Η είδηση του θανάτου του Χρήστου Παππά από τον Σπύρο Μπιμπίλα
Ακόμα ένας σκληρος/αποχαιρετισμός..έφυγε ο Χρήστος μας , ο Χρήστος Παππάς της μεγάλης οικογένειας των ηθοποιων , τόσο ξαφνικά.. Ο Χρήστος που στην νιότη μας κάναμε παρέα για κοινά όνειρα,με γελια και σχέδια για το μέλλον… Αθόρυβος ηθοποιός με πολύ σοβαρή πορεία κυρίως στο Θέατρο, ένα καλό παιδί μέχρι το τέλος!!! Κοσμησε με την παρουσία του και το ήθος του πολλές παραστάσεις του Εθνικού μας Θεάτρου … Καλό ταξίδι αγαπημένε μας καλόκαρδε και πάντα γελάστε Χρήστο!
Η ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα
Συγγενείς και φίλοι «αποχαιρετούν» τον Χρήστο Παππά
Έλα πλάκα μας κάνεις….
Είμαι εδώ στην ίδια παραλία που πειραζομασταν….. σε λίγο θα πάω να δω τη παράσταση…
Αυτή τη φορά δεν θα σε συναντήσω στη σκηνή ……
αλλά θα κοιτάξω ψηλά…..στα Αστέρια. Θα σκέφτομαι … τη φωνή σου….το γέλιο σου…την όμορφη ψυχή σου ……..καλό ταξίδι στο φως….απόψε θα κοιτάω τα αστέρια κ θα είσαι εκεί……
Χρηστος Παππας
Ποσο σοκαρίστηκα και στεναχωρεθηκα όταν διάβασα χτες αργα το βραδυ ότι έφυγες Χρήστο .. Πήρες μαζί σου όλη την ανεμελιά της υπέροχης περιοδείας μας . Υπέροχα χρονια Υπέροχος κι εσυ . .. Χρηστος Παππας λείπεις !
Αντίο Χρηστος Παππας …
Αυτό το γέλιο…. Αυτό το γέλιο!!!!
Καλό ταξίδι αγάπη μου κολληταρι μου εύχομαι να πας σε μέρος που όσα έψαχνες εδώ δεν τα βρήκες …καλό παράδεισο Χρηστακο μου να ξέρεις ότι πάντα θα σε αγαπώ και θα εισαι ο αδελφός μου Χρηστος Παππας
Τον Χρηστος Παππας τον γνώρισα μέσα από το fb. Δεν καταφέραμε να συναντηθούμε ποτέ από κοντά. Μόνο μια φορά είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο. Γνώρισα έναν καλόκαρδο άνθρωπο, με ήθος και με χιούμορ. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις υπέροχες διαδικτυακές συζητήσεις που κάναμε..
Καλό ταξίδι στο φως Χρήστο..
Στο επανιδείν..
Αντίο θείε μου….
Ήσουν ένας απίστευτος ηθοποιός…
Καλό παράδεισο….
Θα σε αγαπάμε για πάντα….
🥺🥺🥺
R.I.P Χρηστος Παππας
Εφυγε ο ηθοποιος Χρηστος Παππας καλο ταξιδι καλε μου φιλε δε θα σε ξεχασω
Βίρα τις άγκυρες Χρηστος Παππας , σ’άλλα λιμάνια τώρα…. Αχ μωρέ Χρήστο ….💔
Πέθανε ο Χρηστος Παππας ο Χρηστάκης… πόσα γέλια κάναμε κάποτε, πόση χαρά… στα πρώτα θεατρικά μας χρόνια… πόσο, μα πόσο κρίμα..
