Στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της ιστορικής κοινότητας Πανόρμου, στον Δήμου της Τήνου, πραγματοποιείται ομαδική εικαστική έκθεση από τις 12 μέχρι τις 27 Ιουλίου με ονομασία «η άλλη όψη…». Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό.
«Μέσα από έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, επαγγελματίες της πρώτης γραμμής καταθέτουν την προσωπική τους εμπειρία, όχι ως παρατηρητές, αλλά ως ανθρώπινα όντα που συμπορεύονται καθημερινά με τη δυσκολία, τον πόνο και την ελπίδα. Εδώ η τέχνη δε λειτουργεί ως απλό καταφύγιο αλλά ως σύμμαχος», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι διοργανωτές της έκθεσης.
Η ανακοίνωση των διοργανωτών
Στον Πύργο της Τήνου, ένα χωριό που μοιάζει σμιλεμένο από φως και μάρμαρο, κάθε σοκάκι ψιθυρίζει ιστορίες τέχνης, επιμονής και ψυχής. Σε τούτο τον τόπο, όπου γεννήθηκαν σπουδαίοι γλύπτες και ζωγράφοι και το μάρμαρο δεν είναι απλώς υλικό αλλά μνήμη και ταυτότητα, η τέχνη έχει βαθιές ρίζες και ανοιχτούς ορίζοντες. Εδώ κάθε πέτρα κουβαλάει ιστορία και η σμίλη των ανθρώπων συναντά την αιωνιότητα.
Μέσα σε έναν τέτοιο χώρο τόσο φορτισμένο ιστορικά και με μεγάλη καλλιτεχνική παράδοση, η υποδοχή της έκθεσης “η άλλη όψη” αποτελεί για τους δημιουργούς της και επαγγελματίες ψυχικής υγείας μεγάλη τιμή, καθώς η γενναιοδωρία ενός χωριού που ξέρει να τιμά το πνεύμα, δίνει δυνατότητα έκφρασης στο βίωμά τους. Στη μοναχική νησιωτική επαρχία του χειμώνα και την κοσμοπολίτικη του καλοκαιριού, όπου οι ανάγκες είναι πολλές και οι άνθρωποι που προσπαθούν να τις καλύψουν λίγοι, η φροντίδα προς τον «άλλο» γίνεται αποστολή αλλά και βάρος – ένα βάρος που ζητά εκτόνωση, κατανόηση και αποφόρτιση. Οι επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας καλούνται καθημερινά να στηρίξουν, να ακούσουν, να κατανοήσουν και να επουλώσουν. Μέσα σε αυτό το διαρκές δούναι, η ψυχική φθορά καραδοκεί. Η τέχνη όμως έρχεται να φανερώσει «την άλλη όψη», εκείνη της αντίστασης, της εσωτερικής επεξεργασίας και της αναγέννησης.
Η ομαδική αυτή εικαστική έκθεση αποτελεί καρπό αυτής της ανάγκης για έκφραση, αποφόρτιση και σύνδεση. Μέσα από έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, επαγγελματίες της πρώτης γραμμής καταθέτουν την προσωπική τους εμπειρία, όχι ως παρατηρητές, αλλά ως ανθρώπινα όντα που συμπορεύονται καθημερινά με τη δυσκολία, τον πόνο και την ελπίδα. Εδώ η τέχνη δε λειτουργεί ως απλό καταφύγιο αλλά ως σύμμαχος. Είναι μια μορφή ανατροφοδότησης – μια εσωτερική συνομιλία που επαναφέρει την ισορροπία, όταν όλα γύρω μοιάζουν ότι γέρνουν. Η ενασχόληση με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, η χρήση υλικών όπως λάδια, ακρυλικά, χρώματα ακουαρέλας, κάρβουνο, πηλός, πάστες δόμησης κ.λπ. γίνονται μέσα που λειτουργούν ως ένα είδος «ψυχικής ανάσας» για τον επαγγελματία, ώστε να συνεχίσει να προσφέρει με ενσυναίσθηση και πληρότητα. Η έκθεση αυτή είναι πρόσκληση και υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι που ακούν και στηρίζουν, έχουν κι εκείνοι ανάγκη να ακουστούν, να σταθούν, να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Ότι η δημιουργικότητα είναι δύναμη αναγεννητική. Και ότι ακόμη και μέσα στις πιο απαιτητικές συνθήκες, η ανθρώπινη ψυχή βρίσκει τρόπο να ανθίσει.
