Γιατί αυτός ο παίκτης, που συγκαταλεγόταν στην εποχή του στα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης, δεν έκανε την καριέρα που όλοι περίμεναν; Την καριέρα που, θεωρητικά, έπρεπε να κάνει, βάσει της κλάσης του; Τι έφταιξε; «Προσωπικά, κάνοντας τον απολογισμό μου, αυτά είναι τα λάθη μου: επιλογές και κινήσεις που δεν ήταν καλές. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις από πριν πώς θα πάνε τα πράγματα» έγραψε πριν από κάποια χρόνια ο Νίνης.
Εγκεφαλικός παίκτης, με πάσα, κοντρόλ, με αίσθηση του γκολ, αλλά και με έμφαση στη δημιουργία, έζησε τα πάντα στην καριέρα του σε υπερθετικό βαθμό. Τις χαρές και τις πίκρες.
Ο Σωτήρης Νίνης παρουσιάστηκε στο ποδοσφαιρικό κοινό της Ελλάδας, το 2007, στα 16 του χρόνια και αποχαιρέτησε το αγαπημένο του άθλημα στα 35 του, το 2025. Όπως είχε δηλώσει θα ήθελε να κλείσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό και μέσα στο γήπεδο, αλλά η ζωή δεν του τα έφερε όπως ήθελε.
Είπε το «αντίο» χωρίς να ανήκει σε κάποια ομάδα και φυσικά εκτός γηπέδων. Στα γήπεδα που έκανε τον κόσμο να τον αποθεώνει από το 2007 έως το 2011. Αυτά είναι τα χρόνια που μεγαλούργησε. Μετά ακολούθησε η μεγάλη πτώση. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους, έκανε λάθος επιλογές ομάδων και δεν διαχειρίστηκε την εικόνα του.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν τον διαχειρίστηκαν σωστά και οι ομάδες του και ειδικά ο Παναθηναϊκός που, από την πρώτη του κιόλας χρονιά, τον… έκαψε με τα συνεχόμενα παιχνίδια και άρχιζε να βγάζει τραυματισμούς και να χάνει τη χαρά του παιχνιδιού.
Όλα άρχισαν νωρίς
Ο Σωτήρης Νίνης έπαιζε ποδόσφαιρο στο σχολείο του στην Κυψέλη, αλλά αντί για μπάλα κλωτσούσε ένα κουτάκι μπύρας και κάποιο άδειο μπουκάλι με νερό. Η πρώτη του ομάδα ήταν η Ακαδημία του Απόλλωνα Σμύρνης στη Ριζούπολη και από εκεί βρέθηκε γρήγορα στην Ακαδημία Παθιακάκη.
Ο Γιώργος Παθιακάκης, γιος του παλιού προπονητή Γιάννη Παθιακάκη, τον πρότεινε στην Ακαδημία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για δοκιμαστικό και τον πήραν. Έπαιζε πάντα με παίκτες που ήταν 3 και 4 χρόνια πιο μεγάλοι από εκείνον και του άρεσε. Αντί να είναι στα Τζούνιορ και στους Έφηβους, εκείνος ανέβηκε στην ομάδα Νέων και στα 15 του έκανε προπονήσεις με την ανδρική ομάδα υπό τις οδηγίες του Αλμπέρτο Μαλεζάνι.
Ο προπονητής όμως που τον καθιέρωσε και που του χρωστάει τα πάντα, είναι ένα παλιός παίκτης της Μπαρτσελόνα. Ο Βίκτορ Μουνιόθ. Ο Ισπανός ανέλαβε λίγο μετά το ξεκίνημα της σεζόν 2006-07 και «ξετρελάθηκε» με τον μικρό Σωτήρη. Συνέχισε να τον έχει στις προπονήσεις της ομάδας και ζήτησε να τον κάνουν επαγγελματία.
Στις 21 Δεκεμβρίου 2006 υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο. Στις 7 Ιανουαρίου 2007 έκανε ντεμπούτο με την φανέλα του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι με το Αιγάλεω. Ήταν μόλις 16 ετών και 9 μηνών και έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ που έπαιξε στο πρωτάθλημα.
Στις 27 Ιανουαρίου 2007 με αντίπαλό τον Πανιώνιο ήρθε και το πρώτο γκολ και νέο ρεκόρ. Μετά το ένα ρεκόρ διαδεχόταν το άλλο. Ελλάδα και Ευρώπη κόντρα στη Λανς.
Ο κόσμος τον λάτρεψε, όταν στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, όπου ο Παναθηναϊκός κέρδισε 4-1, πέτυχε ένα γκολ και είχε και ασίστ!
Οι εφημερίδες έγραφαν για «Ελ Νίνιο», για «Φαινόμενο Νίνης» και ο κόσμος του Παναθηναϊκού τον αποθέωνε σε κάθε ευκαιρία και πίστευε ότι βρήκε τον παίκτη που θα οδηγήσει την ομάδα σε επιτυχίες για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο ίδιος άρχισε να αγχώνεται. Στα 16 του ήταν βασικός στον Παναθηναϊκό. Όλοι είχαν πέσει πάνω του. Κόσμος, μάνατζερ, μοντέλα, διαφημιστές και πολλοί που του έταζαν πολλά.
Μετά από κάποια χρόνια ο Νίνης είπε για εκείνη την εποχή: «Ήμουν πολύ αθώος τότε. Δεν ήξερα τι βάρος μπορεί να κρύβει όλο αυτό. Δεν ήξερα πόσο βάρος αντέχουν οι πλάτες μου».
Το παιδί που φόρεσε τη φανέλα με το Νο7, που κάποτε δόξασε ο Δημήτρης Σαραβάκος, «διέλυσε» κάθε ρεκόρ εκείνη την πρώτη του σεζόν, αλλά στο ξεκίνημα της επόμενης δεν τον διαχειρίστηκαν σωστά και είχε τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό και το χειρουργείο στους κοιλιακούς.
Ο δεύτερος και μεγαλύτερος τραυματισμός του ήρθε το 2011, σε αγώνα της Εθνικής Ελλάδας με το Ισραήλ. Σκόραρε και σχεδόν σφράγισε την πρόκριση στο Euro 2012, αλλά υπέστη ρήξη χιαστού και επέστρεψε στη δράση σε έξι μήνες.
Στον τελικό της Ευρώπης
Η μεγάλη αγάπη του Σωτήρη Νίνη ήταν η Εθνική Ελλάδας. Γεννήθηκε το 1990 στη Χειμάρρα της Αλβανίας, στην ιδιαίτερη πατρίδα του και του Πύρρου Δήμα.
Από μικρός μετακόμισε στην Ελλάδα. Πρώτα στη Ζάκυνθο και μετά στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο.
Το όνειρό του ήταν πάντα να συμμετάσχει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και τα κατάφερε. Η Εθνική Ελλάδας τον… απογείωνε, του έφτιαχνε την ψυχολογία, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στους συλλόγους.
Τον επέλεξε ο δύσκολος Ότο Ρεχάγκελ, ο απαιτητικός Φερνάντο Σάντος αλλά χρωστάει περισσότερα στον -όπως υποστηρίζει και ο ίδιος, «πρώτα άνθρωπο και μετά προπονητή»- Νίκο Νιόπλια.
Υπό τις οδηγίες του Νιόπλια ως μέλος της Εθνικής Νέων (Κ-19) έφτασε το 2007 στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Στον ημιτελικό με την Γερμανία η Ελλάδα κέρδισε 3-2, με τον Σωτήρη Νίνη να έχει γκολ και ασίστ. Στον τελικό με την Ισπανία εκείνος και οι συμπαίκτες του (Παπασταθόπουλος, Μήτρογλου, Δημούτσος, Σιόβας, Λαμπρόπουλος, Κουτσιανικούλης) ηττήθηκαν 1-0 και έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία να ανέβουν στην κορυφή της Ευρώπης.
Ο Νίνης ήταν τότε μόλις 17 ετών.
Η σχέση με τον Λιονέλ Μέσι και η Ρεάλ Μαδρίτης
Την εποχή εκείνη όλοι οι σκάουτερ της Ευρώπης ήταν στο Euro U-19 και ο Σωτήρης Νίνης έβγαζε… μάτια με την απόδοσή του και ήταν MVP. Τότε άρχισαν να τον συγκρίνουν με τον Λιονέλ Μέσι, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Η ισπανική εφημερίδα «AS» έγραφε τότε για ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης για τον Έλληνα άσο και φιλοξένησε και συνέντευξή του, στην οποία μιλούσε γι’ αυτό το θέμα αλλά και για τον Λιονέλ Μέσι.
«Για να πω την αλήθεια, έχω ενημερωθεί από τον Τύπο. Είναι τιμή για μένα που ένας τόσο μεγάλος σύλλογος δείχνει ενδιαφέρον» είχε πει ο Νίνης για το ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης. Σε ερώτηση εάν θεωρεί ότι μοιάζει με τον Λιονέλ Μέσι είχε απαντήσει: «Έτσι λένε, ναι. Αλλά έχω πολλά να μάθω για να του μοιάσω αγωνιστικά. Ο Μέσι μπορεί να γίνει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Επίσης, μου αρέσει ο Ροναλντίνιο. Από την Ρεάλ, μου άρεσε πολύ ο Ρονάλντο και τώρα ο Γκούτι, ένας απίστευτος παίκτης με πολλή ποιότητα».
Τελικά, με τον Λιονέλ Μέσι έπαιξε αντίπαλος στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής. Ο Ότο Ρεχάγκελ τον πήρε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Νίνης αγωνίστηκε για 11 λεπτά στο παιχνίδι με τη Νιγηρία και για 37 απέναντι στην Αργεντινή του Μέσι, που είχε προπονητή τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Όπως παραδέχτηκε ο Νίνης, μετά τον αγώνα ήθελε να βγάλει φωτογραφία με τον Ντιέγκο, αλλά ντράπηκε και το μετανιώνει ακόμα.
Για την ιστορία, κάποια χρόνια μετά βρέθηκε στο στόχαστρο και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ο Σωτήρης Νίνης με την Εθνική Ελλάδας συμμετείχε επί Σάντος και στο Euro 2012, ενώ στο φινάλε, επειδή δεν είχε αγώνες στα πόδια του, «κόπηκε» από την αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.
Συνολικά με την Εθνική Ανδρών από το 2008 έως το 2015 είχε 33 συμμετοχές, 3 γκολ και 2 ασίστ.
Η δεύτερη ευκαιρία, ο Σισέ και το τέλος
Το 2007 ο Μουνιόθ απολύθηκε από τον Παναθηναϊκό και την θέση του πήρε ο Πορτογάλος Ζοσέ Πεσέιρο, ο οποίος δεν είχε στα πλάνα του τον Σωτήρη Νίνη. Χρειάστηκε να περιμένει τον Τεν Κάτε για να τον πιστέψει ξανά και περισσότερο τον Νίκο Νιόπλια, ο οποίος τον απογείωσε.
Ο Νίνης έπαιζε δίπλα σε παίκτες όπως ο Σισέ, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο Καραγκούνης και ο Λέτο και ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το νταμπλ (2010). Ήταν μέλος της ομάδας του ΠΑΟ που κέρδισε το τελευταίο πρωτάθλημα της ιστορίας του.
Με τον Σισέ έκανε ένα φοβερό δίδυμο στην επίθεση. Ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε. Με τον Γάλλο έκαναν και παρέα εκτός γηπέδου και αυτό βοήθησε τον Νίνη να καταλάβει πολλά πράγματα για το ποδόσφαιρο και την διαχείριση της εικόνας του.
Εκείνη τη χρονιά -και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2010- έκανε την καλύτερή του εμφάνιση με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Πέτυχε γκολ, κέρδισε πέναλτι, είχε και ασίστ στο 3-2 επί της Ρόμα στο Ολίμπικο. Ακολούθησε η κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, αλλά τα πράγματα δεν συνεχίστηκαν το ίδιο ανθηρά για τον Σωτήρη Νίνη.
Έπαιξε για 10 λεπτά απέναντι στη Μπαρτσελόνα στη συντριβή με 5-1 στο Καμπ Νου και στα άλλα δύο ματς με την Κοπεγχάγη. Αυτή ήταν όλη κι όλη η παρουσία του στο Champions League στην καριέρα του.
Ο Παναθηναϊκός του είχε κάνει ήδη τέσσερα συμβόλαια, αλλά το 2012 με τον τρόπο του τον… έδιωξε. Πήγε στην Πάρμα, όπου δεν βρήκε χρόνο συμμετοχής και από εκεί στον ΠΑΟΚ, όπου δεν έκανε αυτά που όλοι περίμεναν.
Το 2014 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό και έμεινε έως το 2016. Δεν είχε όμως τον ρόλο που του έδιναν παλαιότερα, τον έβαζαν σε άλλες θέσεις, δεν τον υπολόγιζαν και τόσο και έτσι έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο «Παναθηναϊκός» για εκείνον.
Φόρεσε την πράσινη φανέλα για 173 παιχνίδια, πέτυχε 17 γκολ και έβγαλε 28 ασίστ.
Ήταν μόλις 26 ετών! Ξεκίνησε την περιοδεία του ανά την Ευρώπη, αφού έπαιξε σε Βέλγιο (Σαρλερουά, Μέχελεν), σε Ισραήλ (Μακάμπι Τίκβα, Ασκελόν) και επέστρεψε στην Ελλάδα, για να αγωνιστεί στον Βόλο, στον ΠΑΣ Γιάννινα και την Κηφισιά (2013-14).
Το 2025 έγινε πατέρας μιας κόρης αποφάσισε να κρεμάσει για πάντα τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. «Συναισθήματα. Εμπειρίες. Εικόνες. Μοναδικές στιγμές. Ένα υπέροχο ταξίδι που έφτασε στο τέλος του. Νιώθω ευλογημένος που το έζησα, τυχερός για την αγάπη που εισέπραξα και ευγνώμων για όσα μου χάρισε το ποδόσφαιρο» έγραψε στο αντίο του ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα, ίσως το μεγαλύτερο, που εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε αυτή τη χώρα.
