«Στο παγκάκι του Κάστρου μου είπαν ότι και στο Πετρούμι είναι η ίδια παλαιοκατάσταση»

Στο παγκάκι του Κάστρου μου είπαν ότι και στο Πετρούμι είναι  η ίδια παλαιοκατάσταση 

Τρεις μέρες τώρα ο Δε Λαστίκ, ξέρετε σεις ο σταυροφόρος που έχτισε το Κάστρο, κάθεται δίπλα μου και δεν μιλά. Άσε που σήμερα έχει μαζί του  ακόμα έναν σταυροφόρο με την μεγάλη στολή του!

Τι γίνεται, ποιος είναι? του γνέφω με νόημα.  —Α’  ξέχασα να σου πω, τον κάλεσα νάρθει. Είναι ο ξάδελφός μου ο Δε Ναϊλάκ που έχτισε το Κάστρο στο Πετρούμι.  Ξέρετε σεις, το Μπόντρουμ πήρε το όνομα από το Κάστρο του Αγίου Πέτρου στο Πετρούμι, το Πετρώνιο.

—Δήμαρχε τον φώναξα νάρτει για να  μας πει αν είναι  και κει η ίδια παλιοκατάσταση.

— Καλά, σκέφτομαι, αποκλείεται να είναι η ίδια. Σε μας οκτακόσια τόσα χρόνια σκλαβιάς μπήκε μέσα μας η πονηριά για την επιβίωση και το ρουσφέτι, η ανειλικρίνεια, η απάτη και έχουμε παλιοκατάσταση. Αυτοί ήταν ελεύθεροι με την Οθωμανική αυτοκρατορία τους και τους λαούς υπόδουλους αποκλείεται να έχουν τα ίδια…..

Γυρίζει σε μένα νευριασμένος ο Δε Ναϊλάκ που κατάλαβε τι σκέφτηκα:  –Και ποιος σούπε εσένα ότι ήταν λεύτεροι. Σουλτάνους, δερβίσηδες, πασάδες και μπέηδες  είχαν κιαυτοί πάνω από το κεφάλι τους.

Τι γένεται λέω, τα ίδια και κει! Και δω λαός και κει λαός…. Και δω και κει αχ και βαχ….  Και όχι τίποτε άλλο, είμαστε και στα μαχαίρια….

Δεν πρόλαβα να το φιλοσοφήσω, είχε αρχίσει να ψιλώνει και ο ήλιος, σηκώνομαι να φύγω και τσακ, κάθεται δίπλα μου ο φίλος μου Μανόλης Ζερβάνος.  Εκεί να δεις χαμόγελο!

Μάλλον, είπα μέσα μου, ο Αρχάγγελος θα του έδωσε καλή θέση, δεν με ξέχασε και κατέβηκε να μου το πει.

Σιγά ρε Κώστα, καλή θέση! Αφού ξέρεις πως έμαθα να τα βολεύω όπου και αν είμαι. Ακούω τι λέτε για τους λαούς και γιαυτό γελώ.

Ωχ, θα αρχίσει πάλι την καθοδήγηση, σκέφτομαι. Ξέρετε ο Μανόλης τα είχε περάσει όλα, είδε και έζησε τα σκαμπανεβάσματα της πολιτικής και των άδικων αγώνων!  Στο τέλος δεν ήταν με τους Συριζαίους, ήταν με τον Τσίπρα, τον αρχηγό……

—Οι λαοί Κώστα μου θα σου το ξαναπώ είναι σαν την πλαστελίνη, σαν τον πηλό.  Ο μάστορης είναι αυτός που τον φτιάχνει και τον μετατρέπει σε αριστουργήματα της τέχνης ή σε σκεύη για να βοηθούν τη ζωή μας ή σε πλακάκια για να πατάμε πάνω.  Ο μάστορης Κώστα μου είναι αυτός που διαλέγει το χώμα και αυτός που δημιουργεί.

Σηκώθηκε να φύγει.  Κάτσε του λέω να μου πεις πως περνάς.  Έφυγε χαμογελώντας νωρίς ο Μανόλης να πάει σε άλλους καλύτερους πλανήτες σιγοψιθυρίζοντας για μια ακόμα φορά. Κώστα χάσαμε. Δεν φταίει ο λαός! Δεν υπάρχει μάστορης….

Κ. Καϊσερλης π. Δήμαρχος Κω