη, πια, σπανιότητα, της ανεύρεσης προσωπικού, για τη λειτουργία των τουριστικών επιχειρήσεων. Κι η έλλειψη τ’ επαρκούς αριθμού προσωπικού, είναι το χαρακτηριστικό πεδίο της αλληλεπίδρασης, του μοντέλου των “Καρτέλ της γερμανικής TUI” και του συνολικού παραγωγικού μας μοντέλου. Ενός μοντέλου που εκφράζεται & πάσχει σήμερα κι έχει φτάσει στο τέρμα του. Μοντέλο, που έχει ξεπεράσει τα κράσπεδα αντοχής του συστήματος στο κολοσσιαίο ζήτημα της τεράστιας έλλειψης προσωπικού. Του επαρκούς, δηλαδή, αριθμού και κατάλληλου, κατ’ ειδικότητα, για τη λειτουργία, όχι μόνο των ξενοδοχείων, αλλά και κρίσιμων άλλων δραστηριοτήτων εθνικής παραγωγής. Ένα πρόβλημα που, στα τελευταία χρόνια, γίνεται, ολοένα κι εντονότερο. Με τα δημοσιεύματα των εκτιμήσεων, για ελλείψεις ξενοδοχοϋπαλλήλων, στην έναρξη τουριστικών περιόδων, με 60.000 και 80.000, για το 2022 & το 2023, αντίστοιχα. Παρά την ύπαρξη και της διψήφιας, ποσοστιαία, ανεργίας των νέων, στο εργατικό μας δυναμικό!

Ακόμα και έρευνα του ΙΝ.ΣΕΤΕ, ανέδειξε, 53.000 κενές οργανικές θέσεις, σε όλο το 2023! Μα πως μπορούν να ελπίζουν, οι φορείς του τουρισμού, σε κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών τους, στο εργατικό δυναμικό; Όταν, οι ανάγκες αφορούν, σε μια χώρα, με τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα & με ραγδαία μειωμένο εργατικό δυναμικό, που καλείται να καλύψει ανάγκες, σε προσωπικό, σε Κλάδο, εκρηκτικά επεκτεινόμενο, επί ολόκληρη 12ετία, με τα διψήφια ποσοστά ανάπτυξής του, που ‘ναι, παράλληλα, Κλάδος εντάσεως εργασίας; Όταν κι η αύξηση οργανικών θέσεων, στον κλάδο, από: 130.000, το 2010, έφτασε στις: 265.000, το 2023. Κι ωστόσο, δεν μπόρεσαν να καλυφθούν οι ανάγκες τους, σε προσωπικό, ούτε απ’ τη μείωση του ποσοστού της ανεργίας, απ’ το: 28%, κατά την αρχή των Μνημονίων, στο 9% σήμερα. Μήτε & με το πρόγραμμα: “Ημέρες Καριέρας”, κάλυψαν τις ανάγκες τους. Μέσα απ’ τη χαριστική -υπέρ του τουρισμού & της TUI- επιδότηση, με 100%, στις αποδοχές τους, από δημόσια χρήματα, της ΔΥΠΑ (Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης), για το 2023 & 2024 και για 25.000 νέους εργαζόμενους, μέχρι & 7 μήνες, για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας (sik)… Πρόγραμμα, με επιδότηση 100%, τ’ ύψους 130.000.000 €, ετησίως. Πράγμα που κουμπώνει, απόλυτα, με τις ανάγκες μιας αδάπανης κάλυψης, σημαντικού μέρους του ελλίποντος προσωπικού των Ξενοδοχείων. Που αξιοποίησε -κατά 90%- ο τουριστικός κλάδος. Απασχολήθηκαν, ωστόσο, οι 208.000 εργαζόμενοι, με το 10% αυτών, δωρεάν του προγράμματος Ημέρες Καριέρας, ενώ άφησε και 53.000 θέσεις εργασίας, στο Τουρισμό, κενές, για όλο το 2023. Αλλά ούτε με σχετική βελτίωση αποδοχών, των εργαζομένων στο τουρισμό, ήταν δυνατόν να καλυφθούν οι κενές θέσεις. Απλώς, δεν υπήρξε άλλο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, για τον κλάδο και για άλλους Κλάδους & Τομείς της παραγωγής μας. Επομένως. Με ποιές άλλες προβλέψεις, κάλυψης, σε προσωπικό, διαθέτουν το θάρρος να προτρέπουν, κάποιοι, σε αιματηρές & αντιπαραγωγικές τουριστικές Επενδύσεις, που συνεχίζονται ασταμάτητα; Ιδίως όταν, ως κλάδος παραγωγής αξιολογούμενος,ο Τουρισμός, μπορεί να θεωρηθεί κι ως οικονομικό βαρίδι. Συνολικά, μάλιστα, ενώ, ο Τουριστικός Κλάδος, απασχολεί το 25% τ’ εργατικού μας δυναμικού, αποφέρει ως Έσοδό του, μόλις: 9% του Α.Ε.Π. της χώρας. Παρ’ ότι οι Δαπάνες για τις εισαγωγές του, ξεπερνούν το: 75% των Εσόδων του. Ενώ, η πλέον χαίνουσα πληγή του, αποκαλύπτεται -όπως καταγράφεται στην έρευνα τ’ ΙΝ.ΣΕΤΕ, για κρίσιμα στοιχεία του τουρισμού, το 2022, που δημοσιεύθηκε και στον “OT.gr”- πως είναι, το αρνητικότερο, οικονομικό και λειτουργικό του, στοιχείο. Αυτό, της έντονης εποχικότητας του, στο 3ο τρίμηνο του 2022. Έτσι ο ελληνικός τουρισμός, που εμφανίζει Έντονη Εποχικότητα, κατατάσσεται ως & στην αρνητική πρωτοπορία, όλων των τουριστικών χωρών της υφηλίου!!!

Μια “εποχικότητα” μας, ακριβώς, στο 3ο τριμήνο η οποία καταγράφει -σύμφωνα με την έρευνα του ΙΝ.ΣΕΤΕ- & τα εξής στοιχεία, για την Ελλάδα:

α) το 56%, στις αφίξεις τουριστών του έτους.

β) το 58%, των διανυχτερεύσεων του έτους.

γ) το 60%, των εισπράξεων του έτους.

Όμως, στο αντίστοιχο ποσοστό εποχικότητας, το 3ο τρίμηνο του 2022 για τις αφίξεις τουριστών των άλλων χωρών, είχαμε την εξής κατάταξη:

α) Στην Τουρκία, το 37%, των αφίξεων του έτους.

β) Στην Αλβανία, το 40%, των αφίξεων του έτους.

γ) Στην Ισπανία, το 42%, των αφίξεων του έτους.

δ) Στην Κύπρο, το 43%, των αφίξεων του έτους.

ε) Στην Ελβετία, το 45%, των αφίξεων του έτους.

στ) Στις Η.Π.Α., το 47%, των αφίξεων του έτους.

Κ.Λ.Π..

Ιδού κι ο σχετικός σύνδεσμος:

https://www.ot.gr/…/ellinikos-tourismos-posoi…/…

Συνεπώς, η απόκρουση του καρκινώματος της “στενής τουριστικής περιόδου”, του τουριστικού μοντέλου, που διακονούμε, σμικρύνεται, ολοένα κι απελπιστικά. Και η συγκεντρωμένη βαρύτητα τ’ ελληνικού τουρισμού. στο 3ο τρίμηνο του, με την ακατάσχετη διόγκωση τ’ αποθέματος κλινών, καταδεικνύει την οικονομική ισχνότητά του και πάντως, αντεδείκνυται για χώρα που προηγείται, ήδη, με: την αρνητική και Υπέρμετρη, διόγκωσή της στον Τουρισμό. Μια διόγκωσή της η οποία κι εργαλειοποιείται, σε βιομηχανικό βαθμό, με τις “εναρμονισμένες”, πρακτικές των Καρτέλ, της γερμανικής TUI. Κάτω απ’ τη δόλια αποσκόπησή της ν’ ελέξει & να “πειράξει” -προς συμφέρον της- το “Νόμο, Προσφοράς & Ζήτησης” στη τουριστική αγορά. Προκειμένου να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή μείωση τιμών, στα “πακέτα φιλοξενίας & διακοπών”. Εργαλειοποίηση, με υπερεπέκταση του τουρισμού, ως “το τυρί, στη φάκα”, για τους αφελείς Έλληνες Ξενοδόχους & για αβέλτερους, του πολιτικού μας προσωπικού, που κολακεύουν άκριτα, τις επιθυμίες των Toyr Επιχειρείν. Και με μοιραία συνέπεια, τη τουριστική υπερεπέκταση & την έξαρση εποχικότητας, που χαρακτηρίζει, οδυνηρά, το τουριστικό μας προϊόν! Και η έντονη αυτή τουριστική εποχικότητα, αποκαλύπτεται & καταχωρίζεται στο άρθρο του συνδέσμου που επικολλούμε κι έπεται ακολούθως:

Κι ενώ η παντελής απουσία κάθε πρόβλεψης και πολιτικής άσκησης τουριστικής δραστηριότητας στη χώρα, γίνεται πλέον, ορατή, η παράθεση ενός προηγούμενου άρθρου μας, θα συνεισφέρει στην αποσαφήνιση του θέματος. Άρθρο, το οποίο και επικολλούμε, με το σύνδεσμο που ακολουθεί:

Κ.11) ΠΛΉΤΤΕΙ & ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΎΣ ΔΕΊΚΤΕΣ ΤΟ ΜΟΝΤΈΛΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI.

Χίλιες και μια, λέξεις & μύριοι αριθμοί, μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια και μόνο πρόταση:

Η βαριά οικονομική παγίδευση του ελληνικού τουρισμού -που μας οδηγεί σε κατάρρευση, από τις εναρμονισμένες πρακτικές, του αθέμιτου ανταγωνισμού στη τουριστική μας αγορά, που εξασκούν τα τουριστικά Καρτέλ της γερμανικής TUI- αποτελεί και την κυριότερη αιτία, για πάρα πολλά απ’ τα δεινά μας. Μια παγίδευση, που δεν περιορίζεται, στις αρνητικές μακροοικονομικές επιπτώσεις, που προεκθέσαμε αλλ’ επεκτείνεται σ’ επίπεδο μικροοικονομικών ζητημάτων. Όπως είναι κι αυτά, του τιμάριθμου (& της ακρίβειας), του πληθωρισμού & των θεμάτων που αφορούν, ευρύτερα, τους όρους της -κατά Pareto- γενικής ισορροπίας, των τιμών στην ελληνική αγορά. Κι ενώ, η ακρίβεια που μας ταλανίζει καιρό, στην αγορά, είναι κατάλοιπο της υπερφορολόγησης που έχουμε, κυρίως, ως συνέπεια εξυπηρέτησης του υψηλού Δημόσιου Χρέους και υποχρεώσεων απ’ τις μεταΜνημονιακές,δεσμεύσεις στις οποίες συνέβαλε -με τα Success Story- ο ελλειμματικός μας τουρισμός. Μια επίδρασή του, δηλαδή, υπέρ της ακρίβειας, η οποία και επαυξήθηκε, με την επανάκαμψη του τουρισμού. Μια επανάκαμψη, π’ επαύξησε τις εισαγωγές. Κι οι μεγάλες αυξήσεις που παρατηρούνται στην αγορά, σε είδη ευρείας κατανάλωσης, δεν είναι επακόλουθο, μόνο, απ’ τον εισαγόμενο πληθωρισμό, της ενεργειακής κρίσης & της διεθνούς αστάθειας κι αναταραχής. Υπάρχουν και άλλες, εγχώριες συγκυρίες, που σχετίζονται με τις καταστροφές, στην παραγωγή -ζωϊκό & φυτικό κεφάλαιο- της Θεσσαλίας, από τον Daniel, τον Σεπτέμβρη του 2023. Αλλά και η συγκριτική υπέρβασή μας, στην ακρίβεια τιμών, στην πλειονότητα ειδών, απ’ την πλειονότητα χωρών της Ε.Ε. που παρατηρούμε, γίνεται με την υπέρβαση τιμών, στα ελληνικά ράφια, έναντι των άλλων χωρών. Με τις ιδιαίτερα αυξημένες τιμές του τιμάριθμου στην ελληνική αγορά. Λόγω της μεγαλύτερης φορολογίας μας, για εξυπηρέτηση του υπερβολικού μας Δημόσιου Χρέους και της ανισοσκέλειας των φόρων, υπέρ των έμμεσων, που μας διακρίνει διεθνώς.Προ πολλού άλλωστε κατείχαμε τον υψηλότερο συντελεστή Φ.Π.Α. στην Κοινότητα. Η υπερβάλλουσα ακρίβεια, στη χώρα, όμως, δεν εξαντλεί την ερμηνεία της, στη φορολογική μας διάκριση. Υπάρχουν & λόγοι που σχετίζονται με τη συντελεσθείσα τουριστική μας υπερεπέκταση. Όταν, η ραγδαία επανάκαμψη του τουριστικού ρεύματος -απ’ την κάμψη του, λόγω Covid-19- καθώς κι η συνεχής υπερεπέκταση του τουρισμού, κάτω από συνθήκες υπερεξάντλησης των εγχώριων παραγωγικών μας συντελεστών, επέτειναν κι επαύξησαν, τις εισαγωγές μας. Φτάνοντας, τη χώρα μας, στην κορυφή των 58 χωρών του Ο.Ο.Σ.Α., με το μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα! Όταν κι η σχέση μας -εισαγωγών, προς εξαγωγές- έχει φτάσει να είναι ίση, με το κλάσμα του: 3/1. Συνεπώς, εδώ, δεν είναι ο εισαγόμενος πληθωρισμός -μόνο- που προκαλείται από τη σχετική ακρίβεια που μας φέρνει το ενεργειακό, ιδίως, στις τιμές του φυσικού αερίου, διεθνώς. Αλλ’ οφείλεται & στο ειδικό βάρος κατανάλωσης του τουριστικού φορτίου, μα και στην αυξημένη επιβάρυνσή μας, στο μεταφορικό κόστος, των εισαγόμενων ειδών. Του κόστους, δηλαδή, που δεν διπλασιάζεται, απλώς, στα εισαγόμενα είδη, απ’τη διεθνή αναταραχή& τους Χούθι. Αναταραχή π’ επηρεάζει όλες τις χώρες της Ε.Ε.. Αλλά μας επιβαρύνει, πλέον, απ” το αυξημένο μεταφορικό κόστος, της -κατά 67%- μεγαλύτερης αύξησης, σε μεταφορικά, των εφοδιαστικών αλυσίδων, απ’ τις ιδιαίτερες επιβαρύνσεις των εισαγωγών μας. Και όχι μόνο, λόγω διαφοράς αποστάσεων, αλλά κι επειδή, για κάθε τρία εισερχόμενα Κοντέϊνερ προϊόντων, τα δύο, επιστρέφονται άδεια. Χωρίς προϊόντα, που θα μπορούσαν να είχαν εξάγει, οι άλλες χώρες, με εξισορροπημένο το Εμπορικό τους Ισοζύγιο… Συγχρόνως, ο τουρισμός, λόγω της εποχικότητάς του, αυξάνει -στη “Συνάρτηση του εισοδήματος και παραγωγής”- την “Αυτόνομη Κατανάλωση” και συνεπώς, τη συνολική ζήτηση στην ελληνική αγορά. Αυξάνοντάς την, -κατά το τουριστικό αγοραστικό του ισοδύναμο- που είναι αντίστοιχο, με τον εξής υπολογισμό πράξεων: (32.000.000, τουρίστες, επί 7 ημέρες / 365. Ή και με: + 5% ετησίως). Ή ακόμα, με επαύξηση στον υπολογισμό του +5%, σε: +11,5%, πάνω απ’ την κατανάλωση των 10.420.000 του πληθυσμού μας, με στάθμιση της τουριστικής μας εποχικότητας. Εξ ού, λοιπόν και οι απότομες εποχιακές πιέσεις, με αύξηση τιμών, για την αποφυγή πρόσκαιρων ελλείψεων, για όλα τα προϊόντα, εγχώρια, αλλά και εισαγόμενα. Το φαινόμενο, εξάλλου, όπου, τα προϊόντα της εγχώριας παραγωγής, φτάνουν να διατίθενται, σε χαμηλότερη τιμή -στα ράφια SM, της Ευρώπης, απ’ ότι στα δικά μας ράφια- καλά κρατεί. Έχει κι αυτό, την ακόλουθη εξήγησή του. Οι τιμές των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων που εξάγονται, καλύπτονται απ’ τα συμβόλαια πώλησής τους, με υπογραφή , στην αρχή κάθε περιόδου (συνήθως, στην αρχή του χρόνου). Και οι τιμές τους μένουν αμετάβλητες όλο το χρόνο. Ομως, οι τιμές, εγχώριας παραγωγής προϊόντων -όπως φέτα ή ελαιόλαδο κ.α.- που διατίθενται, τμηματικά, μέσα στο χρόνο, στην εγχώρια αγορά, δέχονται απότομες εποχικές αυξητικές πιέσεις, τμηματικά, όλο το χρόνο, αυξάνοντας & τις τιμές τους, λόγω υπερβάλλουσας εποχικής ζήτησης. Αλλά και στο τέλος της τουριστικής περιόδου, οι τιμές τους, δεν επανέρχονται, στις αρχικές, προ των αυξήσεων τους. Αφού ισχύει κι εδώ, ο απαράβατος κανόνας της αγοράς: “ότι ανεβαίνει τιμαριθμικά, μετά, δεν ξανακατεβαίνει, με άλλη υποχώρηση τιμών, από την πιθανή υποχώρηση της ζήτησης, στην αγορά! Ένα ακόμα στοιχείο, που επηρεάζει τον πληθωρισμό της χώρας, είναι κι οι μεγάλες αυξήσεις που σημειώθηκαν στα μισθώματα των κατοικιών. Με τις αυξήσεις τους, κατά μ.ό., 17,5%, για το 2022, σύμφωνα & με τη δημοσιευμένη σχετική έρευνα. Αύξηση, στην οποία συνέβαλε -πράγμα που αποτελεί, πια, κοινό μυστικό- η υπερεπέκταση και των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τύπου Airbnb -που συγκαταλέγεται στον κλάδο του τουρισμού- η οποία, επηρέασε -αυξητικά- και το ποσοστό του 9,2%, που είχαμε στο γενικό πληθωρισμό της χώρας το 2023. Το οποίο, εξάλλου, ήταν -σχεδόν- διπλάσιο απ’ αυτό της Ευρωζώνης. Εξέλιξη, δηλαδή, που γίνεται κοινωνικά βαρύτερη & απ’ το γεγονός, δραστικής μείωσης της ιδιοκατοίκησης, που παρατηρείται στα τελευταία χρόνια..

Κ.12) Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΉ ΚΡΊΣΗ ΚΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΤΟΥΡΙΣΜΌΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI:

– Και επιτέλους!!!

Προς τι, η Οδύσσεια των πολλαπλών Ομηρικών καταγγελιών -και στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, από το Νοέμβριο 2015- για τη γερμανική TUI;;;

Για ποια Ωραία Ελένη;;,

Ένα “άδειο πουκάμισο” ήταν όλα;;;

Μα, αν όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι αληθινά!

Τότε. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι: η ελληνική τουριστική αγορά, είναι παγιδευμένη, απ’ τα Καρτέλ, των εναρμονισμένων πρακτικών, του αθέμιτου ανταγωνισμού, σε βάρος της! Με την άσκηση των αντιανταγωνιστικών μεθόδων, που ασκούνται σε βάρος τ’ ελληνικού τουρισμού. Κατέχοντας, πλέον, τα πρωτεία -διαχειριστικά- στα ελλείμματα, του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, που διακονούμε. Εξ αιτίας του υποτιμολογημένου μας τουριστικού προϊόντος, που υπερΧρέωσε Έλληνες ξενοδόχους, χρόνια τώρα. Αλλά, το 2022 & το 2023, με τη τουριστική επανάκαμψη, τ’ εμπορικά ελλείμματα της χώρας, έγιναν πάλι διψήφια, φτάνοντας ή ξεπερνώντας τα προΜνημονιακά επίπεδα. Εμπεδώνοντας & τα αρνητικά χαρακτηριστικά μας. Αντί για μια χώρα παραγωγό, να οδηγηθούμε, σε χώρα εισαγωγών, δίχως παραγωγή που στηρίζεται σ’ ελλειμματική διαχείρισή, στο υπέρογκο Δημόσιο Χρέος και σε εύθραυστες δομές, που διακινδυνεύει, θανάσιμα, σε περιόδους, διεθνών προβλημάτων & κρίσεων! Όμως, δεν υπήρξαν παραγωγικές Επενδύσεις στη χώρα. Και όποιες επενδύσεις έγιναν, ήταν πάντα, κατώτερες των Αποσβέσεων και διοχετεύθηκαν, μόνο, στο Τουρισμό, που είναι σκέτη υπηρεσία & χωρίς παραγωγή, απ’ εναρμονισμένες πρακτικές Καρτέλ της γερμανικής TUI. Και οι συντελεστές παραγωγής, των υπηρεσιών του τουριστικού μας προϊόντος, διογκώθηκαν υπέρμετρα. Περιήλθαν, στη συντριπτική πλειονότητα, στα εισαγόμενα αγαθά κι υπηρεσίες. Ώστε, ολόκληρος ο κλάδος, με τις ελλειμματικές του αποδόσεις, να φτάσει να λειτουργεί παρασιτικά για τη συνολική Εθνική μας Οικονομία. Κι αν είναι το ακλόνητο γεγονός, πια, η καρτελοποίησή αυτή! Τότε. Δεν υπάρχει καμιά άλλη Tour Operator, που κατέχει, τέτοια δεσπόζουσα θέση, στη τουριστική μας αγορά, να μπορεί και να συντονίζει την άσκηση τ’ αθέμιτου ανταγωνισμού, στο τουριστικό προϊόν, πλην της γερμανικής TUI…

Και επειδή ισχύει το γνωστό:

“Διοικώ εστί προβλέπω”. Για το λόγο αυτό και οι αρχαίοι Ρωμαίοι -της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας- είχαν αναρωτηθεί για το εξής: “Πως να διοικήσει κάνεις μια χώρα αν δεν μπορέσει να τη μετρήσει” έλεγαν. Και το αδιανόητο κι αδιοίκητο, αυτό -όχι τόσο της χώρας, αλλά του ελληνικού τουρισμού- της εφιαλτικής έλλειψης οποιασδήποτε άλλης ορθολογικής πρόβλεψης ή και αξιολόγησης της απλής καταμέτρησης, για τη χάραξη προοπτικής, αυτό καταδεικνύει σήμερα. Κάτι, άλλωστε, που υπογράμμισε, για τη λειτουργία του Τουρισμού στην Ελλάδα και μια Ειδική Έκθεση, Ευρωπαϊκής Επιτροπής της Ε.Ε., του Τμήματος Διαρθρωτικής Πολιτικής και Πολιτικής Συνοχής, της 17ης /1ου / 2019. Όταν, για την Ελλάδα, σημείωνε & τα εξής: “Την έλλειψη Τουριστικής Διακυβέρνησης και Στρατηγικής Συνεργασίας, για τη λειτουργία του Τουρισμού”!!!

Αλλά όμως, παρά και τις διαπιστώσεις αυτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ασκούμενη, στη χώρα, πολιτική στον τουρισμό, προσδιορίζεται απ’ το πλαίσιο που αποκαλύπτει και το άρθρο που εδώ επικολλούμε, με σύνδεσμο:

Ενώ, για το βαθμό & την ποιότητα οικονομικών σχέσεων, μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, πολύ σχετικό είναι & το περιεχόμενο του άρθρου μας, που, επίσης, εδώ επικολλούμε:

Αλλά ακόμα κι όταν, η κλιματική κρίση & αλλαγή, την οποία βιώνουμε εφιαλτικά στις μέρες μας, έχει τον ίδιο τον Άνθρωπο, ως τον υπαίτιο της. Κι επειδή, οι αιτίες που προκαλούν τη κλιματική αυτή κρίση, είναι ανθρωπογενείς κι ο Άνθρωπος κατέχει πρωταρχική θέση ευθύνης σε αυτές τις κλιματικές εξελίξεις που ζούμε. Κατ’ ανάλογο τρόπο, συνάγουμε το συμπέρασμα, ότι: η μεγάλη μας θλίψη, απ’ την ελληνική οικονομική, κυρίως, κρίση, την ελληνική χρεοκοπία και τα Μνημόνια, η οποία και συνεχίζεται σήμερα, έχει, έναν κύριο, υπεύθυνο υποκείμενο, την τελευταία 12ετία, τουλάχιστον. Τον αθέμιτο ανταγωνισμό, σε βάρος του τουριστικού μας προϊόντος, που μας ασκείται απ’ τη γερμανική T.O. TUI. Που κατέχει τη δεσπόζουσα θέση, στη Τουριστική μας αγορά, εγχωρίως και διεθνώς. Και παρ’ ότι, η περίοδος της κρίσης, των Μνημονίων & των Success Story, σε αφίξεις τουριστών, δεν έχει ολοκληρώσει τη φθοροποιό δράση της, έχουμε ικανή πρόγευση & μελλούμενων, με την εγγυρότητα προβλέψεων του Ο.Ο.Σ.Α. Με κατάταξη της χώρας μας, εντός μιας λίστας προβλέψεών του! Όπου, η Ελλάδα, που ήταν μια, από τις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, το 2008, με τριπλάσιο κατά κεφαλήν Α.Ε.Π., απ’ το μ.ό. του παγκόσμιου κατά κεφαλή Α.Ε.Π., περιέπεσε, πια, στο διπλάσιο, μόλις, του παγκόσμιου δείκτη. Κι ωστόσο, η αποδοτικότητα του τουριστικού μας κλάδου -σύμφωνα με τους ευρέως γνωστούς πίνακες της τουριστικής μας σύγκρισης, μεταξύ προπορευόμενων χωρών στο Τουρισμό- όχι μόνο δεν βρίσκεται στο διπλάσιο κι αυτός, του μ.ό. της παγκόσμιας απόδοσης του τουρισμού, αλλά υπολείπεται κιόλας, κατά πολύ, απ’ την απλή συμπόρευσή του με τον παγκόσμιο μ.ό. των τουριστικών αποδόσεων.

Παράλληλα ο Ο Ο.Ο.Σ.Α., λαμβάνοντας υπόψη, τις γενικότερες προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας κι ενώ αναγνωρίζει, στη χώρα, ότι, κατέχει, ακόμα, το διπλάσιο, του παγκόσμιου μ.ό., κατά κεφαλήν Α.Ε.Π, εντούτοις, σε λίστα με προβλέψεις του, καταχωρίζει τη χώρα μας & μας κατατάσσει, για το 2050, στο: 80% του μέσου κατά κεφαλήν παγκόσμιου Α.Ε.Π.! Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν είναι πιθανόν να μας βρει και να το δούμε, ως υπαρκτά υποκείμενα. Ύστερα μάλιστα από τέτοια οικονομική αποδυνάμωση. Πως θα φτάσουμε, άραγε, να το δούμε και ως απαλήθευση, στην πρόβλεψη αυτή του Ο.Ο.Σ.Α., μέχρι το 2050- όταν στη γεωγραφική γειτονιά μας, συμβιώνουμε μ’ έναν, έκδηλα αναθεωρητικό και τόσο απροκάλυπτα επίβουλο, Γείτονα, που δεν σταματά να δείχνει τις προθέσεις του;;;

Το παραγωγικό μας μοντέλο, άλλωστε, πνέει τα λοίσθια. Αφού διολισθαίνει, ολοένα, σε μοντέλο φτηνής και υποτιμημένης μισθωτής εργασίας. Κι οι μόνοι κλάδοι παραγωγής που αναπτύσσονται στην Ελλάδα, είναι εντάσεως εργασίας -όπως και ο Τουρισμός- & αναπτύσσονται, παρά τις μεγάλες διαχειριστικές τους ζημίες, πάνω στη φτηνή εργασία. Η οποία γίνεται φτηνότερη, σαν αφορά κατά πλειονότητα, εποχιακή εργασία. [ Και παρ’ ότι έχουν πειραχτεί και οι μ.ό., των αμοιβών, στο Τουριστικό Κλάδο. Ιδίως όταν, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εικονικών υψηλόμισθων μισθωτών, που -παρ’ ότι φέρονται, συχνά, να είναι οι γόνοι Ξενοδόχων, που σπουδάζουν στο εξωτερικό- είναι οι υψηλόμισθοι του κλάδου που λαμβάνουν, το χειμώνα και το επίδομα της ανεργίας τους…].

Η χρεοκοπία ήδη, του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, που διακονούμε, αποτελεί κοινό μυστικό ακόμα και των παραγόντων της άσκησης πολιτικής στον κλάδο. Οι οποίοι θεωρούν ότι, η κατάσταση είναι, πια, δύσκολα αναστρέψιμη. Αν και παραδέχονται, πλέον, πως και οι τουριστικές ναυαρχίδες -Μυκόνου & Σαντορίνης- μπορούν να εμφανίζουν επικίνδυνα προβλήματα: με πτωτική τάση και κάμψη, των τουριστικών τους ροών και εσόδων. Κι ιδίως σε τουριστικούς προορισμούς, που απολαμβάνουν τα υψηλότερα επίπεδα τιμών διανυχτέρευσης και εστίασης. Όμως, όπως μας λέει, σήμερα ο νέος Πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Γιάννης Παράσχης, χρειάζεται, επειγόντως, η βελτίωση των δημοσίων υποδομών, ώστε να ‘ναι ανάλογες και των ιδιωτικών τους Επενδύσεων, όπως και των τουριστικών μεγεθών. Θέματα που θέτουν ζητήματα απόλυτης κι άμεσης προτεραιότητας…

Μας λέει, ακριβώς, πως, το μεγάλο κόστος, της ανεξέλεγκτης & βαριάς ζημιογόνου τουριστικής μας υπερεπέκτασης, θα πρέπει να το αναλάβει το Δημόσιο Ταμείο, μήπως και διασωθούν αυτοί οι ίδιοι! Γι’ αυτό και θα πρέπει να αναλώσουν, αυτοί κατ’ αποκλειστικότητα & το “Ταμείο Ανάκαμψης κι Ανθεκτικότητας”. Όχι σε αναλογία του: 9% του Α.Ε.Π, των Τουριστικών εσόδων ή της μηδενικής συνεισφοράς του τουριστικού μας κλάδου, στην Εθνική Οικονομία, μα κατά 100% του ευρωπαϊκού αυτού Ταμείου. Για τη συνέχιση ενός μοντέλου τουριστικής υπερανάπτυξης, όπως κι αυτού της γερμανικής TUI που διακονούμε. Δεν φαίνεται να τους απασχολεί, όμως, καθόλου το δημογραφικό ή το ασφαλιστικό που το αποδυναμώνουν -με την εποχική απασχόληση προσωπικού- και όπου, για 2.650.000 Συνταξιούχους της χώρας, εργάζονται συνεισφέρουν οι 2.300.000 μισθωτοί, μόνο. Κι οι αντινομίες αυτές, είναι πολύ χειρότερες απ’ το οικονομικό, κοινωνικό κι Εθνικό έγκλημα! Είναι ένα απόλυτο λάθος!!! Ενώ και οι πολύ μεγάλοι αριθμοί ξένων επισκεπτών, η υπερεκμετάλλευση παραλιών, το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα, μαζί με την έλλειψη χωρών στάθμευσης, όπως και τα προβλήματα Ύδρευσης και διαχείρισης, Στερεών & Υγρών Αποβλήτων, π’ εκδηλώνονται, σωρευτικά, πλέον, στη πλειονότητα τουριστικών προορισμών. Δυστυχώς όμως, η Χιονοστιβάδα καταστροφής, της Τουριστικής κι Εθνικής μας κατάπτωσης, έχει πια ξεκινήσει…

Γι’ αυτό, αν υπάρχει ακόμα καιρός, θα πρέπει να εκπονηθεί άμεσα, ένα άλλο πρόγραμμα: Εγγενούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, που σχεδιάζει τη μετατόπιση των Επενδυτικών προτεραιοτήτων μας, προς κλάδους παραγωγής προϊόντων, που είναι υψηλής τεχνολογίας και υψηλής εγχώριας προστιθέμενης αξίας. Με αξιοποίηση εγχώριων ενεργειακών & πλουτοπαραγωγικών πηγών και την εξόρυξη φυσικού αερίου. Με παράλληλη την αυτοσυγκράτησή μας, προς τους παρασιτικούς κι αντιπαραγωγικούς κλάδους οικονομίας, με τα κερδοσκοπικά ανάκλινδρα μιας εποχούμενης ξαπλώστρας χωρίς όρια. Και όχι, με τη συνέχιση της λεηλασίας, στην πάμφθηνη εργασία, των χαμηλών ειδικεύσεων & αμοιβών. Κι ειδικότερα, στον κλάδο τουρισμού, που πρέπει να λειτουργεί με βιώσιμες προϋποθέσεις. Η βασικότερη είναι: οι βιώσιμες αποδοχές των ξενοδοχοϋπαλλήλων! Για τους οποίους, μέχρι σήμερα, δεν ισχύει, ούτε η νομοθεσία του “κατώτερου μισθού”, παρά το γεγονός ότι, οι μισθοί μας, στην Ελλάδα, είναι και οι -χαρακτηριστικά- χαμηλότεροι μισθοί στην Ευρώπη. Η Βιωσιμότητα του τουρισμού εξάλλου, σημαίνει & τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, κατάργηση των αυθαίρετων και την κατίσχυση των περιβαλλοντικών προϋποθέσεων. Και ιδίως, των ορίων του, πέρα και απ’ το σοβαρό ποσοστό του κλάδου, που αφορά αυθαίρετη δόμηση & θα πρέπει να εκλείψει. Με όριο & στον αριθμό των κλινών & τον όγκο του ξενοδοχειακού μας δυναμικού, καθώς & στις σχέσεις, επιφανειών, χωρών & προϋποθέσεων, σε υποδομές & τ.μ., για κουζίνες, τραπέζια και δίκτυα κοινής οφέλειας κ.α.. Με βελτίωση της ποιότητας ζωής και των ντόπιων! Αφού, η συνεχής προσθήκη κλινών και τουριστών, δεν αποτελεί το δείκτη επιτυχίας τουρισμού, αλλά πανωλεθρίας του. Στο μεταξύ, δεν φαίνεται, στον ορίζοντα, κάποια σοβαρή και αξιόπιστη πολιτική δύναμη, που θα ήθελε να μας δώσει λύση, στο καθεστώς του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, ενώ, “βράζουμε στο ζουμί μας”, κατά το κοινώς λεγόμενο! Με τη μέθοδο του προοδευτικού μας βρασμού, όπως και στο γνωστό παράδειγμά μας,.νε τα: “βατράχια στην κατσαρόλα”!!!

– Μα πως ξεκίνησαν όλα αυτά;;;

– – Σας παραπέμπω, σχετικά, σε ένα παλιότερο άρθρο μου, με τίτλο: 《Η απόληξη στην “ιστορία της όμικρον”…》, που εδώ σας επικολλώ, με τον σύνδεσμο που ακολουθεί.

Κι όλα όσα περιγράφονται στην πραγματεία μας αυτή, που αφορούν την κατάβασή μας, στην Κόλαση του Δάντη & τ’ Αθέμιτου Ανταγωνισμού, στην αγορά τ’ ελληνικού τουρισμού, από Καρτέλ της γερμανικής TUI, δεν προέκυψαν καθόλου τυχαία. Αλλά, αντίθετα, πέτυχαν, ως αποτέλεσμα της ενάσκησης εναρμονισμένων πρακτικών, στο τουρισμό, από τους δόλιους και τους επιδέξιους λαφυραγωγούς, που βρήκαν πρόσφορο έδαφος, από την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού μας και την αβελτηρία & απάθεια, της αρμόδιας Επιτροπής Ανταγωνισμού να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, παρά και τις αναφορές & καταγγελίες μας, από τον Νοέμβριο του 2015…

Η πραγματεία αυτή, ήταν μια κατάθεση ψυχής, άνευ φόβου και πάθους, για την καταγραφή της πραγματικότητας, π’ επεκτάθηκε & σε περιοχές του δημιουργικού, μα και “ποιητικής αδείας”, της δικής μας “γαλάζιας πατρίδας” και των ονείρων μας. Μια κατάθεση ψυχής, πράγματι, μα χωρίς φόβο και πάθος. Πλην του γεγονότος πως, προετοιμάζομαι να αποστερηθώ, για πολύ -με τη μετανάστευση στο εξωτερικό- τους δυο, απ’ τους τρεις, γιους μου, εξ αιτίας της γερμανικής TUI…

πηγή: https://new-economy.gr