ΤΕΘΑΛΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΟΙΝΟΣ
======
Είναι μερικές φορές που σου ’ρχεται μια κλωτσιά στην κοιλιά, ή μια γροθιά στο στήθος, ή ένα αστροπελέκι στο μυαλό, ή μια ηλεκτροπληκτική ταραχή στην καρδιά και να αυτοδέρνεσαι αναίτια να βρεις το πώς και το γιατί.
Ένα τέτοιο συγκλονισμό μου προκάλεσε η ανακάλυψη μιας φιάλης κρασιού με τη μεγαλειώδη επωνυμία «ΤΕΘΑΛΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΟΙΝΟΣ».
Αυτή ήταν και η αιτία της ταραχής. Κάποια παιδιά δικά μας, πολύ δικά μας, κάποια τιμημένα παλληκάρια, Σκευοφύλακες στο επώνυμο, γόνοι παλιάς ναυτικής οικογένειας (Καπεταναίοι), ίδρυσαν και λειτουργούν οινοποιείο στην Κέφαλο, τόπος τους και τόπος μου, με εξαιρετική οργάνωση και αισιόδοξες προοπτικές.
Δεν θα διαφημίσω τα κρασιά τους, δεν θ’ ασχοληθώ με την ποιότητά τους. Δεν είναι αντικείμενό μου.
Για τη γροθιά όμως επί «του Σύμπαντος είναι μου» που κατάφερε ο ΤΕΘΑΛΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΟΙΝΟΣ, θα ασχοληθώ.
Για να αναγνωρίσει και ονοματοδοτήσει ένα κρασί ο Σακελλάρης Σκευοφύλακας με το όνομα αυτό, σημαίνει πως διάβασε την ιστορία του κρασιού. Διέτρεξε προς τα πίσω την τοπική του πορεία. Περπάτησε κατά δυόμισι χιλιάδες χρόνια για να ανταμώσει τον ΤΕΘΑΛΑΣΣΟΜΕΝΟΝ ΟΙΝΟΝ, να τον αναστήσει, να τον μεγαλειοποιήσει,, να τον θέσει πάλι στο θρόνο του στον οποίον ελπίζω να παραμείνει δια παντός.
Μα αυτή η προσπάθεια, προϋποθέτει αγάπη, πάθος, μεράκι. Το ’χουν οι Σκευοφύλακες.
Δεν δοκίμασα ακόμη τον ΤΕΘΑΛΑΣΣΟΜΕΝΟΝ ΟΙΝΟΝ. Μα και ξύδι να ’ναι –που δεν θα είναι- νομίζω πως η γεύση μου θα το αισθανθεί σαν νέκταρ Θεών.
Μπράβο Σκευοφύλακες. Μπράβο δουλευτές της ζωής και του τόπου μας.
Να μας εκπλήσσετε πάντα με γροθιές στο στομάχι και στην καρδιά.
Γιάννης Κασιώτης
