Ο Δε Λαστίκ στο παγκάκι με αποχαιρετά λυπημένος. Δεν άλλαξε τίποτα! Χειρότερα πάνε φωνάζει ο Χρήστος
Πήρε χαμπάρι ο Δε Λαστίκ, ξέρετε εσείς ο σταυροφόρος που έχτισε το Κάστρο και ερωτεύτηκε την Κώτισα Νερατζιώ, ότι θα σταματήσω τα μπάνια και ήταν λυπημένος. Ήξερα τι θα μου λεγε και δεν τον άφησα να τα πει.
Που θα πω τον πόνο μου, μουρμουρά, αν δεν τον πω σε σένα που είσαι ο μόνος που μακούει. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Το λένε αυτοί που κάθονται στο παγκάκι κάθε μέρα! Ένας άνθρωπος, βρε ένας άνθρωπος δεν θα βρεθεί να τα πει στους αρχηγούς! Να πει την αλήθεια! Να πει τι πρέπει να αλλάξει? Τι πρέπει να γίνει?
Ο Χρήστος δίπλα μου τον έβλεπε καλά, καλά, σκεφτικός. Ήρθα και γώ να αποχαιρετήσω και θα κούσω κατακραυγές.
Δεν γίνεται σκέφτεσαι, συνεχίζει ο Δε Λαστίκ, να είναι όλοι βολεμένοι! Δεν γίνεται να είναι όλοι ματσωμένοι! Δεν γίνεται να ήταν η προηγούμενη γενιά καλύτερη από τη σημερινή! Εμείς τότε χωρίς βοήθεια χτίσαμε ολόκληρο Κάστρο σε ένα χρόνο και σήμερα έχουν να χτίσουν ένα σχολείο 15 ολόκληρα χρόνια! Βάζουν κοντέϊνερ! Χτίσαμε τείχη γύρω, γύρω από την πόλη και αυτοί την έχουν ξέφραγο αμπέλι! Άσε την υγεία. Προχτές πήρε ο Ντεμπουσόν το 1535 για ραντεβού και έπαθε έμφραγμα. Μισή ώρα περίμενε στο τηλέφωνο! Άσε που στο παγκάκι κάποιοι τύποι φωνάζουν πούσε Καϊσερλη. Πάλι καλά που δεν φωνάζουν και τον Αντρέα…
Ο Χρήστος ο Κουλούρας, ξέρετε εσείς, ο παλιός Γραμματέας του Δήμου δεν άντεξε και βάζει τις φωνές! —Βρε άλλαξαν οι καιροί, άλλαξαν και οι άνθρωποι.
Τσακ, το μαγικό παγκάκι άλλαξε το σκηνικό! Ο Νεντανιάχου να μιλά για τα ιερά και τα όσια της φυλής του και να δολοφονεί παιδιά και ο Χρήστος, αυτός ο δίκαιος και έντιμος υπάλληλος, να μου λέει όπως τότε ότι οι Εβραίοι ετοιμάζονται να πουλήσουν την Χάβρα για να γίνει μπαράκι! Κάμε κάτι Δήμαρχε! Να την αγοράσουμε, να την σώσουμε και όλοι οι υπάλληλοι να τσοντάρουν και να δανείσουν λίγα από το μισθό τους, αφού τα ζητούν οι Εβραίοι ντούκου και μπροστά!!
Αλήθεια λέω μέσα μου! Εμείς αλλάξαμε και οι Εβραίοι έμειναν οι ίδιοι Ή το αντίθετο?
Ξέρω τι θα μου πουν ο Δε Λαστίκ και ο Χρήστος που τον αγαπούσαν όλοι οι υπάλληλοι! Τους έμαθα για τα καλά στο παγκάκι. Δεν μπορώ άλλο! Είναι και το τελευταίο μπάνιο! Μπορεί η θάλασσα να είναι ζεστή, έξω όμως το αεράκι ψυχραίνει και τα σύννεφα βαραίνουν.
Και όχι τίποτε λέω! Τα είπες! Τά γραψες! Συμφωνούσανε! Δεν μπορεί να είσαι αιώνιος! Από το 1995 μέχρι σήμερα τα κείμενα της Διεύθυνσης Προγραμματισμού και Ανάπτυξης είναι στα συρτάρια. Ξέρεις ότι η δύναμη είναι μόνο η ίδια η κοινωνία και κανένας άλλος. Ξέρεις ότι Σειρήνες είναι μόνο αυτοί που δεν ζουν στη Κω! Και δυστυχώς αυτοί μας κάνουν ότι θέλουνε….
Εκτός και αν! Λοιπόν: Αυτή η κοινωνία έχει περιθώριο δύο χρόνια να αναλογιστεί, να προετοιμαστεί, να σχεδιάσει και να ανατρέψει αυτή την νοσηρή κατάσταση που εάν παγιωθεί για άλλα 5 χρόνια δεν θα υπάρχει γυρισμός.
Κ. Καϊσερλης π. Δήμαρχος Κω
